Document Type : original article
Authors
1 Assistant Professor, Dept of Orthodontics, Orthodontic Research Center, Dental School, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran
2 Associate Professor, Dept of Orthodontics, Orthodontic Research Center, Dental School, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran
3 Postgraduate Student, Dept of Periodontics, Dental School, Shiraz University of Medical Sciences, Shiraz, Iran
4 Postgraduate Student, Dept of Prosthodontics, Dental School, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
Abstract
Keywords
مقدمه
اهمیت دیسکرپانسی سایز دندان در تشخیصهای ارتودنسی به طور گستردهای در مقالات گزارش شده و مورد قبول جامعه ارتودنسی قرار گرفته است. داشتن اکلوژن ایدهآل نیازمند آن است که دندانهای فک بالا و پایین عرض مزیودیستالی هماهنگی داشته باشند. وجود این هماهنگی موجب اکلوژن ایدهآل بین دو فک میگردد.(1) از آنجا که اختلالات سایز دندانی از ایجاد اکلوژن ایدهآل جلوگیری میکند بولتون برای جمعیت قفقازی با ارائه نسبتهایی وجود دیسکرپانسی سایز دندانها را پیشبینی مینماید. بولتون با بررسی افراد با اکلوژن ایدهآل برای نسبت قدامی (اندازه شش دندان قدامی پایین به بالا) عدد 2/77% و برای نسبت کلی (اندازه دندانهای فک پایین به بالا) عدد 3/91% را به
دست آورد.(2)
اما مقالات متعددی تاثیر نژاد و جنسیت را در اندازه دندانها و نسبتهای دندانی مورد بررسی قرار دادند.(12-3) در مطالعات متفاوتی اعلام گردید که نسبتهای به دست آمده در زنان و مردان متفاوت میباشد. مطالعات مختلفی نیز نشان داد که نسبت بولتون تنها در زنان سفیدپوست قابل استفاده بوده و در مردان سفیدپوست و سیاهپوستان و نژادهای دیگر قابل استفاده نمیباشد.(8)
Ballard(13) در مطالعهای گزارش کرد که نسبت قدامی بدست آمده در جمعیت مورد مطالعه وی 75% میباشد. Lavelle(12) نیز در مطالعه خود گزارش کرد که Negroidها نسبتهای قدامی و کلی بزرگتری از Caucasoidها و Mongoloidها دارند و نسبت کلی در مردان بزرگتر از زنان است. Claridge و Bowles(15و14) با مطالعه بر روی 30 کست با اکلوژن ایدهآل به این نتیجه رسید که میانگین نسبت قدامی 9/70% و میانگین نسبت خلفی 6/96% میباشد. Mirzakouchaki و همکاران(10) نیز اعلام کردند که نسبت قدامی و کلی در جمعیت آذری ایرانی تفاوت معنیداری با نسبتهای پیشنهادی بولتون نشان نمیدهد و نسبتهای بولتون در جمعیت آذری ایرانی قابل استفاده است.همچنین در مطالعهای که توسط صالحی و همکاران(16) در افرادی با اکلوژن نرمال در جمعیت ایرانی انجام شد مشاهده گردید که نسبتهای قدامی و کلی ایدهآل در آنها دارای اختلاف معنیداری با نسبتهای به دست آمده توسط بولتون نبوده است، به عبارتی این نسبتها برای مردم ایران نیز قابل تعمیم میباشد.
در مطالعاتی نیز تاثیر مالاکلوژن در نسبتهای دندانی مورد بررسی قرار گرفت.(21-17و10و8و7و1) Nie و Lin(7) در مطالعه خود اعلام داشتند که در جمعیت چینی اختلاف معنیداری بین گروههای مختلف مالاکلوژنی در نسبتهای قدامی و کلی وجود دارد. همچنین Araujo و Souki(19) نیز اعلام داشتند که میانگین نسبت قدامی در جمعیت برزیلی به طور معنیداری در بیماران کلاس III بیشتر از کلاس I و کلاس II میباشد. دکتر فتاحی و همکاران(1) نیز با بررسی جمعیتی از نژاد ایرانی اعلام کردند که نسبت خلفی و کلی در گروه مالاکلوژن
کلاس III به طور معنیداری از سایر گروههای مالاکلوژنی بزرگتر میباشد.هرچند Endo و همکاران(21) در مطالعه خود اعلام داشتند که هیچگونه تفاوت معنیداری در نسبتهای دندانی در گروههای مختلف مالاکلوژنی در جمعیت ژاپنی وجود ندارد. از آنجا که براساس مطالعه Pilot انجام شده، تفاوتهایی با نتایج سایر مطالعات انجام شده در جمعیت ایرانی مشاهده شد بر آن شدیم که در مطالعهای با تعداد نمونههای بیشتر و در مالاکلوژنهای مختلف وجود دیسکرپانسی سایز دندانی را بررسی نماییم. هدف از این مطالعه بررسی نسبتهای پیشنهادی بولتون در جنسیتها و مالاکلوژنهای مختلف و تعیین بهترین پیشگوییکنندههای دیسکرپانسی بولتون در جمعیت جنوب ایران میباشد.
مواد و روشها
در این مطالعه مقطعی، تعداد 2000 سفالومتری و کست قبل از درمان بیماران بخش ارتدنسی دانشکده دندانپزشکی شیراز و مطب خصوصی متخصصین ارتدنسی مورد بررسی قرار گرفتند و در نهایت 715 سفالومتری و کست دندانی (189 مرد و 526 زن) که با معیارهای زیر مطابقت داشتند انتخاب گردیدند. نمونهها در محدوده سنی 17 تا 27 سال قرار داشته و بر اساس طبقهبندی انگل و خصوصیات سفالومتریک به 3 گروه کلاس I با
4-0≈ANB (452 نمونه)، کلاس II با 4ANB> (191 نمونه) و کلاس III با 0 ANB< (72 نمونه) تقسیم شدند. تمامی نمونهها از معیارهای زیر پیروی مینمودند:
1. تمامی بیماران ایرانی بودند.
2. تمامی دندانهای دائمی بجز مولرهای سوم به طور کامل رویش پیدا کرده بودند.
3. کستها از کیفیت خوبی برخوردار بودند.
بیماران با شرایط زیر از نمونههای مطالعه خارج گردید:
1. بیماران با سابقه درمان ارتدنسی
2. بیماران با آنومالیهای مادرزادی مانند بیماران دارای شکاف کام و فقدان مادرزادی دندانها
(Congenital missing).
3. بیماران دارای دندانهای Peg lateral، کشیده شده، بدشکل (Gemination, Fusion)، شکسته، دارای ترمیم و پوسیدگی اینترپروگزیمال عرض مزیودیستالی دندانهای مولار اول سمت راست تا مولر اول سمت چپ مطابق با روش پیشنهادی Moorees و همکاران(9) با محاسبه بزرگترین فاصله بین 2 نقطه تماس موازی با سطح اکلوزال و عمود بر سطح باکال توسط کولیس دیجیتال با دقت 01/0 اندازهگیری شد (تصویر 1).
به منظور مشخص کردن پایایی اندازهگیریها تعداد 100 کست به صورت تصادفی انتخاب شده و بعد از گذشت 2 هفته توسط همان آزماینده مجدداً اندازهگیری گردید و با استفاده از Pearson correlation test پایایی بدست آمد. از آنجا که ضریب همبستگی بدست آمده در محدوده 87/0 تا 95/0 قرار داشت از اندازهگیری مجدد سایر نمونهها خودداری گردید.
میزان نسبت قدامی و کلی محاسبه گردید و تمامی دادهها توسط نرمافزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای مقایسه جنسیتها و مالاکلوژنها از Independent t-test و Kruskal-Wallis t-test استفاده گردید.
تصویر 1 : نمایی از نحوه اندازهگیری عرض مزیودیستالی دندانها مطابق با روش پیشنهادی Moorees و همکاران
یافتهها
نتایج این مطالعه نشان میدهد که میزان نسبت قدامی در جمعیت مورد مطالعه بدون در نظر گرفتن جنسیت 8/2±۷/78% میباشد که در مقایسه با نسبت قدامی بولتون (2/77%) بزرگتر است و اختلاف معنیداری با نسبت پیشنهادی بولتون دارد (001/0=P). میزان Overall ratio در جمعیت جنوب ایران 5/2±9/91% میباشد که در مقایسه با نسبت کلی بولتون (3/91%) بیشتر میباشد اما اختلاف معنیداری با نسبت پیشنهادی بولتون ندارد. میانگین، انحراف معیار، ماگزیمم و مینیمم نسبت اندازه دندان قدامی و کلی (Anterior & overall ratio) در جدول 1 ارائه شده است. این جدول نشان میدهد که نسبت قدامی بدست آمده برای مردان برابر 6/2±۷۸/۷% و برای زنان برابر9/2±7/78% میباشد و نسبت کلی بدست آمده برای مردان 4/2±۹۲/۱% و برای زنان 6/2±۹۱/۹% میباشد. بر اساس تست آماری t testIndependent نسبتهای به دست آمده در جمعیت جنوب ایران اختلاف معنیداری را در هر دو جنس زن و مرد نشان ندادند.
جدول 2 مقایسه نسبتهای قدامی و کلی بولتون را در گروههای اکلوژنی مختلف نشان میدهند. نتایج حاکی از آن است که میزان نسبت قدامی و کلی بدست آمده در هر 3 گروه مالاکلوژن انگل در مقایسه با نسبت بولتون بزرگتر میباشد که میزان نسبت قدامی در نمونههای کلاس I 4/2±7/78%، کلاس II 2/3±5/78% و کلاس III3/3±۷۹/۰% میباشد و میزان نسبت کلی بدست آمده در نمونههای کلاس I برابر با 3/2±۹۱/۸% برای نمونههای کلاس II برابر با 6/2±۹۱/۸% و نمونههای کلاس III 2/3±9۲/۷% میباشد. نسبتهای قدامی و کلی برای نمونههای با اکلوژن کلاس III در مقایسه با هر دو مالاکلوژن کلاس I و کلاس II بزرگتر میباشد. بر اساس تست آماری Kruskal Wallis میزان نسبت قدامی و کلی در هر 3 گروه مالاکلوژن انگل تفاوت معنیداری را نشان ندادند.
نتایج بدست آمده از این مطالعه حاکی از آن است که اگر دندان لترال پایین را از دندان لترال بالا کم کرده و عدد به دست آمده را Lateral minus بنامیم، این عدد ضریب همبستگی برابر با 513/0 با نسبت قدامی بولتون دارد (جدول 3).
اما اگر دندان لترال پایین را به لترال بالا تقسیم کرده و نسبت به دست آمده را Lateral ratio بنامیم، این نسبت ضریب همبستگی برابر با ۰/۵۴۴ با نسبت قدامی بولتون دارد. با مقایسه Central ratio با ضریب قدامی، ضریب همبستگی ۰/۵۳۶ و با مقایسه Canine ratio با نسبت قدامی، ضریب همبستگی برابر با 460/0 بدست میآید و تمامی ضریب همبستگیهای بدست آمده معنیدار میباشد (001/0=P). میزان Lateral ratio بدست آمده برابر با 0/8±۸۷/۵% و Central ratio بدست آمده برابر با6/4±۶۳/۷% و Canine ratio برابر با 4/5±4/87% میباشد.
همچنین اگر دندان پرمولار دوم پایین را از دندان پرمولار دوم بالا کم کرده و عدد به دست آمده را Second premolar minus بنامیم، این عدد ضریب همبستگی برابر با 399/0 با نسبت کلی بولتون دارد در حالی که ضریب همبستگی برای پرمولار اول برابر با 438/0 میباشد و ضریب همبستگیهای بدست آمده معنیدار میباشد (001/0=P) (جدول 3).
میزان First premolar ratio بدست آمده برابر با 1/6±۱۰۱/۸% و Second premolar ratio برابر با 8/8±1/106% میباشد. نسبت دندان پرمولر دوم
(Second premolar ratio) در مقایسه با نسبت بولتون کلی ضریب همبستگی برابر با 407/0 را نشان میدهد در صورتی که نسبت دندان پرمولر اول ضریب همبستگی ۰/۴۴۰ را نشان میدهد.
جدول 1 : میانگین،انحراف معیار، ماکزیمم و مینیمم نسبتهای بولتون در دو جنس مذکر و مونث
|
نسبت قدامی |
نسبت کلی |
||||
کل |
مذکر |
مونث |
کل |
مذکر |
مونث |
|
میانگین |
24/78 |
79/78 |
71/78 |
94/91 |
10/92 |
90/91 |
انحراف معیار |
89/2 |
65/2 |
94/2 |
59/2 |
45/2 |
62/2 |
ماگزیمم |
89 |
89 |
89 |
103 |
103 |
100 |
مینیمم |
70 |
71 |
70 |
83 |
87 |
83 |
P-value |
|
416/0 |
|
572/0 |
جدول 2 : میانگین،انحراف معیار، ماکزیمم و مینیمم نسبتهای بولتون در 3 گروه مالاکلوژنی انگل
|
نسبت قدامی |
نسبت کلی |
||||
|
کلاس I |
کلاس II |
کلاس III |
کلاس I |
کلاس II |
کلاس III |
میانگین |
72/78 |
59/78 |
01/79 |
89/91 |
80/91 |
78/92 |
انحراف معیار |
48/2 |
21/3 |
31/3 |
32/2 |
65/2 |
26/3 |
ماگزیمم |
73 |
70 |
72 |
87 |
83 |
86 |
مینیمم |
85 |
89 |
89 |
99 |
100 |
103 |
P-value |
932/0 |
234/0 |
جدول 3 : میانگین،انحراف معیار،ماکزیمم و مینیمم و همبستگی نسبتهای بدست آمده در دندانهای مختلف
|
میانگین |
انحراف معیار |
مینیمم |
ماکزیمم |
ضریب همبستگی با نسبت قدامی |
ضریب همبستگی با نسبت کلی |
P-value
|
Central ratio |
۶۳/۷۳ |
69/4 |
۵۲ |
۹۰ |
536/0 |
- |
000/0 |
Lateral ratio |
۸۷/۵۸ |
08/8 |
۶۳ |
۱۱۶ |
544/0 |
- |
000/0 |
Canine ratio |
46/87 |
45/5 |
74 |
108 |
460/0 |
- |
000/0 |
First premolar ratio |
۱۰۱/۸۸ |
14/6 |
۸۶ |
۱۲۸ |
- |
440/0 |
000/0 |
Second premolar ratio |
18/۱۰۶ |
81/8 |
۶۷ |
۱۶۶ |
- |
407/0 |
000/0 |
بحث
نسبت قدامی در جمعیت مطالعه حاضر بدون در نظر گرفتن نوع مالاکلوژن و جنسیت 74/78% و نسبت کلی برابر با 94/91% میباشد. در مقایسه با نسبتهای پیشنهادی بولتون(2)، نسبت قدامی و کلی بدست آمده در نمونه حاضر بزرگتر میباشد. نسبت قدامی بدست آمده اختلاف معنیداری را با نسبت پیشنهادی بولتون نشان میدهد اما در نسبت کلی این اختلاف مشاهده نگردید. در مطالعه فتاحی و همکاران(1) که در سال 2006 بر روی 200 نمونه با مالاکلوژنهای کلاس I، II و III انجام گردید میزان نسبت قدامی بدست آمده برابر با 01/79% و نسبت کلی 68/91% میباشد که نسبت قدامی، مقادیر بالاتری را در مقایسه با مطالعه حاضر نشان میدهند در صورتی که نسبت کلی بدست آمده در مطالعه حاضر از نسبت بدست آمده در مطالعه فتاحی و همکاران بیشتر است. در مطالعه فتاحی و همکاران نیز نسبت قدامی بدست آمده با نسبت پیشنهادی بولتون اختلاف معنیداری را نشان میدهد اما در نسبت کلی اختلافی مشاهده نگردید. این تفاوتها در مطالعات مختلف به دلیل تفاوت در تعداد نمونهها و دقت و تکنیک اندازهگیری میباشد.
در مطالعهای که توسط میرزاکوچکی و همکاران(10) در سال 2007 بر روی 50 نمونه با اکلوژن نرمال از جمعیت آذری-ایرانی انجام شده است میزان نسبت قدامی برابر 78 و نسبت کلی برابر 92 میباشد که این تفاوت ممکن است مربوط به وجود مالاکلوژن و تعداد نمونه در بیماران مطالعه حاضر باشد.
بزرگتر بودن نسبت قدامی در جمعیت مطالعه حاضر در مقایسه با نسبت پیشنهادی بولتون بیانگر بزرگتر بودن عرض مزیودیستالی دندانهای قدامی فک پایین نسبت به عرض دندانهای قدامی فک بالا میباشد که البته میتوان بزرگتر بودن نسبت قدامی را به وجود مالاکلوژن در جمعیت مطالعه حاضر و جمعیت مورد مطالعه (از نظر نژادی) نیز نسبت داد. بزرگتر بودن نسبت قدامی را میتوان توجیه مناسبی برای Strip نمودن دندانهای فک پایین و یا نیاز به Build up دندانهای قدامی بالا، به خصوص دندانهای لترال که نسبت به دندانهای سانترال از تنوع بیشتری در سایز خود برخوردارند، در هنگام درمان در جمعیت ما دانست. در جدول 4 مقایسه نسبت قدامی و کلی به دست آمده در مطالعه حاضر با سایر مطالعات را مشاهده میکنید.
میزان نسبتهای بدست آمده اختلاف معنیداری را در دو جنس زن و مرد نشان نمیدهد. نتایج بدست آمده با نتایج مطالعات Bolton و همکاران(2) در سال 1962، Ta و همکاران(4) در سال 2001، Nie و Lin(7) در سال 1999، Nourallah و همکاران(11) در سال 2005، میرزاکوچکی و همکاران(10) در سال 2007 و Endo و همکاران(21) در سال 2008 مطابقت دارد.اگرچه مطالعاتی مانند مطالعه Smith و همکاران(8) در سال 2000، Uysal و همکاران(20) در سال 2005، Lavelle(12) در سال 1972 اختلاف معنیداری را بین 2 جنس برای نسبت کلی و قدامی بیان میکنند. این مسأله میتواند بیانگر تفاوت سایز دندان ها بین دو جنس در جمعیتهای مختلف باشد.
اختلاف معنیداری بین 3 گروه مالاکلوژن انگل در نسبتهای قدامی و کلی دندانی نیز مشاهده نگردید که این نتایج با نتایج مطالعه Endo و همکاران(21) در سال 2008 و Uysal و همکاران(20) در سال 2005 مطابقت دارد اما در مطالعه فتاحی و همکاران(1) در سال 2006 و Nie و Lin(7) در سال 1999 اختلاف معنیداری در نسبتهای قدامی و کلی در نمونههای مالاکلوژن انگل دیده شد که این اختلاف ممکن است به دلیل اختلاف در تعداد نمونهها و دقت و تکنیک اندازهگیری در مطالعات مختلف باشد (جدول 5).
ترتیب نسبت کلی در جمعیت مطالعه حاضر به قرار زیر است: کلاس II < کلاس I < کلاس III. بالاتر بودن نسبت کلی در نمونههای با اکلوژن کلاس III مشابه نتایج مطالعه Lavelle(12) در سال 1972 و فتاحی و همکاران(1) در سال 2006 میباشد. Lavelle علت این اختلاف را کوچکتر بودن سایز دندانهای فک بالا در نمونههای کلاس III نسبت به نمونههای کلاس I و کلاس II میدانست. کوچکتر بودن سایز دندانهای فک بالا در بیماران کلاس III در مطالعه فتاحی وهمکاران مشاهده نگردید. در مطالعه حاضر نیز اختلاف معنیدار نسبتهای دندانی در بین نمونههای کلاس III با نمونههای کلاس I و کلاس II مشاهده نشد.
ترتیب نسبت قدامی در جمعیت مطالعه حاضربه قرار زیر است: کلاس II < کلاس I< کلاس III. بنابراین بالاتر بودن نسبت قدامی برای نمونههای با مالاکلوژن کلاس III میتواند به دلیل بزرگتر بودن دندان های قدامی فک پایین و یا تجمع دیسکرپانسیهای خفیف در سایز تک تک دندان ها باشد اما هیچ گونه اختلاف معنیداری در نسبت قدامی بین گروههای مختلف مالاکلوژنی مشاهده نگردید.
جدول 4 : مقایسه نسبت قدامی و کلی بدست آمده با مطالعات دیگر
نسبت کلی |
نسبت قدامی |
جمعیت مورد مطالعه |
مطالعه |
94/91% |
74/78% |
جنوب ایران |
مطالعه حاضر |
92% |
78% |
آذری ایرانی |
میرزاکوچکی و همکاران(10) |
68/91% |
01/79% |
ایرانی |
فتاحی و همکاران(1) |
3/91% |
2/77% |
قفقازی |
بولتون(2) |
26/92% |
99/78% |
سوریه |
Nourallah و همکاران(11) |
جدول 5 : مقایسه نسبت قدامی و کلی بدست آمده با مطالعات دیگر به تفکیک مالاکلوژن
مطالعه |
جمعیت مورد مطالعه |
کلاس I |
کلاس II |
کلاس III |
|||
|
|
قدامی |
کلی |
قدامی |
کلی |
قدامی |
کلی |
مطالعه حاضر |
جنوب ایران |
72/78% |
89/91% |
59/78% |
80/91% |
01/79% |
78/92% |
Uysal و همکاران(20) |
ترکیه |
44/78% |
57/91% |
35/78% |
07/91% |
03/78% |
01/91% |
Endo و همکاران(21) |
ژاپنی |
63/77% |
14/91% |
92/77% |
43/91% |
54/77% |
46/91% |
فتاحی و همکاران(1) |
ایرانی |
12/80% |
17/92% |
51/78% |
47/90% |
61/80% |
61/93% |
با توجه به اینکه ژنتیک بر روی سایز دندانها و فکها تأثیر میگذارد، علت بزرگتر بودن دندانهای فک پایین میتواند در ارتباط با فاکتورهای اتیولوژیک پروگناتیسم فک پایین باشد،(1) اگرچه بزرگتر بودن نسبت کلی در نمونههای با مالاکلوژن کلاس III در مطالعه حاضر در مقایسه با سایر گروههای مالاکلوژن تفاوت معنیداری را نشان نمیدهد. در جدول 5 نسبت قدامی و کلی بدست آمده در مالاکلوژنهای مختلف در مطالعات دیگر ذکر شده است.
به اعتقاد پرافیت(22) یک روش سریع جهت تعیین عدم تناسب اندازه دندانهای قدامی بالا و پایین، مقایسه اندازه دندانهای لترال بالا و پایین است. زمانی که لترالهای بالا پهنتر از پایین نباشند تقریباً به طور قطع یک دیسکرپانسی وجود دارد. یک روش سریع برای مقایسه نسبت اندازه دندانهای خلفی، مقایسه اندازه دندانهای پرمولار دوم بالا و پایین میباشد که انتظار میرود با هم مساوی باشند.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان میدهد که ضریب همبستگیLateral minus (Right upper lateral-right lower lateral) با نسبت قدامی بولتون برابر با ۵13/0 میباشد در حالی که ضریب همبستگی Lateral ratio (Right lower Lateral/right upper lateral) با نسبت قدامی بولتون برابر با ۵۴۴/0 و ضریب همبستگی Central ratio با نسبت قدامی برابر با ۵۳۶/0 است. طبق نظر آقای پروفیت دندانهای لترال و پرمولرهای دوم به دلیل بیشترین مقدار تنوع در شکل و اندازه معیارهای مناسبی برای تعیین وجود دیسکرپنسیهای سایز دندانی در یک جمعیت هستند. در این مطالعه علاوه بر بررسی نسبتهای دندانهای پیشنهاد شده توسط آقای پروفیت، ضریب همبستگی Lateral minus با نسبت قدامی نیز مورد ارزیابی و مقایسه با Lateral ratio قرار گرفت که مشاهده گردید از ضریب همبستگی کمتری برخوردار میباشد. در این مطالعه ضریب همبستگیSecond premolar minus با نسبت کلی بولتون برابر با 399/0 میباشد در حالی که ضریب همبستگی Second premolar ratio با نسبت کلی بولتون برابر با ۴۰۷/0 و ضریب همبستگی First premolar ratio با نسبت کلی بولتون برابر با ۴۴۰/0 میباشد. نتایج نشان میدهد که از بین 6نسبت بررسی شده Lateral ratio برای بررسی نسبت قدامی و First premolar ratio برای بررسی نسبت کلی از ضریب همبستگی بالاتری برخوردارند.
لذا پیشنهاد میشود که برای سرعت عمل در یافتن دیسکرپانسیهای بولتون در جمعیت جنوب ایران،از Lateral ratio برای یافتن دیسکرپانسیهای بولتون قدامی و از First premolar ratio به جای Second premolar ratio برای یافتن دیسکرپانسی بولتون خلفی استفاده گردد که علت تفاوت موجود با نظر پیشنهادی بولتون، تنوع بیشتر در ابعاد پرمولارهای اول نسبت به پرمولارهای دوم در جمعیت مورد مطالعه میباشد. در حالی که سایز دندان لترال در هر دو جمعیت از تنوع بیشتری از سایر دندانهای قدامی برخوردار بوده است و لذا در این قسمت تفاوتی بین نتایج 2 مطالعه مشاهده نشد. میزان Lateral ratio به دست آمده در این جمعیت برابر با 46/87% و First premolar ratio بدست آمده برابر با 88/101% میباشد که با توجه به میزان First premolar ratio، انتظار داریم اندازه دندانهای پرمولار اول بالا و پایین تقریباً یکسان باشد.
بنابراین اگر در بیماری با تقسیم دندان لترال پایین به لترال بالا نسبت 90% مشاهده گردید، میتوان گفت که این بیمار دیسکرپانسی قدامی دارد و اگر در بیماری با تقسیم دندان پرمولار اول پایین به پرمولار اول بالا نسبت 106% مشاهده گردید میتوان گفت که بیمار دیسکرپانسی کلی دارد.
در این مطالعه میانگین نسبت قدامی در بیمارانی که دندان لترال پایین آنها از لترال بالا بزرگتر بود، برابر با 36/82% و میانگین نسبت کلی در بیمارانی که دندان پرمولار اول پایین آنها به طور قابل ملاحظهای از پرمولار اول بالا بزرگتر بود، برابر با 19/92% بدست آمد که نشاندهنده آن است که میتوان از دندانهای لترال در پیشگویی دیسکرپانسی قدامی و دندانهای پرمولار اول در پیشگویی دیسکرپانسی کلی استفاده کرد.
کاربرد نسبتها در صورتی که ضریب همبستگی بالایی وجود داشته باشد از لحاظ بالینی اعتبار بیشتری خواهد داشت. با توجه به قابل قبول بودن ضرایب همبستگی و با در نظر گرفتن این نکته که استفاده از این نسبتها زمان کمتری میبرد، لذا استفاده از نسبتهای به دست آمده در مطالعه حاضر از لحاظ بالینی امکانپذیر میباشد.
نتیجهگیری
1. نتایج نشان میدهد که میزان نسبت قدامی (74/78%) و کلی (94/91%) در جمعیت مطالعه حاضر در مقایسه با نسبتهای پیشنهادی بولتون بزرگتر میباشد، که نسبت قدامی اختلاف معنیداری با نسبت پیشنهادی بولتون دارد اما در نسبت کلی این اختلاف مشاهده نشد.
2. نسبتهای به دست آمده اختلاف معنیداری در 2 جنس زن و مرد نشان نمیدهند.
3. نسبتهای به دست آمده در هر 3 گروه مالاکلوژن انگل اختلاف معنیداری را نشان نمیدهند.
4. Lateral ratio بهترین پیشگوییکننده دیسکرپانسی
قدامی و First premolar ratio بهترین پیشگوییکننده دیسکرپانسی کلی میباشد. با توجه به اینکه به دست آوردن Lateral ratio و یا First premolar ratio از بدست آوردن نسبت قدامی و کلی زمان بسیار کمتری میبرد، استفاده از این نسبتها میتواند در درمان بیماران کاربرد
داشته باشد.
تشکر و قدردانی
این مقاله نتیجه طرح تحقیقاتی مصوب کمیته تحقیقات ارتدنسی دانشکده دندانپزشکی شیراز میباشد که بدینوسیله تقدیر میگردد.