ارزیابی لثه دندان‏های مولر شیری ترمیم شده با روکش Stainless steel یک مطالعه گذشته نگر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دستیار تخصصی گروه اندودانتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل

2 استادیار گروه دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان

3 استادیار گروه بیماری‏های دهان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان

4 دندانپزشک

چکیده

مقدمه:روکش‏های Stainless steel بصورت گسترده ای جهت ترمیم دندان‏های مولر شیری به شدت تخریب شده استفاده می‏شوند. از آنجایی که این روکش‏ها تطابق ایده آل با نسج دندان در ناحیه لبه روکش ندارند می توانند منجر به تغییراتی در بافت لثه اطراف دندان شوند. این مطالعه کلینیکی به منظور ارزیابی اثر روکش‏های Stainless steel مولر شیری بر سلامت لثه انجام شد.
مواد و روش‏ها: در این مـطالعه گذشته نگر، 117 روکـش در 84 کودک 4 تا 11 ساله مراجعه کننده به بخش دندانپزشکی کودکان دانشـکده دندانپزشکی زاهدان ارزیابی شد. نمونه گیری به روش آسان و در دسترس انجام گرفت. فاکتورهای کلینیکی شامل اندکس لثه ای، نوع دندان،
مولرهای سمت راست یا چپ، مولرهای بالا یا پائین، زمان سپری شده از هنگام سمان کردن روکش، تطابق لبه روکش، وجود سمان اضافی اطراف لبه روکش و سطح بهداشت دهان بود. نتایج در نرم افزار آماری SPSS با ویرایش 15 با استفاده از آزمون‏های کروسکال–والیس و
من-ویتنی تحلیل شد (05/0>P).
یافته‏ها: در مطالعه ما تنها در 1/11 درصد از روکش‏های مورد بررسی، لثه از نظر کلینیکی سالم و ارتباط معنی داری بین مولرهای شیری بالا و پائین، تطابق لبه روکش و سطح بهداشت دهان با اندکس لثه ای وجود داشت (05/0>P)، در حالی که نوع دندان، سمت چپ یا راست، زمان سپری شده از هنگام سمان کردن با روکش، وجود سمان اضافی اطراف لبه روکش و جنس تاثیری بر اندکس لثه ای نداشت (05/0<P).
نتیجه گیری: روکش‏های Stainless steel به شرط انجام اقدامات استاندارد حین ترمیم دندان با روکش بویژه در مورد مولرهای بالا و برقراری تطابق لبه ای مناسب و سطح بهداشت دهانی خوب اثر مضری بر سلامت لثه ندارند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Gingival Evaluation of Primary Molar Teeth Restored with Stainless Steel Crowns in Pediatric Department of Zahedan-Iran Dental School – A Retrospective Study

نویسندگان [English]

  • Mohsen Ramazani 1
  • Nahid Ramazani 2
  • Marieh Honarmand 3
  • Rahil Ahmadi 2
  • Mohammad Daryaeean 4
  • MohammadAli Hoseini 4
1 Postgraduate Student, Dept of Endodontics, Dental School, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran
2 Assistant Professor, Dept of Pediatric Dentistry, Dental School, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran
3 Assistant Professor, Dept of Oral Medicine, Dental School, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran
4 Dentist
چکیده [English]

Introduction: Stainless steel crowns (SSCs) are widely used in restoring severely damaged primary molar teeth.Since these crowns do not adapt ideally to tooth substance, they may lead to some changes in surrounding gingiva. This clinical study was performed to evaluate the effect of stainless steel crowns placed on primary molars on gingival structures.
Materials & Methods: In this retrospective study, 117 crowns in eighty four 4-11 year old children attended to pediatric department of Zahedan dental school were evaluated. Convenience sampling method was done. Someclinical factors such as gingival index, tooth type, state of being either right or left molar, or upper or lower molar, time elapsed after cementation, crown marginal adaptation, excessive cementation around the margin of crown and the oral hygiene level were examined. Kruskal-Wallis and Mann-Whitney tests were used for data analysis through SPSS 15 software (P<0.05).
Results: In our study only 11.1% of the evaluated crowns demonstrated clinically healthy gingiva, and there was a significant correlation between upper and lower molar, crown marginal adaptation and oral hygiene level with gingival index (P<0.05), while gingival index was not significantly affected by tooth type, tooth side, time elapsed after cementation and presence of excessive cement around the margin of crown and sex (P>0.05).
Conclusion: Stainless steel crownshad no harmful effect on the gingiva provided performing standard preparation procedures especially in upper molars and stablishing proper marginal adaptation and good oral hygiene level.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Stainless steel crowns
  • gingival index
  • Primary molars

روکش ‏های Chrome steel که توسط Humphrey در سال 1950 معرفی شد، ترمیم‏‏های مناسبی برای دندان‏های کودکان و نوجوانان می‏باشند و هم اکنون Stainless steel crowns نامیده می‏شوند.(1) این روکش‏ها ترمیمی ارزشمند در درمان دندان‏های شیری و دایمی به شدت تخریب شده می‏باشند و به طور کلی نسبت به ترمیم‏های آمالگام چندسطحی برتری داشته و طول عمر کلینیکی بیشتری از آنها دارند. این روکش‏ها به صورت پوسته فلزی با آناتومی از قبل تعیین شده و در اندازه‏های مختلف ساخته شده و در صورت لزوم جهت تطابق با دندان کوتاه و شکل داده می‏شوند.(2)

آناتومی دندان‏های شیری تفاوت‏های بسیاری با دندان‏های دایمی دارد. ریج سرویکالی باکال مولرهای شیری بخصوص در مولرهای اول بسیار واضح تر از مولرهای دایمی است. سطوح باکال و لینگوآل مولرهای شیری در سمت اکلوزالی ریج سرویکال در مقایسه با دندان‏های دایمی صاف‏تر[1] می‏باشد و در نتیجه سطح اکلوزال دندان‏های شیری نسبت به دندان‏های دایمی باریک‏تر است. بنابراین فلز در ناحیه لبه روکش باید نازک باشد تا روکش به اندازه کافی انعطاف‏پذیر بوده و بتوان توسط کریمپ[2] کردن، تطابق آن با دندان را برقرار کرد.(3و1)

در کودکان مستعد به پوسیدگی و محروم از مراقبت‏های بهداشتی خانگی و جلسات پیگیری، روکش‏ها نقش مهمی در حفاظت علیه پوسیدگی ثانویه ایفا می‏کنند.(2) روکش‏های فلزی از قبل آماده، هنوز مؤثرترین نوع ترمیم برای مولرهای شیری به شدت پوسیده می‏باشند.(6-4) از آنجاکه این روکش‏ها از قبل ساخته شده هستند نمی توانند تطابق ایده‏آل با نسج دندان داشته باشند، لذا منجر به اثراتی بر سلامت لثه می‏شوند. یکی از این عوارض ژنژیویت می‏باشد. ژنژیویت شامل التهاب بافت لثه بدون هیچ گونه از دست رفتن چسبندگی[3] یا استخوان در پاسخ به باکتری‏های موجود در بیوفیلم می‏باشد. علایم کلینیکی شامل قرمزی، خونریزی در هنگام پروب کردن و ادم است.(3-1) مطالعات زیادی نشان می‏دهد که شایع‏ترین بیماری پریودنتال در بچه‏ها و نوجوانان، ژنژیویت است که ناشی از واکنش التهابی غیراختصاصی لثه مارژینال می‏باشد. پاسخ التهابی بافت به دنبال تجمع پلاک که خیلی

 

زودهنگام در طی دوره نوزادی شکل می‏گیرد ایجاد می‏شود. در بیشتر بچه‏ها التهاب لثه به صورت سطحی باقی بماند، اما در برخی تعادل بین حمله میکروبی و پاسخ‏های میزبان به هم خورده و منجر به فرایندهای التهابی می‏شود که باعث از دست رفتن چسبندگی می‏گردد.(7و3) نظر به اینکه عامل مسبب، تجمع پلاک می‏باشد، بهداشت دهانی خوب، علایم کلینیکی را سریعاً برطرف خواهد کرد.(1)

اولین مطالعه در این زمینه به سال 1982 برمی‏گردد که Durr و Ashrafi تجمع پلاک و سلامت لثه‏ای اطراف روکش‏های Stainless steel را بررسی کردند.(8) Einwag در سال 1984 به این نتیجه رسید که استفاده از روکش‏های به خوبی تطابق یافته مولرهای شیری، منجر به تحریک جزئی و قابل قبول کلینیکی لثه می‏شود.(9) Guelmann و Matsson و همکاران در سال 1988 در بررسی سلامت پریودنتال مولرهای اول دایمی مجاور مولرهای شیری دارای روکش نتیجه گرفتند که وجود روکش مولر دوم شیری بر سلامت پریودنتال مولر اول دایمی مجاور تأثیر ندارد.(10)

 Chao و همکاران در سال 1992 وضعیت کلینیکی بافت لثه دندان‏های ترمیم شده با روکش‏های
Stainless steel را بررسی کردند. نتایج این مطالعه نشان داد در روکش‏های غیر ایده‏آل، اندکس لثه به صورت قابل ملاحظه‏ای بالا است.(11) Randall با بررسی مقالات منتشر شده راجع به روکش‏های فلزی از قبل آماده در سال 2002 به این نتیجه رسید که این روکش‏ها جهت ترمیم حفرات چندسطحی در دندان‏های مولر شیری بر آمالگام ارجحیت دارند.(12)  Crollو همکاران در سال 2003 نتیجه گرفتند که تطابق لبه‏ای بخش مهمی از مراحل ترمیم دندان با روکش می‏باشد. روکش‏های با تطابق لبه‏ای ضعیف می‏توانند بر بافت‏های پریودنتال اثر گذاشته و همچنین مانع رویش دندان مجاور شوند. عقیده Croll و همکاران بر این بود که لبه روکش از قبل آماده نمی‏‎‏تواند به صورت دقیق با دندان تطابق یابد، بنابراین مرحله تطابق نهایی باید توسط دندانپزشک انجام شود و هیچ روکشی وجود ندارد که بدون دستکاری دندانپزشک به صورت ایده‏آل با دندان تطابق داشته باشد.(13)

Sharaf و Farsi در بررسی کلینیکی و رادیوگرافی روکش‏های Stainless steel مولرهای شیری در سال 2004 دریافتند که تحلیل استخوان بین دندانی به صورت قابل ملاحظه‏ای تحت تأثیر محل یا تطابق لبه روکش، حفظ تماس پروگزیمالی مناسب بین مولرها، سطح بهداشت دهان یا مدت زمان سپری شده از هنگام قراردادن روکش نیست.(14) Attari و Roberts در سال 2006 طی مرور مدون مقالات منتشر شده راجع به ترمیم مولرهای شیری با روکش‏های Stainless steel دریافتند که عدم موفقیت روکش‏ها در 9/1 تا 3/30 درصد موارد رخ داده است.(15) از مطالعه Martens و Dermaut در سال 2008 این نتیجه حاصل شد که پرداخت دقیق لبه روکش برای پیشگیری از ژنژیویت الزامی می باشد. (16)

در اغلب موارد روکش جهت ترمیم تاج دندان متعاقب درمان پالپ استفاده می‏شود. روکش با سایز نامناسب و فاقد تطابق لبه‏ای خوب می‏تواند منجر به میکرولیکیج و آلودگی پالپی شده و درمان پالپ را به مخاطره اندازد. از طرفی دیگر چنین روکشی به ویژه اگر از نظر طول اکلوزوژنژیوالی تنظیم نشده باشد می‏تواند منجر به تحریک و التهاب لثه و حتی آبسه لثه‏ای گردد که همه این موارد در طول عمر دندان نقش دارد. با توجه به اهمیت روکش‏های Stainless steel در دندانپزشکی ترمیمی کودکان و با عنایت به اینکه تحقیقات راجع به اثر روکش بر بافت‏های لثه‏‏ای اندک می‏باشد هدف از انجام این پژوهش، مطالعه وضعیت سلامت بافت لثه دندان‏های شیری دارای روکش Stainless steel و مقایسه آن با نتایج مطالعات دیگر بود. در این تحقیق اثر عواملی از قبیل نوع دندان ترمیم شده، زمان سپری شده از هنگام گذاشتن روکش، تطابق لبه روکش، وجود سمان اضافی اطراف لبه روکش و سطح بهداشت دهان بر وضعیت کلینیکی لثه دندان‏های دارای روکش بررسی شد.

مواد و روش‏ها

جمعیت مورد بررسی در این مطالعه گذشته نگر، شامل کودکان 4 تا 11 ساله دارای حداقل یک روکش مولر شیری مراجعه کننده به بخش دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی زاهدان در سال 1387 بود. حجم نمونه به استناد به مطالعه شماره 14 تعیین شد. در این تحقیق، تعداد 84 کودک (در مجموع 117 روکش) مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه‏گیری به روش آسان و در دسترس انجام گرفت. جمع‏آوری اطلاعات با بررسی پرونده بیماران، معاینه روی صندلی دندانپزشکی و تکمیل فرم مربوطه صورت گرفت. در این مطالعه کودکان مبتلا به بیماری سیستمیک، ذهنی و دارای سابقه مصرف آنتی‏بیوتیک در 6 ماه گذشته حذف شدند. در هیچ یک از دندان‏های روکش شده شواهدی از لقّی، فیستول، حساسیت در لمس و درد وجود نداشت. تمام دندان‏های روکش شده درمان پالپ شده بودند. همچنین در این مطالعه روکش‏های فاقد تماس بین دندانی، چرخیده، با تمایل زیاد باکالی یا لینگوالی و یا با اکلوژن نامناسب کنار گذاشته شدند. دندان‏های مجاور روکش مورد مطالعه، همگی عاری از پوسیدگی بودند و یا ترمیم قابل قبول داشتند.

معاینه کلینیکی پس از کسب اجازه از والدین به صورت مشاهده و لمس و با کابرد آیینه، سوند، پروب و تحت نور مناسب برای دندان‏های دارای روکش انجام گرفت و موارد زیر در فرم مربوطه ثبت شد: 1) مدت زمان سپری شده از هنگام گذاشتن روکش که بر اساس زمان ثبت شده در پرونده بیماران بصورت کمتر از 6 ماه قبل، بین 6 تا 12 ماه قبل، بیشتر از 12 ماه قبل دسته بندی شد. تقسیم بندی فواصل زمانی به این صورت بر اساس مطالعه مشابه قبلی صورت گرفت.(14) 2) سلامت لثه با استفاده از اندکس لثه ای [4](GI) که چهار ناحیه از لثه دندان مورد نظر (فیشیال، دیستال، مزیال و لینگوال) از نظر تغییر رنگ و ادم بررسی شد. در صورت غیرطبیعی بودن رنگ لثه و ادم، خونریزی از شیار لثه توسط حرکت دادن یک پروب پریودنتال در امتداد دیواره بافت نرم شیار لثه ارزیابی شد و بر اساس معیارهای Loe H. که دارای چهار کد می‏باشد، وضعیت سلامت یا التهابی لثه تعیین شد
(کد 0 = لثه طبیعی، کد 1 = التهاب خفیف، تغییر رنگ خفیف و ادم مختصر - خونریزی در هنگام پروب کردن وجود ندارد، کد 2 = التهاب متوسط، قرمزی، ادم و
Glazing خونریزی در هنگام پروب کردن وجود دارد،
کد 3 = التهاب شدید، قرمزی و ادم مشخص، زخم - تمایل به خونریزی خودبخود وجود دارد). کدهای نواحی چهارگانه با هم جمع و بر عدد 4 تقسیم شد تا
GI دندان مورد نظر بدست آید. نمره GI 1/0 تا 1 نشانگر التهاب خفیف، 1/1 تا 2 نشانگر التهاب متوسط و 1/2 تا 3 نشانگر التهاب شدید بود.(17) جهت توصیف وضعیت کلینیکی لثه

بصورت کیفی و کاربردی‏تر و نه صرفاً کمی، تصمیم بر این گرفـته شد که وضعیت لثه بصورت رتبه‏ای ثبت شود.

3) تطابق لبه روکش که بر مبنای گیر سوند، روکش‏ها به دو دسته روکش‏های با تطابق خوب و ضعیف تقسیم شدند. در مواردی که در هنگام کشیدن سوند در جهت ژنژیوال به اکلوزال در محل لبه روکش، گیر سوند احساس می‏شد، روکش دارای تطابق ضعیف و در صورت عدم گیر سوند، روکش دارای تطابق خوب در نظر گرفته شد. 4) وجود یا عدم وجود سمان اضافی در اطراف لبه روکش نیز بر اساس مشاهده و معاینه با سوند بصورت بلی و خیر تعیین شد. 5) سطح بهداشت دهان با استفاده از اندکس دبری ساده شده (DI-S)[5] که با استفاده از سوند دندانپزشکی میزان دبری موجود در دندان‏های 26 یا 65، 11 یا 51، 16 یا 55، 31 یا 71 و سطوح لینگوال دندان‏های 36 یا 75، 46 یا 85 کدبندی شد. (کد 0= بدون دبری، کد 1= دبری‏های نرم 3/1 یا کمتر، از سطح دندان را می‏پوشاند، کد 2= دبری‏های نرم بیشتر از 3/1 تا کمتر از 3/2 سطح دندان را می‏پوشاند، کد 3= دبری‏های نرم بیشتر از 3/2 سطح دندان را می‏پوشاند). با جمع کردن کد‏های سطوح دندانی و تقسیم آنها بر تعداد سطوح معاینه شده، DI-S فرد بدست آمد که به صورت زیر دسته‏بندی شد: خوب: 0 تا 6/0، متوسط: 7/0 تا 8/1، ضعیف: 9/1
تا 3.(17) 6) نوع دندان بر اساس دندان ذکر شده در پرونده بیماران ثبت شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم‏افزار آماری
SPSS و آزمون‏های کروسکال-واریس و من-ویتنی انجام گردید و درهمه آزمون‏ها سطح معنی‏داری 05/0 مدنظر بوده است.

یافته‏ها

در این تحقیق 117 روکش مولر شیری در 84 کودک 4 تا 11 ساله با میانگین سنی 14±88 ماه شامل 40 دختر و

44 پسر مورد بررسی قرار گرفت. در معاینه وضعیت لثه در نمونه‏های مورد مطالعه، 13 دندان (1/11 درصد) از نظر کلینیکی دارای لثه سالم و عاری از التهاب بودند در حالی که 50 نمونه (7/42 درصد) وضعیت التهابی خفیف، 46 مورد (3/39 درصد) وضعیت التهابی متوسط و 8 نمونه (8/6 درصد) التهاب شدید لثه داشتند. 7/8 درصد از پسران و 4/5 درصد از دختران در دندان‏های دارای روکش، التهاب شدید لثه داشتند. در این مطالعه اگرچه وضعیت سلامت لثه در دختران بهتر از پسران بود، براساس آزمون من-ویتنی اختلاف معنی‏داری بین دو جنس از نظر GI بدست نیامد (70/0=P).

نمودار 1 درصد فراوانی نمونه‏ها بر حسب نوع دندان روکش شده را نشان می‏دهد. براساس این نمودار، شایع‏ترین دندان‏های مورد مطالعه در این تحقیق به ترتیب دندان‏های 75، 85 و 84 بودند. 32 مورد از کل نمونه‏های مورد مطالعه، دندان 75 بود. لثه سالم و طبیعی از نظر کلینیکی بیشتر از همه، به ترتیب در دندان‏های 75 و 85 مشاهده شد. وضعیت التهابی شدید لثه نیز در دندان 64 بیشتر از سایر دندان‏ها بود.

در این مطالعه از لحاظ آماری اختلاف معنی‏داری بین نوع دندان روکش شده و GI و همینطور بین دندان‏های روکش شده سمت راست و چپ و GI بدست نیامد (به ترتیب 67/0= Pو 77/0=P). جدول 1 پراکندگی حالات مختلف GI در دندان‏های مولر بالا و پائین را نشان می‏دهد. مطابق این جدول هیچکدام از مولرهای بالا دارای لثه سالم کلینیکی نبودند در حالی که 13 مورد از مولرهای پائین دارای لثه عاری از التهاب بودند. بر اساس آزمون من-ویتنی ارتباط معنی‏داری بین دندان‏های روکش شده بالا و پائین و GI بدست آمد (003/0=P).

در این مـطالعه حداکثر فاصـله زمانی سـپری شده از

زمان گذاشتن روکش 30 ماه و میانگین زمان در گروه بیشتر از 12 ماه، 17 ماه بود. مطابق جدول 2 با افزایش زمان، سلامت لثه به خطر نیفتاد و طبق آزمون کروسکال-والیس رابطه معنی‏داری بین زمان و GI بدست نیامد (86/0=P).

 همانگونه که در جدول 2 مشاهده می‏شود وضعیت سلامت کلینیکی لثه در گروه دارای تطابق خوب لبه روکش در مقایسه با گروه دارای تطابق ضعیف بهتر می‏باشد. در گروه با تطابق ضعیف هیچکدام از نمونه‏ها لثه سالم از نظر کلینیکی نداشتند، همچنین هیچکدام از نمونه‏های گروه با تطابق خوب دارای التهاب شدید لثه نبودند. با انجام آزمون من-ویتنی ارتباط معنی‏داری بین تطابق لبه روکش و وضعیت کلینیکی لثه بدست آمد (001/0>P).

در 17 مورد از کل روکش‏های مورد مطالعه، سمان اضافی اطراف لبه روکش یافت شد که هیچکدام از آنها در گروه لثه با التهاب شدید جای نداشتند و متعلق به گروه‏های زمانی کمتر از 6 ماه و 6 تا 12 ماه بودند. همانطوری که در جدول 2 مشاهده می‏شود بر اساس آزمون من-ویتنی ارتباط معنی‏داری بین سمان اضافی لبه روکش و وضعیت لثه بدست نیامد (27/0=P).

دراین تحقیق در هیچ کدامیک از نمونه‏های گروه بهداشت دهانی متوسط و ضعیف لثه طبیعی مشاهده نشد. همچنین هیچکدام از نمونه‏های گروه با بهداشت خوب، لثه با التهاب شدید نداشتند. بر طبق جدول 2 مشاهده می‏شود با تغییر سطح بهداشت دهان از وضعیت خوب به ضعیف، وضعیت التهابی لثه افزایش یافته است. داده‏ها توسط آزمون کروسکال-والیس مقایسه شد و نتیجه آزمون نشان داد که ارتباط معنی‏داری بین بهداشت دهان و وضعیت سلامت لثه وجود دارد (001/0>P).


 

 

 

 

 

دندان

درصد

نمودار 1 : درصد فراوانی روکش‏های Stainless steel بررسی شده در مطالعه حاضر

 

جدول 1 : توزیع فراوانی شاخص لثه در مولرهای بالا و پائین

قوس دندانی

GI

انحراف معیار±میانگین

میانگین رتبه

P-value

طبیعی

(درصد)تعداد

خفیف

(درصد)تعداد

متوسط

(درصد)تعداد

شدید

(درصد)تعداد

کل

(درصد)تعداد

بالا

(0/0) 0

 (11/36) 13

 (77/52) 19

 (11/11) 4

 (0/100) 36

62/0±75/1

17/72

 

003/0

پایین

 (04/16) 13

 (67/45) 37

 (33/33) 27

 (93/4) 4

 (0/100) 81

75/0±27/1

15/53

کل

 (1/11) 13

 (7/42) 50

 (3/39) 46

 (8/6) 8

 (0/100) 117

-

-

 

 

 

جدول 2 : اثر عوامل مورد مطالعه بر شاخص لثه دندان‏های دارای روکش

عوامل   

GI

انحراف معیار±میانگین

میانگین رتبه

P-value

طبیعی

(درصد)تعداد

خفیف

(درصد)تعداد

متوسط

(درصد)تعداد

شدید

(درصد)تعداد

کل

(درصد)تعداد

زمان

<6ماه

(1/11) 4

 (4/44) 16

 (1/36) 13

 (3/8) 3

 (0/100) 36

81/0±42/1

60/58

86/0

12-6ماه

 (1/11) 4

 (7/45) 16

 (1/37) 13

 (7/5) 2

 (0/100) 35

77/0±38/1

00/57

>12ماه

 (8/10) 5

 (1/39) 18

 (7/43) 20

 (5/6) 3

 (0/100) 46

78/0±46/1

90/60

تطابق

خوب

(1/17) 13

 (5/60) 46

 (4/22) 17

 (0/0) 0

 (0/100) 76

63/0±05/1

90/43

001/0>

ضعیف

 (0/0) 0

 (8/9) 4

 (7/70) 29

 (5/19) 8

 (0/100) 41

54/0±10/2

10/87

سمان

دارد

 (0/0) 0

 (2/41) 7

 (8/58) 10

 (0/0) 0

 (0/100) 17

50/0±60/1

70/66

27/0

ندارد

(0/13) 13

 (0/43) 43

 (0/36) 36

 (0/8) 8

 (0/100) 100

81/0±40/1

70/57

DI-S

خوب

 (2/34) 13

 (2/3) 24

 (6/2) 1

 (0/0) 0

 (0/100) 38

52/0±70/1

00/29

001/0>

متوسط

(0/0) 0

 (7/37) 26

 (6/53) 37

 (7/8) 6

 (0/100) 69

62/0±70/1

76/70

ضعیف

 (0/0) 0

 (0/0) 0

 (0/80) 8

 (0/20) 2

 (0/100) 10

42/0±20/2

90/91

کل

 

 (1/11) 13

 (7/42) 50

 (3/39) 46

 (8/6) 8

 (0/100) 117

 

 

 

 

 

 


بحث

مطالعه حاضر به هدف بررسی وضعیت کلینیکی بافت لثه دندان‏های شیری دارای روکش Stainless steel انجام گرفت. طبق نتایج به دست آمده از این تحقیق، 1/11 درصد از دندان‏های دارای روکش از لثه سالم و بدون التهاب از نظر کلینیکی برخوردار بودند. 7/42 درصد التهاب خفیف، 3/39 درصد التهاب متوسط و 8/6 درصد التهاب شدید لثه داشتند. در این تحقیق، اگرچه وضعیت سلامت کلینیکی لثه در دختران بهتر از پسران بود، بر اساس آزمون من-ویتنی هیچگونه اختلاف معنی‏داری بین دو جنس از نظر اندکس لثه‏ای بدست نیامد.

از نـظر نوع دنـدان روکش شده، هـرچند که در ایـن

تحقیق لثه سالم کلینیکی بیشتر از همه، در دندان‏های مولر دوم شیری پائین مشاهده شد و وضعیت التهابی شدید لثه نیز در دندان مولر اول شیری چپ بالا بیشتر از سایر دندان‏ها بود هیچگونه ارتباط آماری معنی‏داری بین نوع دندان روکش شده و سمت چپ یا راست با GI بدست نیامد. در این مطالعه تنها اختلاف آماری قابل ملاحظه‏ای بین دندان‏های روکش شده بالا و پائین و GI بدست آمد (003/0P=). بدین معنی که وضعیت کلینیکی لثه در مولرهای پائین در مقایسه با مولرهای بالا بهتر بود. این مسأله می‏تواند ناشی از آناتومی ‏خاص مولرهای شیری بالا و شکل‏دهی سخت‏تر روکش‏های بالا در مقایسه با روکش‏های پائین باشد که باعث می‏شود برقراری تطابق خوب در ناحیه لبه روکش را دچار اشکال کند. از نظر نوع دندان روکش شده Einwag طی تحقیقی مشاهده کرد که اغلب دندان‏های دائمی روکش شده دچار خونریزی، ادم، تغییر رنگ لثه و افزایش عمق سالکوس می‏باشند در حالی که لثه دندان‏های شیری دارای روکش به خوبی تطابق یافته، وضعیت کلینیکی قابل قبول داشتند.(9)

در مطالعه ما سلامت کلینیکی لثه تحت تأثیر مدت زمان سپری شده از هنگام وجود روکش در دهان قرار نداشت. بدین معنی که با افزایش زمان از کمتر از 6 ماه به بیشتر از 6 ماه و یک سال تغییر در وضعیت کلینیکی لثه حاصل نشد. مطالعه Sharaf و Farsi نیز نشان داد که زمان اثری بر سلامت لثه ندارد(14) و از این جهت مشابه نتایج مطالعه حاضر است. همچنین در این تحقیق به این نتیجه رسیدیم که ارتباط آماری معنی‏داری بین تطابق لبه روکش و اندکس لثه‏ای وجود دارد (001/0>P). بدین معنی که وضعیت کلینیکی لثه در دندان‏های با تطابق ضعیف لبه روکش، نامناسب تر بود. این یافته موافق مطالعه Durr و Ashrafi می‏باشد که نتیجه گرفتند درجه ژنژیویت اطراف دندان‏های ترمیم شده با روکش غیر ایده‏آل در مقایسه با کل حفره دهان به صورت قابل ملاحظه‏ای بالاتر است.(8) همین طور مطالعه Einwag نیز آشکار ساخت که روکش‏های به خوبی تطابق یافته مولرهای شیری، منجر به تحریک جزئی و قابل قبول کلینیکی لثه می‏شوند(9) که مشابه تحقیق حاضر است. تحقیق Chao و همکاران نشان‏دهنده افزایش اندکس لثه در روکش‏های غیر ایده‏آل در مقایسه با دندان‏های کنترل و بقیه حفره دهان بود(11) که نتایج این محققین با یافته‏های مطالعه حاضر همخوانی دارد. به نظر Croll و همکاران روکش‏های با تطابق لبه‏ای ضعیف می‏توانند بر بافت‏های پریودنتال اثر گذاشته و همچنین مانع رویش دندان‏های مجاور شوند.(13) طبق مطالعه Sharaf و Farsi نیز تطابق لبه‏ای روکش اثر قابل ملاحظه‏ای بر اندکس لثه دارد(14) که مشابه یافته‏های مطالعه حاضر است.

 نتایج تحقیق ما نشان می‏دهد که ارتباط معنی‏داری بین سمان اضافی موجود در لبه روکش و GI وجود ندارد. تمامی روکش‏های دارای سمان اضافی در گروه‏های زمانی کمتر از 6 ماه و تا 12 ماه جای داشتند و هیچکدام التهاب شدید لثه نداشتند. پژوهش Fuks و همکاران نشان داد که در ارزیابی 6 ماه هیچ گونه سمان اضافی در اطراف لبه روکش وجود ندارد.(18) نتیجه بررسی پژوهش ما گویای این مطلب است که کودکان تا فاصله زمانی 12 ماه بعد از گذاشتن روکش قادر به تحمل سمان اضافی اطراف لبه روکش بوده و بافت‏های لثه در برابر آن تطابق می‏یابند. در این بررسی امکان ارزیابی اثر سمان اضافی لبه روکش بر وضعیت لثه در زمان بیشتراز 12 ماه وجود نداشت چرا که در این گروه زمانی، هیچگونه سمان اضافی مشاهده نشد.

اثر تجمع پلاک بر ژنژیویت و بیماری پریودنتال در مقالات بسیاری آمده است. مطالعه ما نشان داد که فاکتور بهداشت دهان بر سلامت لثه دندان‏های روکش شده تأثیر دارد (001/0>P). کودکان با بهداشت دهان ضعیف، بروز بالایی از ژنژیویت را نشان دادند، در حالی که هیچکدام از کودکان با بهداشت دهانی خوب، لثه ملتهب شدید در اطراف روکش نداشتند. این یافته در توافق با مطالعه Sharaf و Farsi است که ارتباط معنی‏داری بین اندکس پلاک و GI یافتند(14) و اما در پژوهش Durr و Ashrafi همبستگی مثبت متوسطی بین اندکس پلاک و لثه دندان‏های دارای روکش غیر ایده‏آل وجود داشت.(8) همچنین مطالعه Gluemann و همکاران نشان داد که اختلاف آماری قابل ملاحظه‏ای در اندکس پلاک و لثه‏ای در دو گروه مولرهای اول دائمی مجاور مولر شیری بدون روکش و دارای روکش وجود ندارد. طبق این تحقیق وجود روکش Stainless steel روی مولر شیری دوم بر سلامت پریودنتال مولر اول دائمی مجاور بی‏تأثیر است.(10) Chao و همکاران طی تحقیقی نشان دادند که تنها همبستگی مثبت متوسطی بین پلاک بالای لثه‏ای و ژنژیویت وجود دارد.(11) Sharaf و Farsi نیز نتیجه‏ای مشابه تحقیق حاضر گرفتند بدین معنی که ارتباط قابل ملاحظه آماری بین سطح بهداشت دهان و GI به دست آوردند. این محققین به این نتیجه رسیدند که روکش‏های Stainless steel ترمیمی ارزشمند هستند که در صورت حفظ بهداشت دهانی خوب هیچ گونه اثر مضری بر لثه و استخوان ندارند.(14)

نتیجه گیری

روکش‏های Stainless steel در اغلب موارد سبب التهاب لثه می‏شوند و هر چه تطابق لبه روکش ضعیف‏تر باشد احتمال وقوع ژنژیویت افزایش می‏یابد. با رعایت اصول علمی هنگام روکش کردن دندان‏ها، بخصوص مولرهای شیری بالا و دقت بیشتر در برقراری تطابق خوب در لبه روکش و تاکید بر رعایت بهداشت دهان می‏توان اثرات مضر روکش بر نسج لثه را کاهش داد. پیشنهاد می‏شود در رابطه با اثرات روکش‏های استینلس استیل بر سلامت لثه، تحقیقی بصورت کارآزمائی بالینی، با حجم نمونه بالاتر و در مدت زمان معین انجام شود. بدین ترتیب می‏توان با بررسی روکش‏هائی که تنها توسط یک دندانپزشک گذاشته شده اثر فاکتور عمل‏کننده را نیز حذف کرد.

تشکر و قدردانی

بدین وسیله مساعدت معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در تصویب این طرح را ارج نهاده و از کودکان عزیز شرکت کننده در این تحقیق و والدین آنها تقدیر و تشکر می‏شود. از زحمات آقای دکتر مهدی محمدی که ما را در تهیه این مقاله بسیار یاری دادند نیز کمال تشکر را داریم.



1. McDonald RE, Avery DR, Dean JA. Dentistry for the Child and Adolescent. 8th ed. St. Louis: Mosby Co; 2004. P. 57, 379, 415-6.
2. Pinkham JR, Casamassimo P, Fields HW, McTigue D, Nowak A. Pediatric Dentistry: Infancy Through Adolescence. 4th ed. Philadelphia: Mosby Co; 2005. P. 357-62, 414-5.
3. Koch G, Poulsen S. Pediatric Dentistry. A Clinical Approach. 1st ed. Copenhagen: Wiley-Blackwell; 2001. P. 195, 235-40.
4. Braff MH. A comparsion between stainless steel crowns and multisurface amalgams in primary molars. ASDC J Dent Child 1975; 42(6): 474-8.
5. Kramer N, Frankenberger R. Compomers in restorative therapy of children: A literature review. Int J Paediatr Dent 2007; 17(1): 2-9.
6. Kowolik J, Kozlowski D, Jones JE. Utilization of stainless steel crowns by general dentists and pediatric dental specialists in Indiana. J Indiana Dent Assoc 2007; 86(2): 16-21.
7. Modeer T, Wondimu B. Periodontal diseases in children and adolescents. Dent Clin North Am 2000; 44(3): 633-58.
8. Durr DP, Ashrafi MH, Duncan WK. A study of plaque accumulation and gingival health surrounding stainless steel crowns. ASDC J Dent Child 1982; 49(5): 343-6.
9. Einwag J. Effect of entirely preformed stainless steel crowns on periodontal health in primary, mixed dentitions. ASDC J Dent Child 1984; 51(5): 356-9.
10. Guelmann M, Matsson L, Bimstein E. Periodontal health at first permanent molars adjacent to primary molar stainless steel crowns. J Clin Periodontol 1988; 15(9): 531-3.
11. Chao DD, Tsai TP, Chen TC. Clinical evaluation of gingival tissue restored with stainless steel crown. Changgeng Yi Xue Za Zhi 1992; 15(4): 198-203.
12. Randall RC. Preformed metal crowns for primary and permanent molar teeth: Review of the literature. Pediatr Dent 2002; 24(5): 489-500.
13. Croll TP, Epstein DW, Castaldi CR. Marginal adaptation of stainless steel crowns. Pediatr Dent 2003; 25(3): 249-52.
14. Sharaf AA, Farsi NM. A clinical and radiographic evaluation of stainless steel crowns for primary molars. J Dent 2004; 32(1): 27-33.
15. Attari N, Roberts JF. Restoration of primary teeth with crowns: A systematic review of the literature. Eur Arch Paediatr Dent 2006; 7(2): 58-62.
16. Martens LC, Dermaut LR. The marginal polishing of Ion Ni-Chro crowns: A preliminary report. ASDC J Dent Child 1983; 50(6): 417-20.
17. Carranza FA, Newman MG. Clinical Periodontology. 10th ed. Philadelphia: W. B. Saunders Co; 2006. P.
115-40.
18. Fuks AB, Ram D, Eidelman E. Clinical performance of esthetic posterior crowns in primary molars: A pilot study. Pediatr Dent 1999; 21(7): 445-8.