نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار گروه آسیب شناسی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل
2 استادیار گروه آسیب شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل
3 دانشجوی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل
چکیده
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Ameloblastoma is a benign epithelial odontogenic tumor that exhibits a more aggressive behavior than follicular cyst and keratocystic odontogenic tumor. The purpose of the current study was detection and evaluation of microvessel density (MVD) effect on growth and clinical behavior of above odontogenic lesions with immunohistochemistry.
Materials & Methods: In this descriptive-analytic cross-sectional study, 45 paraffin blocks of mentioned lesions were selected and stained immunohistochemically with CD34. The mean MVD of each lesionin three microscopic fields was calculated separately and was evaluated in the two areas, adjacent and far from odontogenic epithelium and then were compared with one another. Mann-Whiteny and Kruskal Wallis tests were used for the statistical analysis.
Results: Mean microvessl density was 40.8±15.9, 25.4±5.3, and 9.4±3.52 in ameloblastoma, keratocystic odontogenic tumor , and follicular cyst, respectively.Mean microvessl density difference between the above mentioned lesions was statistically significant (P<0.001). In all the odontogenic lesions, the microvessel density adjacent to odontogenic epithelium was higher than the areas far from the epithelium (P=0.001).
Conclusion: The increase in microvessel density in ameloblastoma compared to keratocystic odontogenic tumor and follicular cyst can be one of the main factors in ameloblastoma aggressive behavior. Angiogenesis adjacent to odontogenic epithelium has a more prominent role in growth of follicular cyst and progression and aggressive behavior of odontogenic tumors.
کلیدواژهها [English]
مقدمه
کیست دانتی ژور (فولیکولار) از شایعترین کیستهای تکاملی ادنتوژنیک است که از تجمع مایع بین اپیتلیوم مینایی کاهش یافته و تاج دندان منشا میگیرد. درمان این کیست از طریق Enucleation است و دارای عود اندک بعد از درمان و پیش آگهی عالی است.(1)
ادنتوژنیک کراتوسیست، کیست ادنتوژنیک تکاملی منحصر به فرد از نظر هیستوپاتولوژی و بالینی بوده و دارای رفتار تهاجمی و تمایل به عود بالا است که در طبقهبندی جدید نوع پاراکراتینیزه آن به عنوان ضایعه ادنتوژنیک تومورال خوشخیم طبقهبندی شده است. مکانیسم رشد آن از طریق پرولیفراسیون بالای اپیتلیالی و افزایش ماتریکس متالوپروتئینازهای همبندی است. درمان آن از طریق Enucleation و کورتاژ بوده و احتمال عود بعد از درمان در مطالعات مختلف 62-5% بیان شده است.(3و2)
آملوبلاستوما شایعترین تومور خوشخیم اپیتلیالی ادنتوژنیک با رفتار تهاجمی موضعی است و برخی از محققان، آن را در رده تومورهای بینابینی طبقهبندی میکنند. درمان اصلی آن از طریق Marginal Resection (M.R) است و معمولاً نسبت به رادیوتراپیمقاوم بوده و احتمال عود بعد از M.R، 15% گزارش شده است.(4)
به نظر میرسد امروزه به نسج همبندی در کیستهای
ادنتوژنیک و استروما در بافتهای تومورال ادنتوژنیک کمتر توجه شده است و تحقیقات قبلی منوط به اپیتلیوم و فاکتورهای موثر در پرولیفراسیون و آپوپتوز شده است.(5) از عوامل اصلی جهت رشد اپیتلیوم ادنتوژنیک خونرسانی است. از آنجا که اپیتلیوم رگ خونی ندارد، در صورت عدم تامین خونرسانی از نسج همبندی دچار نکروز یا آپوپتوز میگردد.(6) در استرومای تومورال نیز میوفیبروبلاستها و عروق خونی و سلولهای آماسی وجود دارند. تومور جهت تهاجم و متاستاز معمولاً به حضور میوفیبروبلاستها و عروق خونی وابسته است که در طی فرآیند توموروژنز افزایش مییابند.(8و7)
آنژیوژنز عبارت است از تشکیل عروق خونی جدید از ساختار عروق خونی اولیه میزبان و مانند سرطان، فرایند پیچیده و چند مرحلهای است که شامل تخریب ماتریکس خارج سلولی، پرولیفراسیون، مهاجرت سلولهای آندوتلیالی، تمایز و آناستوموز عروق کوچک است.(9) در زمینه ملانوما(10)، کارسینوم سلول سنگفرشی(11)، تومورهای غدد بزاقی(12)، کارسینوم پستان(13) و کارسینوم پاپیلری تیروئید(14) تحقیقاتی صورت گرفته است.
جهت سنجش تراکم عروق خونی در هر فیلد میکروسکوپی از نشانگرهای مختلف مانند CD34، CD31، CD105 و آنتیبادیهایی مانند VEGF، bFGF، Tek2 استفاده میشود. استفاده از نشانگرها در شناسایی عروق
خونی نسبت به آنتیبادیهای دیگر کاربردیتر است.(9)
رنگپذیری CD34 قویتر از CD31 بوده و احتمال خطا و اشتباه رنگپذیری کمتر است. CD34 سیالوموسین و گلیکوپروتئین منومریک KD 120-110 بوده و به عنوان مولکول چسبندگی و نشانگر پان اندوتلیالی میباشد و معمولاً رنگپذیری شدیدتری با سلولهای آندوتلیالی دارد. اگرچه برخی از محققان معتقدند CD34 قادر به افتراق عروق خونی اولیه میزبان و رگسازی جدید نمیباشد ولی کاربرد وسیعی در تعیین تراکم عروق خونی در ضایعات تومورال دارد.(15) تا به امروز مطالعات معدود و اندکی در زمینه نقش آنژیوژنز در ضایعات ادنتوژنیک صورت گرفته است به طوری که آنژیوژنز در کیستها و تومورهای ادنتوژنیک ناشناخته باقی مانده است. لذا هدف مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر تراکم عروق خونی بر رشد و رفتار بالینی ضایعات ادنتوژنیک فوق به روش ایمونوهیستوشیمی بود.
مواد و روشها
در این مطالعه توصیفی تحلیلی به روش مقطعی، از طریق سرشماری کلیه فایلهای آرشیو دانشکده دندانپزشکی بابل از سالهای 88-82 و فایلهای بیمارستان آموزشی و درمانی شهید بهشتی بابل از سالهای 88-70 مورد بررسی قرار گرفت و پرونده بیماران با تشخیص ضایعات ادنتوژنیک شامل کیست دانتیژور (فولیکولار)، تومور ادنتوژنیک کراتوسیست و آملوبلاستوما (Solid) خارج شد. اطلاعات بالینی شامل سن، جنس و محل ضایعات از پرونده بیماران استخراج شد و در جداولی ثبت گردید و سپس بلوکهای پارافینه نمونههای مربوط خارج شد و جهت تایید تشخیص و ورود به مطالعه، از آنها برش 5 میکرون برای رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین تهیه شد. پس از مشاهده اسلایدهای هماتوکسیلین-ائوزین توسط پاتولوژیست دهان، اسلایدهایی که دارای بافت کافی و فیکساسیون مناسب بودند، انتخاب شدند. نمونههای با خونریزی و آماس زیاد و بافت ناکافی و مرتبط با عود ضایعات ادنتوژنیک فوق از مطالعه خارج شدند. کلیه ضایعات ادنتوژنیک فوق با بیوپسی اکسیژنال و تومور ادنتوژنیک کراتوسیست پاراکراتینیزه و غیرمرتبط با سندرم گورلین-گولتز در مطالعه وارد شدند.
بلوکهای مناسب انتخاب شدند و جهت رنگآمیزی ایمونوهیستوشیمی با نشانگر CD34 برشهای 4 میکرونی از آنها تهیه شد. در مجموع 45 بلوک پارافینه شامل 15 مورد کیست فولیکولار، 15 نمونه تومور ادنتوژنیک کراتوسیست و 15 مورد آملوبلاستوما (8 مورد فولیکولار و 7 نمونه پلکسی فرم) انتخاب شدند که طبق تعاریف Neville(16) خصوصیات هیستوپاتولوژیکی ضایعات ادنتوژنیک فوق را دارا بودند. همچنین نمونههای دارای دو نوع شایعتر آملوبلاستوما (پلکسی فرم و فولیکولر) جهت مطالعه در نظر گرفته شدند. برشهای بلوکهای پارافینه 4 میکرونی، ابتدا در گزیلن جهت پارافینزدایی و سپس برای آبگیری در الکل با درجات مختلف قرار گرفتند و بعد از آن جهت بلوک فعالیت پراکسید، از داخلی در 3% هیدروژن پراکساید با بافرفسفات قرار گرفتند. فرایند بازیافت آنتی ژن در میکروویو (پاناسونیک، 1380 وات) با فشار 2 اتمسفر در 120 درجه سانتیگراد به مدت 10 دقیقه صورت گرفت و تحت تاثیر آنتیبادی اولیه با Anti CD 34 (QBend 10, A/S, Glostrup, DAKO, Denmark) . به مدت 30 دقیقه و سپس آنتیبادی ثانویه (15 دقیقه)، DAB (جهت واکنش رنگپذیری)، هماتوکسیلین مایرز (جهت رنگپذیری زمینه) قرار گرفت و بعد از هر مرحله در بافر فسفات قرار داده شد. بافت کارسینوم سلول سنگفرشی به عنوان شاهد مثبت و شاهد منفی حــذف آنتیبادی اولیه و جایگزینی با PBS بود، همچنین از 4 مورد مخاط نرمال دهان اطراف هیپرکراتوزیس به عنوان کنترل مثبت داخلی استفاده شد.
ارزیابی کمی عروق خونی طبق روش توصیف شده Weidner و همکاران(17) انجام شد. به طور خلاصه همه ضایعات با بزرگنمایی 10 برابر میکروسکوپ نوری Olympus (BX41, Tokyo, Optical, Japan) مشاهده شدند. سه ناحیه که دارای بیشترین تعداد عروق خونی (Hot Spots) بودند، در نظر گرفته شدند و تعداد عروق خونی در هر فیلد با بزرگنمایی 40 برابر بررسی شد. مساحت هر فیلد تقریباً mm22 بود. تراکم کلی عروق خونی به صورت میانگین±انحرافمعیار ثبت شد. در صورتی که سلولهای اندوتلیال رنگ شده (قهوهای رنگ) با CD34 تشکیل خوشهای از سلولهای اندوتلیال و لومن عروقی را داده بودند، به عنوان رگ خونی در نظر گرفته میشدند. عروق خونی با دیواره عضلانی از مطالعه حذف شدند.
بعد از محاسبه میانگین تراکم عروق خونی در اسلایدهای میکروسکوپی و ثبت آن در جداول، اسلایدها از نظر هیستوپاتولوژی به دو ناحیه مجاور و دور از اپیتلیوم ادنتوژنیک تقسیم شدند و میانگین تراکم عروق خونی در هر ضایعه ادنتوژنیک، در سه فیلد میکروسکوپی محاسبه و با یکدیگر مقایسه شد. منظوراز تراکم عروق خونی در نواحی مجاور اپیتلیوم ادنتوژنبک،
Hot Spotsهایی بودند که در ناحیه مرکزی تومور و یا کیست ادنتوژنیک قرار داشته و در حد یک فیلد میکروسکوپی تقریباً mm22 در زیر غشاء پایه اپیتلیوم بودند. تراکم عروق خونی در ناحیه دور از اپیتلیوم ادنتوژنیک در آملوبلاستوما، عبارت بودند از
Hot spotsهایی که در محیط بافت و در حد 2 فاصله جزایر تومورال از Invasive front قرار گرفته بودند و در مورد تومور ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست فولیکولر مناطقی با تراکم عروق خونی زیاد که از نواحی انتهایی بافت همبندی و یا مجاور با ترابکول استخوانی حداکثر 2 میلی متر فاصله داشته، نظر گرفته شد.(18)
مشاهده کلیه اسلایدهای ایمونوهیستوشیمی توسط دو پاتولوژیست با میکروسکوپ دو چشمی انجام شد و هر دو پاتولوژیست در شمارش عروق خونی توافق داشتند.
نتایج با آنالیزهای آماری کروسکال والیس و منویتنی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت و 05/0>P معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها
در این مطالعه، 8 مورد کیست فولیکولار در جنس مذکر و 7 نمونه در جنس مونث، 2 مورد در فک بالا و 13 نمونه در فک پایین با میانگین سن درگیری 8/4±3/22 سال وجود داشت. 15 مورد تومور ادنتوژنیک کراتوسیست در فک پایین قرار داشت، 12 نمونه در جنس مذکر و 3 مورد در جنس مونث با میانگین سنی 3/2±2/28 سال، مشاهده شد. 14 نمونه آملوبلاستوما در فک پایین و 1 مورد در فک بالا مشاهده شد که 6 نمونه در جنس مذکر و 9 مورد در جنس مونث با میانگین سنی 7/2±4/36 سال بود. تصاویر 4-1 مربوط به رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی ضایعات فوق میباشد. نتایج مربوط به تراکم عروق خونی در ضایعات یاد شده در جدول 1 خلاصه شده است.
در آملوبلاستوما عروق خونی به تعداد فراوان و با اندازه کوچک و بعضی با نمای آناستوموز دهنده بیشتر در اطراف جزایر تومورال آملوبلاستومایی مشاهده شدند در حالی که در کیست فولیکولار و تومور ادنتوژنیک کراتوسیست، تعداد عروق خونی کمتر با اندازه نسبتاً بزرگتری به ویژه در نواحی مجاور با اپیتلیوم ادنتوژنیک نمایان بودند. در آملوبلاستومای پلکسی فرم (7=n) تراکم عروق خونی 6/7±5/27 و در آملوبلاستومای فولیکولر (8=n) 1/11±4/52 بود. تـراکم عروق خونی در نوع
فولیکولر بیشتر از پلکسی فرم بود (001/0P<).
عروق خونی در آملوبلاستومای فولیکولر به تعداد بیشتر و کوچکتر و در آملوبلاستومای پلکسی فرم دیلاتهتر و منتشرتر و به تعداد کمتر بود.
جدول 1 : میانگین و انحراف معیار تراکم عروق خونی در نواحی دور و مجاور از اپیتلیوم ادنتوژنیک و تراکم کلی عروق خونی (MVD) در کیست دانتیژور و تومور ادنتوژنیک کراتوسیست و آملوبلاستوما
نوع ضایعه |
تعداد |
تراکم عروق خونی در نواحی دور از اپیتلیوم ادنتوژنیک انحراف معیار±میانگین |
تراکم عروق خونی در ناحیه مجاور اپیتلیوم ادنتوژنیک انحراف معیار±میانگین |
تراکم کلی عروق خونی MVD انحراف معیار±میانگین |
Maximum تراکم عروق خونی |
Minimum تراکم عروق خونی |
کیستدانتیژور |
15 |
5/1 ± 8/1 |
6/1 ± 7/7 |
52/3 ± 4/9 |
2/19 |
4/5 |
تومور ادنتوژنیک کراتوسیست |
15 |
6/1 ± 3/7 |
2/2 ± 1/18 |
4/5 ± 3/25 |
36 |
18 |
آملوبلاستوما |
15 |
2/1 ± 4 |
1/3 ± 3/35 |
9/15 ± 8/40 |
30/68 |
6/18 |
آزمون کروسکال-والیس |
|
001/0P= |
001/0P= |
001/0P< |
|
|
تصویر 1 : رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با نشانگر CD34 در کیست دانتیژور (X40)
رنگپذیری عروق خونی در مجاورت اپیتلیوم ادنتوژنیک
تصویر 2 : رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با نشانگر CD34 در تومور ادنتوژنیک کراتوسیست (X40)
رنگپذیری عروق خونی در مجاورت اپیتلیوم ادنتوژنیک
تصویر 3 : رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با نشانگر CD34 در آملوبلاستومای فولیکولر X40))
رنگپذیری عروق خونی با نشانگر CD34
تصویر 4 : رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با نشانگر CD34 در آملوبلاستومای پلکسی فرم X10))
رنگپذیری عروق خونی با نشانگر CD34
بحث
در این مطالعه تراکم عروق خونی در آملوبلاستوما بیشتر از تومور ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست فولیکولار بود که به نوعی توجیهکننده رگسازی بیشتر در ضایعات تومورال ادنتوژنیک جهت رفتار تهاجمیتر آن نسبت به کیست ادنتوژنیک مذکور میباشد. آنژیوژنز فرایند پیچیدهای بوده که هم در شرایط فیزیولوژیک و هم پاتولوژیک انجام میشود.(9) عملکرد آنژیوژنز در شرایط مختلف فرق میکند و مانند شمشیر دو لبه عمل کرده به طوری که در بافتهای نرمال و شرایط فیزیولوژیک مفید است، اما در بافتهای نئوپلاستیک و در شرایط التهابی به عنوان فرایند مخرب و غیرقابل کنترل عمل میکند.(19)
استروما از عوامل اصلی جهت حفظ بافتهای اپیتلیالی است. هرگونه تغییر در اپیتلیوم باعث ایجاد تغییراتی در استروما میگردد. تعییرات استرومای میزبان به دلیل عدم تعادل در ترشح سایتوکاین و تغییر در تعداد عروق خونی است.(8و7) از عوامل اصلی در رشد اپیتلیوم، عروق خونی موجود در استروما است.(17) تومور جهت رشد و رفتار تهاجمی و متاستاز نیاز به تغذیه و اکسیژن دارد که از طریق عروق خونی تامین میشود. در صورتی که اندازه تومور بیشتر از cm2 گردد، تومور قادر به رشد نخواهد بود. رگسازی تومور از طریق عروق خونی میزبان صورت میگیرد به این صورت که سلولهای تومورال با ترشح ماتریکس متالوپروتئینازها باعث تخریب عروق خونی میزبان، تکثیر سلولهای آندوتلیالی، مهاجرت آنها و تشکیل لومن عروقی جدید میشوند.(20و8)
در این مطالعه تراکم عروق خونی در تومور ادنتوژنیک کراتوسیست از کیست فولیکولار بیشتر بود که به نوعی نمایانگر نیاز بیشتر تومور ادنتوژنیک فوق به خونرسانی نسبت به کیست دانتیژور برای رشد و پیشرفت بالینی میباشد. مکانیسم رشد کراتوسیست متفاوت از کیست فولیکولار میباشد. برخی از تحقیقات افزایش عوامل ضدآپاپتوتیک در اپیتلیوم و افزیش ماتریکس متالوپروتئینازهای همبندی را در رشد کراتوسیست موثر میدانند. به نظر میرسد عوامل موثر در افزایش رگسازی در تومور ادنتوژنیک کراتوسیست نسبت به کیست فولیکولار را بتوان به افزایش میزان متالوپروتئینازهای همبندی به عنوان عوامل موثر در رگسازی کراتوسیست نسبت داد.(3و2)
کیست فولیکولار دارای پیش آگهی عالی و عود اندک بعد از درمان است(1) که رفتار این کیست با میزان رگسازی پایینتر آن در نسج همبندی نسبت به کراتوسیست و آملوبلاستوما آن را توجیه میکند. مطالعات مختف بیان ماتریکس متالوپروتئیناز و القاء کنندههای آن را در بافت همبندی کیست فولیکولر و استرومای تومور ادنتوژنیک کراتوسیست و آملوبلاستوما گزارش کردهاند، اما میزان آن در آملوبلاستوما بیشتر از تومور ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست دانتیژور مطرح شده است. در عین حال برخی از مطالعات قبلی ارتباط مثبتی در بیان القاءکننده ماتریکس متالوپروتئیناز و تراکم عروق خونی بیان کردهاند. از آنجا که وجود ماتریکس متالوپروتئیناز جهت رگسازی ضروری است، لذا بیان بیشتر آن در آملوبلاستوما ممکن است در رگسازی بیشتر و رفتار تهاجمیتر بالینی آن نقش داشته باشد.(22و21)
Alaeddini و همکاران، آنژیوژنز را در ادنتوژنیک کراتوسیست (20 مورد)، کیست دانتیژور (14 مورد) و آملوبلاستوما (20 نمونه) با نشانگر CD34 و استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی بررسی و مقایسه کردهاند. تراکم عروق خونی (MVD)[1] در آملوبلاستوما بیشتر از تومور ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست فولیکولار بود.(23) نتایج این مطالعه به نوعی در راستای مطالعه علاءالدینی و همکاران است. با این حال آنها مقایسهای جهت بررسی تراکم عروق خونی در نواحی مجاور و دور از اپیتلیوم ادنتوژنیک انجام ندادند.
Gadbail و همکاران ارتباط فعالیت پرولیفراتیو در اپیتلیوم تومور ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست فولیکولر و مخاط نرمال دهان را با آنژیوژنز بررسی کردند آنها جهت بررسی آنژیوژنز از نشانگر CD105 استفاده نمودند. نتایج آنها بیان بالاتر CD105 در تومور ادنتوژنیک کراتوسیست را نسبت به کیست دانتیژور گزارش کرد و بیان کرد که استرومای تومور ادنتوژنیک کراتوسیست در رفتار نئوپلاستیک آن نقش دارد.(24)
توزیع عروق خونی در تمام نواحی یک ضایعه ادنتوژنیک یکسان نیست. در مطالعه مذکور، بیشترین میزان رگسازی در مجاورت اپیتلیوم ادنتوژنیک و در اطراف جزائر تومورال آملوبلاستومایی مشاهده شد و در نواحی دور از اپیتلیوم (حاشیه) و آملوبلاستوما رگسازی کاهش قابل ملاحظهای نشان داد. به نظر میرسد که اپیتلیوم ضایعات ادنتوژیک نقش اصلی در القاء رگسازی در بافت همبندی دارد و به عنوان راهبر جهت تغییرات ایجادشده در نسج همبندی عمل مینماید. اگرچه در ضایعات نئوپلاستیک انتظار داریم جهت عود و رفتار تهاجمی در حاشیه تومور رگسازی بیشتر باشد(25)، ولی در این مطالعه به عکس تراکم عروق خونی در نواحی مجاور اپیتیوم ادنتوژنیک بیشتر از نواحی دور از اپیتلیوم ادنتوژنیک است و این نشانگر فعالیت سلولهای تومورال آملوبلاستوما جهت القاء رگسازی میباشد. به نظر میرسد تجمع عروق خونی در اطراف اپیتلیوم ادنتوژنیک جهت تامین اکسیژن و مواد غـذایی لازم جهت رشد
کیستها و تومورهای ادنتوژنیک ضروری است.
بـرخی از مـحققان عقیـده دارند که از تـراکم عروق
خونی در ناحیه داخلی تومور میتوان به عنوان عامل کاربردی در پیشگویی ریلاپس و یا تهاجم و متاستاز تومور استفاده کرد(26)، ولی عدهای دیگر تعداد عروق خونی در حاشیه (مارژین) و داخل تومور را یکسان دانسته و در پیشگویی رفتار تهاجمی و عود آن مطرح نمیدانند.(11)
نتایج مطالعه ما با نتایج مطالعه گروه اول منطبق است. در سال 2009، Chen و همکاران نیز بیان CD34 و VEGF[2]، INOS[3] را با روش ایمونوهیستوشیمی در 35 نمونه آملوبلاستوما (تومور اولیه، عودکننده و بدخیم) و کراتوسیست بررسی کردند. آنها گزارش نمودند که تراکم عروق خونی به ترتیب از کراتوسیست تا آملوبلاستومای عودکننده و بدخیم افزایش مییابد و تراکم عروق خونی در آملوبلاستوما بیشتر از کراتوسیست است که نتایج مطالعه آنها به نوعی تاییدکننده نتایج مطالعه مذکور است.(27)
در آملوبلاستوما با وجود اینکه تعداد عروق خونی بیشتر است اما اندازه آنها کوچکتر و بعضاً نمای آناستوموزدهنده دارند ولی در تومور ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست فولیکولار به ترتیب تعداد عروق خونی کمتر اما اندازه آنها بزرگتر به نظر میرسد، البته بهتر است با روش هیستومورفومتری سطح مقطع و قطر عروق خونی محاسبه گردد تا نقش سطح مقطع عروق خونی در رفتار تهاجمی ضایعات ادنتوژنیک بررسی شود.
در انتخاب بلوکهای پارافینه کیست فولیکولار، تومور ادنتوژنیک کراتوسیست و آملوبلاستوما در صورت مشاهده آماس شدید از مطالعه حذف شدند. چرا که آماس به نوعی بر تراکم عروق خونی موثر است. ولی در آملوبلاستوما در مناطقی که میزان آماس در استروما به صورت کانونی افزایش داشت، تراکم عروق خونی به طور موضعی افزایش نشان میداد که ممکن است بیانگر آن باشد که سلولهای آماسی جهت فعالیت خود نیاز به منبع تغذیهای نیاز دارند.
Graziani و همکاران، ارتباط التهاب و آنژیوژنز در کیستهای رادیکولر را با آنتیبادی VEGF بررسی کردند و گزارش نمودند که با افزایش میزان التهاب، تراکم عروق خونی (MVD) افزایش نشان میدهد.(28)
اگرچه برخی از محققان نوع هیستوپاتولوژیکی آملوبلاستوما را در میزان رفتار تهاجمی آن موثر نمیدانند و پیشآگهی انواع فولیکولر و پلکسی فرم را مطرح میشد(16)، اما در مطالعه مذکور با وجود کم بودن تعداد اسلایدهای میکروسکوپی انواع فولیکولر و پلکسی فرم، کاهش تراکم عروق خونی در نوع پلکسی فرم نسبت به نوع فولیکولر قابل تامل است که شاید بازگوکننده رفتار تهاجمیتر نوع فولیکولر نسبت به انواع پلکسی فرم باشد. به عبارت دیگر شاید بیان CD34 و میانگین تراکم عروق خونی، به عنوان عامل تعیینکننده در پیش آگهی و پیشگوییکننده پیشرفت تومورهای ادنتوژنیک در نظر گرفته شود.
در مطالعه Kumamoto و همکاران در ارتباط با بررسی آنژیوژنز در آملوبلاستوما، تراکم عروق خونی در انواع هیستوپاتولوژیکی فولیکولر و پلکسی فرم هیچ تفاوتی نشان نداد(9)، اما در مطالعه ما مطابق با مطالعه Tete و همکاران، MVD (تراکم عروق خونی) در انواع فولیکولر بیشتر از پلکسی فرم گزارش شد.(29) به نظر میرسد شاید از علل تفاوت این مطالعه با مطالعه Kumamato و همکاران(9)، حجم نمونه بررسی شده و اختلاف در متدولوژی باشد. در مطالعه Kumamoto(9)، عروق خونی کوچکتر و به تعداد بیشتر در نوع فولیکولر نسبت به پلکسی فرم دیده شد اما از نظر آماری اختلاف آماری معنیداری بین دو گروه دیده نشد. آنها در آملوبلاستومای بازال سل کمترین تعداد عروق خونی را گزارش کردند.
اگرچه مکانیسم رشدی کیست دانتیژور متفاوت از تومور ادنتوژنیک کراتوسیست بوده و از طریق افزایش فشار اسمزی است(9)، ولی به نظر میرسد نقش اولیه در تکامل و رشد کیست فولیکولر از طریق آنژیوژنز باشد و در صورت عدم وجود عروق خونی در ناحیه مجاور اپیتلیوم کیست قادر به رشد نخواهد بود. به عبارت دیگر آنژیوژنز از مکانیسمهای اولیه قبل از افزایش فشار اسمزی و موثر در رشد و پیشرفت کیست فولیکولر است و با توجه به افزایش تراکم عروق خونی در نواحی مجاور اپیتلیوم ادنتوژنیک در تومور ادنتوژنیک کراتوسیست و آملوبلاستوما به نظر میرسد در مراحل اولیه، مکانیسم رشد کیست فولیکولر و تومور ادنتوژنیک کراتوسیست و آملوبلاستوما مشابه یکدیگر و بیشتر وابسته به عروق خونی مجاور به اپیتلیوم ادنوژنیک باشد، اما تراکم عروق خونی و سطح مقطع آنها در این ضایعات ادنتوژنیک متفاوت به نظر میرسد. Gadbail و همکاران سطح مقطع بزرگتر عروق خونی را در تومور ادنتوژنیک کراتوسیست نسبت به کیست دانتیژور گزارش کردند.(24)
در بحث مطالعه مذکور به دلیل تعداد کم مطالعات انجام شده در ارتباط با آنژیوژنز ضایعات ادنتوژنیک محدودیتهایی وجود دارد، اما در مجموع مطالعات انجام شده اکثراً تاییدکننده نقش آنژیوژنز به عنوان عامل مهم و برحسته در رفتار تهاجمی ضایعات ادنتوژنیک میباشند.(24و23) در مطالعه El-labban(30) و همکاران، در بررسی هیستومورفومتری و فوق ساختاری هیچ تفاوتی در تراکم عروق خونی بین کیست دانتیژور و ادنتوژنیک کراتوسیست یافت نشد که شاید به دلیل تفاوت تکنیک بکار برده شده در تعیین تراکم عروق خونی باشد.
Rubini و همکاران با روش ایمونوهیستوشیمی بیان
VEGF (آنتیبادی عروقی) را در کیست دانتیژور و کراتوسیست ارتوو پاراکراتینیزه بررسی کردند. بیان VEGF در کراتوسیست بیشتر از کیست دانتیژور بود و در 88% موارد ادنتوژنیک کراتوسیست پاراکراتینیزه و 68% انواع ارتوکراتینیره بیشتر از 50% سلولهای آندوتلیالی جهت VEGF رنگپذیر بودند. آنها آنژیوژنز را به عنوان مکانیسم فعال در رفتار تهاجمی کراتوسیست پاراکراتینیره نسبت به سایر کیستهای ادنتوژنیک گزارش گزارش کردند.(31) نتایج این مطالعه، از نظر بیشتر بودن تراکم عروق خونی در آملوبلاستوما نسبت به تومور ادنتوژنیک کراتوسیست مشابه مطالعه حاضر است.
Tete و همکاران با رنگآمیزی ایمونوهیستوشیمی با نشانگر CD31 در کیستهای رادیکولر و ادنتوژنیک کراتوسیست رنگپذیری مثبت را در همه موارد مشاهده کردند. آنها گزارش کردند که آنژیوژنز نقش اولیه در تکامل کیستهای فکی دارد.(29)
Alaeddini و همکاران رنگپذیری ضعیف با نشانگر CD34 را در اپیتلیوم ضایعات ادنتوژنیک (کیست دانتیژور، کراتوسیست و آملوبلاستوما) مشاهده کردند(23) که شاید به عنوان رنگپذیری غیراختصاصی در نظر گرفته شود.اما در مطالعه مذکور ایمونوراکتیویتی ضعیف در اپیتلیوم مشاهده نشد. در مجموع به نظر میرسد تراکم عروق خونی از کیست دانتیژور به ادنتوژنیک کراتوسیست و آملوبلاستوما افزایش مییابد که این موارد منعکسکننده نفش اصلی آنژیوژنز در رفتار تهاجمی ضایعات ادنتوژنیک مذکور است. آنژیوژنز مجاور به اپیتلیوم ادنتوژنیک نقش برجستهتری در رفتار تهاجمی آملوبلاستوما نسبت به کیستهای ادنتوژنیک دارد. به عبارت دیگر مکانیسم رشد و پیشرفت کیست فولیکولر، تومور ادنتوژنیک کراتوسیست و آملوبلاستوما در مراحل اولیه مشابه یکدیگر و مرتبط با آنژیوژنز مجاور به اپیتلیوم ادنتوژنیک است.
نتیجه گیری
تراکم عروق خونی بیشتر میتواند از عوامل اصلی در رفتار تهاجمیتر آملوبلاستوما نسبت به کیست فولیکولر و تومور ادنتوژنیک کراتوسیست ممکن است باشد. آنژیوژنز مجاور به اپیتلیوم ادنتوژنیک نقش موثرتری در رشد کیست فولیکولر و پیشرفت و رفتار بالینی تهاجمیتر تومورهای ادنتوژنیک مذکوردارد.
تشکر و قدردانی
بدینوسیله از حمایتهای معاونت محترم پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل تقدیر و تشکر میگردد.