بررسی و مقایسه تاثیر الگوهای تابشی مختلف و الگوی تابشی پیشنهادی جدید بر ریزنشت ترمیم های کامپازیتی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه دندانپزشکی ترمیمی و زیبائی دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

2 ارتودنتیست

چکیده

مقدمه:
بین سرعت پلیمریزیشن و انقباض تولید شده در طی روند آن ارتباط معنی داری وجود دارد، به طوری که  هر چه سرعت پلیمریزیشن بیشتر باشد مدت زمان فاز ویسکوپلاستیک درکامپوزیت کوتاه تر بوده، در نتیجه کامپوزیت فرصتی  برای جریان یافتن نداشته و بطور ناگهانی سخت می گردد و همین مسئله باعث بوجود آمدن استرسهای انقباضی شدید و به تبع آن  ایجاد پتانسیل جدایی ترمیم از دیواره های حفره و  ریزنشت در حد فاصل ترمیم و دندان می گردد.
هدف از انجام این پژوهش ارائه یک الگوی تابشی جدید جهت کیورینگ کامپوزیت و بررسی تاثیرآن بر ریزنشت عاجی و مینائی در قیاس با چند الگوی تابشی دیگر است.
مواد و روشها:
در این مطالعه آزمایشگاهی تجربی، مقاطع مسطح دندانی از 40 نمونه عاجی و 40 نمونه مینائی تحت اسید اچینگ و اعمال باندینگ®Excite بر طبق دستور کارخانه سازنده قرار گرفتند. مولدهای پلی اتیلنی سیلندریک mm2×2 برروی سطوح مربوطه قرار گرفته و با کامپازیتTetric ceram® A3  بصورتOne bulk پر شدند. نمونه ها به گروههای 10 تائی عاجی و مینائی تقسیم شده و با سه الگوی تابشی دستگاه  Astralis7شامل HIP(High Intensity Program)  ، LOP(Low Intensity Program) و
PUL(Pulse Program) و الگوی تابشی پیشرونده پیشنهادی با نام  SUP (Suggested Progressive Program)تحت تابش به مدت 80 ثانیه قرار گرفتند.
بعد از آن نمونه ها تحت ترموسایکلینگ, نفوذ رنگ، برش میانی و اندازه گیری مایکرولیکیج توسط میکروسکوپ انعکاسی مدرج قرار گرفتند. سپس اطلاعات با کمک نرم افزار SPSS با آزمونهای واریانس یک عاملی و دو عاملی و دانکن، مورد آنالیز آماری قرار گرفتند.
نتایج:
نتایج بدست آمده از اندازه گیری مایکرولیکیج، توسط آزمونهای Hotelling trace و Duncan مورد تحلیل قرار گرفتند.بین میزان ریزنشت در نمونه های مینایی اختلاف معنی داری وجود دارد، بطوری که ریزنشت در گروهHIP  بیشترین و در سایر گروهها صفر است.میزان ریزنشت در نمونه های عاجی اختلاف معنی داری با هم دارند، بطوریکه گروه SUP کمترین میزان ریزنشت را نشان می دهد و سه گروه دیگر با یکدیگر اختلاف معنی داری  در ایجاد ریزنشت ندارند.
نتیجه گیری :
زمانی که کامپازیت با الگوی تابش پیشنهادی SUP پلی مریزه می شود: 1- در قیاس با سایر گروههای آزمایشی کمترین میزان ریزنشت عاجی حاصل می گردد و 2- همانند الگوهای LOP و PUL ریزنشت مینائی بوجود نمی آید و 3- علاوه بر این در گروه  HIPکه شدت نور اعمال شده بیشتر است ریزنشت مینائی ایجاد می شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Evaluation and comparison of effect of different irradiation patterns and new suggested light exposure pattern on microleakage of composite resin restorations

نویسندگان [English]

  • SeyedMostafa Moazzami 1
  • Farzaneh Farzanegan 2
1 Assistant Professor, Dept of Restorative Dentistry, School of Dentistry and Dental Research Center of Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
2 Orthodontist
چکیده [English]

Introduction:
There is a significant relationship between polymerization rate and polymerization shrinkage stress in restoration. The more the polymerization rate is, the shorter viscoplastic phase of the composite would be, leaving no time for the composite to flow and consequently sudden hardening of the composite occurs. This leads into severe shrinkage stresses followed by composite detachment from cavity walls resulting in microleakage within restoration and tooth.
The aim of this study was to suggest a new method of light exposure pattern for composite curing and evaluation of its effect on enamel and dentinal microleakage in respect to some other light exposure patterns.
Materials & Methods:
In this exprimental invitro study, flat tooth sections, 40 dentinal and 40 enamel samples were etched and Dentin Bonding Agent (DBA) (Excite®) was applied according to the manufacturer’s instruction. While placed on the samples, one bulk Tetric ceram® A3 composite was inserted in to a 2×2 mm polyethylene cylindrical mould. Samples were divided into dentinal and enamel groups of ten and light cured with  Astralis 7 light exposure patterns including HIP (High Intensity Program), LOP (Low Intensity Program), PUL (Pulse Program) and SUP (Suggested Progressive Program) for 80 seconds. After curing, thermocycling, dye penetration and medial sectioning, samples were observed under a scaled reflective microscope for microleakage measurement. The data were analysed statistically using One-Way and Two-Way ANOVA and Duncan test through SPSS software.
Results:
There was a significant defference in microleakage between enamel samples. The microleakage rate was the highest in HIP group while no microleakage was detected in the other groups. The degree of microleakage in dentin samples was significantly less in SUP group than the others but there was no significant difference between the other groups.
Conclusion:

The least dentinal microleakage occurred with application of suggested progressive program (SUP) compared to other testing groups.
Like LOP and PUL light exposure patterns, no enamel microleakage occurred with SUP application.
Enamel microleakage was detected in HIP group which had higher light intensity.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Microleakage
  • light exposure pattern
  • light intensity