نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار گروه پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
2 استاد بخش داخلی ریه بیمارستان قائم (عج) دانشگاه علوم پزشکی مشهد
3 دندانپزشک
چکیده
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Introduction: Oral cavity has been recognized as a potential reservoir for respiratory pathogens; so it is necessary to determine the role of oral infections in the occurrence and progression of respiratory infections. Therefore, a study was carried out to evaluate the relationship between periodontal disease and chronic obstructive pulmonary disease (COPD).
Materials & Methods: In this study, 30 hospitalized patients with COPD (case group) were selected. The control group consisted of 30 individuals referred to Mashhad dental school at the same time who did not have any signs and symptoms of respiratory disease. The two groups matched in age, gender and smoking habit. After recording personal information of the patients, probing pocket depth (PPD), loss of attachment (LOA) and bleeding on probing (BOP) were determined in both groups. Finally, the data were compared and analyzed by Kruskal Wallis, Chi square and t-tests.
Results: The mean age of patients in case and control groups were 53±7 and 54±5 years respectively. The number of smokers in the case group was 18 (60%); while there were 19 smokers in the control group (63.3%). The average loss of attachment (LOA) in the case group was 5.72±0.8 mm but it was 3.92±0.5 mm in the control group. The difference was significant (P=0.04). BOP was 86±12 % in the case group and 71±16 % in the control group and there was a significant difference between the two groups (P<0.001). The average of PPD was 4±0.5 mm in the case group and 2.75±0.3 in the control group and there was a significant difference between the two groups (P=0.01).
Conclusion: The data showed that all of the periodontal indices were significantly higher in the case group; It could be concluded that there was a significant relationship between periodontal disease and COPD.
کلیدواژهها [English]
مقدمه
امروزه بیماری های ریوی از جمله بیماری مزمن انسدادی ریه COPD[1] از شایع ترین بیماری های موجود در اجتماع و از مهم ترین عوامل بروز مرگ و میر در افراد سالخورده است.(1) مطالعات زیادی انجام شده است که بر نقش و اهمیت بهداشت دهان در سیر بیماریهای ریوی و از جمله COPD تأکید میکند.
Mojon و همکاران(3و2) در دو مطالعه جداگانه، رابطه بین عفونت مجرای تنفسی و سلامت دهان را در افراد سالمند بررسی کرده و نتایج نشان داد که افراد باسابقه بیماری ریوی شاخص پلاک دندانی بالاتری داشتند.
در مطالعه Scannapieco و همکاران(4) در سال 1998 با بررسی 23808 مورد، نشان داد که افراد با بهداشت دهانی ضعیف دارای بیماری تنفسی بیشتری هستند.
در مطالعه دیگر همین محقق(1) رابطه بیماری پریودنتال و COPD را بررسی کرده که یافتهها نشان داد در افراد دارای COPD میزان تحلیل لثه، از دست رفتن چسبندگی، عمق پاکت و خونریزی لثه بیشتر بود.
در تحقیق Hyman(5) در سال 2005 رابطه COPD با بیماری پریودنتال و سیگار کشیدن مورد بررسی قرار گرفت. یافتهها نشان داد که سیگار کشیدن میتواند یک فاکتور کمکی در ارتباط میان بیماری پریودنتال و COPD باشد. در این بررسی ارتباط قابل توجهی بین بیماری پریودنتال و COPDدر افراد غیرسیگاری وجود نداشت.
Azarpazhooh و همکاران(6) در سال 2006 در یک مطالعه سیستماتیک بر روی ارتباط بین بیماریهای تنفسی و بهداشت دهان، نشان دادند که ارتباط نسبتاً خوبی بین پنومونی و بهداشت دهان وجود دارد بطوری که انجام مراقبتهای بهداشت دهان روزانه، سبب کاهش در بروز و پیشرفت بیماریهای ریوی میگردد.
حتی در بعضی مطالعات حفره دهان بعنوان منبع و منشأ اصلی پاتوژنهای ریوی شناخته شده و مکانیسمهایی نیز برای آن ارائه شده است.(2) بررسی نتایج مطالعات از وجود مشابهت میان میکروارگانیسمهای موجود در فلور دهان و ریههای عفونی حکایت میکند. باکتریهای دهان از طریق پلاک وارد بزاق شده و سرانجام در نتیجه آسپیراسیون وارد مجاری تنفسی فوقانی میگردد و سپس به مجاری تنفسی تحتانی وارد میشوند که در آنجا تکثیریافته و سبب عفونت میگردند. هدف از این مطالعه ارزیابی رابطه بیماری COPD و بیماری پریودنتال بود.
مواد و روشها
این تحقیق از نوع مورد- شاهدی بود و متغیر مستقل بیماری پریودنتال بود که بر اساس سه شاخص عمق پاکت، از دست رفتن اتچمنت و خونریزی حین پروبینگ، تعیین گردید. متغیر وابسته در این مطالعه بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) بود. گروه مورد شامل 30 بیمار مبتلا به COPD بود که طی بهار و تابستان سال 1385 در بخش ریه بیمارستانهای قائم و امام رضا (ع) مشهد بستری بودند و افرادی وارد مطالعه شدند که حداقل دارای 8 دندان طبیعی بودند و فاقد سایر مشکلات سیستمیک از قبیل دیابت و ... بوده و اعمال پریودنتال در مورد آنها در 6 ماه اخیر انجام نشده بود.
گروه شاهد نیز 30 بیمار مراجعهکننده به دانشکده دندانپزشکی مشهد در زمان مشابه بود که از نظر سن و جنس مشابه با گروه مورد بودند. روش نمونه گیری در این تحقیق مبتنی بر هدف بود که با انتخاب افراد گروه مورد و ثبت مشخصات فردی و بیماری آنها جستجو برای انتخاب افراد شاهد به عمل آمد. روش جمعآوری دادهها با مصاحبه، مشاهده و انجام معاینات و تکمیل فرمهای اطلاعاتی بود. بیمارانی که با تشخیص قطعی COPD با نظر متخصص ریه بستری شده بودند به عنوان کاندیدای مورد، تلقی شدند و برای آنها پس از توجیه طرح و کسب رضایت جهت همکاری، فرم اطلاعاتی تکمیل گردید. اطلاعات مربوط به سن، جنس و مصرف سیگار از طریق پرسش شفاهی از خود بیماران ثبت شد.
معاینه پریودونتالی هر دو گروه توسط آینه و پروب پریودنتال ویلیامز با نور صندلی دندانپزشکی و در مورد بیماران بستری با نور چراغ قوه انجام گردید. شاخصهای BOP[2] (خونریزی حین پروب)، PPD[3] (عمق پروبینگ پاکت) و LOA[4] (از دست رفتن چسبندگی) اندازهگیری شدند. PPD و LOA در هر دو گروه مورد و شاهد در اطراف تمام دندان ها در سه نقطه واقع در مزیال و دیستال و مید باکال و یک نقطه در وسط سطح لینگوال یا پالاتال هر دندان اندازهگیری و خونریزی حین پروب پس از 30 ثانیه ثبت گردید. بررسی آماری دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS و تستهای آماری t-test و Kruskal Wallis و کای دو انجام شد.
یافتهها
میانگین سنی در گروه شاهد 5±54 و در گروه بیمار 7±53 سال بود.
براساس یافته های جدول 1 اختلاف معنادار بین توزیع فراوانی جنس در دو گروه دیده نشد (07/0=P).
نمودار 1 از نظر کشیدن سیگار گروه بیمار (مبتلا به COPD) با 60% سیگاری در مقابل 3/63% گروه شاهد را نشان میدهد (t-test). و ارتباط معنیدار بین سیگاری بودن افراد در دو گروه وجود نداشت (05/0P>).
بر اساس یافتههای جدول 2، تفاوت معناداری در شاخصهای پریودنتال مورد نظر بین دو گروه دیده شد. به عبارت دیگر، میزان از دست رفتن چسبندگی، عمق پاکت و خونریزی هنگام پروب در گروه مبتلا به COPD اختلاف قابل توجهی با گروه شاهد که فاقد بیماری بودند، داشت.
نمودار 1 : توزیع فراوانی افراد سیگاری در گروه شاهد و بیمار
جدول 1 : توزیع فراوانی جنس در گروه مورد و شاهد
جنس |
گروه |
P-value
|
|
مورد |
شاهد |
||
(درصد) تعداد |
(درصد) تعداد |
||
مرد |
(0/63) 19 |
(0/73) 22 |
07/0 |
زن |
(0/37) 11 |
(0/27 ) 8 |
|
کل |
(0/100) 30 |
(0/100) 30 |
|
جدول 2 : میانگین LOA، PPD وBOP در گروه شاهد و بیمار ((t-test
|
LOA |
PPD |
BOP |
|
انحراف معیار±میانگین (میلیمتر) |
انحراف معیار±میانگین (میلیمتر) |
انحراف معیار±میانگین (درصد) |
بیمار |
8/0±72/5 |
5/0±00/4 |
12±86 |
شاهد |
5/0±92/3 |
3/0±75/2 |
16±71 |
|
04/0P= |
01/0P= |
00/0P= |
|
|
|
|
بحث
در این مطالعه مورد- شاهدی ابتدا گروه مورد و سپس گروه شاهد انتخاب شدند تا از لحاظ متغیرهای مداخلهگر اساسی (سن، جنس و استعمال دخانیات و بهداشت دهان) مشابه باشند. پس از حذف اثر متغیرهای مداخلهگر به بررسی شاخصهای پریودنتال پرداختیم. مقدار متوسط PPD در گروه شاهد mm3/0±75/2 و در گروه بیمار mm5/0±4 بود که نشاندهنده وجود رابطه این شاخص با بیماری ریوی است (01/0P=). نتایج مطالعه ما با تحقیقات Hayes(7)، Garcia(8)، Trepanning(10و9) در سال 2001 و در سال 2004، Kowalsi(11)، Suominen(12)، Katincik(13) و Scannapieco(1) هماهنگی دارد.
میزان متوسط LOA در مطالعه ما در گروه بیمار
mm8/0±72/5 و در گروه شاهد mm5/0±92/3 بود که نشان می دهد افزایش معنی داری در این شاخص در گروه بیمار وجود دارد (04/0P=) که نتایج مطالعه ما با یافتههای Hyman(5)، Katincik(13) و Scannapieco(14و1) در سال های 2001 و 2003 هماهنگی دارد.
شاخص بعدی، خونریزی حین پروب (BOP) است که مقدار آن در گروه بیمار 12±86% مناطق پروب شده و در گروه شاهد 16±71% (001/0P<) بود. BOP در گروه بیمار بیشتر بود که این یافته با نتایج Kowalsi(11)، Katincik(13)، که شاخص لثه ای را بررسی کرده و Scannapieco(14و1) در سال های 2001 و 2003 مطابقت داشت.
سایر تحقیقات انجام شده در این زمینه نیز از وجود
ارتباط میان بیماری پریودنتال و بیماری COPD یا دیگر بیماریهای تنفسی حمایت کرده اند بطوری که Hayes(7) و همکاران در سال 1998 بر اساس شواهد رادیوگرافیک تحلیل استخوان آلوئولار نتیجه گرفتند که بیماری پریودنتال و COPD با هم مرتبط اند.
Fourrier(15) و همکاران در سال 1998 در مطالعه ای روی 57 بیمار اتاق مراقبتهای ویژه (ICU) با کشت پلاک دندانی دریافتند که کلونیزاسیون پاتوژنهای هوازی در پلاک دندانی منبع اختصاصی عفونتهای ریوی در افراد بستری در ICU است.
Russell(16) و همکاران در تحقیقی در سال 1999 روی بیماران تحت مراقبت درازمدت دریافتند که این افراد ارقام پلاک بالاتری نسبت به بیماران سرپایی دارند و وجود COPD میتواند مرتبط با تکثیر پاتوژنهای ریوی در پلاک دندانی این افراد باشد با توجه به اینکه COPD و بیماری پریودنتال احتمالاً مکانیسمهای پاتوژنیک مشابهای دارند که در هر دو بیماری، پاسخ آماسی میزبان با یک مواجهه مزمن (بوسیله باکتری پلاک دندانی در بیماری پریودنتال و یا بوسیله عواملی نظیر مصرف دخانیات در COPD) افزایش مییابند که ورود نوتروفیل ها، آزادشدن آنزیمهای اکسیداتیو و هیدرولیتیک را به دنبال دارد که بطور مستقیم سبب تخریب بافتی میگردند.
حدود 14 میلیون مبتلا به COPD هستند ولی در کشور ما آمار دقیقی وجود ندارد بطوریکه نتایج این تحقیقات میتواند تاثیر قابل توجهی بر بهبود وضعیت افراد در
معرض خطر COPD داشته باشد. از آنجا که این گروه را بیشتر افراد سالمند بستری در اتاق مراقبتهای ویژه (ICU)، افراد بستری در خانههای سالمندان و آسایشگاه ها و افراد تحت مراقبت طولانی مدت چه در بیمارستان و چه در منزل تشکیل میدهند، میتوان پیشبینی کرد که مهم ترین تاثیر این نتایج بر این گروه است زیرا در صورت نامساعد بودن وضعیت بهداشت دهان، ریسک ابتلا به COPD و دیگر بیماریهای ریوی که در افراد در معرض خطر ذکر شده یک بیماری وخیم و تهدیدکننده حیات است بالا می رود. آمار بالای ذکر شده مرگ و میر و هزینههای سرسام آور ناشی از آن در سالمندان، موید این مطلب است. پس ضرورت برنامهریزی جامع و گسترده جهت بهبود وضعیت بهداشت دهان در این افراد احساس میشود.
نتیجه گیری
در این مطالعه بین بیماری پریودنتال و بیماری COPD رابطه وجود داشت که نیاز به تحقیقات بیشتر و مطالعات مداخلهای دیگر را میطلبد و توصیه میشود که رعایت و تاکید بر بهداشت دهان در بیماران سالمند بستری شده بیمارستانی، یک پروتکل دقیق جهت ارتقای وضع سلامت دهان و دندان آنها اجرا شود.
تشکر و قدردانی
از پرسنل بخش داخلی (ریه) بیمارستان قائم و امام رضا (ع) که در این تحقیق ما را یاری نمودند تقدیر و تشکر میگردد.