نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار بخش ارتودنتیکس، دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
2 دندانپزشک، دستیار تخصصی اندودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
چکیده
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Introduction:
One of the most difficult procedures in orthodontics is the treatment of skeletal open bite. This malocclusion is characterized by backward rotation of mandible, an obtuse gonial angle, an increased anterior facial height, and a long face appearance. The treatment strategy of skeletal open bite has been mainly based on vertical growth inhibition, forward autorotation of mandible, and intrusion of posterior dentoalveolar structures. Early treatment of this malocclusion is of great interest because the therapeutic approach is functional before growth has been completed and is surgical afterwards. Posterior bite-blocks are one of the functional appliances which are commonly used. The purpose of this study was to evaluate the effect of spring loaded posterior occlusal bite block (SLPOBB) on dento-facial structures in patients with skeletal open bite.
Materials & Methods:
In this clinical trial study, our sample group consisted of 23 skeletal open bite subjects (9 males and 14 females) having a mean age of 9.8, treated by SLPOBB until the open bite was completely dissolved and a favorable overjet was achieved. Cephalometric tracing was carried out on the lateral cephalograms taken prior to and after treatment. The data were analyzed using paired t-test to determine significant changes (a=0.05).
Results:
Skeletal changes: A statistically significant increase in SNB, ArGoGn, mandible length, anterior facial height, UFH, LFH, and posterior facial height was found.
Decrease in ANB, Palatal plane/MeGo, SArGo, SNGoAr, and Y-Axis was also significant.
Dental changes: The results revealed a significant increase in Upper1/Palatal plane height, Lower1/GoMe height & Upper6/Palatal plane height and a decrease in Lower1/GoMe angle.
Conclusion:
SLPOBB was found to be effective in treatment of skeletal open bite by: 1) A significant decrease of mandibular posterior angles, an increase of posterior facial height, and upward and forward rotation of mandible. 2) Intrusion of mandibular first molars. 3) Extrusion of anterior dentoalveolar height, and lingual inclination of lower incisors.
کلیدواژه‌ها [English]
مقدمه:
یکی از مشکل‌ترین پروسه‌های درمانی در ارتودنسی، درمان بیماران مبتلا به اپن بایت میباشد. این مال اکلوژن از لحاظ اتیولوژی، طرح درمان و تمایل به ریلاپس در دوره پس از درمان، قابل توجه میباشد.
عوامل متعددی می‌توانند در اتیولوژی اپنبایت اسکلتال دخیل باشند که از آن جمله می‌توان به الگوی رشدی نامناسب، عادات دهانی مانند مکیدن انگشت شست، فعالیت زبان و ضعف عضلات دهانی صورتی، موقعیت نادرست زبان و لب‌ها، بزرگ بودن بافت‌های لنفاتیک و لوزه‌ها، تنفس دهانی و انسداد مسیر هوایی بینی و موقعیت سر اشاره کرد(1).
از جمله خصوصیات اپنبایت اسکلتی چرخش رو به عقب مندیبل، افزایش ارتفاع قدامی صورت و ایجاد صورت کشیده و زاویه گونیال باز میباشد. استراتژی درمانی اپنبایت اسکلتی، بر پایه منع تکامل عمودی و اینتروژن ساختارهای دنتوآلوئولار خلفی استوار است و هدف اصلی این درمان‌ها چرخش به سمت بالا و جلو مندیبل و افزایش رشد مندیبل در جهت افقی به جای رشد عمودی میباشد که قبل از پایان دوره رشد توسط دستگاه‌های خارج دهانی و فانکشنال و بعد
از پایان رشد توسط جراحی انجام می‌شود.
بایت بلاک‌های خلفی از جمله دستگاه‌های فانکشنال مورد استفاده می‌باشند(2). استفاده از بایت بلاک‌های خلفی از سال 1960 در دانشگاه تورنتو کانادا به عنوان یک روش ارتودنتیک ساده جهت درمان اپنبایت قدامی آغاز شد. این دستگاه به سرعت تکامل یافته انواعی از آن ارایه شد تا بتواند به عنوان روشی سریع جهت کاهش اپنبایت قدامی که به علت افزایش رشد
عمودی صورت ایجاد شده، استفاده شود(1). این
دســتگاه هــنگامی استفــاده مـی‌شـود کــه کـلـیـه
عوامل اتیولوژیک و محیطی کنترل شده باشند.
Passive acrylic posterior bite blocks دستگاه‌های فانکشنالی هستند که مندیبل را با حرکت لولایی تقریباً به میزان mm4-3 بازتر از حالت استراحت قرار می‌دهند(3). این وضعیت موجب کشش بافت نرم و وارد شدن نیروی اینتروزیو به دندان‌ها می‌شود. البته معمولاً اینتروژن اتفاق نمی‌افتد که احتمالاً به دلیل مداوم نبودن نیروها است. اما چنانچه بیمار دستگاه را به‌طور مداوم استفاده کند می‌تواند مانع رویش دندان‌ها گردد(4).
-------------------------
Spring-loaded posterior occlusal bite blocks (SLPOBB) جهت ایجاد یک نیروی کششی مداوم بر سیستم نوروماسکولار حمایت کننده مندیبل و ایجاد یک نیروی مداوم بر دندان های خلفی مورد استفاده قرار گرفته‌اند(5و3). روش درمانی دیگر در سال 1986 توسط Dellinger با معرفی دستگاهی به نام (AVC) Active vertical corrector ارایه گردید که با ایجاد نیروهای مغناطیسی رانشی قوی موجب اینتروژن دندان های خلفی، چرخش رو به بالا و جلو مندیبل و اصلاح اپنبایت قدامی می‌شود(6).
هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیرات دنتواسکلتال ناشی از کاربرد نوع فنردار و فعال Posterior bite blocks یعنیSpring-loaded posterior occlusal bite block در بیماران مبتلا به اپنبایت قدامی است.
مطالعه حاضر به صورت کارآزمایی بالینی (Clinical trial) طراحی و اجرا شد. جامعه مورد بررسی، بیماران مبتلا به اپنبایت اسکلتال
قدامی مراجعه‌کننده به مطب خصوصی در
تهران بودند. نمونه‌های مورد بررسی شامل 23
بیمار دارای ناهنجاری اپنبایت اسکلتال قدامی
بودند که تحت درمان با دستگاه (SLPOBB)
Spring-loaded posterior occlusal bite-block قرار گرفتند. از مجموع 23 بیمار مورد مطالعه، 14 نفر دختر و 9 نفر پسر بودند. میانگین سنی بیماران حدود 9 سال و 10 ماه بود؛ حداقل سن آنها 5/7 سال و حداکثر آن 12 سال بود.
معیارهای زیر در انتخاب بیماران لحاظ شدند: وجود اپنبایت قدامی اسکلتال، روابط اسکلتال کلاس I یا II در بعد ساژیتال، روابط مولرها به صورت کلاس I یا II، دندان های انسیزور بالا و پایین کاملاً رویش یافته. در ضمن قبل از شروع درمان عوامل اتیولوژیک ایجادکننده اپنبایت مورد بررسی قرار گرفته و حذف شدند. قبل از کاربرد دستگاه‌ها تمام بیماران توسط متخصص گوش و حلق و بینی جهت بررسی وضعیت لوزه‌ها و آدنوئید مورد معاینه قرار گرفتند و هیچ یک به آدنوئیدکتومی و تونسیکلتومی نیاز نداشتند. در بعضی موارد که عادت تانگ تراستینگ شدید در بیمار مشاهده می‌شد به نحوی که بیمار زبان خود را به صورت فعال در بین دندان ها قرار می داد، در قسمت قدامی آکریل دستگاه SLPOBB از یک Tongue crip برای کنترل حرکت زبان در مراحل اولیه استفاده گردید و بعد از مدتی با بهبود نسبی وضعیت اوربایت
Tongue crip از روی دستگاه مذکور حذف گردید. در طول درمان از هیچ نوع دستگاه دیگری برای بیمار استفاده نشد.
طراحی و ساخت دستگاه: بعد از گرفتن قالب آلژینات، موم Construction bite با باز کردن مندیبل به میزان 4-3 میلیمتر بیشتر از وضعیت استراحت فک تهیه شد (mm4=Interocclusal clearance). دو فنر گرد (Helical spring) ساخته شده توسط سیم 032/0 اینچ (8/0 میلیمتر) در قسمت باکال و لینگوال در ناحیه مولر اول شیری یا پره مولر اول قرار داده شد. به نحوی که قسمت گرد فنر در قسمت قدام و انتهای یک بازوی آن در داخل بلوک آکریلی اکلوزال در ناحیه مولرها ختم می‌شد و انتهای دیگر آن در داخل آکریل دستگاه فک پایین قرار می گرفت. بلوک آکریلی بر روی سطح اکلوزال دندان‌ها ضخامتی در حدود mm2 داشت و سطح اکلوزال دندان های خلفی را می پوشاند (تصویر 1).
از بیماران قبل از شروع درمان رادیوگرافی سفالومتری تهیه شد و متغیرهای تحقیق اندازه‌گیری شدند. سپس دستگاه SLPOBB مورد استفاده قرار گرفت. فنرهای دستگاه به نحوی فعال شدند که نیروی دو طرفه یکسانی ایجاد کنند. به بیمار توصیه شد که آن را به‌صورت تمام وقت به جز مواقع مسواک زدن و غذا خوردن استفاده کند.
درمان تا زمانی که اپنبایت برطرف شده و اوربایت مطلوب حاصل می گردید، ادامه پیدا کرد و پس از آن استفاده از دستگاه به صورت پاره‌وقت و به‌عنوان Retainer توصیه شد. میانگین زمان درمان 8/9 ماه بود.
پس از پایان درمان، رادیوگرافی سفالومتری تهیه شد و شاخص‌ها اندازه‌گیری شدند. تمام سفالوگرام‌های قبل و بعد از درمان توسط یک دستگاه تهیه شدند و شاخص‌ها بر روی کاغذ استات سلولز با اتود 5/0 توسط یک فرد ترسیم شده، با کولیس و نقاله و با دقت mm1/0 اندازه‌گیری شدند و میزان معنی‌دار بودن تغییرات حاصل شده از درمان با استفاده از روش Paired T test مورد ارزیابی قرار گرفتند (05/0P<).
جهت بررسی کامل رشد عمودی، 17 پارامتر اسکلتال و 7 پارامتر دنتال مورد سنجش قرار گرفت که یک آنالیز اختصاصی جهت بررسی رشد عمودی به حساب می‌آید.
پارامترهای مورد ارزیابی در شکل 2 نشان داده شده‌اند.
تصویر 1 : نمای شماتیک و نمونه ساخته شده دستگاه SLPOBB
تصویر 2: خطوط، نقاط و زوایای مورد بررسی در مطالعه
تغییرات اندازه‌های سفالومتریک (قبل و بعد از درمان) در جدول 1 نشان داده شده است. تغییرات مشاهده شده پس از درمان در 16 مورد از شاخص‌های ذکر شده در مقایسه با شاخص‌های قبل از درمان از لحاظ آماری معنی‌دار بود (05/0P<) که در ذیل ذکر شده است.
زاویه SNB به صورت معنی‌داری افزایش یافت (001/0P<).
زاویه ANB در طی درمان با این دستگاه به‌طور میانگین حدود 3/1 درجه کاهش یافت (001/0P<).
زاویه Palatal Plan/MeGo که نشان دهنده میزان تمایل قاعده فکین نسبت به یکدیگر است نیز به‌طور میانگین حدود 59/1 درجه کاهش یافت (001/0P<).
اندازه GoMe که بیانگر رشد طولی بدنه مندیبل میباشد در بیماران معالجه شده با دستگاه 2 میلیمتر افزایش نشان داد (001/0P<).
زاویه SNGoAr که موقعیت استخوان راموس را نسبت به جمجمه نشان می‌دهد، به‌طور میانگین حدود 59/2 درجه کاهش یافت (001/0P<).
در طول مطالعه زاویه ArGoGn تنها 39/1 درجه افزایش پیدا کرد (014/0P=).
در مورد زاویه SArGo که نشان دهنده موقعیت مفصل نسبت به بیس جمجمه و تا حدودی نسبت راموس به بیس جمجمه است، به کاهش قابل ملاحظه‌ای به میزان متوسط 98/3 درجه دست یافتیم (001/0P<).
طول N-Me در بیماران تحت درمان با دستگاه افزایش طولی حدود 3/2 میلیمتر را نشان داد (04/0P=).
طول S-Go در بیماران با این دستگاه به‌طور میانگین حدود 85/1 میلیمتر افزایش یافت (0015/0P=).
جدول 1 : اندازه گیری های سفالومتریک قبل و بعد از درمان و میزان تغییرات آنها
|
P. Value |
S'.D |
Mean Var. |
S.D |
Mean Post. Meas. |
S.D |
Mean Pre. Meas. |
Skeletal Parameters |
|
46/0 |
84/2 |
45/0+ |
38/5 |
52/125 |
56/5 |
07/125 |
NSAr (deg) |
|
72/0 |
04/2 |
16/0- |
96/2 |
45/87 |
87/2 |
61/78 |
SNA (deg) |
|
001/0< |
38/1 |
15/1+ |
77/2 |
02/74 |
58/2 |
87/72 |
SNB (deg) |
|
001/0> |
33/1 |
29/1- |
97/1 |
48/4 |
95/1 |
77/5 |
ANB (deg) |
|
31/0 |
91/2 |
650+ |
8/3 |
43/10 |
14/3 |
78/9 |
SN/Palatal plan (deg) |
|
0016/0 |
1/2 |
59/1- |
05/5 |
35/33 |
58/4 |
93/34 |
Palatal plan/MeGo (deg) |
|
66/0 |
35/2 |
220- |
01/5 |
17/41 |
81/5 |
39/41 |
SN/GoGn (deg) |
|
001/0> |
02/2 |
81/1 |
44/5 |
57/69 |
08/5 |
76/67 |
Go-Me(mm) |
|
014/0 |
47/2 |
39/1+ |
11/6 |
78/129 |
98/5 |
39/128 |
ArGoGn (deg) |
|
001/0> |
77/3 |
96/3- |
03/6 |
13/147 |
94/5 |
11/151 |
SarGo (deg) |
|
001/0> |
98/2 |
59/2- |
11/5 |
2/92 |
93/4 |
78/94 |
SNGoAr deg) |
|
04/0 |
68/4 |
31/2 |
74/8 |
22/122 |
58/8 |
91/119 |
N-Me(mm) |
|
0015/0 |
42/2 |
85/1+ |
36/5 |
13/72 |
02/5 |
28/70 |
S-Go (mm) |
|
007/0 |
14/3 |
02/2+ |
07/4 |
22/53 |
44/3 |
2/51 |
Upper Facial Height (mm) |
|
018/0 |
4/2 |
3/1+ |
38/5 |
15/67 |
12/5 |
85/65 |
Lower Facial Height (mm) |
|
44/0 |
06/0 |
01/0+ |
05/0 |
8/0 |
05/0 |
79/0 |
Up/Low Facial Height |
|
001/0> |
46/1 |
31/1- |
24/4 |
78/73 |
96/3 |
09/75 |
Y-Axis |
|
|
|
|
|
|
|
|
Dental Parameters |
|
14/0 |
05/3 |
1- |
54/3 |
2/23 |
08/3 |
2/24 |
SN/Occ Plane (deg) |
|
8/0< |
75/4 |
06/0- |
51/4 |
22/112 |
75/5 |
28/112 |
1 Up/Palatal plan (deg) |
|
007/0 |
03/4 |
61/2- |
79/6 |
91/93 |
37/7 |
52/96 |
1Low/GoMe(deg) |
|
008/0 |
99/1 |
26/1+ |
18/3 |
39/29 |
26/3 |
13/28 |
1 up/Palatal plan height (mm) |
|
016/0 |
69/1 |
93/0+ |
57/3 |
78/40 |
48/3 |
85/39 |
1 low/GoMe height (mm) |
|
001/0> |
11/1 |
04/1+ |
12/2 |
89/21 |
19/2 |
85/20 |
6 up/Palatal plan height (mm) |
|
32/0 |
78/1 |
39/0- |
73/3 |
87/30 |
37/3 |
26/31 |
6 low/GoMe height (mm) |
در زاویه Y-axis که چرخش مندیبل را نشان می‌دهد در بیماران درمان شده با این دستگاه به‌طور میانگین 31/1 درجه کاهش مشاهده شد (001/0P<).
ارتفاع فوقانی صورت به میزان 02/2 میلی متر (007/0=P) و ارتفاع تحتانی صورت به میزان 3/1 میلیمتر (018/0=P) افزایش یافت.
در مورد تغییرات دندانی پس از درمان، کاهش ارتفاع اولین مولر مندیبل به میزان 39/0 میلیمتر (P=0/32) و افزایش ارتفاع دندان های قدامی بالا و پایین به ترتیب 26/1 (008/0=P) و93/0 میلیمتر (016/0=P) مشاهده شد. در ضمن ارتفاع اولین مولر ماگزیلا به میزان 04/1 میلی متر افزایش یافت (001/0P<). کاهش زاویه Lower 1/GoMeبه میزان 61/2 درجه نیزاز لحاظ آماری معنی دار گزارش شد (007/0(P=.
در کلیه بیماران بهبود ناهنجاری اپنبایت در طول درمان مشاهده شد که در نتیجه چرخش رو به بالا و جلو مندیبل و افزایش رشد ناحیه دنتوآلوئولار قدامی فک بالا و پایین میباشد که در مطالعات مختلف دیگری نیز تأیید شده است(12و11). تاثیرات دستگاه فوق بر روی رشد ماگزیلا ناچیز بود؛ تغییرات اندک زاویه SNA و SN/Palatal plan بیانگر این واقعیت است. مطالعات Kuster و Ingerval(12)، Kalala و همکاران(13)، Barbre و Sinclair(12) نیز نتایج مشابهی را گزارش کردند. افزایش قابل توجه زاویه SNB به میزان 15/1 درجه و متعاقب آن کاهش معنی‌دار زاویه ANB به میزان 3/1 درجه و کاهش معنی‌دار زاویه Palatal plan/MeGo، کاهش
معنی دار زاویه Y-axis بیانگر چرخش رو به جلو و رو به بالای مندیبل و تأثیر مؤثر دستگاه در کاهش ناهنجاری اپنبایت میباشد. یافته‌های اخیر با مطالعات Iscan و Sarisoy(2)، Altuna و Woodsid(10)، Iscan و همکاران(3) مطابقت دارد. البته در مطالعه حاضر میزان کاهش زاویه پلن مندیبل (SN/GoGn) از لحاظ آماری معنی‌دار نبود در حالیکه در مطالعه Iscan و Sarisoy(2) تفاوت معنی داری بین گروه تحت درمان با گروه کنترل در مورد کاهش این زاویه مشاهده شد. کاهش در میزان این زاویه در مطالعات دیگری نیز که به بررسی انواع مختلف بایت بلاک‌های خلفی پرداخته‌اند، نشان داده شده است (14و12).
در مورد رشد طولی بدنه مندیبل (طول Go-Me)، انتظار سالانه حدود mm2 افزایش رشد در گروه سنی مورد مطالعه وجود دارد(15). در بیماران تحت درمان نیز این میزان افزایش رشد مشاهده شد. در مطالعه Iscan و همکاران(3) در سال 1992 نیز افزایش رشد طولی بدنه مندیبل به میزان 96/0 مشاهده شد.
زاویه گونیال (ArGoGn) در افراد با الگوی رشد عمودی در طی رشد افزایش می‌یابد(7). در هنگام استفاده از این دستگاه ما توانستیم باعث کند شدن این روند شویم. این زاویه در طول مطالعه تنها 39/1 درجه افزایش پیدا کرد که البته تفاوت معنی‌داری را با میزان آن قبل از درمان نشان می‌دهد (01/0P<). در مطالعه Iscan و همکارانش (1992) نیز در گروه SLPOBB نتایج مشابهی به دست آمد ولی در گروه PBB/VCC کاهش این زاویه به میزان 13/0 مشاهده است. این نتایج در مطالعات دیگر نیز نشان داده شده‌اند(15و12). البته Arat و Iseri(1) کاهش 26/0 درجه این زاویه را در گروه درمانی با دستگاه فانکشنال گزارش کردند.
زاویه Sn/GoAr موقعیت استخوان راموس را نسبت به جمجمه نشان می‌دهد و در افراد با الگوی رشدی عمودی در طی مدت رشد سالانه حدود 1 درجه افزایش می‌یابد(2). اما در بیماران تحت درمان با SLPOBB در مطالعه حاضر کاهش 59/2 درجه در مورد این زاویه مشاهده گردید که نشان دهنده تأثیر فوق‌العاده دستگاه بر روی این پارامتر است. در مطالعه Iscan وSarisoy(2) و Iscan و همکاران(3) نیز کاهش 3 درجه در گروه SLPOBB مشاهده شده بود.
در مورد زوایه SArGo که موقعیت مفصل و تا حدودی موقعیت راموس را به بیس جمجمه نشان می‌دهد در بیماران با الگوی رشدی عمودی انتظار افزایش سالانه 1 درجه را داریم(7) اما در بیماران تحت درمان با SLPOBB کاهش حدود 98/3 درجه مشاهده شد که بیانگر تأثیر فوق‌العاده دستگاه بر روی این شاخص میباشد.
در مورد ارتفاع قدامی صورت (طول N.Me) معمولاً در دوران رشد افزایش حدود mm2 طی هر سال دیده می‌شود(16) که بیماران تحت درمان ما نیز افزایش طولی در این حدود را نشان دادند. ارتفاع فوقانی (UFH) و تحتانی (LFH) صورت در این مطالعه افزایش یافت و تغییرات نیز از لحاظ آماری معنی‌دار بود. در حالیکه ارتفاع قدامی و تحتانی صورت در مطالعه Iscan و همکاران(3) و Iseri و Arat(1) کاهش معنی‌داری
را نشان داد و مغایر با مطالعه ما میباشد. البته
مطالعه Iscan و Sorisoy(2) در گروه درمانی
Passive occlucal bite block با Construction bite mm5 افزایش 3/0 درصدی را در ارتفاع قدامی صورت نشان داد. افزایش ارتفاع خلفی صورت که در مطالعه حاضر دیده شد، تأثیر مفیدی در اصلاح مال‌اکلوژن و فرم ظاهری صورت دارد که در مطالعات مختلف تأیید شده است(3و2). علیرغم افزایش ارتفاع تحتانی صورت در طول درمان نمی توان تاثیر این دستگاه را در مهار و جلوگیری از افزایش بیشتر اپن بایت در بیماران تحت درمان نادیده گرفت. مطالعات زیادی نشان داده اند که میزان اپن بایت در بیماران با اپن بایت اسکلتال در طول دوره بلوغ افزایش می یابد، درحالیکه در تمام بیماران تحت درمان در مطالعه حاضر این میزان کاهش یافت.
تغییرات دندانی ایجاد شده متعاقب استفاده از این دستگاه نیز در بهبود ناهنجاری اپن بایت نقش داشتند.
اینتروژن دندان های مولر اول فک پایین به میزان 39/0 میلی متر، افزایش ارتفاع دنتوآلوئولار قدامی در فک بالا و پایین و نیز تمایل لینگوالی دندان های قدامی فک پایین (Lingual inclination) از اثرات مهم این دستگاه در کاهش اپن بایت می باشد. در مطالعه Iscan و همکاران، اینتروژن سگمنت باکالی در فک بالا و پایین مشاهده و میزان آن در فک پایین از لحاظ آماری
معنی دار گزارش شد که تا حدودی با یافته های مطالعه حاضر متفاوت است.
در پایان باید خاطرنشان شد که تغییرات مشاهده شده در طول درمان فعال، در نتیجه تأثیرات مکانیکی دستگاه مورد استفاده همراه با تغییرات رشد فردی میباشد؛ لذا جهت تعیین اثرات درمانی دستگاه SLPBB به صورت خالص، وجود یک گروه کنترل شامل بیماران با اپنبایت درمان نشده در مطالعه ضروری است که در مطالعه حاضر به دلیل مشکلات اخلاقی از آن صرفنظر شد. ذکر این نکته نیز ضروری است که نتایج مشاهده شده در این تحقیق باید به عنوان تغییرات کوتاه مدت در نظر گرفته شود و جهت بررسی میزان ریلاپس و تغییرات پس از درمان با توجه به الگوی رشدی بیماران، پیگیری طولانی مدت آنها در مطالعات بعدی توصیه می شود.
1) تاثیرات ایجاد شده توسط این دستگاه در جهت مهار الگوی رشدی اپن بایت می باشد و توانایی آن در اینتروژن کمپلکس دنتوآلوئولار خلفی و کاهش ارتفاع تحتانی صورت ناچیز
می باشد لذا در موارد اپن بایت اسکلتال متوسط بسیار مفید است ولی در موارد
اپن بایت شدید باید با ملاحظه بیشتری استفاده شود.
2) درمان با این دستگاه موجب ایجاد تغییرات اسکلتال و دنتال متعددی گردید.
3) این دستگاه با اعمال تغییرات معنی‌دار بر روی زوایای خلفی مندیبل، افزایش ارتفاع خلفی صورت و چرخش مختصر رو به بالا و جلو مندیبل و افزایش ارتفاع دنتوآلوئولار قدامی در فک بالا و پایین موجب بهبود وضعیت اسکلتال بیمار و اصلاح ناهنجاری می‌گردد.
4) کاربرد این دستگاه باعث اینتروژن دندان های مولر(6) فک پایین گردید در حالی که دستگاه مانع رویش دندان های 6 فک بالا نشد.
5) افزایش ارتفاع دنتوآلوئولار قدامی در فک بالا و پایین و تمایل لینگوالی انسیزورهای پایین عوامل مهم دیگری در حذف اپن بایت با کاربرد این دستگاه می باشند.
)