Immunohistochemical Evaluation of MIB-1 Expression in Dental Follicle and Dentigerous Cyst

Document Type : original article

Authors

1 Assistant Professor, Dept of Oral & Maxillofacial Pathology, Dental School, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran

2 Assistant Professor, Dept of Pathology, School of Medicine, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran

3 Dentist

Abstract

Introduction: The aim of this survey was immunohistochemical evaluation of MIB-1 expression in dental follicle and dentigerous cyst regarding to the capability of neoplastic changes and ability for more proliferation and more recurrence after enucleation in dentigerous cysts.
Materials & Methods: Sections taken from paraffined block of 12 cases of dentigerous cyst and 12 cases of dental follicle were stained with MIB-1antibody, using immunohistochemical method. The observing of all of the stained sections was done according to Hscore gradation and a degree of staining intensity of epithelial cells and the percent of stained epithelial cells were considered. Then the aggregate these two were announced as the final score. The data were analyzed by Mann-Whitney test.
Results: The expression of MIB-1 in dentigerous cyst was greater than dental follicle (P<0.001). This difference was significant for the percentage of stained epithelial cells (P=0.001) and it was greater in dentigerous cyst.
Conclusion: The expression of MIB-1 in dentigerous cyst was greater than dental follicle. This difference may are attributed to the capability of neoplastic changes and ability of proliferation in epithelium layer of dentigerous cyst and different clinical behavior of dentigerous cyst.

Keywords

Full Text

مقدمه

فولیکول دندانی که از اکتومزانشیم ادنتوژنیک به وجود می‏آید، یکی از اجزای جوانه دندانی می باشد که به طور فیزیولوژیک تبدیل به سمنتوم، لیگامنت پریودنتال و استخوان آلوئول می شود.(2و1) در رادیوگرافی، به عرض کمتر از 3
میلی متر در اطراف دندان رویش نیافته یا نهفته دیده می شود. فولیکول دندانی مرتبط با دندان نهفته از نظر هیستولوژیکی، بافت همبند فیبروزه را همراه با اپی تلیوم کاهش یافته مینایی نشان می دهد.(3)

کیست دنتی ژروس، کیستی است که از جدا شدن فولیکول دندان از اطراف تاج یک دندان رویش نیافته منشاء می گیرد. این کیست، شایع ترین کیست رشدی تکاملی ادنتوژنیک است و حدود 20% کل کیست های مفروش با اپی‏تلیوم فکین را شامل می شود.(5و4)

کیست دنتی ژروس، تاج یک دندان رویش نیافته را در برمی گیرد و در ناحیه اتصال سمان به مینا (CEJ) به دندان متصل می گردد. پاتوژنز این کیست نامشخص است، اگرچه این کیست ها به همراه دندان های رویش نیافته ایجاد می‏شوند ولی تخمین زده می شود که فقط در یک درصد این دندان ها، کیست ایجاد می گردد. بنابراین عوامل ناشناخته دیگری نیز در ایجاد آن دخیل  می باشند.(6) از نظر رادیوگرافیکی، کیست دنتی ژروس به طور مشخص به صورت یک ناحیه رادیولوسنت تک حفره ای همراه با تاج یک دندان رویش‏نیافته می باشد.(9-7) گرچه ممکن است کیست دنتی‏ژروس در بیماران با طیف سنی وسیع دیده شود ولی اغلب در سنین 30-10 سال یافت می شود. درگیری جنس مذکر به مونث در این ضایعه 6:1/1 است.(10و8و7) شیوع آن در سفیدپوستان بیشتر از سیاه پوستان می باشد.(9-7) پوشش اپی‏تلیایی کیست، 4-2 ردیف از سلول های مسطح غیرکراتینیزه است.(13-11و7) کیست دنتی ژروس درمان نشده باید مهم در نظر گرفتـه شـود. ممکن است لایـه اپـی تلیـالی کیست دنتی ژروس به آملوبلاستوما تبدیل شود. تغییرات کارسینوماتوز (پدید آمدن کارسینوم سلول سنگفرشی) هم در اپی تلیوم کیست ممکن است قابل توجه باشد که به ندرت ایجاد می شود. در نمونه‏هایی که در آنها سلول های موکوسی وجود دارد پتانسیل پیشرفت به موکو اپی درموئید کارسینومای داخل استخوانی وجود دارد.(14و8و7)

به طور کلی روش های متفاوتی در بررسی بیان پروتئین‏های مختلف در ضایعات و تومورهای فکی بکار رفته است. از جملة این تکنیک ها، کاربرد ایمونوهیستوشیمی می‏باشد. با استـفاده از ایمونوهیستوشیمی، می‏توان نشانگرهای موثر در تعیین پیشرفت و حالت تهاجمی و پیش آگهی ضایعات مختلف را بررسی کرد. یکی از این نشانگرها، آنتی‏ژن 67Ki- می باشد.(15)

آنتی ژن 67Ki- یک پروتئین غیرهیستونی 395 کیلو دالتونی است که توسط یک ژن در روی کروموزوم 10 کد می‏شود. این آنتی ژن در سلول های در حال تکثیر در مرحله سنتز DNA بارز می شود و بلافاصله بعد از میتوز از بین می‏رود. نشانگر 67Ki- یک مارکر سلولی برای تکثیر است که به طور مستقیم وابسته به تکثیر سلول می باشد. آنتی ژن 67Ki- در طی اینترفاز، در هسته سلول به مقدار خیلی زیاد دیده می شود در حالی که در طی میتوز اغلب پروتئین ها در سطح کروموزوم ها قرار می گیرند. پروتئین 67Ki- در طی همه فازهای فعال چرخه سلولی (G2، G1، S و میتوز) موجود است اما در فاز استراحت G0)) حضور ندارد.(18-16)

اولین بار در سال 1983 آنتی بادی منوکلونال موشی علیه این آنتی ژن به عنوان یک آنتی ژن هسته ای در سلول های Reed-Sternberg لنفوم هوچکین معرفی گردید.(19) سه نوع آنتی بادی بر علیه آنتی ژن 67Ki- گزارش شده است:
Monoclonal Ki-67 antibody، MIB-1 antibody،
Polyclonal Ki-67 antibody.(20)

MIB-1 یک آنتی بادی منو کلونال رایج است که آنتی ژن 67Ki- را مشخص می‏کند و در کاربردهای کلینیکی جهت نشان دادن 67Ki- به کار می رود. یکی از مزایای اولیه آن نسبت به آنتی بادی 67Ki- اولیه (و علت این که چرا می تواند جایگزین آنتی بادی اولیه شود) این است که می تواند در بلوک های پارافینه نمونه های ثابت شده با فرمالین بعد از بازیافت آنتی ژن حرارت داده شده،  استفاده شود.(16) امروزه ثابت شده که آنتی بادیMIB-1 ، به عنوان آنتی بادی منوکلونال موشی، مرجعی برای تشریح آنتی ژن 67Ki- می‏باشد که یک آنتی ژن هسته ای است و در تمام سلول های تکثیرشونده انسانی وجود دارد.(18و17)

از آن جایی که کیست دنتی ژروس از فولیکول دندانی تغییر یافته و جدا شده از تاج دندان نهفته به وجود می آید انتظار می رود که بیان پروتئین 67Ki- در کیست دنتی ژروس که گاهی قابلیت ایجاد تغییرات نئوپلاستیک در جدار این کیست وجود دارد و از طرفی رفتار بالینی متفاوت و عود بعد از برداشت بیشتری نسبت به فولیکول دندانی دارد، متفاوت از آن باشد. این تحقیق با هدف بررسی بیان MIB-1 توسط روش ایمـونـوهیستـوشیـمی در میان کیـست های دنتـی ژروس و فولیکول های اطراف دندان های نهفته انجام شد.

مواد و روش ها

دراین مطالعه تحلیلی- توصیفی، تعداد 12 مورد کیست دنتی ژروس به دست آمده از بایگانی بخش پاتولوژی دهان و فک و صورت دانشکده دندانپزشکی بابل (مربوط به 12 بیمار، 5 مونث و 7 مذکر با میانگین سنی 22/6±66/25) و 12 مورد فولیکول دندانی به دست آمده از جراحی دندان های عقل نهفته افرادی که به منظور فوق به بخش جراحی دانشکدۀ دندانپزشکی بابل مراجعه کرده بودند (مربوط به 12 بیمار، 8 مونث و 4 مذکر با میانگین سنی 12/3±86/22)، انتخاب شد.

بلوک های مربوطه از بایگانی خارج و اطلاعات بالینی (سن، جنس، محل ضایعه) از پرونده های بیماران استخراج شد. آنگاه از هر بلوک، برش 5 میکرونی تهیه و با روش هماتوکسیلین وائوزین رنگ آمیزی شده و مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفت. بلوک های مناسب محتوی حداکثر طول اپی تلیوم پوشاننده کیست و فولیکول، انتخاب و از هر یک برش 3 میکرونی تهیه گردید. برش های مذکور به منظور پارافین‏زدایی، 24-18 ساعت در فور ˚C37 و سپس 20 دقیقه در فور با دمای ˚C80 قرارگرفتند. سپس برش ها به منظور آبگیری به ترتیب در داخل 2 ظرف الکل مطلق 100%، 1 ظرف الکل 96%، 1 ظرف الکل 80% و 1 ظرف الکل 70% به مدت 3-2 دقیقه قرار داده شد. برش ها پس از پارافین زدایی و آبگیری به مدت 15 دقیقه با محلول  Citrate/Hcl Buffer 10 mmol در اتوکلاو انکوبه شدند تا بازیابی آنتی ژن صورت گیرد. این برش ها با استفاده از کمپلکس استرپتوآویدین بیوتین رنگ‏‏آمیزی شدند. سپس درTBS[1]  غوطه ور شده، در مرحله بعد به مدت 15 دقیقه با آنتی بادی MIB-1[2] در درجه حرارت محیط انکوبه شدند. بعد از آن  با TBS شسته شده، با بیوتین به مدت 15 دقیقه انکوبه شدند. نمونه ها بار دیگر در TBS شسته شده، سپس استرپتوآویدین به مدت 15 دقیقه روی لام‏ها قرار گرفت. بعد از شستشوی مجدد در TBS و DAB[3] به عنوان کروموژن به مدت 10 دقیقه به کار برده شد. سپس رنگ‏آمیزی زمینه ای (Counter staining) هماتوکسیلین مایر بر روی اسلایدها به کار رفته و بعد از دهیدراته کردن، لامل چسبانیده شد.

تمامی اسلایدهای رنگ آمیزی شده توسط پاتولوژیست با میکروسکوپ نوری Olympus مدل BX41 با بزرگنمایی 400× مشاهده شد. در این بررسی از نمونه آدنوکارسینوم پستان به عنوان کنترل مثبت و از سرم غیرایمونیزه موش با حذف آنتی‏بادی اولیه به عنوان کنترل منفی، استفاده شد.

برای هر لام براساس درجه بندی Hscore، درجه ای از شدت رنگ پذیری سلول های اپی‏تلیالی و درصد سلول های رنگ گرفته در اپی تلیوم پوشاننده فولیکول دندانی و کیست دنتی ژروس در نظر گرفته شد. سپس مجموع این دو به عنوان Score نهایی بیان شد.(21)

در ارتباط با شدت رنگ آمیزی: در صورت عدم رنگ‏آمیزی عدد 0، رنگ آمیزی ضعیف (قهوه ای کم رنگ) عدد 1، رنگ آمیزی متوسط (قهوه ای) عدد 2 و رنگ آمیزی شدید (قهوه ای تیره) عدد 3 در نظر گرفته شد.

در ارتباط با تعداد سلول های رنگ گرفته: اگر تعداد سلول‏های رنگ گرفته، کمتر از 1% کل سلول های اپی‏تلیالی بود، 1Score، بین 1% تا 10% کل سلول های اپی‏تلیالی، 2Score، بین 11% تا 33% کل سلول های اپی‏تلیالی، 3Score، بین 34% تا 66% کل سلول های اپی‏تلیالی، 4Score و اگر تعداد سلول‏های رنگ گرفته، بین 67% تا 100% کل سلول های اپی‏تلیالی بود 5Score، در نظر گرفته شد.(21)

اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون
Exact Mann-Whitney مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و 05/0>P معنی دار در نظر گرفته شد. 

یافته ها

در مطالعة حاضر، نتیجة رنگ آمیزی ایمـونـوهیستـوشیمیـایی جـهت بررسـی MIB-1  در کیست دنتی ژروس و فولیکول دندانی مورد بررسی قرار گرفت (تصاویر 1و2).

 

 

 

 

 

 

 

تصویر 1 : بیان MIB-1 در فولیکول دندانی (رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی، 400×)

 

 

تصویر 2 : بیان MIB-1 در کیست دنتی ژروس (رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی، 400×)

 

 

 

 

 

 

نتیجه رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی جهت MIB-1 در کیست دنتی ژروس و فولیکول دندانی بر اساس درصد سلول‏های اپی‏تلیالی رنگ گرفته، شدت رنگ پذیری سلول‏های اپی تلیالی و براساس Score نهایی (مجموع درصد سلول‏های اپی‏تلیالی رنگ گرفته و شدت رنگ پذیری سلول‏های اپی تلیالی) به ترتیب در جداول 1، 2و 3 آمده است.

در 9 مورد (75%) کیست دنتی ژروس، شدت رنگ‏پذیری، متوسط و در 8 مورد (6/66%) فولیکول دندانی شدت رنگ‏پذیری، ضعیف بود که حداکثر موارد را به خود اختصاص داد.

 


 

 

 

 

 

جدول 1 : توزیع فراوانی نتیجه رنگ آمیزی با MIB-1 (بر اساس درصد سلول های اپی‏تلیالی رنگ گرفته)

نوع نمونه

تعداد نمونه

1Score

2Score

3Score

4Score

5Score

کیست دنتی ژروس

12

0(0%)

0(0%)

1(3/8%)

8(6/66%)

3(25%)

فولیکول دندانی

12

4(3/33%)

1(3/8%)

4(3/33%)

3(25%)

0(0%)

001/0=P

 

جدول 2 : توزیع فراوانی نتیجه رنگ آمیزی با MIB-1 (بر اساس شدت رنگ پذیری سلول های اپی‏تلیالی)

نوع نمونه

تعداد نمونه

عدم

 رنگ آمیزی

0=Score

ضعیف

 (قهوه ای کمرنگ)

1= Score

متوسط

(قهوه ای)

2= Score

شدید

(قهوه ای تیره)

3= Score

کیست دنتی ژروس

12

0(0%)

3(25%)

9(75%)

0(0%)

فولیکول دندانی

12

0(0%)

8(6/66%)

4(3/33%)

0(0%)

089/0P=

 

 

 

 

 

جدول 3 : توزیع فراوانی نتیجه رنگ آمیزی با MIB-1 (بر اساس Score نهایی: شدت رنگ پذیری سلول های اپی‏تلیالی+ درصد سلول های اپی‏تلیالی رنگ گرفته)

نوع نمونه

تعداد نمونه

Score 1

Score 2

Score 3

Score 4

Score 5

Score 6

Score 7

Score 8

کیست دنتی ژروس

12

(0%)0

(0%)0

(0%)0

(3/8%)1

1(3/8%)

(6/66%)8

2(6/16%)

0(0%)

فولیکول دندانی

12

(0%)0

4(3/33%)

1(3/8%)

(3/8%)1

5(6/41%)

(3/8%)1

(0%)0

(0%)0

P<001/0

 

 

 

 


طبق بررسی های آماری انجام گرفته تفاوت بین دو گروه کیست دنتی ژروس و فولیکول دندانی از نظر بیان  MIB-1   قابل ملاحظه و معنی دار بود (001/0P<) و بیان آن در کیست‏های دنتی ژروس بیشتر از فولیکول دندانی بوده است (جدول 3). این اختلاف در ارتباط با درصد سلول های اپی‏تلیالی رنگ گرفته با MIB-1 معنی دار بدست آمد و میزان آن در کیست دنتی ژروس بیش از فولیکول دندانی بود (001/0P=) (جدول 1). همچنین محل بروز نشانگر در نواحی بازال-پارابازال بود.

بحث

دندان های مولر سوم و ضایعات مربوط به آن یکی از دلایل بسیار شایع مراجعه بیماران به جراحان فک و صورت است. یکی از شایعترین ضایعات مرتبط با دندان های مولر سوم، کیست دنتی ژروس می باشد. در این مطالعه فولیکول دندانی همراه با دندان مولر سوم رویش نیافته با کیست دنتی‏ژروس که از فولیکول دندانی تغییریافته و جدا شده از تاج دندان رویش نیافته به وجود می آید، از نظر بیان MIB-1  مقایسه گردید.(1)

در مطالعه حاضر دیده شد که بیان MIB-1 در کیست دنتی‏ژروس به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از فولیکول دندانی است و با توجه به اینکه MIB-1 یک مارکر سلولی برای تکثیر است که به طور مستقیم وابسته به میزان تکثیر سلولی می‏باشد، به نظر می رسد بیان بیشتر این پروتئین در کیست دنتی ژروس را بتوان به میزان توانایی تکثیر بیشتر اپی تلیوم این کیست در مقایسه با فولیکول دندانی نسبت داد.

67Ki- یک آنتی ژن هسته ای است که در همه فازهای فعال سیکل سلولی (M, G2, S, G1) وجود دارد ولی درG0   حضور نمی یابد. این آنتی ژن ممکن است توسط یکی از سه نوع آنتی بادی Monoclonal Ki-67،Polyclonal Ki-67  و
MIB-1 بررسی شود. Monoclonal Ki-67 تنها در نمونه بافتی Frozen و تازه قابل بررسی می‏باشد که یک محدودیت مهم به حساب می آید. دو آنتی بادی Polyclonal و MIB-1 بر علیه پپتیدال قطعات Recombinant ژن مربوط به آنتی ژن 67Ki- تکامل یافته اند. این دو آنتی بادی به طور مرسوم جهت بررسی تکثیر سلولی به کار می‏روند و با هم قابل مقایسه هستند. بیان MIB-1 یک مارکر قابل اعتماد در تکثیر سلول است(22و18-16) که در مطالعه ما در سلول های اپی‏تلیالی در فولیکول دندانی و کیست های دنتی ژروس دیده شد و میزان بیان آن در کیست دنتی ژروس بیش از فولیکول دندانی بود.

در مطالعه Saracoglu و همکاران  با روش ایمونوهیستوشیمی، بیان 67Ki- در بقایای اپی تلیوم ادنتوژنیک، اپی تلیوم نرمال مخاط دهان و اپی تلیوم کیست‏های ادنتوژنیک مورد ارزیابی قرار گرفت و بیان این مارکر در بقایای اپی‏تلیالی ادنتوژنیک، اپی تلیوم نرمال مخاط دهان و کیست های رادیکولار و دنتی ژروس مشابه بدست آمد. همچنین بیشترین میزان رنگ پذیری در اپی تلیوم کراتوسیستیک ادنتوژنیک تومور (KCOT) دیده شد. در این مطالعه سرعت رشد پوشش اپی‏تلیالی انواع مختلف کیست‏های ادنتوژنیک، متفاوت به نظر می رسید. KCOT که رفتار تهاجمی آن شناخته شده است، به طور قابل ملاحظه ای تعداد سلول های MIB-1 مثبت بیشتری نسبت به پوشش کیست های ادنتوژنیک دیگر داشت.(24) این مطالعه بنوعی تائیدی بر بررسی ما می باشد که سلول های MIB-1 مثبت در کیست  دنتی ژروس بطور قابل ملاحظه ای بیش از فولیکول دندانی بود.

Edamatsu و همکاران به بررسی فاکتورهای مرتبط با آپوپتوز و تکثیر سلولی در اجزای اپی تلیالی فولیکول دندانی و کیست دنتی ژروس همراه با مولر سوم نهفته مندیبل پرداختند و نتیجه گرفتند که کیست های دنتی ژروس نسبت به فولیکول دندانی 67-Ki بیشتری را نشان می دهند(1) که با نتایج مطالعه حاضر همخوانی دارد.

در مطالعه‏ای که اسلامی و همکاران انجام دادند نیز نشانگر

67-Ki در آملوبلاستومای تک حجره ای و کیست دنتی‏ژروس با استفاده از روش رنگ آمیزی  ایمونوهیستوشیمی بررسی شد. میانگین 67-Ki در لایه بازال کیست دنتی ژروس و آملوبلاستومای تک حجره ای تفاوت معنی داری نشان نداد اما در ناحیه سوپرا بازال در آملوبلاستومای تک حجره ای به طور معنی داری بیشتر از کیست دنتی ژروس بود. میانگین تعداد سلول های 67-Ki مثبت در اپی تلیوم پوشاننده آملوبلاستومای تک حجره ای بیشتر از کیست دنتی ژروس بود. بنابراین نتیجه شد که استفاده از 67-Ki در ناحیه سوپرا بازال در مقایسه با کل ضخامت اپی تلیوم پوشاننده در دو ضایعه، می تواند به عنوان شاخصی برای تشخیص کیست دنتی ژروس از آملوبلاستومای تک حجره ای مورد استفاده قرار گیرد. از آنجایی که کیست دنتی ژروس یک پاتوز محسوب می شود، طبیعی است که تکثیر بیشتر سلولی در آن مشاهده شود. آنچه مسلم است حضور نشانگر 67-Ki به عنوان شاخص تکثیر بر سلول های بازال حکایت از فعالیت تکثیری در این ناحیه از اپی تلیوم دارد که دور از انتظار هم نمی باشد. همچنین حضور بیشتر این نشانگر در ناحیه سلول های پارابازال کیست دنتی ژروس تمایل بیشتر آن را برای ایجاد تغییرات نئوپلاستیک نسبت به فولیکول دندانی نشان می دهد. این نشانگر در قسمت های سطحی اپی تلیوم که دارای تمایز بیشتری می باشد کمتر بیان می شود زیرا تمایز و فعالیت تکثیری نسبت یکدیگر رابطه عکس دارند و هر چه بافت
تمایز یافته تر باشد، قدرت تکثیر کمتری خواهد داشت.(20)

نتایج حاصل از بررسی حاضر حاکی از بالاتر بودن میزان تکثیر سلولی در اپی تلیوم پوشاننده کیست دنتی ژروس نسبت به فولیکول دندانی بود که با نتایج مطالعه اسلامی و همکاران قابل مقایسه می باشد.

نتیجه گیری

بیان MIB-1 در کیست دنتی ژروس بیشتر از فولیکول دندانی بود (001/0P<) که به نظر می رسد این تفاوت ناشی از استعداد ایجاد تغییرات نئوپلاستیک در جدار کیست و میزان فعالیت تکثیری بالای آن و عود بیشتری بعد از برداشت نسبت به فولیکول دندانی است. این ارتباط راجع به درصد سلول‏های رنگ گرفته با  MIB-1(001/0P=) مفیدتر از شدت رنگ پذیری بوده است (089/0P=).

تشکر و قدردانی

از مساعدت معاونت محترم تحقیقات و فناوری و مرکز تحقیقات دانشگاه  علوم پزشکی بابل  در انجام این  مطالعه، قدردانی بعمل می آید. همچنین از آقای دکتر علی بیژنی که در  تجزیه و تحلیل آماری این مقاله همکاری نمودند، قدردانی می گردد.


[1]. Tris Buffered Saline

[2]. Monoclonal mouse anti human Ki-67 antigen (Dako-Denmark) Clone

[3]. 3,3 Diaminobenzedin Hydrochloride

References

  1. Rojhan M. Basic human histology.13th ed. Tehran: Chehr Press; 2004. P. 330. (Persian)
  2. Tencate AR. Oral histology. By: Etesam F. 1st ed. Tehran: Tehran Univ Press; 1995. P. 92. (Persian)
  3. Edamatsu M, Kumamoto H, Oova K, Echigo S. Apoptosis-related factors in the epithelial components of dental follicle and dentigerous cysts associated with impacted third molars of the mandible. Oral Surg Oral Med Oral Pathol 2005; 99(1): 17-23.
  4. Ge S, Yang P, Zhao N, Li S, Qi X, Sun Q. Phenotype of dental follicle cells in developing mouse mandibular first molars. The preliminary program for the 5th annual meeting of the IADR Chinese division 3-5 June 2004, China.
  5. Bath-Balogh M, Fehrenbach MJ. Dental embryology, Histology and Anatomy. 2nd ed. St. Louis: Saunders Co; 2006. P.
    72-3.
  6. Avery JK. Oral development and Histology. 3rd ed. Stuttgart: Thieme; 2002. P. 76-7.
  7. Shear M. Cysts of the oral regions. 2nd ed. Bristol: Wright PSG; 1983. P. 4-87.
  8. Regezi JA, Sciubba JJ, Jordan RCK. Oral pathology, Clinical pathologic correlations. 5th ed. Missouri: Saunders Co; 2008. P. 242-4.
  9. Neville B, Damm D, Allen C, Bouquot J. Oral and Maxillofacial Pathology. 3rd ed. Philadelphia: Saunders Co; 2008. P. 679-82.
  10. White S, Pharoh M. Oral radiology (principles and interpretation). 5th ed. Philadelphia: Mosby Co; 2004. P. 388-92.
  11. Reichart P, Philipsen H. Color atlas of dental medicine and oral pathology. 1st ed. Stuttgart: Thieme; 2000. P. 210.
  12. Adelsperger J, Campbell JH, Coates DB, Summertin DJ, Tomich CE. Early soft tissue pathosis associated with impacted third molars without pericoronal radiolucency. Oral Surg Oral Med Oral Pathol 2006; 89(4): 402-6.
  13. Benn A, Altini M. Dentigerous cysts of inflammatory origin: A clinicopathologic study. Oral Surg Oral Med Oral Pathol 1996; 81(2): 203-9.
  14. Clauser C, Zuccati G, Barone R, Villano A. Simplified surgical- orthodontic treatment of a dentigerous cyst. J Clin Orthod 1994; 28(2): 103-6.
  15. Neville B, Damm D, White D. Color atlas of clinical oral Pathology. 2nd ed. Philadelphia: Williams & Wilkins Co; 1998. P. 382-3.
  16. Mahjoob F. Immunohistochemical basis, application and technique. 1st ed. Tehran: Company Press, 1998. P. 9-10. (Persian)
  17. Gerdes J, Schwab U, Lemke H, Stein H. Production of a mouse monoclonal antibody reactive with a human nuclear antigen associated with cell proliferation. Int J Cancer 1983; 31(1): 13-20.
  18. Scholzen T, Gerdes J. The ki-67 protein: From the known and the unknown. J Cell Physiol 2000; 182(3): 311-22.
  19. Endl E, Hollmann C, Gerdes J. Antibodies against the Ki-67 protein: Assessment of the growth fraction and tools for cell cycle analysis. In: Darzynkiewicz Z, Crissman HA, Robinson JP. Methods in Cell Biology: Cytometry.3rd ed. San Diego: Academic Press; 2001. P. 399-418.
  20. Eslami M, Eshghyar N, Tirgari F, Rezvani G. Immunohistochemical evaluation of ki-67 expression in unicystic ameloblastoma and dentigerous cyst. Journal of Tehran Dental Faculty 2004; 17(1): 71-4. (Persian)
  21. Gerdes J, Lemke H, Baisch H, Wacker HH, Schwab U, Stein H. Cell cycle analysis of a cell proliferation –associated human nuclear antigen defined by the monoclonal antigen ki-67. J Immunol 1984; 133(4): 1710-5.
  22. Allred DC, Harry JM, Berardo M, Clark GM. Prognostic and predictive factors in breast cancer by immunohistochemical analysis .Mod Pathol 1998; 11(2): 155-68.
  23. Birjandi A, Mashhadinejad H, Rafati A. Staining value of Ki-67 in prognosis of meningioma. The Iranian Journal of otorhinolaryngology 2005; 17(40): 39-47. (Persian)
  24. Saracoglu U, Kurt B, Gunhan O, Guven O. MIB-1 expression in odontogenic epithelial rests, epithelium of healthy oral mucosa and epithelium of selected odontogenic cysts: An immunohistochemical study. Int J Oral Maxillofac Surg 2005; 34(4): 432-5.
Journal of Mashhad Dental School
Volume 32, Issue 4 - Serial Number 4
January 2009
Pages 293-300

Files

History

  • Receive Date: 29 August 2013
  • Accept Date: 29 August 2013

Share

How to cite

Statistics