نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران
2 دستیار تخصصی گروه پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
3 دستیار تخصصی گروه پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
چکیده
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Introduction: Estimating the width of maxillary central incisor may be difficult when an artificial tooth is selected for edentulous patients. One of the ways to choose a good size for this tooth is using extra-oral landmarks in face. This study examined the relationship between mesiodistal (MD) width of maxillary central incisor and interpupillary distance (IPD) which is a stable landmark in lifetime.
Materials & Methods: In this descriptive cross sectional study, 100 Iranian subjects (50 males and 50 females, mean age 23±6.3 years) without ocular and dental deformities were selected. The MD width of upper central incisor and IPD were measured three times for each subject using Boley Gauge with 0.1 mm accuracy and then, the mean values were calculated. A mathematic equation to evaluate correlation between MD width of upper central incisor and IPD was calculated and then examined in the other 20 subjects (10 males and 10 females, mean age 24.8±1.56 years) by statistically comparing the difference between calculated and real size of tooth with paired t-test.
Results: In the first stage, these results were obtained: the mean MD width of maxillary central incisor was 8.6±0.4mm and the mean IPD was 62.1±2.8mm. The correlation coefficient between these two parameters was r=0.446 (P<0.05). The calculated equations for this relationship were: (Y=0.15x–0.0002x² in men and Y=0.22x–0.0014x² in women, “y” represents MD width of maxillary central incisor and “x” represents IPD). In the second stage, these equations were applicable in 90% of subjects (18 from 20 subjects) with 0.5mm of accuracy.
Conclusion: IPD is a good landmark for estimating MD width of maxillary central incisor in edentulous patients.
کلیدواژهها [English]
مقدمه
از دست دادن دندانها در سنین مختلف عمر در بیماران از دیرباز پدیدهای شناخته شده بوده است. درمان جایگزینی دندانها توسط پروتز خصوصاً در ناحیه قدامی ریج بی دندانی در ایجاد زیبایی، فانکشن، فونتیک و حفظ پریودنشیوم موجود از اهمیت بالایی برخوردار میباشد.
تاکنون محققین زیادی تلاش کردهاند که روابطی را میان اجزای صورت پیدا کنند تا با استفاده از آنها بتوان دندانهای از دست رفته را طوری انتخاب و جایگزین نمود که هماهنگی لازم با دیگر اجزاء صورت برقرار گردد و پروتزها تا حد امکان طبیعیتر جلوه کند.(2و1)
از زمانی که نقاش معروف ایتالیایی (لئوناردو داوینچی) وجود ارتباط میان اجزای صورت را بیان کرد حدود 550 سال میگذرد. او این موضوع را با ترسیم خطوط بر روی یک چهره نقاشی شده نشان داد.(3)
در انتخاب دندان برای ساخت پروتز سه فاکتور اصلی وجود دارد: رنگ، فرم و سایز، که از این میان فاکتور اندازه دندان از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و اغلب بیماران بیشترین حساسیت را در مورد این فاکتور نشان میدهند.(1)
تعیین اندازه دندانهای قدامی بالا بخصوص سانترالها به دلیل دارا بودن بیشترین نمای فرونتالی در میان سایر دندانها جهت تامین زیبایی پروتز از اهمیت زیادی برخوردار است.(4) برای تخمین اندازه آن گروهی از لندمارکهای صورت مورد بررسی و تحقیق قرار گرفتهاند، نظیر فاصله بین دو کندیل، پهنای بای زایگوماتیک(5)، پهنای صورت، پهنای دهان و عرض پرههای بینی(6)، محیط جمجمه و اندازه گوشه داخلی چشمها.(8و7) یکی دیگر از لندمارکهای استفاده شده، فاصله بین مردمکها میباشد.(11و9و5) این فاصله براساس تحقیقات به عمل آمده در 14 سالگی ثابت شده و به حداکثر اندازه خود میرسد.(12) بنابراین میتوان از آن به عنوان یک شاخص ثابت و تغییرناپذیر در افراد نیازمند به پروتز دندانی جهت تخمین سایز دندانها استفاده کرد. همچنین در مقالات، رابطه همبستگی فاصله بین مردمکها IPD[1] با اندازه عرض مزیودیستال شش دندان قدامی از نمای روبرو(6) و نیز همبستگی خط بین مردمک با تانژانت لبه انسیزال سانترالهای بالا(13) نشان داده شده است. جهت استفاده از لندمارکهای آناتومیک تفاوتهای نژادی و جنسیتی باید در نظر گرفته شود.(5) بنابراین استفاده از دانستنی های ارائه شده در تحقیقات مختلف با توجه به ویژگیهای نژادی جامعه ایرانی ممکن است امکانپذیر نباشد و در زمینه انتخاب سایز دندان براساس این لندمارک برای افراد ایرانی تحقیق کمی صورت گرفته یا در دسترس نیست.
هدف از این مطالعه بررسی میزان همبستگی فاصله بین
مردمکها و عرض مزیودیستال دندان سانترال فک بالا در افراد ایرانی بوده که در نهایت بتوانیم با اندازهگیری این فاصله به اندازه عرض سانترال بالا که از عناصر مهم در زیبایی پروتز است، دست یابیم.
مواد و روشها
این تحقیق از نوع توصیفی (Descriptive) بوده و در دو مرحله انجام گرفت. در مرحله اول از میان افراد بالای 18 سال که به بخش بیناییسنجی بیمارستان فارابی تهران مراجعه کرده بودند، تعداد 100 فرد ایرانی (50 مرد و 50 زن با میانگین سنی 3/6±23 سال) به روش نمونهگیری مراجعه مستمر انتخاب شدند و موافقت آنها برای همکاری پس از توجیه طرح گرفته شد. معیارهای ورود به مطالعه عبارت بودند از: شرایط دندانی سالم در ناحیه سانترالهای فک بالا شامل عدم وجود هرگونه پوسیدگی و ترمیم، بخصوص در نواحی تماس و لبه انسیزال، عدم وجود سایش شدید، کرودینگ، دیاستم و آنومالی مادرزادی و اکتسابی و نیز وضعیت نرمال چشمها شامل عدم وجود سابقه تروما و جراحی، انحراف چشم (استرابیسم) و ناهنجاریهای مادرزادی و اکتسابی.
سپس فاصله بین مردمکها با ایجاد رفلکس نور در چشمها و اندازه گیری فاصله بین دو نقطه نورانی توسط گیج Boley با دقت 1/0 میلیمتر ثبت گردید. به این ترتیب که یک قلم نوری (Light pen) از فاصله 40 سانتیمتری روبرو و همسطح با چشمها به مردمکها تابانده میشد، حاصل این روش ایجاد 2 نقطه نورانی کوچک و کاملاً واضح در چشمها جهت اندازهگیری توسط فرد معاینهکننده بود. از آنجا که بیمار به نقطهای در دوردست نگاه میکرد (بیش از 6 متر)، فاصله بین مردمکها با بالاترین دقت قابل اندازهگیری بود (روش اپتومتری جهت تعیین فاصله PD). عرض مزیودیستال دندان سانترال فک بالا هم توسط گیج Boley با قرار دادن آن در ناحیه تماس بین دندانی دو طرف اندازه گیری شد.
اندازه گیریها (IPD و عرض سانترال) سه بار تکرار شد و میانگین آنها محاسبه گردید. و با توجه به همبستگی بین آنها یک مدل ریاضی پیشنهاد گردید.
در مرحله دوم تحقیق، برای بررسی تجربی مدل ریاضی بدست آمده و کارایی آن 20 نفر ایرانی شامل 10 مرد و 10 زن با میانگین سنی (5/1±8/24 سال) از میان دانشجویان دانشکده دندان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران که شرایط ورود به مطالعه را داشتند پس از اعلام رضایت آنها، انتخاب شدند. سپس اندازهگیریها توسط گیج Boley به همان روش قبلی صورت گرفته و ثبت گردیدند.
مقادیر IPD در مدل ریاضی بدست آمده قرار گرفته و عرض سانترال محاسبه گردید و سپس عدد بدست آمده با اندازه واقعی که در دهان فرد موردنظر اندازهگیری شده بود، مقایسه گردید. این مقایسه توسط تست آماری
Paired t-test انجام گرفت.
یافتهها
در مرحله اول تحقیق میانگین فاصله بین مردمکها 8/2±1/62 میلیمتر (مردان mm2/2±5/63 و زنان mm6/2±6/60) و میانگین عرض مزیودیستال دندان سانترال فک بالا 4/0±6/8 میلی متر (مردان mm5/0±6/8 و زنان mm4/0±5/8) محاسبه گردید. براساس نتایج آماری ضریب همبستگی بین فاصله بین مردمکها و عرض مزیودیستال دندان سانترال فک بالا 446/0r= بدست آمد. مدل ریاضی بدست آمده برای دو گروه مردان و زنان بصورت زیر محاسبه گردید (05/0P<).
x20002/0 -x 15/0 = y : مردان
x20014/0 -x 22/0 = y : زنان
که y معادل عرض مزیودیستال دندان سانترال فک بالا و x معادل فاصله بین مردمکهاست. هم چنین در یک بررسی ساده و با دقت کمتر نسبت IPD و عرض دندان سانترال فک بالا برای مردان 4/7 برای زنان 1/7 بدست آمد.
در مرحله دوم، این مدل ریاضی و کارایی آن مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج نشان داد که در 90 درصد افراد پیشبینی عرض مزیودیستال دندان سانترال فک بالا با داشتن اندازه فاصله بین مردمکها با دقت 5/0 میلیمتر امکانپذیر است. نتایج این بررسی در جداول و نمودارهای 1 و 2 نشان داده شده است.
جدول 1 : فراوانی اختلاف اندازه واقعی عرض مزیودیستالی دندان سانترال فک بالا و اندازه محاسبه شده.
فراوانی |
تفاوت |
|||
mm20/0-0 |
mm 50/0-21/0 |
بیشتر از mm 50/0 |
کل |
|
تعداد |
11 |
7 |
2 |
20 |
درصد |
0/55 |
0/35 |
0/10 |
0/100 |
جدول 2 : مقایسه اندازه واقعی و اندازه محاسبه شده عرض مزیودیستالی دندان سانترال فک بالا- کل افراد
|
شاخص |
||||
گروه |
میانگین mm |
انحراف معیار |
تعداد |
تفاضل mm |
P-value |
اندازه واقعی MD |
56/8 |
34/0 |
20 |
03/0 |
63/0 |
اندازه محاسبه شده MD |
59/8 |
18/0 |
20 |
نمودار 1 : مقایسه اندازههای واقعی و محاسبه شده توسط مدل ریاضی
نمودار 2 : خط رگرسیون مدل ریاضی تناسب فاصله بین مردمکها (PD) با عرض مزیودیستال دندان سانترال فک بالا (MD)- کل افراد
بحث
در این تحقیق تعداد 100 نفر ایرانی (50 مرد و 50 زن) مورد بررسی قرار گرفتند و وجود ارتباط معنیدار بین فاصله مردمکی و عرض مزیودیستال دندان سانترال فک بالا نشان داده شد. هم چنین در مدل ریاضی برای مردان و زنان به صورت جداگانه ارائه گردید که در مرحله بعد این فرمول قادر بود که در 90 درصد موارد با اختلاف 5/0 میلیمتر عرض سانترال فک را تخمین بزند. هم چنین نسبت 4/7 و1/7 به ترتیب برای مردان و زنان ایرانی تحت مطالعه بدست آمد. در یک تحقیق در سال 2001 Bindra و همکارانش(10) از فاصله بین مردمکی که توسط خطکش بر روی عکس تمام افراد اندازهگیری شده بود برای تخمین اندازه سانترال فک بالا استفاده کردند. در مطالعه Hasanreisoglu و همکارانش(5) در سال 2005 نسبت IPD و عرض دندان سانترال بالا در مردان و زنان به ترتیب 7/7 و 5/7 محاسبه شد. در سال 1984 Cesario و Latta در تحقیقی که بر روی اعضای ارتش ایالات متحده انجام داده بود جهت تعیین رابطه فاصله بین مردمکی و عرض دندان سانترال فک بالا نسبتهای 5/6 و6/6 را به ترتیب برای مردان و زنان سفید پوست بیان کرد.(9)
وجود اختلاف در مطالعات قبلی با مطالعه حاضر میتواند مربوط به اختلاف روش اندازهگیری فاصله بین مردمکها باشد. بطوری که در این مطالعه از روش استاندارد اپتومتری در اندازهگیری IPD استفاده شد درحالیکه در مطالعات قبلی از خط کش و Boley guage برای اندازه گیریها استفاده شد. هم چنین از دلایل دیگر میتواند اختلاف نژادی باشد. در تحقیق حاضر میانگین فاصله بین مردمکها، 1/62 میلیمتر محاسبه گردید که بسیار نزدیک به میزان بیان شده آن در کتب مرجع چشمپزشکی یعنی 5/63 میلیمتر است(12) که دقت اندازهگیری روشی که ما در این تحقیق بکار برده ایم را نشان میدهد. همچنین در یک مطالعه مروری در سال 2006 بیان شد که این مقدار در محدوده 90/57 تا 89/79 میلیمتر در مقالات مختلف محاسبه گردیده است.(6)
نکته دیگر، تفاوت معنیدار IPD در مردان و زنان میباشد (05/0P<) که به ترتیب 2/2±5/63 و 6/2±6/60 میلیمتر محاسبه شدند که این تفاوت معنیدار در مقالات اشاره شده نیز بیان شده است.(9و6) در بعضی مطالعات نیز جهت تخمین اندازه سانترال بالا از لندمارک آناتومیک فاصله گوشههای داخلی چشم استفاده شده است.(8و7) برای اندازه گیری این فاصله از نقاطی استفاده میشود که بر روی بافت نرم قرار دارد و متحرک است و با گذشت سن میتواند دچار تغییر و عدم ثبات شود در حالی که فاصله بین مردمکی براساس گزارشات در سنین نوجوانی تثبیت شده و تا پایان عمر ثابت باقی میماند، و نقاط مرجع آن برای اندازهگیری توسط یک قلم نوری تشکیل میشود که این نقاط براحتی در مردمک چشم قابل تشخیص است. از طرفی فاصله این نقاط به راحتی توسط وسیله ساده و دقیقی مانند گیج Boley قابل اندازهگیری است. بنابراین میتواند به عنوان یک لندمارک قابل اعتماد در تعیین اندازه دندانهای قدامی فک بالا بکار رود.
در مدلهای ریاضی بدست آمده عرض مزیودیستال با دقت 90 درصد با اختلاف 5/0 میلیمتر با اندازهگیری IPD قابل پیشبینی بود که کاربردی بودن این مدلهای ریاضی را نشان میدهد. با توجه به اینکه اختلاف کمتر از
5/0 میلیمتر برای تعیین اندازه دندان از لحاظ کلینیکی اشکالی ایجاد نمیکند، بنابراین فاصله بین مردمکی در تخمین اولیه عرض سانترال بالا میتواند مناسب باشد البته مشخص است که انتخاب دندان برای پروتز باید بر اساس سایر عوامل از قبیل فرم صورت و قوس فکی انجام گیرد.
نتیجه گیری
فاصله بین مردمکها به عنوان یک لندمارک مناسب در جامعه ایرانی برای انتخاب اندازه دندان سانترال فک بالا به همراه سایر شاخصها، پیشنهاد میشود.
تشکر و قدردانی
بدین وسیله از ریاست محترم بیمارستان فارابی تهران جناب آقای دکتر محمود جباروند و استاد بزرگوار جناب آقای دکتر جعفر قره چاهی و نیز از دانشجویان دانشکده دندانپزشکی آزاد تهران که در مرحله دوم طرح ما را یاری نمودند صمیمانه تقدیر می گردد.