بررسی اختلال فاگوسیتوز سلولهای پلی مورفونوکلئر در بیماران دیابتیک مبتلا به پریودنتیت

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار بخش پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

2 استاد بخش پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

3 دندانپزشک

چکیده

مقدمه :
دیابت یکی از شایع ترین بیماریهای اختلال متابولیک است و افزایش گلوکز خون باعث اختلال در کار سلولهای نوتروفیل می گردد. شیوع و شدت بیماریهای پریودنتال نیز در بیماران دیابتی بیش از بیماران غیر دیابتی گزاش شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین دیابت، اختلال در فانکشن سلولهای پلی مورفونکلئر و تخریب انساج پریودنتال، پی ریزی گردید.
مواد و روش ها :
مطالعه حاضر از نوع موردی شاهدی بوده و در این مطالعه تعداد 53 نفر که 22 نفر مبتلا به دیابت IDDM ، 21 نفر مبتلا به دیابت نوع NIDDM و 10 نفر نیز از افراد سالم بودند، شرکت داده شدند. بیماران مبتلا از مرکز دیابت و به تعداد مساوی از نظر جنس معرفی شدند. مدت ابتلاء به بیماری حداقل 4 سال بوده است. فاکتورهای مورد مطالعه در این افراد عبارت بودند از فاگوسیتوز نوتروفیلها با استفاده از تست NBT، قند خون، پلاک اندکس، اندازه گیری عمق پاکت، اندکس خونریزی، تحلیل استخوان با استفاده از رادیوگرافی OPG. با استفاده از آزمونهای آماری آنالیز واریانس یکطرفه، چند متغیره و همچنین تست Tukeyیافته ها تجزیه و تحلیل گردید و از روش ضریب همبستگی پیرسون جهت تعیین ارتباط پارامتر های پریودونتال با کنترل دیابتیک و طول مدت دیابت استفاده شد.
یافته ها :
از لحاظ قند خون هر دو دسته بیماران دیابتی دارای FBS بالاتری نسبت به گروه شاهد بودند و این تفاوت معنی دار بود (001/0 P<).  شاخص پلاک در گروه NIDDM نسبت به گروه کنترل بالاتر بوده و این اختلاف از لحاظ آماری معنی‌دار بود. بین بیماران NIDDM و گروه کنترل اختلاف معنی دار وجود داشت (002/0 P=). تخریب استخوان گروه NIDDM نسبت به گروه شاهد و IDDM بیشتر بود که از لحاظ آماری معنی دار بود. فانکشن نوتروفیل ها در گروه IDDM نسبت به گروه NIDDM و گروه کنترل به طور معنی داری ناقص تر بود (011/0 P=).
نتیجه گیری:
با نتایج بدست آمده از این تحقیقات می توان ادعا نمود که در بیماران دیابتیک، بیماریهای پریودنتال با گذشت سن و با توجه به وجود شرایط مناسب برای باکتریهای موجود در پلاک باکتریال، از شدت بیشتری برخوردار هستند. در صورتی که بتوانیم در این بیماران میزان قند خون و پلاک باکتریال را تحت کنترل در آوریم می توانیم از پیشرفت بیماریهای پریودنتال جلوگیری کنیم.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A study of phagocytosis defects of polymorphonuclear cells in diabetic patients affected with periodontitis

نویسندگان [English]

  • Mehrdad Radvar 1
  • HamidReza Arab 1
  • Mahmoud Tamizi 2
  • Karim Yazarlou 3
1 Assistant Professor, Dept. of Periodontics, School of Dentistry, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
2 Professor, Dept. of Periodontics, School of Dentistry, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
3 Dentist
چکیده [English]

Introduction:
Diabetes mellitus is one of the most common metabolic diseases in which elevated blood glucose level interferes with activity of Polymorghonuclear (PMN) cells. Prevalence and severity of periodontal diseases in diabetic patients are also reported to be higher than nondiabetics. Considering different opinions regarding the interrelationships of PMN cell dysfunction and destruction of periodontal tissues in diabetics, this study was performed.
Materials and Methods:
This study was a case-control one. 53 cases (22 with IDDM, 21 with NIDDM and 10 non diabetics) were selected for this study. Diabetic patients (equal males and females) were referred from Mashhad Diabetic Center. The examined parameters were PMN cell function (using NBT test), fasting blood sugar, plaque index, pocket depth, bleeding index and bone loss (using panoramic x-ray). The data were analyzed using One – Way ANOVA, multivariable analysis, Tukey test and correlation coefficient.
Results:
The fasting blood sugar level of both diabetic groups were significantly higher than that of nondiabetic groups (P<0.001). The plaque index was significantly higher in NIDDM group compared with control group (P=0.002). Bone loss was more severe in NIDDM group than IDDM and control groups. The difference was statistically significant. PMN cell function in IDDM group was significantly lower than NIDDM and control groups (P=0.011).
Conclusion:
Observing the result, it is tempting to claim that with aging and in the presence of suitable condition for the plaque bacteria, the periodontal disease in the diabetic patients become more severe. Prevention of the periodontal diseases will be possible provided that the blood sugar level and the bacterial plaque are controlled.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Diabetes
  • Periodontitis
  • plaque index