ارزیابی صحت ارتفاع عمودی اکلوزال پروتز کامل در بیماران بی دندان 50-31 ساله

آل هوز, عبدالحمید; حاجیان, کریم الله; نعیمیان, سید محمود

doi:10.22038/jmds.2005.1499

ارزیابی صحت ارتفاع عمودی اکلوزال پروتز کامل در بیماران بی دندان 50-31 ساله

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ استادیار بخش پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی بابل، دانشگاه علوم پزشکی بابل

² دکترای آمار حیاتی دانشیار بخش پزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی بابل

³ دندانپزشک

10.22038/jmds.2005.1499

چکیده

مقدمه:
برقراری رابطه عمودی فکین در حالت اکلوژن (VDO) مرحله‌ی مهمی از درمان پروتز برای بیماران بی دندان به شمار می رود. برای ثبت VDO معمولاً از وضعیت Rest مندیبل استفاده می شود که خود تحت تاثیر عوامل مختلفی نظیر از دست رفتن دندانها، سن فرد و میزان تحلیل استخوانی پس از بی دندانی، روش مورد استفاده در تعیین آن (Relaxation، بلع، تکلم و …)و موقعیت بیمار قرار می گیرد.
هدف از این مطالعه تعیین صحت VDO تعیین شده توسط دندانپزشکان از طریق مقایسه با VDO تعیین شده با روشهای بلع و تکلم، و اندازه‌های آنتروپومتریک صورت می‌باشد.
مواد و روشها:
در یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بر روی 100 بیمار 50-31 ساله بی دندان مراجعه کننده به درمانگاهها و مطبهای دندانپزشکی عمومی سطح شهرستان بابل با نمونه گیری خوشه ای، ارتفاع عمودی اکلوزال به روش بلع و تکلم، فاصله گوشه خارجی چشم تا تراگوس گوش چپ، مردمک چشم تا گوشه لب، گلابلا تا زیر بینی و فاصله نوک انگشت شست تا نوک انگشت اشاره با استفاده از کولیس دیجیتال در دوجلسه به فاصله یک هفته به شکل مستقل اندازه‌گیری گردید و با اندازه ارتفاع عمودی اکلوزال موجود (فاصله زیر بینی تا زیر چانه) که توسط دندانپزشکان تعیین گردیده است، مقایسه گردیدند. با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 10.5 و آزمون T مقایسه میانگینها
(T-test) آنالیز اطلاعات انجام شد.
یافته ها:
میانگین ارتفاع عمودی اکلوزال موجود که توسط دندانپزشکان تعیین گردیده (زیر بینی تا زیر چانه) 9/7mm±49/73 بود در حالیکه میانگین ارتفاع عمودی اکلوزال به روش بلع 46/5mm±59/76 و به روش تکلم 34/5mm±89/75 بدست آمد. اختلاف بین ارتفاع عمودی اکلوژن موجود با ارتفاع تعیین شده به هر یک از روشهای بلع و تکلم از نظر آماری معنی‌دار بود (P<0.05).
بین ارتفاع عمودی اکلوزال به روش بلع و تکلم و هر کدام از آنها با فاصله گوشه خارجی چشم تا تراگوس گوش چپ و فاصله مردمک چشم تا گوشه لب، همبستگی وجود داشت (P>0.05).
نتیجه گیری:
به نظر می‌رسد که اکثر دندانپزشکان مورد بررسی تمایل دارندکه پروتزکامل با VDO کمتری بسازند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Evaluation of adjustment of vertical dimension of occlusion in 31-50 year old edentulous patients

نویسندگان [English]

Abdolhamid Alhavaz ¹
Karimollah Hajian ²
SeyedMohmoud Naeemian ³

¹ Assistant Professor, Dept of Prosthodontics, Dental School, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran

² Associate Professor, Dept of Community Medicine, Dental School, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran

³ Dentist

چکیده [English]

Introduction:
Establishing vertical dimension of occlusion (VDO) or vertical relation of jaws is one of the important factors in prosthetic treatment procedures for edentulous patients. It is usually done in mandibular rest position which in turn is affected by different factors such as loss of teeth, patient age and amount of bone resorption after being edentulous, and also the method for determination of VDO (relaxation, swallowing, phonetic…), and patient position.
The aim of this study was to evaluate the adjustment of VDO determined by dentists compared with that of swallowing and phonetic methods, and anthropometric measurements.
Materials & Methods:
In a descriptive analytical cross-sectional study, one hundred 31-50 year old edentulous patients reffering to clinics and private offices in Babol were selected in cluster sampling. VDO was determined in patients by speech and swallowing methods. Also distances of external corner of eye to tragus of left ear, pupils to lip corner, glabella to subnasal, and distance between tip of thumb to tip of pointing finger were evaluated in two sessions by two independent observations using electronic digital caliper. The VDO obtained through these measurments was compared with the exiting one determined by dentist.The data were analysed using SPSS 10.5 software (T-test).
Results:
Mean existing VDO (subnasal to submental) was 73.49mm±7.9 while a VDO of 76.59mm±5.46 was obtained via swallowing and 75.89mm±5.34 via speech methods. The difference was significant (P<0.05). A significant correlation was detected between both the VDO determined via speech and swallowing and either external corner of eye-tragus and pupil-lip corner distances (P>0.05).
Conclusion:
It seems that most of the dentists consider a shorter VDO for complete dentures.

کلیدواژه‌ها [English]