نویسندگان
1 مرکز تحقیقات ارتودنسی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران
2 دانشجوی دندان پزشکی، دانشکده دندان پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران
چکیده
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Background: Malocclusion can significantly influence psychological well-being, particularly concerning self-perception of dental aesthetics. The aim of this study was to evaluate the impact of malocclusion severity on the psychological impact of dental aesthetics in adult orthodontic patients.
Methods and Materials: This cross-sectional study included a total of 255 healthy adults presenting to Shiraz Dental School and two private dental clinics in Shiraz, Iran. Participants were categorized into a case (undergoing fixed orthodontic therapy) and a control (without malocclusion) group. Participants were asked to complete the Persian version of the Psychological Impact of Dental Aesthetics questionnaire (PIDAQ). This questionnaire comprises 23 items divided into four domains of Dental self-confidence, Social impact, Psychological impact and Aesthetic concerns. Malocclusion severity was assessed using the Dental Health Component of the Index of Orthodontic Treatment Need (IOTN). Additionally, the type of malocclusion (e.g., Class I, II, III, open bite, deep bite) and the type of orthodontic treatment (e.g., extraction, nonextraction, and surgery) were documented for case group participants. Spearman’s correlation coefficient and LSD-post hoc tests were used to analyze various associations. Statistical significance was established at P-value<0.05.
Results: Participants undergoing fixed orthodontic therapy exhibited significantly higher overall PIDAQ scores and domain-specific scores compared to the control group (P<0.001 for all). There was a significant relationship between the the scores attained for the “Psychological impact” domain and IOTN scores (P=0.023). Subjects who required tooth extraction for orthodontic treatment exhibited significantly greater scores in the Aesthetic concern” domain, compared to nonextraction cases (P=0.031).
Conclusion: PIDAQ scores were significantly greater in orthodontic patients compared to the control group. While the severity of malocclusion was not significantly associated with Dental self-confidence, Social impact, or Aesthetic concern scores, the type of orthodontic treatment influenced Aesthetic concern scores. These findings underscore the psychological benefits of orthodontic treatment.
کلیدواژهها [English]
مقدمه
مال اکلوژن به معنای انحراف از اکلوژن طبیعی یا نامنظمی دندان ها یا فک و صورت است که شرایط مختلفی نظیر دندان های شلوغ، فاصله دار و یا به شدت بیرون زده را شامل می شود و با دستگاه های ارتودنسی ثابت یا متحرک قابل درمان است.(1-3) بعلاوه افراد مبتلا به مال اکلوژن شدید به دلیل دندانها و مورفولوژی فک، اعتماد به نفس کمتری در روابط اجتماعی دارند.(5و4) مال اکلوژن نه تنها منجر به اختلالات عملکردی و ظاهری فرد می شود، بلکه میتواند بر روابط اجتماعی و عاطفی بویژه در کودکان و نوجوانان تأثیر بگذارد. (4) با این حال، اکثر معاینات بالینی که به منظور ارزیابی نیاز فرد به درمان ارتودنسی ( نظیر معاینه دهان، کست دندانی، رادیوگرافی، فتوگرافی، شاخصهای اکلوزال) استفاده میشوند، به نقش مال اکلوژن بر کیفیت زندگی بیمار نمی پردازند.(5) امروزه متداول ترین روش تعیین نیاز به درمان ارتودنسی با استفاده از پرسشنامه نیاز به درمان ارتودنسی ، مؤلفه سلامت دندان (IOTN-DHC)[1] است که عمدتاً بر شاخص های مبتنی بر بالین تکیه دارد و علاوه بر مؤلفه سلامت دندان (DHC)، مؤلفه زیبایی (AC) را نیز شامل می شود، ولی به نقش تأثیر مال اکلوژن بر درک فرد از خود نمی پردازد. (6) با وجود این، زمانی که بیمار برای معاینه مراجعه می کند، چون نیاز به درمان ارتودنسی دارد، از یک روش استاندارد استفاده می شود. مؤلفه سلامت دندان IOTN دارای پنج دسته از 1 (بدون نیاز به درمان یا مال اکلوژن خفیف) تا 5 (مال اکلوژن شدید و نیازمند درمان) است.(7) با این حال، مطالعات نشان داده اند که اگرچه هدف اصلی درمان ارتودنسی بازیابی سلامت و عملکرد دهان- دندان می باشد، اما اکثر بیماران به دنبال درمان ارتودنسی به دلیل نگرانی از زیبایی خویش
می باشند زیرا پس از درمان، بیماران اعتماد به نفس بیشتری را تجربه می کنند.(4, 5) نتایج حاصل از یک مطالعه مرور نظام مند نشان داد که مال اکلوژن بر سلامت روانی و اجتماعی فرد تأثیر منفی گذاشته و منجر به کاهش کیفیت زندگی بیمار میشود.(8) بعلاوه تفاوت نگرش ارتودنتیست ها و بیماران در مورد درک زیبایی و نیاز به درمان، همواره چالش هایی را ایجاد کرده است. بنابراین، افزودن شاخصی که نیاز ذهنی فرد یا ظاهر خود ادراک شده بیمار و ابعاد روانی-اجتماعی او را اندازه گیری نماید، در سنجش نیاز به درمان ارتودنسی ضروری به نظر می رسد. در طول چند دهه گذشته،
علاقه مندی به انجام مطالعات مبتنی بر جنبه های ذهنی و خود ادراک بیمار از نوع درمان، به طور قابل توجهی افزایش یافته است.(9-11)بدین منظور، محققان پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان (OHRQoL)[2] را طراحی کرده اند که یک ساختار چند بعدی برای ارزیابی نیازها، تعامل وضعیت سلامت دهان و دندان فرد با عوامل اجتماعی و دیدگاه ذهنی او و نتایج درمان ارتودنسی است. (3, 12, 13) با این حال، تعداد کمی از شاخص های آن به طور خاص برای ارزیابی مال اکلوژن طراحی شده است. Klages و همکارانش(14) از دانشگاه ماینز آلمان، پرسشنامه تأثیر روانی اجتماعی زیبایی دندان (PIDAQ) مختص ارتودنسی را طراحی نموده اند که به عنوان ابزار تخصصی برای ارزیابی تأثیرات روانی-اجتماعی زیبایی دندان در بزرگسالان جوان بوده است و پایایی و روایی آن بین فرهنگ های مختلف تطبیق یافته و به زبانهای مختلف از جمله فارسی ترجمه شده است.(15-21) این پرسشنامه در مقیاس پنج درجه ای لیکرت طراحی شده و نسخه اصلی و اکثر نسخه های ترجمه شده آن در مجموع 23 سوال دارند که حداکثر امتیاز آن 92 است . نمرات بالاتر نشان دهنده تأثیر منفی مال اکلوژن بر کیفیت روانی-اجتماعی بیمار است. (4, 25-22) همچنین نسخه فارسی PIDAQ از روایی، پایایی و پاسخگویی بهینه برای ارزیابی تأثیر روانی-اجتماعی مال اکلوژن بر جوانان ایرانی برخوردار بوده است.(26) بنابراین، هدف از این مطالعه آیندهنگر، بررسی تأثیر شدت مال اکلوژن بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان (OHRQoL) در بیماران جوان ایرانی کاندید درمان ارتودنسی با استفاده از نسخه ایرانی پرسشنامه PIDAQ و IOTN-DHC برای ارزیابی شدت مال اکلوژن بود.
مواد و روش ها
مطالعه حاضر با اخذ کد اخلاق (IR.SUMS.DENTAl.REC.1400.035) توسط کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی شیراز، ایران مصوب و تایید شد. از همه شرکت کنندگان فرم رضایت نامه کتبی آگاهانه اخذ شد و مطالعه به صورت مقطعی بر روی بیماران 30-18 ساله مراجعه کننده به بخش ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی شیراز و دو کلینیک خصوصی انجام شد. تعداد کل شرکت کنندگان مطالعه، 255 مورد بود که شامل گروه مداخله با درمان ارتودنسی ثابت (128 مورد) و گروه شاهد یا گروه اکلوژن نرمال (127 مورد) بود. افراد در دو گروه از نظر سن و جنس همسان شده بودند. معیارهای خروج از مطالعه شامل سندرم ها یا ناهنجاری های شدید دندانی و صورتی از جمله شکاف لب و کام، سابقه درمان ارتودنسی یا جراحی ارتوگناتیک، مصرف دارو، پوسیدگی دندانی درمان نشده یا بیماری پریودنتال پیشرفته وشرایط پزشکی حاد که فرد به دلیل آن در 3 ماه گذشته در بیمارستان بستری شده باشد، بود.
مؤلفه سلامت دندانی شاخص نیاز به درمان ارتودنسی (IOTN-DHC) شامل ارزیابی 10 ویژگی مال اکلوژن بود: اورجت، اورجت معکوس، اوربایت، اپن بایت، کراس بایت، شلوغی، موانع رویش، نقایص شکاف لب و کام یا سایر ناهنجاری های جمجمه-صورتی، اکلوژن باکال کلاس II و کلاس III و هیپودنشیا.(27) مؤلفه سلامت دندانی شاخص نیاز به درمان ارتودنسی شامل 5 درجه بود. درجات 1 و 2 شرایطی را توصیف می کردند که نیازی به درمان نداشتند یا نیاز اندکی به درمان داشتند. درجه 3 نیاز متوسط یا مرزی را برای درمان توصیف می کرد. درجات 4 و 5 شرایطی را توصیف می کردند که نیاز به درمان داشتند. مؤلفه سلامت دندانی توسط دو متخصص ارتودنسی آموزش دیده به طور جداگانه در بازه زمانی پانزده روزه مجددا اندازه گیری شد.
پرسشنامه تاثیر روانی اجتماعی زیبایی دندان (PIDAQ) ، یک ابزار روانسنجی بود که برای ارزیابی جنبههای زیبایی ارتودنسی بر کیفیت زندگی استفاده میشد. نسخه فارسی PIDAQ از روایی، پایایی و پاسخگویی بهینه برای ارزیابی تأثیر روانی اجتماعی مال اکلوژن بر جوانان ایرانی برخوردار بود.(26،25)
این پرسشنامه شامل 23 سوال در 4 حوزه بود: اعتماد به نفس دندانی (6 مورد)، تأثیرات اجتماعی (8 مورد)، تأثیرات روانی (6 سؤال) و نگرانی های زیبایی (3 سؤال). هر سوال در مقیاس لیکرت 5 درجه ای (4 خیلی زیاد، 3 زیاد، 2 متوسط، 1 کم، 0 اصلا) نمره داده می شود. نمره PIDAQ با جمع کردن تمام نمرات به دست می آمد. اعتماد به نفس دندانی یک دامنه مثبت بود در حالی که 3 دامنه دیگر منفی بودند. بنابراین، دامنه مثبت دارای نمره معکوس بود. امتیاز PIDAQ از 0 تا 92 متغیر بود. نمرات بالاتر نشان دهنده درجه بیشتری از تأثیرات منفی روانی اجتماعی مرتبط با زیبایی دندان بود.
داده های دموگرافیک شامل جنس، سن، وضعیت تحصیلی و تاهل بیماران و نیز اطلاعات در مورد نوع درمان ارتودنسی (کشیدن ، عدم کشیدن و درمان جراحی) ثبت شد.
تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه19 (Chicago, USA SPSS Inc.,) برای بیان فراوانی و درصد متغیرهای مطالعه انجام شد. نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف بررسی شد. از آنجایی که توزیع داده ها نرمال نبود، از آزمون های غیر پارامتریک استفاده شد. برای مقایسه گروه ها بر اساس جنس، سن، تحصیلات و وضعیت تأهل از آزمون کای دو استفاده شد. برای ارزیابی اعتماد به نفس دندانی، تأثیر روانی، تأثیر اجتماعی و نگرانی زیبایی بین گروههای مورد مطالعه از آزمون من ویتنی استفاده شد. همچنین از آزمون کروسکال والیس برای ارزیابی ارتباط بین اعتماد به نفس دندانی، تأثیر روانی، تأثیر اجتماعی و نگرانی زیبایی با نوع درمان و شدت مال اکلوژن استفاده شد. از آزمون اسپیرمن برای ارزیابی همبستگی بین نمره شاخص نیاز به درمان ارتودنسی و تاثیر روانی اجتماعی زیبایی دندان استفاده شد و برای ارزیابی رابطه بین تأثیر روانی و شاخص نیاز به درمان ارتودنسی و همچنین بین نوع درمان و PIDAQ از آزمون post- hoc استفاده شد.
یافته ها
میانگین سنی شرکت کنندگان مطالعه در گروه مداخله 8/3 ± 5/22 و در گروه شاهد 5/3 ± 3/22 سال بود. مشخصات دموگرافیک شرکت کنندگان در جدول1 نشان داده شده است. بین دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی داری از نظر مشخصات دموگرافیک وجود نداشت (05/0 p-value>). همچنین، همانطور که در جدول2 خلاصه شده است، بین نمره کل PIDAQ و سن، جنس، وضعیت تحصیلی و تاهل در هر دو گروه ارتباطی وجود نداشت.
جدول1: مشخصات دموگرافیک شرکت کنندگان مطالعه
خصوصیات دموگرافیک |
گروه بندی متغیرها |
گروه شاهد تعداد(درصد) |
گروه بیمار تعداد(درصد) |
P-value* |
سن |
18-24 |
68 (54) |
72 (57) |
684/0 |
25-30 |
59 (46) |
56 (43) |
||
جنس |
مرد |
59 (46) |
62 (48) |
751/0 |
زن |
68 (54) |
66 (52) |
||
تحصیلات |
زیر دیپلم |
33 (26) |
33 (8/25) |
928/0 |
دیپلم |
37 (1/29) |
40 (3/31) |
||
بالای دیپلم |
57 (9/44) |
55 (43) |
||
وضعیت تاهل |
مجرد |
66 (52) |
70 (55) |
663/0 |
متاهل |
61 (48) |
58 (45) |
||
P value (Chi-Square Tests) |
*آزمون Chi-square
جدول 2: مقایسه نمره کل PIDAQ با ویژگی های دموگرافیک به تفکیک گروه مطالعه
خصوصیات دموگرافیک |
گروه بندی متغیرها |
گروه شاهد |
گروه بیمار |
||
PIDAQ Total |
P-value |
PIDAQ Total |
P-value* |
||
سن |
18-24 |
2/6 ± 5/13 |
826/0 |
4/17 ± 5/39 |
200/0 |
25-30 |
0/6 ± 3/13 |
6/18 ± 0/45 |
|||
جنس |
مرد |
9/5 ± 8/12 |
344/0 |
6/17 ± 7/38 |
092/0 |
زن |
3/6 ± 2/14 |
3/20 ± 9/44 |
|||
تحصیلات |
زیر دیپلم |
9/4 ± 7/21 |
467/0 |
6/20 ± 4/35 |
106/0 |
دیپلم |
1/6 ± 1/13 |
0/17 ± 4/43 |
|||
بالای دیپلم |
7/6 ± 3/14 |
3/19 ± 7/44 |
|||
وضعیت تاهل |
مجرد |
8/5 ± 3/13 |
826/0 |
6/20 ± 5/39 |
123/0 |
متاهل |
4/6 ± 9/13 |
1/17 ± 8/44 |
|||
Psychosocial Impact of Dental Aesthetics Questionnaire total score (PIDAQ)P value (Mann-Whitney test) |
همانطور که در جدول 3 مشاهده می شود بین نمره کل PIDAQ و اجزای آن شامل شاخص اعتماد به نفس دندانی (DSC)، تأثیر اجتماعی (SI)، تأثیر روانی-اجتماعی (PI) و نگرانی زیبایی شناختی (AC) با نوع ناهنجاری و روش درمانی ارتباطی وجود نداشت. با این حال، بین نوع درمان و نمره AC رابطه معنی داری وجود داشت(03/0p-value=). نتایج آزمون post- hoc تعدیل شده نشان داد که این تفاوت در واقع ناشی از تفاوت بین گروه (کشیدن دندان) Extraction و (بدون کشیدن دندان)Non-Extraction بود(05/0> p-value).
جدول 3: مقایسه نمره کل PIDAQ و اجزای آن با نوع ناهنجاری وروش درمان در گروه بیمار
|
گروه بیمار براساس نوع ناهنجاری (n=128) |
P-value |
گروه بیمار بر اساس نوع درمان (n=128) |
⃰P-value* |
||||||||||
Malocclusion |
CL I |
CL II |
CL III |
Open bite |
Deep bite |
|
Extraction |
Non-Extraction |
Surgery |
|
||||
تعداد (درصد) |
36 (1/28) |
33 (8/25) |
22 (2/17) |
10 (8/7) |
27 (1/21) |
62 (49) |
49 (38) |
17 (13) |
||||||
اجزای PIDAQ |
DSC |
9/5 ± 5/10 |
0/7 ± 7/9 |
2/7 ± 7/12 |
1/7 ± 2/13 |
4/5 ± 5/12 |
068/0 |
4/6 ± 1/12 |
11/5± 6/5 |
13/0±6/3 |
0/496 |
|||
SI |
7/8 ± 8/13 |
9/6 ± 8/11 |
4/7 ± 5/16 |
9/10 ± 1/15 |
1/8 ± 1/13 |
363/0 |
0/8 ± 1/15 |
11/9± 8/0 |
14/6±8/1 |
0/091 |
||||
PI |
9/5 ± 8/10 |
0/6 ± 3/9 |
1/6 ± 1/13 |
1/8 ± 1/12 |
0/6 ± 3/12 |
234/0 |
0/6 ± 2/12 |
9/6 ± 6/4 |
12/0±6/2 |
0/221 |
||||
AC |
2/3 ± 2/4 |
7/3 ± 6/4 |
6/6 ± 3/5 |
4/3 ± 7/4 |
4/3 ± 1/5 |
782/0 |
4/3 ± 0/5 |
7/3±3/3 |
1/6±5/3 |
0/031* |
||||
PIDAQ Total |
5/18 ± 4/39 |
9/19 ± 6/38 |
3/18 ± 2/48 |
7/26 ± 4/44 |
7/16 ± 2/43 |
408/0 |
8/18 ± 5/44 |
9/30±8/18 |
7/45±1/20 |
0/066 |
||||
Psychosocial Impact of Dental Aesthetics Questionnaire total score (PIDAQ) |
*آزمون کروسکال - وایس
طبق جدول 4، آنالیز نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که تفاوت معناداری در نمرات PIDAQ بین دو گروه مداخله و شاهد به تفکیک شاخص های اعتماد به نفس دندانی (DSC) (001/0 p-value<)، تأثیر اجتماعی (SI) (001/0 p-value<)، تأثیر روانی-اجتماعی PI
(001/0 p-value<)و نگرانی زیبایی شناختی (AC) (001/0 p-value<) وجود داشت. همچنین نمره کل PIDAQ در گروه شاهد در قیاس با گروه مداخله به طور معناداری کمتر بود (001/0 p-value<).
جدول 4: نمرات کل و اجزاء PIDAQ
شاخص |
گروه مورد (n=128) |
گروه شاهد (n=127) |
P-value⃰ |
انحراف معیار±میانگین |
انحراف معیار±میانگین |
||
اعتماد به نفس دندانی (DSC) |
12/1±6/4 |
8/0±4/9 |
< 001/0 |
تأثیر اجتماعی (SI) |
13/7±8/1 |
2/1±1/8 |
< 001/0 |
تأثیر روانی-اجتماعی (PI) |
11/2±6/2 |
2/7±2/3 |
< 001/0 |
نگرانی زیبایی شناختی (AC) |
4/7±3/4 |
0/6±0/9 |
< 001/0 |
PIDAQ total |
41/9±19/2 |
13/6±6/1 |
< 001/0 |
Pidaq, Psychosocial Impact Of Dental Aesthetics Questionnaire; Dsc, Dental Self-Confidence; Si, Social Impact; Pi, Psychological Impact; Ac, Aesthetic Concern; Iotn-Dhc, Dental Health Component Of The Iotn |
*آزمون من -ویتنی
مقایسه امتیازات کل و اجزاء PIDAQ در رابطه با امتیازات IOTN-DHC در جدول 5 نشان داده شده است. نتایج حاصل از آنالیز داده ها نشان داد بین تأثیر روانی-اجتماعی (PI) و IOTN رابطه معنی داری وجود داشت (023/0p-value=)، بنابراین برای مقایسه مقادیر تأثیر روانی-اجتماعی (PI) با سطوح مختلف IOTN از آزمونLSD-post hoc استفاده شد که تفاوت معنی داری را بین گرید 3 و 4 IOTN نشان داد (05/0 p-value<).
جدول 5: مقایسه نمرات PIDAQ با گریدهای IOTN-DHC
شاخص |
IOTN |
P-value |
||||
|
گرید 2 |
گرید 3 |
گرید4 |
گرید 5 |
||
اعتماد به نفس دندانی (DSC) |
(درصد)تعداد |
7(6%) |
37(29%) |
58(46%) |
26(20%) |
0/518
|
انحراف معیار±میانگین |
13/1±4.8 |
11±7 |
13/1±6.4 |
11/3±5/9 |
||
تأثیر اجتماعی (SI) |
(درصد)تعداد |
7(6%) |
37(29%) |
58(46%) |
26(20%) |
0/169 |
انحراف معیار±میانگین |
12/8±10/8 |
11/8±7/8 |
15.3±8.6 |
13/1±6/3 |
||
تأثیر روانی-اجتماعی (PI) |
(درصد)تعداد |
7(6%) |
37(29%) |
58(46%) |
26(20%) |
0/023* |
انحراف معیار±میانگین |
8/7±6/9 |
8/9±6.0 |
12/8±5/8 |
11/7±6/3 |
||
نگرانی زیبایی شناختی (AC) |
(درصد)تعداد |
7(6%) |
37(29%) |
58(46%) |
26(20%) |
0/256 |
انحراف معیار±میانگین |
4/1±3/2 |
3/9±3/6 |
5/3±3/3 |
4/8±3/4 |
||
PIDAQ total |
(درصد)تعداد |
7(6%) |
37(29%) |
58(46%) |
26(20%) |
0/084 |
انحراف معیار±میانگین |
38/8±19/6 |
35/7±19/3 |
46/6±18/9 |
41/0±17/7 |
*آزمون کروسکال - وایس
بحث
در طول چهار دهه گذشته علاقه فزاینده ای به مطالعات با پیامد بیمار-محور به ویژه در زمینه ارزیابی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان (OHQoL) وجود داشته است. این مورد توسط سازمان بهداشت جهانی به عنوان یک حوزه جذاب مورد تاکید قرار گرفته است که منجر به افزایش تحقیقات کیفیت زندگی در بسیاری از زمینه ها از جمله رشته دندانپزشکی شده است. همانطور که آشکار شده است عواملی مانند سلامت دهان، مال اکلوژن و درمان می توانند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر بگذارند.(28) اگرچه تأثیر مال اکلوژن بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان به خوبی مستندسازی شده است، اما هنوز شواهد متناقضی در مورد تأثیر مال اکلوژن بر بهبود روانی اجتماعی یک فرد و اینکه چگونه شدت مال اکلوژن ارزیابی شده توسط پزشک و خود فرد ، در تأثیر آنها متفاوت است، وجود دارد.(29) ناحیه دهان و صورت یکی از نقاط مورد توجه افراد است، زیرا در طول ارتباطات بین فردی توجه زیادی را به خود جلب می کند.(30) کیفیت زندگی، درک فرد از بهبود است که ناشی از رضایت یا نارضایتی از جنبه هایی از زندگی است که برای او اهمیت بیشتری دارد.(31, 32)
اکثر بیماران به دلایل زیبایی که در رفاه روانی-اجتماعی آنها منعکس می شود، به دنبال مراقبت های ارتودنسی هستند. این نشاندهنده نیاز به مقیاسهای روانسنجی برای ارزیابی تأثیر مال اکلوژن بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان است. پرسشنامه تأثیر روانی اجتماعی زیبایی شناسی دندان (PIDAQ) توسط Klages و همکارانش تهیه شده است،(14) یک مقیاس مختص شرایط (condition-specific) است که تأثیرات روانی، اجتماعی و زیبایی شناسی دندان را بر کیفیت زندگی، مشابه پرسشنامه کیفیت زندگی ارتوگناتیک(30) برای افراد تحت عمل جراحی ارتوگناتیک و پرسشنامه تأثیر مال اکلوژن ۱(MIQ) برای نوجوانانی که به دنبال درمان ارتودنسی هستند ارزیابی می کند.(33)
اعتماد به نفس دندانی (DSC) تأثیر زیبایی شناسی دندان را بر تصویر فرد از خود اندازه گیری می کند و میزان رضایت از ظاهر دندانی فرد را نشان می دهد.(34) با افزایش نمرات شاخص زیبایی دندان (DAI) ، اعتماد به نفس کاهش می یابد. ویژگی منحصر به فرد PIDAQ تلاش آن برای گنجاندن DSC، معیاری از ویژگی های مثبت ناشی از دندان های خود فرد می باشد. نتایج ما نشان داد که بین نمرات PIDAQ گروه شاهد و گروه مداخله رابطه معناداری وجود داشت که نشان داد میانگین نمرات شاخص زیبایی دندان (DAI) در گروه شاهد بیشتر از گروه مداخله بود، اما میانگین سایر حوزه های فردی PIDAQ مانند تأثیر اجتماعی (SI)، تأثیر روانی-اجتماعی (PI) و نگرانی زیبایی شناختی (AC) در گروه مورد بالاتر بود. همچنین بین شاخص اعتماد به نفس دندانی (DSC)، تأثیر اجتماعی (SI)، تأثیر روانی-اجتماعی (PI) و نگرانی زیبایی شناختی (AC) با نوع ناهنجاری ارتباطی وجود نداشت، اما بین نوع درمان و نمره AC رابطه معنیداری وجود داشت.
بر اساس مطالعه Naseri و همکارانش،(35) نسخه فارسی PIDAQ دارای روایی، پایایی و پاسخگویی بهینه برای ارزیابی تأثیر روانی اجتماعی مال اکلوژن بر جوانان ایرانی است. لذا این مطالعه با استفاده از نسخه ترجمه شده فارسی پرسشنامه PIDAQ در گروه ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی شیراز و کلینیک های خصوصی شیراز انجام شد. از آنجایی که PIDAQ در درجه اول برای بزرگسالان جوان توسعه یافته بود، افراد در گروه سنی 18 تا 30 سال انتخاب شدند. Cunningham و همکارانش(36) مشاهده کردند که درک زیبایی دندان با افزایش سن تغییر می کند و بهبود می یابد. در این مطالعه از شاخص نیاز به درمان ارتودنسی – مؤلفه سلامت دندان (IOTN-DHC) برای تعیین شدت مال اکلوژن استفاده شد. اعتبار این شاخص در مقالات گزارش شده است و نشان داده شده است که شاخص نیاز به درمان ارتودنسی – مؤلفه سلامت دندان ابزار معتبری برای غربالگری است.(37, 38)
Garg و همکاران (۳۹) تاثیر روانشناختی مال اکلوژن را بعد از یکسال از درمان ارتودنسی با استفاده از PIDAQ که برای هندیها آداپته شده بود بررسی کردند. آنها مشاهده کردند بعد از یکسال نمره کل PIDAQ و حیطه های آن به طور معناداری کاهش یافته بود. ارتباط مثبتی بین تاثیر روانشناختی مال اکلوژن با IOTN-AC وجود داشت. نوجوانان مونث بیشترین نگرانی را در رابطه با زیبایی صورت و دندانها داشتند. برخی از محققان پیشنهاد میکنند که سن، جنس، طبقهبندی ناهنجاری، درآمد، تحصیلات و شاخص نیاز به درمان ارتودنسی ممکن است بر ادراک فرد از کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان (OHRQoL) تأثیر بگذارد.(37, 38, 40, 41) بنابراین برای کاهش تداخل احتمالی، شرکت کنندگان در این مطالعه با متغیرهای جمعیت شناختی همسان شدند. اگرچه قبلاً همبستگی معناداری بین شدت مال اکلوژن و عزت نفس گزارش شده بود. (42, 43) این مطالعه، نظیر مطالعه Naseri و همکارانش،(44) همبستگی ضعیفی بین IOTN-DHC و عزت نفس نشان داد. آنها در مطالعه خود از مقیاس عزت نفس روزنبرگ (RSES) برای سنجش عزت نفس استفاده کردند، اما در این مطالعه از PIDAQ برای این منظور استفاده شد. مطالعه آنها در گروه سنی 14-12 سال بود، اما مطالعه حاضر در گروه سنی 30-18 سال بود. در مطالعه ای که در سال جاری 2024 انجام شده است در مجموع 181 نفر با میانگین سنی 5/1 ± 4/24سال شرکت کرده بودند. همچنین بین همه متغیرها (OHIP-14، DAI و BSS)[3] و PIDAQ همبستگی معنیداری وجود داشت. (45) بین متغیرهای مستقل و نمره کل PIDAQ ، (16/0=R2) تأثیر روانشناختی (09/0=R2) (و تأثیر اجتماعی(18/0=R2) و همچنین اعتماد به نفس دندانی (21/0=R2) و نگرانی زیبایی شناختی (16/0=R2) همبستگی معنیداری وجود داشت.(45)
در مطالعه حاضر، رابطه معنی داری بین مقادیر شاخص نیاز به درمان ارتودنسی – مؤلفه سلامت دندان (IOTN-DHC) و تمامی اجزای PIDAQ به جز تأثیر روانی-اجتماعی (PI) یافت نشد، اما در PI با افزایش مقادیر IOTN از 3 به 4، مقدار آن نیز افزایش یافت.
مطالعات قبلی همبستگی ضعیف اما معنی داری بین شدت مال اکلوژن و عزت نفس دندانی را گزارش نمودند.(46, 47) از آنجایی که میانگین نمره IOTN-DHC در آن مطالعه 23/1 ± 45/2 بود، یک همبستگی ضعیف بین عزت نفس دندانی و IOTN-DHC می تواند به دلیل نیاز کم تا متوسط به درمان ارتودنسی در بین جمعیت مورد مطالعه باشد.(47) همچنین Taylor و همکارانش،(48)همبستگی ضعیفی بین مال اکلوژن و OHRQoL نشان دادند. همچنین تأثیر روانی اجتماعی زیبایی دندان در بیمارانی که به درمان ارتودنسی نیازی نداشتند، نسبت به بیماران تحت درمان ضعیف تر بود.(46)
در هر دو مطالعه، در گروه مورد در همه آیتم های PIDAQ نسبت به گروه شاهد تفاوت معنیداری وجود داشت، اما ارتباط بین زیر مجموعههای PIDAQ و مقادیر IOTN در هر دو مطالعه متفاوت بود. در مطالعه حاضر رابطه معنی داری بین DSC، SI و AC با مقادیر IOTN وجود نداشت و تنها در PI این رابطه معنی دار بود، در حالیکه در مطالعات قبلی در همه زیر مجموعه ها به جز درجه 1-2، 3 و 5 D.S.C ، درجه 4 و 5 AC، رابطه معنی داری با مقادیر IOTN وجود
داشت.(46, 47) مشابه این مطالعه، اثرات مثبت بر روانشناسی و عزت نفس بیماران بعد از بهبود مال اکلوژن در مطالعه Grewal و همکاران(49) نیز مشاهده شد، ولی مطالعه آنها بر روی 400 بیمار با محدوده سنی 1/18 تا 3/25 قبل و بعد از درمان ارتودنسی انجام شد، در قیاس با مطالعه ما که بر روی دو گروه 255 نفری با رده سنی 18 تا 30 سال (گروه شاهد:
با اکلوژن طبیعی و گروه مورد: نیاز به انجام درمان ارتودنسی) انجام شد. در یک مطالعه دیگر نیز افزایش قابل توجهی در عزت نفس بیماران نشان داده شد.(50) همچنین بهبود ویژگیهای روانشناختی، نشاندهنده بهبود قابلتوجه کیفیت زندگی بیمار پس از درمان بود.(51) به طور مشابهی، Abreu و همکارانش،(52) به این نتیجه رسیدند که کیفیت زندگی در نوجوانان تحت درمان ارتودنسی بهبود یافته بود. Javidi و همکارانش، (53) به این نتیجه رسیدند که درمان ارتودنسی در دوران کودکی یا نوجوانی منجر به بهبود متوسط عاطفی و اجتماعی در ابعاد مختلف OHRQoL می شود که ممکن است به دلیل تفاوت در گروه سنی (کمتر از 18 سال) مورد مطالعه باشد. بر خلاف مطالعه حاضر، در یکی از مطالعات قبلی بین درجه IOTN-DHC و نمره کل یا DSC، SI و AC نمرات PIDAQ همبستگی مثبت و معناداری وجود داشت، ولی مشابه مطالعه حاضر اثرات روانی اجتماعی مال اکلوژن با افزایش شدت مال اکلوژن افزایش یافته بود. در نهایت تنوع قابل توجهی در برخی از زیرمجموعه های مقیاس ها و حوزه های ادراک ذهنی از زیبایی شناسی دندان وجود دارد. اختلالات اکلوزال، کیفیت زندگی در ارتباط با سلامت دهان و تصویر از خود، عواملی هستند که بر نحوه درک فرد از خود تأثیر میگذارند. هنگامی که این معیارها به طور کلی در نظر گرفته شوند، می توانند تصویر محکمی از اینکه تلاش های درمانی را باید به کجا هدایت کرد، ارائه می دهند. یافتههای مطالعه حاضر ممکن است به افزایش دانش در مورد نیازهای جوانان و محدودیتهای عاطفی یا عملکردی احتمالی در مرحله اولیه درمان ارتودنسی کمک نماید. تغییرات در OHRQoL پس از شروع درمان ممکن است به طور قابل توجهی در بین بیماران متفاوت باشد. این درک عمیقتر ممکن است به پزشکان کمک کند تا مزایا و آسیبهای وارده به بیماران را بهطور جداگانه ارزیابی کنند و پاسخدهی ناشی از آن میتواند انطباق و ظرفیت مقابله بیماران را بیشتر بهبود بخشد. پیشنهاد می شود، تحقیقات آینده بر کل دوره درمان، از جمله ارزیابی OHRQoL پس از درمان ارتودنسی برای ارائه بینش عمیق تر در مورد اثرات ماندگار درمان ارتودنسی و تعیین تغییرات کیفیت زندگی با اندازه نمونه بزرگتر از زیرگروه های مختلف مال اکلوژن متمرکز شود.
نتیجه گیری
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در تمامی زیرمجموعه های پرسشنامه PIDAQ بین گروه شاهد و مورد، رابطه معنی داری وجود داشت. همچنین مقدار PIDAQ در بیماران ارتودنسی به طور قابل توجهی بالاتر از گروه شاهد بود. از سوی دیگر، تنها در زیرمجموعه تاثیر روانیپرسشنامه، با مقادیر IOTN رابطه معناداری وجود داشت. در واقع هیچ رابطه معنی داری بین شدت مال اکلوژن و شاخص های اعتماد به نفس دندانی، تاثیر اجتماعی نگرانی زیبایی شناختی مشاهده نشد. اما بین نوع درمان و نمره نگرانی زیبایی شناختی رابطه معنی داری وجود داشت.
تشکر و قدردانی
مقاله حاضر مستخرج از پایان نامه دانشجویی دکتر فاطمه حسینی با شماره طرح 22394 در دانشگاه علوم پزشکی شیراز می باشد. مراحل آماری آن در مرکز توسعه پژوهش دانشکده دندانپزشکی انجام گرفته که بدین وسیله قدردانی می گردد.
تضاد منافع
تضاد منافعی وجود ندارد.
[1] Index of Orthodontic Treatment Need-Dental Health Component (IOTN-DHC)
[2] Oral Health-Related Quality of Life (OHRQoL)
[3] Body Satis faction Scale