Expression of P27 Protein in Oral and Esophageal Squamous Cell Carcinoma

Document Type : original article

Authors

1 Assistant Professor, Dept of Oral & Maxillofacial Pathology, Dental Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

2 Associate Professor, Dept of Oral & Maxillofacial Pathology, Dental Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

3 Dentist

Abstract

Introduction: Squamous cell carcinoma (SCC) is the most common malignant tumor of oral cavity (O) and esophagus (E). P27 protein has a significant role in biological behavior of the tumors. The purpose of this study was to determine the frequency of P27 expression in OSCC and ESCC.
Materials & Methods: Forty paraffin embedded blocks of OSCC & ESCC were collected & clinic pathological data were recorded in this descriptive study. Immunohistochemical staining (IHC) was done for P27 (Kip1) & Labeling Index (percent of positive cells in 10HPF) was calculated and then cases classified in to low (LI≤25%) and high (LI>25%) expressions. Statistical analysis was performed by SPSS16 using Fisher's exact and Mann-Whitney tests.
Results: Twenty-four cases (60%) were male and 16 cases (40%) were female. The mean age was 65.3±14.3. Twenty five percent of ESCCs and 10% of OSCCs showed high expression of P27. Seventy five percent of ESCC and 90% off OSCC showed low expression and there was no significant difference among OSCCs and ESCCs (P>0.05). There were no significant correlations between age, sex, grade or size of the tumors and P27 expression in OSCCs and ESCCs.
Conclusion: Low expression of P27 was found in most of ESCC and OSCC cases.

Keywords

Full Text

مقدمه

اسکواموس سل کارسینوما (SCC) شایع‏ترین سرطان دهان و مری است. پیش‏بینی رفتار بیولوژیک این تومور، در انتخاب طرح درمان مناسب نقش دارد.(1)

از راه‏های برخورد با این بیماری شناسایی زودهنگام و بازداشتن آن از رشد می‏باشد. وجود نشانگرهایی که بتواند برای ما این کار را انجام دهند، یکی از راه حل‏ها است. تشخیص زود هنگام بیماری قبل از پیشرفت آن باعث افزایش احتمال بهبودی می‏شود.(2) بیماری SCC مری مانند نوع دهانی می‏باشد ولی به دلیل وجود این سرطان در ناحیه‏ای که دیده نمی‏شود، تشخیص آن دیرتر و پروگنوز آن ضعیف‏تر می‏باشد. مهم‏ترین مسئله در درمان و جلوگیری از پیشرفت سرطان، زمان و مرحله تشخیص است. فاکتورهای بسیاری در میزان پیشرفت بیماری دخالت دارند و روند بیماری را سریع یا کند می‏کنند.(3)

پروتئین P27 یکی از شناخته‏شده‏ترین پروتئین‏های مرتبط با چرخه سلولی است که در هیستوپاتولوژی تشخیصی استفاده می‏شود.  P27 (Kip1) یک مهارکننده چرخه  Cyclin dependent kinaseاست که حرکت چرخه سلولی را از مرحله G1 به S به وسیله باند به Cyclin D1-CDK و CyclinE-CDK2 مهار می‏کند. کاهش میزان P27 در هنگام سرطانی شدن سلول امری است که جدیداً مطرح شده و مقدار آن به هنگام سرطانی شدن سلول‏های بدن کاهش می‏یابد. از این پروتئین به منظور تشخیص وجود SCC و نیز جهت فرایند درمانی استفاده می‏شود.(4) افزایش میزان بیان P27 منجر به مهار پرولیفراسیون و توقف چرخه سلولی در فاز G1 می‏شود.(5)

کاهش سطح بیان پروتئین P27 در بسیاری از بیماری‏ها مانند کارسینوم کولورکتال، سرطان‏های پستان، پروستات، ریه، مری، تخمدان و دهان گزارش شده است و کاهش یا فقدان بیان پروتئین P27 نشان‏دهنده پروگنوز ضعیف این سرطان‏هاست.(5) P27 به عنوان یک ژن تومور ساپرسور عمل می‏کند، البته جهش آن نادر است. امروزه آزمایش‏های بسیاری در حال انجام است که خواهان نشان دادن اثرات P27 بر سلول‏های سرطانی هستند. حضور آن نشان‏دهنده تمایز سلولی بوده و در افتراق تومورهای خوش‏خیم و بدخیمی که نمای میکروسکوپی مشابهی دارند می‏توانند کمک‏کننده باشند.(6)

در مطالعه‏ای که در سال 2010 توسط Queiroz و همکارانش انجام شد، برای تشخیص زودرس اسکواموس سل کارسینومای دهانی نشانگرهای متعددی از جمله P27 را در بافت‏های طبیعی، اسکواموس پاپیلوما و اسکواموس سل کارسینومای دهانی بررسی کردند و کاهش بروز  P27 را در تبدیل سلول‏های مخاط دهان به سلول‏های بدخیم SCC دهان موثر دانسته و بیان کردند که از P27 می‏توان به عنوان یک بیومارکر استفاده کرد.(7)

 در رابطه با بروز P27 در انواع SCC دهان و مری و بررسی ارتباط آن با رفتار بیولوژیک و شاخص‏های کلینیکی و پاتولوژیک مطالعات اندکی صورت گرفته است که نتایج متفاوتی دربرداشته است.(8-5)

به همین جهت این مطالعه با هدف بررسی بروز P27 در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان و مری در بخش پاتولوژی دهان، فک و دهان دانشگاه آزاد اسلامی واحد دندانپزشکی تهران انجام شد.

مواد و روش ها

این مطالعه از نوع مقطعی بود. با انجام مطالعه اولیه تعداد 40 نمونه بلوک پارافینه مربوط به اسکواموس سل کارسینومای مری و دهان -20 نمونه در هر گروه- جهت بررسی انتخاب شد. نمونه‏ها مربوط به سال‏های 89-1379 بودند و از آزمایشگاه پاتولوژی دانشگاه آزاد اسلامی و آزمایشگاه رازی رشت تهیه شدند.

نمونه‏هایی که فاقد بافت کافی جهت ارزیابی میکروسکوپی یا واجد خونریزی یا نکروز فراوان بود و یا اینکه اطلاعات موجود در پرونده بالینی بیمار ناکافی بود،از مطالعه خارج شدند.

 در این مرحله اطلاعات مربوط به بیماری شامل (اندازه تومور و درجه میکروسکوپی تومور) و بیماران (سن، جنس) از پرونده بالینی و پاتولوژی استخراج شد و در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. مطالعه به صورت یک‏سو‏کور انجام شد و پاتولوژیست به این اطلاعات دسترسی نداشت.

لام‏های میکروسکوپی حاوی برش‏های 5 میکرونی از بلوک‏های پارافینه اسکواموس سل کارسینوما تهیه شد. پس از رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین، نمونه‏ها جهت رنگ‏آمیزی برای نشانگر  P27به صورت ایمونوهیستوشیمی به روش استاندارد آماده شدند.(5)

مطالعه ایمونوهیستوشیمی نمونه‏های مذکور بر روی مقاطع 3 میکرونی با استفاده از آنتی بادی مونوکلونال
P27 kip1 (Dako Denmark) انجام گرفت. لام‏ها در فور Cº74 به مدت 50 دقیقه جهت پارافین‏زدایی قرار داده شدند. سپس لام‏ها در دو ظرف گزیلول هر کدام به مدت 5 دقیقه و 2 ظرف الکل مطلق هر کدام به مدت 5 دقیقه و 2 ظرف الکل 96% هر کدام به مدت 2 دقیقه قرار داده شدند. در مرحله Antigen retrieval، لام‏ها در داخل محلول تریس بافر (Tris/HCL Baffer) با 0/9PH= قرار داده شدند و به مدت 10 دقیقه در اتوکلاو قرار گرفتند. لام‏ها داخل بافر فسفات قرار داده شدند، سپس لام‏ها خارج شده و روی آن‏ها آب اکسیژنه 3% به مدت 10 دقیقه ریخته شد. شستشوی مجدد با (Phosphate Buffered Saline) PBS انجام شد. پرایمر آنتی‏بادی‏ها به مدت 60 دقیقه روی لام‏ها ریخته شد. غلظت آنتی‏بادی P27، 1:50 بود. بعد از این مرحله، لام‏ها باPBS شسته و خشک شدند و به مدت 1 ساعت محلول‏Envision+Dual link system peroxidase ریخته شد. مجدداً شستشوی لام‏ها در بافرفسفات انجام شد و آنگاه با کروموژن  3.3 Diamino Benziedine Hydrochloride  (DAB) که منجر به بروز یک محصول واکنشی قهوه‏ای رنگ می‏شود، به مدت 5-3 دقیقه مجاور شدند. شستشو با آب مقطر انجام شد. سپس لام‏ها داخل هماتوکسیلین برده شدند و مراحل آب‏گیری (بردن در الکل) انجام شد و جهت شفاف‏سازی لام‏ها در گزیلول قرار داده شدند و در نهایت با لامل پوشیده شدند. ضمناً جهت کنترل کیفیت کار یک شاهد مثبت و یک شاهد منفی در کنار هر یک از مقاطع در نظر گرفته شد. شاهد مثبت نمونه Tonsil بود و در کنترل منفی آنتی بادی اولیه از این لام حذف شد.

شمارش در مورد 1000 سلول در 10 منطقه با بیشترین

میزان رنگ‏پذیری انجام شد و درصد سلول‏های مثبت (Labeling index) ثبت گردید. جهت شمارش سلول‏های رنگ گرفته با نمای قهوه‏ای که در هسته دیده می‏شوند از میکروسکوپ Holland Euromex با بزرگنمایی 400 استفاده شد. در این مطالعه با توجه به درصد سلول‏های رنگ گرفته نمونه‏ها در دو گروه Low expression (بیان 25% و کمتر) و High expression (بیان بیش از 25%) طبقه‏بندی شدند.(4)

برای اطمینان از صحت و دقت عمل، آزمایش در دو مرحله و توسط دو آزماینده انجام گرفت و در مواردی که عدم توافق وجود داشت نمونه‏ها با بررسی مجدد و اجماع هر دو نفر ثبت شد و در موردی که از نظر هر دو نفر بروز آن مثبت بود، نمونه به عنوان مثبت تلقی گردید.

بعد از جمع‏آوری داده‏ها، از آزمون دقیق فیشر و من‏ویتنی جهت بررسی ارتباط P27 و یافته‏های بالینی-آسیب شناسی استفاده شد.

یافته ها

نمونه‏های مربوط به SCC مری و دهان از نظر بیان نشانگر P27 بیشتر در محدوده بیان ضعیف بودند. (جدول 1، تصویر 1 و 2). سن، جنس، اندازه تومور و درجه میکروسکوپی اسکواموس سل کارسینوما (Grading) در دهان و مری تاثیری در بیان P27 نداشت (جدول 2 و 3).

جهت مقایسه بروز P27 در اسکواموس سل کارسینومای دهان و مری از آزمون دقیق فیشر استفاده شد و اختلاف معنی‏داری بدست نیامد (09/0P=).

در اینجا مشاهده می‏شود که 90% نمونه‏های اسکواموس سل کارسینومای دهانی در محدوده بیان ضعیف نشانگر P27 قرار دارند که این عدد در مورد اسکواموس سل کارسینومای مری 75% بود و تنها 10% نمونه‏های اسکواموس سل کارسینومای دهانی در محدوده بیان قوی برای نشانگر P27 بودند که این عدد در مورد اسکواموس سل کارسینومای مری 25% بود.

 

 

جدول 1 : بروز  P27در اسکواموس سل کارسینوما به تفکیک

محل وقوع

نشانگر  P27

دهان

تعداد (درصد)

مری

تعداد (درصد)

P-value

بیان ضعیف

18 (0/90)

15 (0/75)

09/0P=

بیان قوی

2 (0/10)

5 (0/25)

کل

20 (0/100)

20 (0/100)

 

 

 

 

 

 

تصویر 1 : سمت راست: بیان شدید P27را در SCC دهان نشان می دهد. سمت چپ: بیان شدید P27را در SCC مری نشان می‏دهد. (IHC ×400)

 

 

 

 

 

تصویر 2 : سمت راست: رنگ آمیزی P27را به صورت ضعیف در SCC دهان نشان می دهد. سمت چپ: هیچ یک از سلول‏ها با P27در این SCC مری رنگ نگرفته اند.(IHC×400)

 


جدول 2 : بروز نشانگر P27 در اسکواموس سل کارسینوم دهانی به تفکیک عوامل بالینی-آسیب شناسی

عوامل مرتبط

P27

بیان ضعیف

18 = (درصد) تعداد

بیان قوی

2 = (درصد) تعداد

نتیجه آزمون

P-value

سن

 

 

2/0

4/65 سال و کمتر

(6/55) 10

0/0

بیشتر از 4/65 سال

(4/44) 8

(0/100) 2

جنس

 

 

4/0

مرد

(2/22) 4

(0/50) 1

زن

(8/77) 14

(0/50) 1

درجه میکروسکوپی

 

 

3/0

Well differentiated

(7/16) 3

(0/100) 2

Moderately

(7/66) 12

0/0

Poor

(7/16) 3

0/0

اندازه تومور

 

 

4/0

2 سانتیمتر و کمتر

(6/5) 1

0/0

بیشتر از 2 سانتیمتر

(4/94) 17

(0/100) 2

 

 

جدول 3 : بروز نشانگر P27 در اسکواموس سل کارسینوم مری به تفکیک عوامل بالینی-آسیب شناسی

 

P27

عوامل مرتبط

بیان ضعیف

15 = (درصد) تعداد

بیان قوی

5 = (درصد) تعداد

نتیجه آزمون

P-value

سن

 

 

12/0

4/65 سال وکمتر

(0/40) 6

(0/80) 4

بیشتر از 4/65 سال

 (0/60) 9

 (0/20) 1

جنس

 

 

31/0

مرد

(0/80) 12

(0/60) 3

زن

 (0/20) 3

 (0/40) 2

درجه میکروسکوپی

 

 

5/0

Well differentiated

(7/26) 4

(0/20) 1

Moderately

 (3/53) 8

 (0/80) 4

Poor

 (0/20) 3

0/0

اندازه تومور

 

 

8/0

2 سانتیمتر و کمتر

(7/6) 1

0/0

بیشتر از 2 سانتیمتر

 (3/93) 14

 (0/100) 5



بحث

نتایج مطالعه ما نشان داد که نمونه‏های مربوط به SCC مری و دهان به طور معنی‏داری از لحاظ بروز نشانگر P27 در محدوده Low Expression بودند. در مطالعه‏ای که توسط Chao-Xia و همکارانش انجام شد نیز نشان داده شد که انواع  SCC مری با درجه بدخیمی بالاتر، میزان بروز P27 را کمتر نشان دادند.(9) در مطالعه‏ای مشابه که Shamma و همکارانش انجام دادند ارتباط معنی‏داری بین کاهش بیان P27 با پروگنوز ضعیف، در بیماران مبتلا به SCC مری گزارش شد.(10) Kudo و همکارانش نیز به این نتیجه رسیدند که بیان کاهش یافته P27 ارتباط مستقیمی با بدخیمی سرطان‏ها از جمله SCC دهان دارد.(11) Kudo و همکاران نشان دادند کاهش بروز P27 از عوامل ایجاد SCC دهان است.(2) همچنین در مطالعه‏ای که توسط Takata و همکارانش انجام شد، رابطه مستقیم بین کاهش بیان P27 و پروگنوز ضعیف در بیماران مبتلا به SCC دهانی مشاهده شد.(12)

نتایج مطالعه ما نشان داد که بین SCC مری و دهان با درجه بدخیمی (بد، متوسط و خوب) ارتباط معنی‏داری یافت نشد. اگرچه به نظر می‏رسد که با افزایش درجه بدخیمی بروز P27 کاهش می‏یابد. همان گونه که در جدول 2 و 3 مشاهده می‏شود تمام موارد SCC دهان با تمایز خوب در گروه High expression قرار داشتند و تمام موارد SCC مری با تمایز ضعیف در گروه
Low expression قرار داشتند اما نتایج از لحاظ آماری معنی‏دار نبود که می‏تواند به علت حجم نمونه کم مورد بررسی باشد (با Grading تومور به سه طبقه در هر گروه تعداد کمی قرار می‏گیرند و نیاز به افزایش حجم نمونه جهت ارزیابی ارتباط بین Grade‏های مختلف می‏باشد) اما به علت این که بررسی این ارتباط جز اهداف فرعی مطالعه بوده و همچنین به علت گران بودن رنگ‏آمیزی و نیز مشکل بودن یافتن نمونه‏ها با تمایز مختلف به میزان مشابه به همین نتایج بسنده نمودیم. در اینجا با تلفیق نمونه‏ها به دوگروه (تمایز خوب شامل Well differentiated و بد شامل Moderately and Poorly differentiated) مشاهده می‏شود که SCC‏های با تمایز بدبیان کمتری از P27 را نشان می‏دهند هرچند این نتایج از نظر آماری معنی‏دار نیست. در مطالعه‏ای که توسط Queiroz و همکارانش انجام شد ایشان بیان نمودند که کاهش بیان P27 در تبدیل سلول‏های مخاط دهان به سلول‏های بدخیم در SCC دهان نقش دارد و می‏توان از P27 به عنوان یک بیومارکر استفاده کرد.(7) در مطالعه‏ای مشابه که توسط Nozoe و همکارانش انجام شد نشان دادند که بروز P27 ارتباط معنی‏داری با میزان تمایز سلولی در SCC مری دارد. در این تحقیق تنها فاکتور موثر در بین عوامل کلینیکوپاتولوژیک درجه تمایز سلولی بود.(01/0P=) و دیگر عوامل یعنی سن و جنس و محل تومور هیچ کدام رابطه معنی‏داری با بروز P27 نداشتند.(6) در مطالعه  Shibata نمونه‏هایی از مخاط نرمال مری، مخاط دیسپلاستیک و مخاط مبتلا به SCC مهاجم توسط رنگ‏آمیزی IHC برای بروز P27 بررسی شدند و ارتباط معنی‏داری بین بروز P27 با درجه تمایز میکروسکوپی در SCC وجود داشت.(13) اما در مطالعه Kagawa و همکاران، بروز P27 با سن و جنس و Grade و Stage بررسی شد و فقط رابطه معنی‏داری بین بروز P27 و Stage تومور مشاهده شد.(8) همچنین در مطالعه مشابه که توسط Anayama انجام شد فقط رابطه معنی‏دار بین بروز P27 و Stage تومور وجود داشت.(4) متاسفانه در مطالعه حاضر امکان ارزیابی رابطه P27 با Stage تومور وجود نداشت زیرا اطلاعات مربوط به درگیری غدد لنفاوی و متاستاز به

صورت دقیق ثبت نشده بود.

در مطالعه‏ای که توسط  Kuo و همکاران انجام شد به این نتیجه رسیدند که کاهش بروز P27 و نقص عملکرد آن احتمالاً اولین رویداد در مراحل کارسینوژنز SCC دهانی می‏باشد و از این نشانگر می‏توان به عنوان مارکر پروگنوستیک SCC دهانی استفاده کرد. ایشان هیچ ارتباط معنی‏داری بین بروز P27 با سن، جنس، اندازه تومور، محل سرطان، Stage و Grade پیدا نکردند.(5) از آنجایی که P27 یک نشانگر تمایز سلولی است و عدم بیان آن به نفع تکثیر سلولی است به نظر می‏رسد که طبیعی است که تومورهای با تمایز بهتر این نشانگر را بیشتر بیان کنند و تومورهای با درجه میکروسکوپی بالاتر یا تمایز کمتر بیان کمتری از این نشانگر نشان دهند و این همان چیزی است که اکثر مطالعات و نتایج تحقیق ما نیز آن را حمایت می‏نمایند. در مورد Stage و ارتباط آن با P27، از آنجایی که P27 یک نشانگر پروگنوستیک است و در تعیین پروگنوز Stage ارزش بیشتری از Grade دارد ارتباط معنی‏دار بین آن‏ها توجیه منطقی دارد اما متاسفانه به علت محدودیت‏های ذکرشده، این ارتباط در تحقیق حاضر بررسی نشد.

در مطالعه ما بین بروز نشانگر P27 و سن و جنس بیماران رابطه معنی‏داری دیده نشد که اغلب مطالعات نیز این امر را تائید می‏کنند.(14و6و5)

در نتایج مطالعه ما بین بروز P27 و اندازه تومور ارتباط معنی‏داری یافت نشد. Kuo و همکاران نیز رابطه معنی‏داری بین میزان بروز P27 و اندازه تومور پیدا نکردند.(5) در مطالعه Ito و همکاران نیز این رابطه مشاهده نشد.(14) اگرچه این رابطه معنی‏دار نیست اما اغلب تومورهای بزرگ‏تر از 2 سانتیمتر در مطالعه ما بیان ضعیفی از P27 را نشان دادند که به نظر منطقی می‏رسد زیرا بیان کمتر این نشانگر همراه تکثیر سلولی و افزایش حجم ضایعه است. اکثر مطالعات یا رابطه بیان P27 و اندازه این تومور پیدا نکرده‏اند یا این ارتباط را مورد بررسی قرار نداده‏اند و بیان نموده‏اند که بیشتر با بروز متاستاز ارتباط دارد(16و15) هرچند برخی مطالعات نیز بین بیان P27 و اندازه تومور ارتباط یافته اند.(17)

با توجه به عدم دسترسی به نمونه‏های بیشتر SCC دهان و مری و پراکندگی نمونه‏ها در گروه‏های مختلف، انجام مطالعات مشابه با حجم نمونه بیشتر توصیه می‏گردد.

نتیجه گیری

نتایج این مطالعه نشان داد که نمونه‏های مربوط به اسکواموس سل کارسینومای مری و دهان از نظر بیان نشانگر P27 بیشتر در محدوده بیان ضعیف هستند.

تشکر و قدردانی

این مقاله منتج از پایان‎‏‏نامه دانشجویی به شماره 22007 در دانشگاه آزاد اسلامی است. بدینوسیله از جناب آقایان دکتر حبیب‏زاده، دکتر مصباح، دکتر اژدری، دکتر طالبی، دکتر خردمند و پرسنل آزمایشگاه رازی که در تهیه نمونه‏ها و رنگ‏آمیزی ایمونوهیستوشیمی ما را یاری نمودند تقدیر و تشکر می‏گردد. 

References

  1. KudoY, Takata T, Yasui W, Ogawa I, Miyauchi M, Takekoshi T, et al. Reduced expression of cyclin-dependent kinase inhibitor P27 Kip1 is an indicator of malignant behavior in oral squamous cell carcinoma. Cancer 1998; 83(12): 447-55.
  2. KudoY, Kitajima S, Ogawa I, Miyauchi M, TakataT. Down regulation of Cdk inhibitor P27 in oral squamous cell carcinoma. Oral Oncol 2005; 41(2): 105-16.
  3. NevilleB, Damm DD, Allen CM, Bouquot J. Oral and Maxillofacial Pathology. 3rd ed. St. Louis: W.B. Saunders Co; 2008. P. 178-9.
  4. Anayama T, Furihata M, Ishikawa T, Ohtsuki Y, Ogoshi S. Positive correlation between P27 kip1expression and progression of human esophageal squamous cell carcinoma. J Cancer 1998; 79 (4): 439-43.
  5. Kuo MY, Hsu HY, Kok SH, Kuo RC, Yang H, Hahn LJ, et al. Prognostic role of P27(kip1) expression in oral squqmous cell carcinoma in Taiwan. Oral Oncol 2002; 38(2): 172-8.
  6. Nozoe T, Oyama T, Takenoyama M, Hanagiri T, Sugio K, Yasumoto K. Significance of immunohistochemical expression of P27 and involucrin as the maker of cellular differentiation of squamous cell carcinoma of the esophagus. Oncology 2006; 71(5-6): 402-10.
  7. Queiroz AB, Focchi G, Dobo C, Gomes TH, Ribeiro D. Expression of P27, P21WAF/Cip1, and P16INK4a in normal oral epithelium, oral squamous papilloma, and oral squamous cell carcinoma. Anticancer Res 2010; 30(7): 2799-803.
  8. Kagawa Y, Yoshida K, Hirai T, Toge T. Significance of the expression of P27Kip1 in esophageal squamous cell carcinomas. Dis Esophagus 2000; 13(3): 179-84.
  9. Chao-xia LI, Ming-Yao WU, Li-Ping K. Qualitative and quantitative studies of polygene protein expression in esophageal precancerous lesions and esophageal carcinoma. Chinese J Cancer Res 2007; 19(2): 100-7.
  10. Shamma A, Doki Y, Tsujinaka T, Shiozaki H, Inoue M, Yano M, et al. Loss of P27 (kip1) expression predicts poor prognosis in patients with esophageal squamous cell carcinoma. Oncology 2000; 58(2): 152-8.
  11. Kudo Y, Kiekhaee MR, Kitajima SH, Ogawa I, Miyauchi M. Degredation of cyclin-dependent kinase inhibitor P27Kip1 in oral cancer. Oral Med Pathol 2006; 11(1): 19-26.
  12. Takata T, Kudo Y, Kitajima SH, Ogawa I, Sato S. Studies on the novel gene diagnosis and therapy targeting P27 and its related factors for oral malignancies. Oral Bio Sciences 2004; 46(2): 97-106.
  13. Shibata H, Matsubara O, Wakiyama H, Tanaka S. The role of cyclin-dependent kinase inhibitor P27 in squamous cell carcinoma of the esophagus. Pathol Res Pract 2001; 197(3): 157-64.
  14. Ito R, Yasui W, Ogawa Y, Toyosawa S, Tahara E, Ijuhin N. Reduced expression of cyclin-dependent kinase inhibitor P27(Kip1)in oral malignant tumors. Pathobiol 1999; 67(4): 169-73.
  15. Aragona F, Rodolico V, Cabibi D, Bernardo C, Lorenzo R, Gebbia N, et al. Overexpression of cyclin D1 and interaction between P27Kip1 and tumour thickness predict lymph node metastases occurrence in lower lip squamous cell carcinoma. Oral Oncol 2005; 41(3): 268-75.
  16. Rodolico V, Barresi E, Lorenzo R, Leonardi V, Napoli P, Rappa F, et al. Lymph node metastasis in lower lip squamous cell carcinoma in relation to tumour size, histologic variables and P27Kip1 Protein expression. Oral Oncol 2004; 40(1): 92-8.
  17. Shahsavari F, Eslami M, Baghaie F, Tirgari F, Motahhary P. Immunohistochemical evaluation of p27 (kip1) in pleomorphic adenoma and adenoid cystic carcinoma of minor salivary glands. Asian Pac J Cancer Prev 2005. 6(4): 527-30.
Journal of Mashhad Dental School
Volume 36, Issue 3 - Serial Number 3
October 2012
Pages 203-210

Files

History

  • Receive Date: 17 March 2013
  • Accept Date: 17 March 2013

Share

How to cite

Statistics