Evaluation of Microleakage in Pulpotomized Primary Molars Restored with Core max II: An In Vitro Study

Document Type : original article

Authors

1 Associate Professor, Dept of Community Dentistry, School of Dentistry, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran

2 Postgraduate Student, Dept of Prosthodontics, School of Dentistry, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran

3 Dentist

4 Postgraduate Student, Dept of Prosthodontics, School of Dentistry, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.

Abstract

Introduction: Routine materials used for restoration and reconstructionof primary teeth are composite resins, glass ionomers, amalgam and stainless steel crowns. The purpose of this study was to determine the amount of microleakage in pulpotomized primary molars restored with core max II (one kind of adhesive restorative materials).
Materials & Methods: Thirty extracted primary molars were selected. After being cleaned, the teeth were pulpotomized and then covered with Zinc Phosphate as liner. The MOD cavity outline was performed with buccolingual width of 2/3 of the distance between cusp tips, and the gingival floor finished at CEJ level. Then, the teeth were divided into two equal groups of 15. Teeth in group A were restored with amalgam, whereas the others in group B were restored with Core max II. Both groups were carried to artificial mouth staying for 2 days, followed by a one-week period resting in incubator. Apices of the teeth were sealed with wax and the entire tooth surface, except for the restored zone and 1 mm beyond it, were covered with two layers of varnish and then they were floated in a special liquid paint, called Basic Fuchsin 20%. Next, roots of the teeth were cut three mm below the CEJ. After that, the teeth were mounted in epoxy resin up to 1 mm below the CEJ level. After 24 hours, all of the specimens were sectioned mesiodistally. Finally the specimens were examined with a steriomicroscope in order to determine the amount of microleakage.Using the SPSS software version 11.5 at 5% significance level, the results were analysed with Mann-Whitney U test.
Results: Paint penetrationintensity in restored teeth with no microleakage was equal in group A and B. There were minor differences between these two restorative materials when microleakage penetrated to either half of gingival wall or to all of gingival wall. Paint penetrationintensity in group A was equal with that of group B when microleakage penetrated in axial wall. The difference in the amount of microleakage between amalgam and Core max II was not significant (P>0.05).
Conclusion: According to the results of this study, since the amount of microleakage in Core max II was as low as amalgam, it can be used as an suitable alternative restorative material in pulpotomized primary molars.

Keywords

Full Text

مقدمه

با توجه به اهمیت دندان‏های شیری در ایجاد و تکامل اکلوژن ایده‏آل، حفظ و نگهداری آنها با استفاده از روش‏های مختلف ترمیم، امری ضروری است.(1) معمول‏ترین موادی که جهت ترمیم و بازسازی دندان‏های شیری در دندانپزشکی کودکان به کار می‏رود، کامپوزیت‏ها و سایر سیستم های رزینی، گلاس آینومرها، آلیاژهای آمالگام نقره و آلیاژهای فولاد زنگ نزن هستند. آلیاژهای فلزی ریختگی و چینی نیز در دندانپزشکی ترمیمی کودکان به کار می‏رود، اما نسبت به موادی که قبلاً اشاره شد کمتر شایع هستند. مصرف رزین کامپازیت‏ها، گلاس آینومرها یا ترکیبی از این دو در دندانپزشکی ترمیمی کودکان به تدریج بیشتر و کاربرد آمالگام نقره کمتر می‏شود. با توجه به اینکه کارخانجات تولیدکننده مواد دندانی، کامپازیت های خلفی را که از ریزنشت کمتر و مقاومت به سایش مشابه آمالگام برخوردار می‌باشند برای ترمیم دندان‏های خلفی ارائه نموده‏اند، لذا اخیراً استفاده از کامپازیت‏ها برای ترمیم دندان‏های مولر شیری در حفرات کلاس I و II کوچک توصیه شده است، تا از خطرات احتمالی مربوط به جیوه موجود در آمالگام در کودکان کاسته شود.(1)

لیکن ترمیم با کامپوزیت از نظر تکنیکی به دلایل زیر حساس است:

1- استفاده از مواد طبق دستور کارخانه سازنده

2 - سختی کاربرد کامپوزیت در نواحی تحت استرس

3- انقباض پلیمیریزاسیون کامپوزیت

4- استرس‏های وارده به دندان بعد از باند شدن به دیواره‏ها

دندان‏های شیری که به علت درمان پالپ نسج زیادی از دست داده‏اند به طور رایج با کراون‏های استنلس استیل بازسازی می‏گردند. از معایب این کراون‏ها تراش بیشتر نسج سالم دندان و عدم ایجاد زیبایی کافی می‏باشد.(2)

احتمالاً بزرگترین مانع در دستیابی به ماده ترمیمی ایده‏آل ریزنشتی است که در محل اتصال دندان و ترمیم بروز می‏کند. شواهد معتبر نشان می‏دهد که همه مواد ترمیمی اجازه ورود مواد مضر مثل اسید و ذرات غذا و میکروارگانیسم‏ها را بین دیواره‏های حفره تراش خورده و ترمیم را می دهد.(3)

در برخی موارد بروز شکست‏های کلینیکی مواد می‏تواند مربوط به همین پدیده باشد. ریزنشت می‏تواند موجب پوسیدگی‏های ثانویه، تخریب مارژین‏ها، حساسیت بعد از ترمیم و آسیب پالپ در دندان های زنده یا نیاز به درمان ریشه مجدد و بهم خوردن سیل آپیکالی در دندان‏های درمان ریشه شده شود در ترمیم‏های زیبایی ریزنشت اغلب سبب تغییر رنگ بدنما‌، در لبه‏ها شده و ضرورت تعویض آنها را ایجاب می‏کند.(4) در صورت وقوع ریزنشت اطراف ترمیم دندان‏های شیری تحت درمان پالپ زنده (پالپوتومی) قرار گرفته، این درمان با شکست مواجه شده و نیاز به درمان‏های پیشرفته‏تر از جمله پالپکتومی پیدا می‏کند.(3) از آن جایی که انتخاب ماده ترمیمی مناسب برای یک وضعیت خاص، براساس توانایی آن ماده در به حداقل رساندن ریزنشت می باشد، ضرورت دارد به پارامترهایی که برای به دست آوردن حداکثر اتصال به دندان و کاهش مشکلات بالقوه در اثر ریزنشت لازم است، توجه شود.(3)

با توجه به اهمیت این موضوع تحقیقات متعددی به بررسی ریزنشت انواع کامپوزیت‏ها و تکنیک‏های مختلفی که باعث کاهش ریزنشت در مقایسه با آمالگام در حفرات کلاس I می‏شود، پرداخته‏اند. به طور مثال در تحقیقی که توسط Alptekin و همکاران برای ارزیابی آزمایشگاهی و کلینیکی ریزنشت بین ترمیم‏های کلاس I آمالگام و کامپوزیت صورت گرفت به این نتیجه رسیدند که تفاوت معنی‏داری بین گروه آمالگام با لاینر و بدون لاینر وجود نداشت و از طرفی گروه ترمیم‏های کامپوزیتی ریزنشت بیشتری نسبت به ترمیم‏های آمالگام نشان دادند.(5) در مطالعه‏ای که به ارزیابی ریزنشت ترمیم‏های خلفی با کامپوزیت نانو پرداختند به این نتیجه رسیدند که قراردادن لاینر در زیر ترمیم‏های کامپوزیتی نانو به شدت باعث کاهش میزان ریزنشت می‏شود.(6)در تحقیقات دیگری روش‏های کاهش ریزنشت مشابه مطالعه حاضر در حفرات کلاس II بررسی شده است، به عنوان مثال Saijan و همکاران نشان دادند که استفاده از کامپوزیت قابل سیلان به عنوان لاینر باعث کاهش میزان ریزنشت در دیواره سرویکالی می‏شود.(7)

در مطالعه‏ای در مورد مقایسه ریزنشت ترمیم‏های آمالگام و کامپوزیت در محیط In vivo و در زمان های 0 و 3 و 6 ماه نتیجه گرفت که در آمالگام در 24 ساعت اول سیل ضعیفی در لبه‏ها مشاهده می‏شود که به تدریج با خوردگی آمالگام این سیل بهبود می‏یابد. لیکن در نهایت پس از 6 ماه میزان ریزنشت آمالگام و کامپوزیت تقریباً برابر بود.(8) تحقیقی نیز به بررسی اثر عوامل باندینگ عاجی بر روی نشت مارجینال پرداخت که نشان داد استفاده از عوامل باندینگ عاجی باعث بهبود سیل مارجینال کامپوزیت رزین مورد استفاده نشد.(9) در مطالعه دیگری میزان ریزنشت در حد فاصل کامپوزیت -سمان در ترمیم های توأم آمالگام- کامپوزیت، بیشتر از میزان آن در حد فاصل آمالگام-سمان بود.(10)

 طبق گفته کارخانه سازنده، max IICore یک رزین چسبنده می‏باشد که جهت بازسازی تاجی در دندان‏های تخریب شده مورد استفاده قرار می‏گیرد. پودر، شامل کامپوزیتی است که با کوارتز و اکسیدهای فلزی تقویت شده است و باعث استحکام ماده می‏شود. مایع، حاوی منومرهایی است که شباهت زیادی به مونومرهای موجود در پاناویا و آمالگام باند دارند.

تنظیم ویسکوزیته آن ساده است و تراش آن بعد از سخت شدن راحت است. مخلوط کردن این ماده آسان می‏باشد. جهت به دست آوردن استحکام لازم در هر مورد به خصوص رعایت ویسکوزیته دقیق مخلوط مهم می‏باشد و این امر با مخلوط کردن با بیس مایع میسر می‏شود. بعد از سخت شدن در همان جلسه، تراش جهت پرداخت انجام می‏گیرد. نکته جالب توجه در مورد این ماده، عدم کاربرد ترکیباتی است که برای سایر مواد ترمیمی باندشونده به عاج جهت آماده سازی عاج لازم است.

برخی خواص فیزیکی Core max II در جدول 1 آمده است.

 

جدول 1 : خواص فیزیکی Core max II

خشونت سطحی (HV)

27

استحکام خمشی (cm2/ kgf)

350/1

استحکام باند (cm2/ kgf)

125

استحکام کششی (cm2/ kgf)

610

انبساط حرارتی(K at 20 °C/10-6)

5/29

 

 

تاکنون مطالعه‏ای در مورد ارزیابی ریزنشت دندان‏های مولر شیری پالپوتومی شده و ترمیم شده Core max II انجام نشده است، لذا هدف از این مطالعه بررسی ریزنشت Core max II در این دندان‏ها بود.

مواد و روش ها

در این بررسی تجربی-آزمایشگاهی، 30 عدد دندان مولر شیری انتخاب شدند و بعد از تمیز کردن و دبریدمان نمونه‏ها، درمان پالپوتومی انجام شد. بدین ترتیب که پس از حذف همه پوسیدگی‏ها سقف پالپ چمبر به طور کامل برداشته شد. و خمیر پالپوتومی (ZOE خالص) در داخل پالپ چمبر قرار داده شد و سپس بر روی آن خمیر زینک فسفات قرار گرفت.(3) یک حفره ایده‏آل کلاس II به صورت مزیواکلوزالی تهیه شده به طوری که عمق حفره اکوزالی از محل شیار مرکزی 5/1 میلی‏متر بود. قسمت سرویکالی با عرض 2 میلی متر تهیه شد. عمق هر باکس 5/1 میلی‏متر بود.(12و11) تهیه حفره‏ها توسط فرز الماسی فیشور صورت گرفت به گونه‏ای که پس از تراش هر 3 دندان فرز تعویض گردید تا شرایط برای تمام دندان‏ها برابر باشد. دندان‏ها به دو گروه 15 تایی تقسیم شدند. در گروه A، ترمیم با آمالگام صورت گرفت. در گروه B، Core max II به طور مستقیم درون حفره قرار گرفت و مشابه آمالگام پک شد و شکل گرفت.

برای نگهداری نمونه‏ها در شرایط مشابه دهان، نمونه‏ها پس از ترمیم به مدت دو روز در دستگاه دهان مصنوعی قرار گرفتند که فرکانس نیروی اعمال شده 3 هرتز و برابر 3600 گرم بود.(13) همچنین 1 هفته در دستگاه انکوباتور در درجه حرارت 37 درجه سانتیگراد و رطوبت 100% قرار گرفتند.(13) جهت انجام تست ریزنشت برای بستن آپکس تمام دندان‏ها از موم استفاده شد و سپس تمام قسمت‎‏های دندان‏ها به جز ناحیه ترمیم شده و 1 میلی‏متر ورای آن ناحیه با دو لایه لاک ناخن پوشیده شد. و دندان‏ها به مدت 24 ساعت در فوشین بازی 20% که یک نوع ماده رنگی بود، قرار گرفتند. ریشه دندان‏ها از mm 3 زیر CEJ قطع شدند و دندان‏ها در اپوکسی رزین تا mm 1 زیر CEJ مانت شدند. نمونه‏ها 24 ساعت بعد آماده برش زده شدند. برش ترمیم‏ها در بعد مزیودیستالی به ضخامت 2 میلی‏متر انجام شد.

مایکرولیکیج توسط استرئومیکروسکوپ با بزرگنمایی 40 برابر در مؤسسه تحقیقات و فن‏آوری مشهد مشاهده و بررسی گردید.

برای ارائه نتایج تحلیلی از آزمون Mann-Whitney u test استفاده گردید. سطح معنی‏داری 5 درصد در نظر گرفته شد.

یافته ها

نمونه‏ها براساس طبقه‏بندی زیر توسط استرئومیکروسکوپ بررسی گردیدند.

کد 0 : بدون ریزنشت

کد 1 : ریزنشت تا نصف ضخامت دیواره جینجیوالی

کد 2 : ریزنشت تا تمام ضخامت دیواره جینجیوالی

کد 3 : ریزنشت منتشر شده در دیواره اگزیالی

شدت نفوذ رنگ در دیواره های حفرات ترمیم شده با دو ماده آمالگام و Core max II مقایسه شد (تصویر 1 و 2).

جدول 2 شدت نفوذ رنگ در دیواره‏های حفرات ترمیم شده را نشان می‏دهد. به طوری که مشاهده می‏شود شدت نفوذ رنگ در کد 0 در دندان‏های ترمیم شده با آمالگام در مقایسه با همین کد در دندان‏های ترمیم شده با
Core max II با هم برابر بود.این مقایسه در کد 1 نشان‏دهنده تفاوت اندکی بین این دو ماده ترمیمی بود. در کد 2 نیز تفاوت زیادی مشاهده نشد. همچنین این دو ماده ترمیمی در زمینه شدت نفوذ رنگ در کد 3 با هم برابر بودند. در نتایج آماری به دست آمده از مقایسه ریزنشت آمالگام و Core max II تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد (05/0P>).

 

 

 

تصویر 1 : نمونه های آمالگام در زیر استرئومیکروسکوپ

 

تصویر 2 : نمونه های Core max II در زیر استرئومیکروسکوپ

 

 

 

جدول 2 : توزیع فراوانی مطلق و نسبی شدت نفوذپذیری در دیواره‏های ترمیم به تفکیک نوع ماده ترمیمی

 شدت نفوذ رنگ

نوع ماده ترمیمی

P-value

آمالگام

Core max II

تعداد

درصد

تعداد

درصد

کد 0

1

6/6

1

6/6

506/0P=

 

کد 1

2

3/13

0

0/0

کد 2

5

3/33

7

6/46

کد 3

7

6/46

7

6/46

کل

15

100

15

100
             

 

 

بحث

سادگی تکنیک و سرعت عمل در ترمیم دندان‏های شیری پالپوتومی شده همچون سایر اعمال دندانپزشکی کودکان از اهمیت فراوانی برخوردار است. با توجه به استحکام کمتر دندان‏های پالپوتومی شده نسبت به دندان‏های زنده، استفاده از کراون برای ترمیم آنها توصیه می‏گردد، لیکن قرار دادن کراون‏های استنلس استیل در دندان‏های شیری به دلیل محدودیت‏های سنی و اقتصادی همواره امکان‏پذیر نمی‏باشد.(3و1)

در تحقیقی که توسط Neme و همکاران برای ارزیابی ریزنشت و قدرت باند در ترمیم‏های با سیستم ادهزیو برای آمالگام و کامپوزیت انجام شد به این نتیجه رسیدند که استفاده از ادهزیو بر روی قدرت باند و ریزنشت تاثیر بیشتری در ترمیم‏های کامپوزیتی نسبت به ترمیم‏های آمالگامی دارد.(14) همچنین در مطالعه‏ای که توسط Zulfikaruqlu و همکاران بر روی ترمیم‏های Cl II با رزین‏های چسبنده بر روی مولرهای شیری پالپکتومی شده به صورت کلینیکی صورت گرفت، به این نتیجه رسیدند که دندان‏های ترمیم شده با کامپوزیت رزین با استفاده از Total etch bonding بیشترین میزان موفقیت کلینیکی و رادیوگرافیک را نشان دادند.(15) Edwina در مطالعه خود به مقایسه ریزنشت ترمیم‏های آمالگام و کامپوزیت پس از ایجاد پوسیدگی مصنوعی توسط ژل‏های اسیدی پرداخت. بر این اساس، در ترمیم های آمالگام در 77% موارد در لبه‏های ترمیم ضایعه پوسیدگی ایجاد شد، حال آنکه این مقدار در ترمیم های کامپوزیت 13% بود.(16) کمتر بودن میزان ریزنشت در گروه کامپوزیت و تفاوت نتایج این مطالعه با تحقیق حاضر را می‏توان به استفاده از مواد ادهزیو در آنها مرتبط دانست؛ حال آنکه در مطالعه ما با توجه به دستور کارخانه سازنده Core max II از مواد ادهزیو استفاده نگردید.

در تحقیقی که توسط Hersek و همکاران برای مقایسه ریزنشت سه نوع ماده ترمیمی با اتورادیوگرافی انجام شد نشان داده شد که آمالگام ریزنشت بیشتری از کامپوزیت نوری دارد ولی این تفاوت به لحاظ آماری معنی‏دار نبود.(17) در مطالعه دیگری که برای ارزیابی و مقایسه تطابق مارژینال بین نانو کامپوزیت و میکروهیبرید کامپوزیت که با دو منبع نوری کیور شده بودند انجام شد به این نتیجه رسیدند که ریزنشت کامپوزیت میکروهیبرید کیور شده با نور کوارتز تنگستن هالوژن (QTH) خیلی کمتر از کامپوزیت نانو کیور شده با نور آبی LED بود.(18) با توجه به اینکه این دو مطالعه به بررسی ریزنشت بر روی کامپوزیت نوری پرداخته‏اند و پلیمریزیشن این کامپوزیت‏ها به طرف منبع نوری انجام می‏شود، احتمال ایجاد فاصله بین دیواره و ماده کامپوزیتی و متعاقباً ریزنشت بیشتر وجود دارد. در حالی که در کامپوزیت‏های سلف کیور از جمله Core max II ریزنشت به میزان کمتری رخ می‏دهد.(12)

Core max II با وجود اینکه یک ماده Core می‏باشد، دارای خواص و استحکام بسیار عالی است. عدم نیاز به آماده‏سازی عاج قبل از ترمیم و همچنین زمان کوتاه سخت شدن آن (3 دقیقه) از جمله مزایای این ماده در کار کلینیکی دندان پزشکی کودکان تلقی می‏شود.(19)

همچنین با استفاده از Core max II به عنوان جایگزینی برای کراون‏های استنلس استیل در ترمیم دندان‏های پالپوتومی شده در کودکان غیرهمکار، می‏توان سیر درمان را مطلوب‏تر کرد.

در این مطالعه برای محاسبه میزان ریزنشت، از شدت نفوذ ماده رنگی، (فوشین بازیک) در دیواره‏های ترمیم استفاده گردید.

با توجه به یافته‏های آماری این مطالعه و همچنین توجه به این نکته که در تحقیق حاضر میزان ریزنشت برای هر ترمیم به طور کلی و بدون تفکیک دیواره های مختلف هر ترمیم محاسبه گردید، چنین می‏توان نتیجه گرفت که میزان ریزنشت دندان‏های ترمیم شده با Core Max II از نظر آماری تفاوت معنی‏داری با میزان ریزنشت دندان‏های ترمیم شده با آمالگام نداشت. این میزان پایین ریزنشت به دلیل حضور ترکیباتی شامل Methacryloxy polyethoxy (Phenyl) propane و Thylopropane trimethacrylate و Diethileneglycol dimethacrylate در مونومر این ماده می‏باشد که شباهت زیادی به مونومرهای موجود در پاناویا و آمالگام باند دارند و باعث چسبندگی عالی Core max II به  دیواره‏های  حفره  می‏شود و  ریزنشت  در  حد فاصل

ترمیم و دیواره را به حداقل می‏رساند.

در خاتمه لازم به ذکر است که در ترمیم دندان‏های شیری با Core max II مطالعات انگشت شماری انجام پذیرفته است که البته هیچکدام از آنها تاکنون به مسأله ریزنشت این ترمیم‏ها نپرداخته‏اند و در کل نیز تعداد مقالات مربوط به بررسی میزان ریزنشت در دندان‌های شیری حداقل می‏باشد؛ از این رو نمی توانیم نتایج خود را با نتایج تحقیقات مشابه دقیقاً مقایسه کنیم.

لذا برای مقایسه کامل نتایج این تحقیق با تحقیقات مشابه، نیاز به انجام مطالعات گسترده‏تری در این زمینه می‏باشد. همچنین مطالعات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است  تا میزان کفایت Core max II برای ترمیم دندان‏های

شیری را به طور قطع به اثبات برساند.

نتیجه گیری

پس از انجام مطالعات آزمایشگاهی بیشتر و به خصوص مطالعات بالینی بر روی ماندگاری، سایش و سایر خواص Core max II می‏توان کاربرد بالینی آن را در ترمیم دندان‏های مولر شیری پالپوتومی شده، توجیه کرد.

تشکر و قدردانی

این مقاله منتج از پایان‏نامه به شماره 2034 است و بدینوسیله از معاونت محترم پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد به خاطر حمایت مالی از این پژوهش و زحمات آقای جوان که در تجزیه و تحلیل آماری این مقاله همکاری نمودند تقدیر می‏گردد.

References

  1. Pinkham JR. Pediatric Dentistry Infancy through Adolescence. 4thed. Iowa: Delmar Publishers; 2005. P. 224-7, 483-9.
  2. El-kalla IH, Garcia F.Fracture strength of adhesively restored pulpotomized primary molars. J Dent Child 1999; 66(4): 238-42.
  3. Mc Donald J, Avery A, Dean C. Dentistry for the Child and Adolescent. 9th ed. Maryland: Mosby Co; 2011. P. 326-30, 350-3, 360.
  4. Lee HL, Swarz ML. Scanning electron microscope study of composite restorative materials. J Dent Res 1970; 49(1): 149-58.
  5. Alptekin T, Ozer F, Vnlu N, Cobanoglu N, Blatz MB. In vivo and In vitro evaluation of microleakage around class I amalgam and composite restorations. Oper Dent 2010; 35(6): 641-8.
  6. Simi B, Suprabha B. Evaluation of microleakage in posterior Nano composite restoration with adhesive liners. J Conserv Dent 2011; 14(2): 178-81.
  7. Saijan MR, BNK GS, Mittal N. Effect of different placement techniques on marginal microleakage of deep
    Cl II cavities restored with two composite resin formulations. J Conserv Dent 2010; 13(1): 9-15.
  8. CoxCF.Microleakage related to restorative procedures.Finn Dent Soc 1992; 88(1): 83-93.
  9. Alani AH, Saunders WP, Grieve AR, Russell EM. The effects of dentine bonding agents on marginal leakage of composite restorations. J Oral Rehabil 1990; 17(6): 519-27.
  10. Eidelman E, Holan G. An evaluation of marginal leakage of class II combined amalgam and composite restoration. Oper Dent 1990; 15(4): 141-8.
  11. Nisha Garg, Amit Garg. Text book of Operative Dentistry. 1st ed. New Delhi: Jaypee Inc; 2010. P. 288-30, 320-6.
  12. Roberson TM, Harold O, Heymann A, Swift EJ. Art& Science of Operative Dentistry. 5th ed. St. Louis: Mosby Co; 2006. P. 581-9, 737-50.
  13. Ajami B, Ghavamnasiri M, Shafiei S. In vitro evaluation of compressive strength in pulpotomized primary molars restored with core max. J Mash Dent Sch 2004; 28(3): 211-20. (Persian)
  14. Neme AL, Evans DB, Maxson BB. Evaluation of dental adhesive systems with amalgam and resin composite restorations: Comparison of microleakage and bond strength results. Oper Dent 2000; 25(6): 512-19.
  15. Zulfikaruqlu BT, Atac AS, Cehreliz C. Clinical performance of cl II adhesive restorations in pulpectomized primary molars: 12 month results. J Dent Child 2008; 75(1): 33-43.
  16. Edwina A, Kidd M. Microleakage in relation to amalgam and composite restorations. Br Dent J 1976; 141(1): 305-10.
  17. Hersek N, Canay S, Ciffci Y. Comparison of microleakage properties of three different filling materials. An auto radiographic study. J Oral Rehabil 2002; 29(12): 212-7.
  18. Sharma RD, Sharma J, Rani A. Comparative evaluation of marginal adaptation between nano composite and micro hybrid composites exposed to two light care units. Indian J Dent Res 2011; 22(3): 495.
  19. Madani A, Goharian R, Mokhtari M. In vitro evaluation of micro leakage of one kind of core composite resin. J Mash Dent Sch 2007; 31(4): 315-20. (Persian)
Journal of Mashhad Dental School
Volume 36, Issue 3 - Serial Number 3
October 2012
Pages 231-238

Files

History

  • Receive Date: 17 March 2013
  • Accept Date: 17 March 2013

Share

How to cite

Statistics