Evaluation of Wear of Type III Stone Casts Made From Alginate Impressions after Being Disinfected

Document Type : original article

Authors

Assistant Professor, Dept of Prosthodontics, School of Dentistry, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran

Abstract

Introduction: Disinfection of alginate impressions by immersion or spraying method with disinfecting agents is considered for effective infection control. The purpose of this study was evaluation of wear of type III stone casts made from alginate impressions after being disinfected by spray or immersion methods.
Materials & Methods: Four common disinfecting agents (5.25% Sodium hypochlorite, 2% Glutaraldehyde, Micro 10 and Deconex) were selected and the samples were divided into four groups of 40 subjects with two subgroups of 20 subjects and a group of 20 subjects were selected as the control group (totally 180 impressions). Each group was disinfected with one of disinfecting agents and each subgroup disinfected by spraying or immersion method for 8 minutes. The control group was not disinfected. After disinfecting, the impressions were poured standardly with type III stone plaster. Using wear machine, surface wear rate was calculated. The data were analyzed using descriptive statistical tests, ANOVA & LSD.
Results: The mean surface wearing was statistically different in different groups. Spraying or immersion by Micro 10 and spraying by 5.25% sodium hypochlorite had the least wear and spraying and immersion by Deconex caused the greatest wear.
Conclusions: Regarding reduction of surface wearing of casts from disinfected impressions, it is advised to use Micro 10 with spray or immersion methods and 5.25% sodium hypochlorite by spraying.

Keywords

Full Text

مقدمه

بی شک آلژینات یکی از پرمصرف‏ترین موادی است که برای قالب‏گیری از د‏هان مورد استفاده قرار می‏گیرد. استفاده زیاد از این ماده قالب‏گیری در محیط آلوده‏ای چون د‏هان و شیوع بیماری‏هایی چون سندرم نقص ایمنی اکتسابی، لزوم برخورد با مواد پاتوژن را محرز می‏کند. این معیارها در مورد بیماری‏های شایع‏تری چون هپاتیت B و موج جدید سل مقاوم به دارو نیز باید رعایت شود. قالب‏های دندانپزشکی به طور یقین یکی از راه‏های انتقال پاتوژن‏ها از محل کار به خارج می‏باشند.(1) لذا همه این قالب‏ها باید قبل از ریختن با گچ به منظور تهیه کست، ضدعفونی گردند. متداول‏ترین روش ضدعفونی کردن، اسپری کردن ماده ضدعفونی‏کننده، داخل قالب‏های آلژیناتی است، اما مطالعات نشان داده است که چنین قالب‏هایی می‏توانند به روش غوطه‏وری نیز ضدعفونی گردند. (2)

آلژینات نسبت به جذب و یا از دست دادن رطوبت حساس بوده و هر یک از دو پدیده فوق باعث تغییراتی در ابعاد قالب، بازسازی جزئیات سطحی و کیفیت کست گچی ناشی از آن می­شود.(3)

 Peutzfeldt تأثیر محلول‏های ضدعفونی‏کننده روی سطح قالب‏های آلژیناتی و الاستومریک را مورد بررسی قرار داد و اظهار داشت که هم آلژینات و هم الاستومرها را می‏توان به مدت یک ساعت در محلول ضدعفونی‏کننده قرار دارد، بدون اینکه تغییری در سطح آنها رخ دهد.(4)

Tan و همکارانش در مطالعه‏ای به بررسی تأثیر زمان ضدعفونی کردن قالب‏های آلژینات روی کیفیت سطح کست‏های استون حاصله پرداختند. آنها اسپری کردن با Sporicid هیپوکلریت سدیم و یدوفور و نیز غوطه‏ور کردن در محلول Sporicidin،
Cold Sterilization و Cideplus glutaraldehyde در زمان‏های 0، 30 و 60 دقیقه را مورد مقایسه قرار دادند. ضدعفونی کردن به روش غوطه‏وری با این دو ماده غیر قابل قبول بود. نتایج نشان داد که زمان ضدعفونی کردن روی کیفیت کست با اسپری Sporicidin و هیپوکلریت سدیم تأثیر معنی‏داری دارد، ولی با اسپری یدوفور تأثیری ندارد.(5)

در تحقیقی که توسط Boden و همکارانش انجام گردید، معلوم شد اختلاط استون با مواد ضدعفونی‏کننده باعث ایجاد نرمی سطح کست‏های حاصله می‏شود و اکیداً توصیه کرد که همه قالب‏ها باید قبل از ریختن و بعد از ضدعفونی کردن با آب شسته شوند تا تأثیر مداخله گر مواد ضدعفونی از کست‏ها حذف شود.(6)

Hussain و همکارانش بر روی تأثیر ضدعفونی کردن قالب‏های هیدروکلوئید غیر قابل برگشت بر خصوصیات کست‏های گیپسوم نوع III مطالعه کردند. نتایج نشان داد که Perform ID و Dimenol هر دو روی سختی گچ نوع III تأثیر می‏گذارند ولی Impressi V تأثیری ندارد.(7)

Setz و همکارانش، تحقیقی در زمینه تأثیر مواد ضدعفونی‏کننده مختلف روی تغییرات ابعادی و کیفیت سطحی مواد قالب‏گیری اولیه انجام دادند. نتایج نشان داد که در هر گروه، تغییرات ابعادی و تغییر در کیفیت سطحی حداقل بود، در حالی که از لحاظ آماری تغییرات معنی‏داری بین آلژینات و مواد قالب‏گیری سیلیکون افزایشی وجود داشت (05/0P<). کست‏های تهیه شده از قالب‏های سیلیکون افزایشی نسبت به کست‏های تهیه شده از قالب‏های آلژیناتی دقیق‏تر بودند. در نهایت، روش‏های مختلف ضدعفونی کردن قالب‏ها، فقط تأثیر جزئی روی ثبات ابعادی و کیفیت سطحی کست‏های دندانی داشتند. آنها پیشنهاد کردند برای دقت بالاتر می‏توان از ماده قالب‏گیری سیلیکون افزایشی استفاده کرد.(8)

در این مطالعه ما بر آن شدیم تا قالب‏های آلژیناتی را با مواد ضدعفونی کننده در دسترس (میکروتن، گلوتارآلدئید 2%، هیپوکلریت سدیم 25/5% و دکونکس) به دو روش اسپری کردن و غوطه‏وری ضدعفونی کرده، سپس تغییرات ایجاد شده در کست‏های حاصله از استون نوع III را اندازه‏گیری و مقایسه کنیم، تا در نهایت، روش مطلوب برای ضدعفونی کردن قالب‏ها از نظر ایجاد کمترین سایش سطحی در کست‏های حاصله را به دست آوریم.

مواد و روش‏ها

این مطالعه یک مطالعه تجربی آزمایشگاهی بود که در بخش پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گردید.

در این مطالعه تعداد 20 نمونه برای هر گروه در نظر گرفته شد. برای انجام این مطالعه از یک مدل دیسکی شکل آکریلی (Triplex cold CO. Liechtenstein)به قطر mm15و ضخامت mm5 استفاده گردید. روی آن دو لایه موم رز جهت ایجاد فاصله 5 میلیمتری خوابانده شد. سپس یک تری اختصاصی سوراخدار با آکریل فوری (آکروپارس 200 ایران-تهران-شرکت صنایع پزشکی مارلیک) به شکل مستطیل ساخته شد. قالب‏های آلژیناتی تهیه شد. 20 قالب به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد و بقیه قالب‏ها به چهار گروه تقسیم شد و هر گروه با یکی از مواد ضدعفونی کننده شامل میکروتن (شیمی طب آذر) با غلظت 10/1، هیپوکلریت سدیم 25/5% (PaksanCo. Iran)، دکونکس (Irenic Co. Switzerland) و گلوتارآلدئید 2%(Behsa Co. Iran) ، ضدعفونی شدند. هر کدام از این گروه‏ها به دو زیر گروه دوتایی تقسیم شده و هر زیرگروه با یک روش (اسپری کردن یا غوطه وری) با ماده مزبور ضدعفونی گردید. انتخاب قالب‏ها برای گروه‏های مختلف به صورت تصادفی انجام گردید.

در این تحقیق از آلژینات (Trapicalgin, Zermack Co. Italy) برای قالب‏گیری استفاده شد. جهت اطمینان از جدا نشدن آلژینات از تری‏‏ها از چسب آلژینات (Fix, Densply Detrey Co. Germany) استفاده شد. به طور کلی، تعداد 180 قالب آلژیناتی استاندارد طبق دستور کارخانه (15 گرم پودر + 35 گرم آب 22 درجه سانتیگراد با حداقل زمان اختلاط 45 ثانیه) از مدل گرفته شد. زمان سخت شدن 3 دقیقه اضافه‏تر از زمان پیشنهادی کارخانه برای همه نمونه‏ها در نظر گرفته شد. زیرا اگر آلژینات 5-3 دقیقه بعد از زمان سفت شدن از مدل جدا شود، میزان استحکام آن دو برابر می‏شود، بنابراین احتمال پاره شدن آن کمتر است.(9) دو قالب به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. بعد از قالب‏گیری و شستشو زیر آب جاری، آب اضافی قالب‏ها به وسیله جریان ملایم پوار هوا گرفته شد، به طوری که قالب‏ها خشک نشدند. به منظور حذف عامل مخدوش‏کننده زمان و از طرفی دادن فرصت مناسب برای Recovery آلژینات(2)، این قالب‏ها به مدت 8 دقیقه در محیط مرطوب (در یک کیسه پلاستیک) نگهداری شدند، و سپس مجدداً 30 ثانیه زیر آب جاری سرد شسته شدند. در گروه‏های تحت غوطه‏وری، پس از قالب‏گیری از مدل، قالب‏ها به مدت 30 ثانیه زیر آب جاری شسته، سپس 8 دقیقه ضدعفونی گشته و مجدداً به مدت 30 ثانیه زیر آب جاری، شسته شدند. در نمونه‏‏های اسپری‏شونده، پس از شستن قالب‏ها زیر آب جاری، ماده ضدعفونی‏کننده از فاصله 20 سانتیمتری به مدت 30 ثانیه به خارج و داخل تری‏‏ها اسپری شد و قالب‏ها، به مدت 8 دقیقه در یک کیسه پلاستیک نگه داشته شدند و در آخر باز به مدت 30 ثانیه زیر آب جاری شسته شدند. سپس با استون (Pars dandan Co.Iran) به صورت استاندارد و طبق دستور کارخانه سازنده (100 گرم پودر + 18 گرم آب) و با کمک ویبراتور ریخته شدند. پس از گذشت 45 دقیقه کست‏ها از قالب‏‏ها جدا شدند. بعد از گذشت 24 ساعت، نمونه‏‏ها که در محیط اتاق کاملاً خشک شده بودند (تصویر 1) تمیز شده و به وسیله ترازوی دیجیتالی (Sartorius Shlmadzu LIBROR AEU-210/Germany) قبل از انجام تست سایش وزن شدند. سپس از دستگاه ایجاد‏کننده سایش سطحی (ERWEKA,Germany Type: TAR20) استفاده شد (تصویر 2). نمونه‏‏ها در داخل مخزن دستگاه قرار داده شدند و دستگاه روی زمان 30 دقیقه با سرعت 40 دور در دقیقه تنظیم گردید. پس از آن نمونه‏‏ها با پوار هوا تمیز و مجدداً وزن گردیدند. با مقایسه وزن نمونه‏‏ها قبل و بعد از آزمایش می‏توان میزان سایش ایجاد شده را تعیین کرد. تمام مراحل کار در دمای اتاق (25 درجه سانتیگراد) انجام گردید.

داده‏‏های به دست آمده از مطالعه با میانگین و انحراف‏معیار توصیف شدند. جهت تعیین تاثیر دو عامل روش ضدعفونی کردن و نوع ماده ضدعفونی کننده بر میزان سایش از آنالیز واریانس دو عاملی استفاده کردیم. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.

 

 

تصویر 1 : نمونه‏‏های مختلف مورد- شاهد

 

 

 

 

 

تصویر 2 : دستگاه ایجاد‏کننده سایش

 

 

 

یافته‏‏ها

در این مطالعه آنالیز واریانس دو عاملی نشان داد که میزان سایش با توجه به نوع ماده ضدعفونی و روش ضدعفونی کردن اختلاف معنی داری داشت (01/0P<). به طوری که آزمون تعقیبی LSD نشان داد که محلول دکونکس به روش غوطه‏وری با بیشترین میزان سایش اختلاف معنی‏داری را با سایرین داشت. محلول دکونکس به روش اسپری کردن اختلاف معنی‏داری را با سایر گروه‏‏ها داشته و در دومین رتبه از نظر میزان سایش قرار داشت. محلول هیپوکلریت سدیم 25/5% به روش غوطه‏وری، گلوتارآلدئید به روش غوطه‏وری و گلوتار آلدئید به روش اسپری کردن از نظر میزان سایش مشابه هم بوده و در رتبه سوم قرار داشتند. محلول میکروتن به روش اسپری کردن، میکروتن به روش غوطه‏وری و هیپوکلریت سدیم به روش اسپری کردن از نظر میزان سایش مشابه هم بوده و در کمترین حد سایش قرار داشتند. لازم به ذکر است که گروه آخر از نظر میزان سایش مشابه با گروه شاهد بود (جدول 1).

بحث

ضدعفونی کننده‏‏های شیمیایی را نمی‏توان بی‏ضرر دانست ولی می‏توان از آنها با اجرای محدودیت‏هائی در مدت و روش ضدعفونی کردن به نحوی استفاده کرد که با حفظ ثبات ابعادی و خصوصیات سطحی، در همان زمان، اثر ضدباکتریایی نیز داشته باشند. این محدودیت‏ها مربوط به ذات شیمیایی این مواد می‏باشد. محدودیت‏هایی که ممکن است در زمینه تاثیر ماده ضدعفونی‏کننده روی سایش سطحی وجود داشته باشد، اغلب واضح و آشکار است و عمدتاً به خاطر جذب آب می‏باشد. این تاثیر بیشتر روی موادی مانند هیدروکلوئیدها و پلی اترها است که به رطوبت محیط حساس هستند. خصوصیت جذب و از دست دادن آب توسط هیدروکلوئیدها، با توجه به زمان غوطه وری بوده است و اغلب محققین زمان کمتر از 30 دقیقه را بکار گرفته اند.(11و10) براساس مطالعه Taylor و همکاران زمان 10 دقیقه می‏تواند برای جبران انقباض ناشی از Syneresis مفید باشد.(12) اسپری کردن به جای غوطه‏وری در بیشتر مطالعات (نه همه آنها) پیشنهاد شده است(11و10) و عنوان شده است که با این روش جذب آب کاهش یافته و باعث ثبات ابعادی قالب‏ها(13) و دقت بالای کست‏ها(14) می‏شود. در عین حال، اسپری کردن موجب کاهش تماس با مواد ضدعفونی‏کننده می‏شود و ممکن است خاصیت ضدعفونی‏کنندگی مواد را محدود کند، به خصوص در مورد هیدروکلوئیدهای هیدروفیلیک که میکروارگانیسم‏ها می‏توانند به داخل مواد قالب‏گیری نفوذ کنند.(15) مخلوط کردن مواد ضدعفونی‏کننده با پودرهای هیدروکلوئید(16) یا آب مخلوطی(17)، اثرات مفیدی روی جـلوگیری از آلودگی دارد؛ در عـین حال که روی ثـبات

ابعادی(18) و دقت قالب‏ها تاثیر سوء ندارد.(19)


 

 

جدول 1 : میانگین و انحراف معیار میزان سایش در مواد ضد عفونی کننده در دو روش اسپری و غوطه وری

 

روش اسپری کردن (mg)

انحراف معیار ± میانگین

روش غوطه وری (mg)

انحراف معیار ± میانگین

هیپوکلریت سدیم

001587/0 ± 001915/0

001349/0 ± 00372/0

گلوتارآلدئید

001576/0 ± 00476/0

001974/0 ± 004195/0

دکونکس

004484/0 ± 007125/0

004458/0 ± 01023/0

میکروتن

000371/0 ± 001775/0

000464/0 ± 00198/0

 

 


تاکنون یک پروتکل جهانی برای ضدعفونی کردن قالب‏های پروتز وجود ندارد(20)، اما هنگام انتخاب روش و مواد برای ضدعفونی کردن قالب‏ها دو فاکتور را باید در نظر گرفت:

1- اثر ضد باکتری ماده ضدعفونی‏کننده

2- تاثیر پروسه ضدعفونی روی قالب پروتز و کست گچی ریخته شده(21)

از آنجا که مواد قالب‏گیری و ایندکس‌های ثبت روابط اکلوزالی نمی‌توانند در مقابل حرارت تحمل کافی داشته باشند، به ناچار ضدعفونی کننده‌های شیمیایی روش انتخابی برای ضد عفونی نمودن این مواد و وسائل هستند.(22)

نتایج مطالعه ما نشان داد که میکروتن کمترین میزان سایش سطحی را ایجاد می‏کند و میزان سایش سطحی در دو روش غوطه‏وری و اسپری کردن در مورد میکروتن تفاوت نداشت و نسبت به گروه کنترل نیز دارای تفاوت معنی‏داری نبود. از میان مواد دیگر، هیپوکلریت سدیم 25/5% به روش اسپری کردن منجر به سایش سطحی معنی‏داری با گروه کنترل نمی‏شود. بنابراین از میان مواد مورد مطالعه، میکروتن با دو روش غوطه‏وری و اسپری کردن و هیپوکلریت سدیم 25/5% به روش اسپری کردن از نظر میزان سایش مشابه با گروه کنترل بوده و برای ضدعفونی کردن قالب‏های آلژینات مناسب است.

تفاوت نتایج به دست آمده بوسیله میکروتن و سایر ضدعفونی کنند‏ه‏ها در مطالعه ما می‏تواند به دلیل تاثیر کم ضدعفونی کنندگی میکروتن در مقایسه با سایر ضدعفونی‏کننده‏ها و در نتیجه نفوذ کمتر آن در آلژینات و ایجاد سایش کمتر در کست باشد. در صورت استفاده از زمان یکـسان برای ضدعفونی کـنندگی، میکروتن کمترین

تاثیر را در قالب و ایجاد تغییرات ابعادی آن دارد.(15)

 در زمینه میزان سایش سطحی و سختی سطحی کست‏های گچی ریخته شده از قالب‏های آلژینات ضدعفونی شده، مطالعات کمی صورت گرفته است.

Abour و همکارانش، سختی سطحی، ثبات ابعادی و ثبت جزئیات سطح در کست‏های گچ استون که از قالب‏های آلژینات غوطه‏ور شده در هیپوکلریت سدیم 65/4% به مدت 30 دقیقه تهیه شده بودند، را مورد بررسی قرار دادند. سختی سطحی کست‏ها به وسیله Vickers Hardness Machine مورد ارزیابی قرار گرفت. سختی سطح هنگامی که ضدعفونی کردن قالب‏ها از 5 دقیقه افزایش پیدا کرد، کاهش یافت.(23) مطالعه ما زمان کمتر و غلظت مختصر بیشتری را نسبت به مطالعه Abour دارد. که این دو فاکتور تاثیر کمتر هیپوکلریت سدیم 25/5% بر سایش کست‏های مطالعه ما را توجیه می‏کند.

در تحقیق Abdelaziz و همکارانش معلوم شد که استفاده از محلول‏های ضدعفونی برای تهیه گچ نوع III و IV تقویت شده با Gum Arabic 1% و Calcium hydroxide 132% باعث افزایش سختی سطحی کست‏ها می‏شود.(24) که البته روش کار ما با این تحقیق متفاوت بود و این تناقض قابل توجیه است.

در مطالعه Ahmad و همکارانش که مقایسه‏ای روی خصوصیات مواد قالب‏گیری مختلف بعد از ضدعفونی کردن با Perform ID بود، معلوم شد که کست‏هایی که از قالب‏های آلژیناتی ضدعفونی شده ساخته می‏شوند، نرم‏تر از کست‏های حاصل از قالب‏های Position Penta و President هستند. کست‏های ساخته شده از قالب‏های Position Penta ضدعفونی شده مشخصاً مقاومت به سایش پایین‏تری دارند، در حالی که ضدعفونی کردن، اثر مشخصی روی مقاومت به سایش قالب‏ها و کست‏های ناشی از President نداشت.(25) که البته روش کار ما با این تحقیق نیز متفاوت بود و این تفاوت نتایج قابل توجیه است.

نتیجه گیری

در محدوده مطالعه ما از نظر سایش سطحی، اسپری کردن قالب‏ها با میکروتن یا هیپوکلریت سدیم 25/5% و یا

غوطه‏وری در میکروتن روش مطلوبی بود.

تشکر و قدردانی

از معاونت محترم پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی تبریز به دلیل پشتیبانی مالی این طرح و جناب آقای دکتر حجت‏الله رونقی به دلیل انجام مراحل عملی کار سپاسگزاری می‏گردد.

References

  1. Shillinburg, Herbert T. Fundamentals of Fixed Prosthodontics. 3rd ed. St. Louis: Quintessence Pub 1997. P. 345-50.
  2. Graig, RG, Powers JM. Restorative Dental Materials. 11th ed. St. Louis: Mosby Co; 2002. P. 339.
  3. Cohen S, Burns R. Pathways of the Pulp. 8th ed. St. Louis: Mosby Co; 2000. P. 169-70.
  4. Peutzfeldt A, Asmussen E. Effect of disinfecting solutions on surface texture of alginate and elastomeric impressions. Scand J Dent Res 1990; 98(1): 74-81.
  5. Tan HK, Wolfaardt JF, Hooper PM, Busby B. Effects of disinfecting irreversible hydrocolloid impressions on the resultant gypsum casts: Part 1- Surface quality. J Prosthet Dent 1993; 69(3): 250-7.
  6. Boden J, Likemen P, Clark R. Some effects of disinfecting solutions on the properties of alginate impression material and dental stone. Eur J Prosthodont Restor Dent 2001; 9(3): 131-5.
  7. Hussain SM, Tredwin CJ, Nesbit M, Moles DR. The effect of disinfection on irreversible hydrocolloid and type III gypsum casts. Eur J Prosthodont Restor Dent 2006; 14(2): 50-4.
  8. Bock JJ, Fuhrmann RA, Setz J. The influence of different disinfectants on primary impression materials. Quintessence Int 2008; 39(3): 93-8.
  9. Philips R. Skinner Science of Dental Material. 9th ed. Philadelphia: W.B. Saunders Co; 1991. P. 140-7.
  10. AL-Omari WM, Jones JC, Wood DJ. The effect of disinfecting alginate and addition cured silicone rubber impression materials on the physical properties of impressions and resultant casts. Eur J Prosthodont Restor Dent 1998; 6(3): 103-10.
  11. Matyas J, Dao N, Caputo AA, Lucatorto FM. Effects of disinfectants on dimensional accuracy of impression materials. J Prosthet Dent 1990; 64(1): 25-31.
  12. Taylor RL, Wright PS, Maryan C. Disinfection procedures: Their effect on the dimensional accuracy and surface quality of irreversible hydrocolloid impression materials and gypsum casts. Dent Mater 2002; 18(2): 103-10.
  13. Kern M, Rathmer RM, Strub JR. Three dimensional investigation of the accuracy of impression materials after disinfection. J Prosthet Dent 1993; 70(5): 449-56.
  14. Rueggeberg FA, Beall FE, Kelly MT, Schuster GS. Sodium hypochlorite disinfection of irreversible hydrocolloid impression material. J Prosthet Dent 1992; 67(5): 628-31.
  15. Sofou A, Larsen T, Owall B, Fiehn NE. In vitro study of transmission of bacteria from contaminated metal models to stone models via impressions. Clin Oral Investig 2002; 6(3): 166-70.
  16. Samaranayake LP, Hunjan M, Jennings KJ. Carriage of oral flora on irreversible hydrocolloid and elastomeric impression materials. J Prosthet Dent 1991; 65(2): 244-9.
  17. Flanagan DA, Palenik CJ, Setcos JC, Miller CH. Antimicrobial activities of dental impression materials. Dent Mater 1998; 14(6): 399-404.
  18. Jones ML, Newcombe RG, Bellis H, Bottomley J. The dimensional stability of self disinfecting alginate impressions compared to various impression regimes. Angle Orthod 1990; 60(2): 123-8.
  19. Ramer M, Gerhardt D, Mc Nally K. Accuracy of irreversible hydrocolloid impression material mixed with disinfectant solutions. J Prosthodont 1993; 2(3): 156-8.
  20. Blair FM, Wassell RW. A survey of the methods of disinfection of dental impressions used in dental hospitals in the United Kingdom. Br Dent J 1996; 180(10): 369-75.
  21. Dario M, Antonio R. The effect of immersion disinfection procedures on dimensional stability of two elastomeric impression materials. J Oral Sci 2008; 50: 441-6.
  22. Wilson S, Wilson H. The effect of chlorinated disinfecting solutions on alginate impressions. Restorative Dent 1987; 3(4): 86-9.
  23. Abour MA, O'Neilly PJ, Setchell DJ, Pearson GJ. Physical properties of casts prepared from disinfected alginate. Eur J Prosthodont Restor Dent 1996; 4(2): 87-91.
  24. Abdelaziz KM, Combe EC, Hodges JS. The effect of disinfectants on the properties of dental gypsum, part 2: Surface properties. J Prosthodont 2002; 11(4): 234-40.
  25. Ahmad S, Tredwin CJ, Nesbit M, Moles DR. Effect of immersion disinfection with Perform ID on alginate ,an alginate alternative , an addition cured silicone and resultant type III gypsum casts. Br Dent J 2007; 202(1):
    36-7.

Files

History

  • Receive Date: 13 July 2013
  • Accept Date: 13 July 2013

Share

How to cite

Statistics