بررسی تأثیر تعداد دفعات پخت پرسلن بر روی استحکام باند برشی سه نوع سیستم تمام سرامیکی

نویسندگان

1 استادیار گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان

2 استادیار گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان

3 استادیار گروه اندودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان

4 دستیار تخصصی گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان

چکیده

مقدمه: یکی از ضعیف‏ترین نقاط در رستوریشن‏های دوفازی، محل تماس کور با پرسلن ونیر است. از آنجایی که دستیابی به کانتور و رنگ مناسب، نیازمند پخت‏های مکرر پرسلن است، هدف این مطالعه بررسی تاثیر پخت‏های مکرر پرسلن بر روی استحکام باند برشی کور-ونیر در رستوریشن‏های تمام سرامیکی می‏باشد.
مواد و روش‏ها: 54 کور سرامیکی به قطر mm 8، از سه نوع سیستم تمام سرامیکی زیرکونیا، IPS emax CAD و IPS emax press ساخته شد. کورهای زیرکونیا و IPS emax CAD توسط تکنولوژی CAD/CAM ساخته شدند. کورهای IPS emax press توسط تکنیک Pressing تهیه شدند. پرسلن سازگار با کور به قطر mm 5 بر روی تمام کورها ونیر گردید. در هر گروه، نمونه‏ها بر اساس تعداد دفعات پخت پرسلن ونیر به سه زیرگروه 3، 5 و 7 بار پخت، تقسیم شدند. استحکام باند برشی کور-ونیر توسط دستگاه تست یونیورسال اندازه گیری و نتایج توسط تست‏های آماری Two way ANOVA و Tukey HSD مورد آنالیز قرار گرفتند.
یافته‏ها: مقادیر میانگین استحکام باند برشی برای کورهای زیرکونیا، IPS emax CAD و IPS emax press، به ترتیب 30/7، 29/7 و 29/9 مگاپاسکال بود. همچنین مقادیر میانگین استحکام باند برشی در تعداد دفعات پخت 3، 5 و 7 به ترتیب 33/2، 29/2 و 27/8 مگاپاسکال بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود.
نتیجه گیری: استحکام باند برشی زیرکونیا و IPS emax press، تفاوت معنی‌داری نداشت. با افزایش تعداد پخت‏های پرسلن از 3 بار تا 7 بار، میزان استحکام باند برشی کور-ونیر، کاهش یافت.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Evaluation of Influence of Firing Cycle Numbers on Shear Bond Strength in three All-Ceramic Systems

نویسندگان [English]

  • Bijan Heidari 1
  • Hafez Ariamanesh 2
  • Negar Javadi 3
  • Sara Khazaee 4
  • Meisam Khalesi 4
1 Assistant Professor, Dept of Prosthodontics, School of Dentistry, Hamadan University of Medical Science, Hamadan, Iran.
2 Assistant Professor, Dept of Prosthodontics, School of Dentistry, Zanjan University of Medical Science, Zanjan, Iran.
3 Assistant Professor, Dept of Endodontics , School of Dentistry, Zanjan University of Medical Science, Zanjan, Iran.
4 Postgraduated Student, Dept of Prosthodontics, School of Dentistry, Hamadan University of Medical Science, Hamadan, Iran.
چکیده [English]

Introduction: One of the weakest areas of two-phase restorations is core and veneering porcelain interface. Regarding the necessity of performing multiple firing procedures to achieve improved color and contour, the aim of this study was to investigate the influence of multiple firing on core-veneer bond strength in all ceramic restorations.
Materials and methods: Three types of all-ceramic systems , Zirconia, IPS emax CAD and IPS emax Press were used to prepare 54 ceramic core, in diameter of 8mm. Zirconia and IPS emax CAD were fabricated by CAD/CAM technology and IPS emax press cores, by using pressing technique. Compatible porcelain was applied on the cores, with diameter of 5mm. The specimens were devided into three groups (N=18 in each group) according to the number of firing cycles: 3, 5 and 7 times. Core-veneer shear bond strength was measured by Universal testing machine. Two way ANOVA and Tukey post hoc tests were selected to analyze the datas.
Results: shear bond stregth mean values in zirconia,IPS emax CAD and IPS emax press cores were 30.7, 29.7 and 29.9 MPa respectively. Shear bond strength mean values in firing cycles of 3, 5 and 7 were 33.2, 29.2 and 27.8 MPa respectively. These results revealed significant differences.
Conclusion: shear bond strength of zirconia and IPS emax press were not significantly different. Increasing the number of firing cycles from 3 up to 7, results in decreasing core-veneer shear bond strength.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Shear bond strength
  • porcelain
  • Core

اصل مقاله

مقدمه

طی سالیان گذشته تقاضا برای درمان‏های زیباتر، کلینسین‏ها را به سمت استفاده از رستوریشن‏های تمام سرامیکی سوق داده است. ونیرها و کراون‏های تمام سرامیکی می‏توانند یکی از زیباترین رستوریشن‏های امروزی باشند.(1) با معرفی سیستم‏های تمام سرامیک از جمله زیرکونیا و تکنیک‏های CAD/CAM، مسیر استفاده از رستوریشن‏های تمام سرامیک متحول شده است. روکش‏های تمام سرامیک معمولا شامل یک کور با استحکام بالا می‏باشد که توسط پرسلن ونیرکننده پوشانده می‏شود. خواص مکانیکی کور و پرسلن ونیر بایستی با یکدیگر سازگار باشند تا به یک باند قوی و محکم دست پیدا کرد. وجود این باند محکم، برای اطمینان از تمامیت ساختاری رستوریشن تحت نیروهای فانکشنال و جلوگیری از جدا شدن و پریدگی ونیر ضروری است. توزیع استرس در یک ساختار دو فازی نسبت به ساختار تک فازی، پیچیده‏تر است. بنابراین فاکتورهای بیشتری را در رستوریشن‏های لایه دار باید در نظر گرفت. چرا که سطح تماس کور و ونیر یکی از ضعیف‏ترین نواحی رستوریشن‏های تمام سرامیکی می‏باشد. اصلاح کانتورهای رستوریشن و رنگ آمیزی آن نیاز به پخت‏های مکرر رستوریشن دارد.(2)

باند بین پرسلن و زیرساخت فلزی در رستوریشن‏های PFM[1] به طور گسترده‏ای مورد مطالعه قرار گرفته است، اما میزان اطلاعات موجود درباره میکرواستراکچر، مکانیسم و قدرت باند بین پرسلن کور و پرسلن ونیر در رستوریشن‏های تمام سرامیک چندان زیاد نیست.(3) با توجه به نیاز به دفعات پخت مکرر جهت بدست آوردن کانتور، زیبایی و رنگ دلخواه رستوریشن و از آنجایی که جدا شدن پرسلن و نیر از کور یکی از مهمترین نقاط ضعف رستوریشن‏های تمام سرامیکی است(2)، هدف از مطالعه حاضر، این بود که تاثیر تعداد دفعات پخت پرسلن بر روی استحکام باند برشی سه نوع سیستم سرامیکی را مورد بررسی قرار دهد.

مواد و روش‏ها

برای ارزیابی استحکام باند برشی در سیستم‌های تمام سرامیکی دولایه، 3 نوع کور سرامیکی در این مطالعه در نظر گرفته شد:

زیرکونیا، IPS emax press، IPS emax CAD در هر گروه ابتدا کورهای سرامیکی ساخته شده و سپس توسط پرسلن سازگار، ونیر شدند. به همین منظور نخست استوانه‌ای از جنس برنج به قطر mm5 و ارتفاع mm10 ساخته شد. سپس این استوانه داخل میزک مخصوص دستگاه CAD/CAM (Sirona in lab MC XL, Cerec , Germany) قرار داده شده و توسط اسکنر لیزری دستگاه اسکن گردید. در مرحله بعد توسط نرم‏افزار دستگاه، کور طراحی شد به شکلی که ضخامت آن در دیواره‌های آگزیال mm5/1 و در سطح اکلوزال mm2 بود. بدین‌ترتیب قطر سطح مقطع کور نهایی mm8 بود. حجم نمونه با توجه به مطالعات مشابه انجام شده(3و1)،  معادل 18 نمونه در هر گروه برآورد شد.  کورهای زیرکونیا از بلوک‌های Zirconzahn (Atlanta, USA) ساخته شدند. این بلوک‌ها از جنس زیرکونیای نیمه سینتر شده (Presintered) هستند که حین پخت دچار انقباض می‌شوند. بنابراین کورهای این گروه ابتدا 20% بزرگتر فرم داده شدند تا بعد از انقباض حین پخت به ابعاد دلخواه برسند. کورهای زیرکونیا پس از تراش توسط دستگاه CAD/CAM در کوره مخصوص (Sirona in lab MC XL, Cerec, Germany) در دمای cْ 1500پخته شد.

برای ساخت کورهای IPS CAD/CAM از بلوک‌های نیمه سینتر شده IPS emax CAD            (IvoclarVivadent, Lichtenstein) استفاده شد. این بلوک‌ها حین پخت دچار انقباض نمی‌شوند. بنابراین سایز نمونه تراش خورده با سایز نمونه پخته شده برابر است. کورهای تراش خورده در دمای cْ700 در کوره Vita (Vident, California,USA) پخته شدند.

برای ساخت کورهای IPS press، جهت اینکه اندازه نمونه‌ها در هر سه گروه برابر شود، ابتدا بایستی یک کور پلاستیکی به ابعاد مورد نظر ساخته شود. به همین منظور از بلوک‌های پلاستیکی CAD/Wax (IvoclarVivadent, Lichtenstein) استفاده شد.  این بلوک‌ها داخل دستگاه Sirona قرار داده شده و کور پلاستیکی با ابعاد برابر با کور طراحی شده برای دو گروه قبل، تراشیده شد. سپس این کورها Invest شده و توسط تکنیک Pressing با IPS emax press داخل کوره مخصوص (IvoclarVivadent, Lichtenstein) در دمای cْ 700 به کورهای سرامیکی تبدیل شدند.

قبل از پروسه پرسلن گذاری سطح Layering هر یک از کورهای ساخته شده، توسط فرزهای پرداخت پرسلن، کاملاً صاف و یکدست شد. سپس، نمونه‏ها داخل دستگاه التراسونیک قرار داده شدند تا کاملاً تمیز گردند. به منظور سهولت انجام تست استحکام باند برشی، ونیر برای هر کور طوری طراحی شد که قطری کمتر از قطر کور داشته باشد.  برای این که قطر سطح مقطع پرسلن Layering در تمام نمونه‌ها برابر شود، از یک سری مولدهای اختصاصی ساخته شده برای این مطالعه استفاده شد. این مولدها
mm 2/5 ارتفاع و mm6/25  قطر داشتند.  بنابراین با در نظر گرفتن 20% انقباض حین پخت پرسلن، ارتفاع نهایی ونیر mm2 و قطر آن mm5 بود. رنگ کور و پرسلن ونیرینگ در هر نمونه به گونه‌ای انتخاب شد تا این دو کنتراست رنگی واضحی داشته باشند. این تفاوت رنگی به مشاهده راحت‌تر Interface حین انجام تست کمک می‌نماید. پرسلن ونیرکننده مورد استفاده برای کورهای ساخته شده در این مطالعه بنا به توصیه کارخانه سازنده IPS emaxceram (IvoclarVivadent, Lichtenstein) بود که در دمای cْ 400 پخته می‌شود.

 18 نمونه ساخته شده در هر گروه به سه زیرگروه 6تایی تقسیم شدند:

در گروه اول، بعد از انجام دو پخت، پخت سوم به منظور گلیز انجام شد. در گروه دوم، بعد از انجام چهار پخت، پخت پنجم به منظور گلیز انجام شد. در گروه سوم، بعد از انجام شش پخت، پخت هفتم به منظور گلیز انجام شد.

سپس تمام نمونه‌ها به مدت یک هفته داخل آب مقطر نگهداری شدند. قبل از انجام تست استحکام باند برشی نمونه‌ها تحت 1000 سیکل ترموسایکلینگ در دو دمای cْ55 و 5 قرار گرفتند.

جهت انجام تست استحکام باند برشی ابتدا بایستی نمونه‌ها داخل مولدهای مسی اختصاصی دستگاه مانت می‏شوند. بدین‌منظور داخل این مولدها با آکریل خود سخت شونده پر شد و نمونه‌ها داخل آن مدفون شدند. به گونه‌ای که سطح تماس کور ـ ونیر حدود mm3 بالاتر از لبه مولد مسی که توسط آکریل پر شده بود، قرار گیرد. نکته مهمی که حین مانت کردن نمونه‌ها بایستی به آن توجه می‌شد موازی بودن دقیق اینترفیس با سطح مولد است، چرا که هرگونه زاویه‌دار بودن اینترفیس نمونه مانت شده با محور اعمال نیرو منجر به اندازه‌گیری نادرست استحکام باند برشی می‏شود. بدین منظور هر نمونه ابتدا به میله آنالیزور یک سورویور متصل شده و در حالی که مولد اختصاصی بر روی قسمت مسطح سورویور قرار داشت داخل اکریل مدفون شد. پس از کیور شدن کامل آکریل، نمونه‏ها داخل محل خود در دستگاه تست یونیور سال SBS (ZwickRoell,Germany) قرار گرفتند و بازوی عمودی Chisel شکل دستگاه به گونه‌ای تنظیم شد که بتواند نیرو را دقیقاً در اینترفیس کور- ونیر اعمال کند. سرعت اعمال نیرو (Crosshead speed) mm/min5/0 بود و تا نقطه شکست ادامه پیدا می‌کرد.

میزان نیرویی که باعث شکست نمونه‏های می‏شد، اندازه‏گیری و ثبت شد. اندازه نیروی ثبت شده برحسب نیوتون (N) از طریق فرمول زیر به استحکام باند برشی بر مبنای MPa تبدیل شد:

 

Shear bond strength (MPa) =

پس از انجام آزمایش، تحلیل داده‏ها با نرم افزار SPSS با ویرایش 16 انجام شد. هم چنین، برای مقایسه میانگین‏ها در گروه‏ها، از آنالیز واریانس استفاده شد. برای مقایسه دو به دوی میانگین‏ها، آزمون توکی بکار برده شد. سطح معنی داری در همه آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد.

یافته‏ها

با توجه به نرمال بودن توزیع S.B.S در هر سه گروه مورد مطالعه از تحلیل واریانس دوطرفه برای مقایسه متوسط S.B.S در سه گروه (هم بر مبنای نوع ماده و هم بر مبنای تعداد دفعات پخت استفاده شد. با توجه به این که اثر متقابل وجود داشت (048/0P= و 6/2F=) نتایج برای هر ماده در سطوح مختلف پخت و همچنین در هر سطح پخت برای سه ماده به طور جداگانه تفسیر گردید.

جدول 1 مقادیر میانگین استحکام باند برشی بر حسب MPa و انحراف معیار آن و نیز نتایج آزمونOne Way ANOVA را بر اساس نوع کور به کار رفته در هر کدام از زیرگروه‌های مورد مطالعه نشان می‌دهد.

در مجموع، بالاترین میزان استحکام باند برشی در گروه زیرکونیا (MPa 30/7) و کمترین آن در گروه IPS emax CAD (MPa 29/7) مشاهده گردید. با توجه به معنی‏دار بودن نتایج ANOVA از تست آماری توکی برای مقایسه دو به دو گروه‏ها استفاده شد.

نتایج آزمون توکی نشان داد در گروه زیرکونیا و IPS emax Press، تعداد دفعات سه بار پخت، با پنج بار و هفت بار تفاوت آماری معنی‏دار داشتند. در حالی که در گروه IPS emax CAD، اختلاف آماری بارز تنها بین سه بار و هفت بار پخت مشاهده شد. هیچ یک از گروه‏های مورد مطالعه، تفاوتی در پنج و هفت بار پخت نداشتند.

جدول 2 مقادیر میانگین استحکام باند برشی بر حسب MPa و نیز نتایج آزمون ANOVA را بر اساس تعداد دفعات پخت در هر کدام از زیرگروه‌های مورد مطالعه نشان می‌دهد.

 


 

جدول 1 : میانگین و انحراف معیار استحکام باند برشی بر حسب نوع کور در تعداد دفعات پخت متفاوت

نوع کور

دفعات پخت

تعداد

میانگین

(MPa)

انحراف معیار

نتیجه آزمون آنالیز واریانس یک عاملی

Zirconia

3

6

0/35

2/1

398/37F=

001/0P-value<

5

6

0/29

8/1

7

6

0/28

4/1

کل

18

7/30

5/3

IPS emax CAD

3

6

6/31

7/2

897/4F=

023/0P-value=

5

6

5/30

4/3

7

6

1/27

4/1

کل

18

7/29

2/3

IPS emax Press

3

6

1/33

2/1

99/9F=

002/0P-value=

5

6

2/28

0/2

7

6

4/28

4/2

کل

18

9/29

1/3

 

جدول 2 : میانگین و انحراف معیار استحکام باند برشی بر حسب تعداد دفعات پخت متفاوت در کورهای مورد مطالعه

تعداد دفعات پخت

نوع کور

تعداد

میانگین

(MPa)

انحراف معیار

نتیجه آزمون آنالیز واریانس یک عاملی

3

 

Zirconia

6

0117/35

19720/1

031/4F=

04/0P-value=

IPS emax CAD

6

6017/31

71052/2

IPS emax Press

6

1200/33

06235/2

کل

18

2444/33

42767/2

5

Zirconia

6

9750/28

84795/1

314/1F=

298/0P-value=

IPS emax CAD

6

5100/30

36472/3

IPS emax Press

6

2050/28

03063/2

کل

18

2300/29

55323/2

7

Zirconia

6

0150/28

44140/1

856/0F=

445/0P-value=

IPS emax CAD

6

0717/27

36946/1

IPS emax Press

6

3800/28

37372/2

کل

18

8222/27

77246/1


استحکام باند برشی با افزایش دفعات پخت کاهش می‏یافت به گونه‏ای که بالاترین میزان استحکام باند برشی در گروه سه بار پخت و کمترین آن مربوط به گروه هفت بار پخت بود. همچنین نتایج آزمون ANOVA نشان داد در گروه‏های با پنج و هفت بار پخت تفاوت معنی‏داری بین سه نوع کور مورد بررسی وجود نداشت. در حالی که در گروه سه بار پخت تفاوت‏ها معنی‏دار بودند. بنابراین از تست آماری توکی برای مقایسه دو به دوی کورها در این گروه استفاده شد. نتایج تست توکی نشان داد که تنها تفاوت معنی‏دار بین دو گروه زیرکونیا و IPS emax CAD وجود داشت و سایر گروه‏ها تفاوت آماری معنی‏داری با هم نداشتند.

بحث

پایداری شیمیایی، سازگاری‌ نسجی، خواص فیزیکی، مکانیکی و زیبایی مطلوب مواد سرامیکی، این مواد را به عنوان یکی از قابل اعتمادترین مواد در ساخت پروتزهای ثابت دندانی کرده است.(4) با این وجود، یکی از نقاط ضعف این رستوریشن‏ها، ناحیه حد فاصل کور و ونیر می‌باشد. چرا که استحکام ذاتی پرسلن ونیر نسبت به ماده کور کمتر بوده و این تفاوت می‏تواند به عنوان نقطه شکست رستوریشن‏های تمام سرامیکی مطرح شود.(5و2)

تحقیقات متعددی که در آنها استحکام باند برشی انواع مواد با ونیرهای سازگارشان مورد بررسی قرار گرفته، موجود می‏باشد.(7و6و3) بر طبق نظر Al-Dohan(8)، تست Shear مناسب‏ترین تست برای بررسی باند پرسلن‏ها است. از طرف دیگر، عده‏ای از محققین تاکید دارند که نتایج تست Shear، به شدت تحت تاثیر شکل و طراحی نمونه‏ها می‏باشد و بنابراین مقایسه نتایج انواع مطالعات با یکدیگر امری دشوار است.(9) مطالعات انجام شده در خصوص استحکام باند برشی سیستم‏های تمام سرامیکی رایج تجاری، محدوده‏ای از MPa41-23 را نشان می‏دهند.(10و1)  استحکام باند برشی گروه‏های مختلف مورد بررسی در مطالعه حاضر، به طور متوسط در حدود MPa30 بود که هماهنگ با نتایج مطالعات قبلی می‏باشد.  یکی از مهم‏ترین عوامل تاثیرگذار در استحکام اینترفیس ونیر و کور، تفاوت در ضریب انبساط حرارتی این دو سطح با یکدیگر می‏باشد.(11) هرچند معمولاً ضریب انبساط حرارتی پرسلن ونیرکننده توسط کارخانه سازنده تغییر کرده و با ضریب انبساط حرارتی کور مورد نظر متناسب می‏شود. به طوری که ونیر در حین سرد شدن تحت نیروهای فشاری قرار می‏گیرد، اما با این وجود، هنگام انجام پخت‌های مکرر، تناسب بین ضریب انبساط حرارتی دو لایه بهم می‏ریزد.(12) به طور کلی ضریب انبساط حرارتی پرسلن توسط لوسایت که فاز کریستالین بوده، تعیین می‌شود. محتوی لوسایت با تکرار دفعات پخت و یا سرعت‌های خنک شدن متفاوت تغییر می‌یابد. بنابراین پخت‌های مکرر ضمن تغییر محتوای لوسایت منجر به ایجاد میکروکرک بین فازهای لوسایت و گلاس در پرسلن شده و مقاومت به شکست آن را پایین می‌آورد.(13) نتایج مطالعه حاضر نشان داد که صرف نظر از نوع کور انتخابی، با افزایش تعداد دفعات پخت پرسلن از سه بار تا هفت بار، افت معنی‏داری در مقادیر استحکام باند برشی به وجود می‏آید. به استثنای کورهای IPS emax CAD، حداکثر افت ایجاد شده در استحکام باند در بین پخت‏های سوم تا پنجم اتفاق می‏افتد. این بدان معناست که تغییرات در محتوای لوسایت که یک عامل اساسی در استحکام باند پرسلن ونیر به کور است، در این محدوده دیده می‏شود. همچنین با افزایش تعداد دفعات از پنج بار تا هفت بار، تغییرات ایجاد شده تاثیر چشمگیری نخواهند داشت که احتمالاً به علت ایجاد حداکثر تغییرات شیمیایی در مراحل قبلی و رسیدن به یک حالت پایدار است. ضیغمی و همکاران(14) نیز، Microtensile bond strength (MTBS) نمونه‌های زیرکونیای Cercon را که توسط پرسلن سازگار ونیر شده بودند، مورد بررسی قرار داده و اثر دفعات پخت پرسلن را بر روی آن ارزیابی کردند. محققین به این نتیجه رسیدند که با افزایش تعداد دفعات پخت از 4 بار تا 8 بار پخت، MTBS کاهش می‌یابد. گسترش ترک در رستوریشن‏های با کور زیرکونیا متفاوت از رستوریشن‏های با کور لیتیوم دی سیلیکات است. در رستوریشن‏های با کور لیتیوم دی سیلیکات، (ترک) Crack آغاز شده از سطح، ضخامت ونیر را طی کرده و پس از عبور از اینترفیس با همان مسیر داخل کور گسترش می‏یابد. اما در رستوریشن‏های با کور زیرکونیا، (ترک)  crack پس از رسیدن به اینترفیس یا منحرف شده و یا متوقف می‏گردد.(1) در مطالعه حاضر کورهای Zirconia و IPS emax press از لحاظ آماری تفاوت مشخصی نداشتند. با وجود تفاوت در پروسه گسترش Crack در دو سیستم، این مسئله نمی‏تواند باعث تفاوت در استحکام باند برشی شود و علت آن، استحکام ذاتی پایین‏تر پرسلن ونیر نسبت به کور است که قبل از اینکه شکست در کور و یا اینترفیس اتفاق بیفتد، در ونیر اتفاق می‏افتد.(1) این نتایج هماهنگ با نتایج به دست آمده از مطالعه Al-Dohan(8) است که طبق آن شکست ادهزیو یا جدا شدن کامل ونیر معمولاً اتفاق نمی‏افتد. بلکه شکست به طور اولیه داخل پرسلن ونیر و در محلی نزدیک به اینترفیس کور-ونیر اتفاق خواهد افتد. در کل در مورد رستوریشن‏های تمام سرامیک مورد بررسی در این مطالعه، این طور برداشت می‏شود که تا حدامکان بایستی سعی شود که با تعداد دفعات پخت کمتر، به کانتور، سایز و رنگ مورد نظر دسترسی پیدا کرد. چراکه با افزایش تعداد پخت‏های پرسلن، احتمال پریدگی آن حین فانکشن داخل دهان افزایش خواهد یافت.(14) مطالعه حاضر دارای محدودیت‌هایی نیز هست. هرچند برای بازسازی شرایط داخل دهانی، در این مطالعه سعی شده از ترموسایکلینگ استفاده شود، اما نمونه‌ها تحت Cyclic Loading قرار نگرفته‏اند. از آنجایی که به طور مشخص یکی از عواملی که می‌تواند روی استحکام مواد تأثیرگذار باشد پدیده خستگی (Fatigue) و فرسودگی (Aging) می‌باشد، نمونه‌های بررسی شده، نمی‌توانند بازتاب کاملی از رستوریشن‌های داخل دهان باشند. همچنین در این مطالعه، الگوی شکست بین کور و پرسلن ونیر بررسی نشده است و لذا پیشنهاد می‏شود در مطالعات آتی به این موضوع نیز توجه شود.

نتیجه‌گیری

نتایج این مطالعه نشان داد: با افزایش تعداد دفعات پخت پرسلن میزان استحکام باند برشی کاهش می‌یابد. سیستم‏های تمام سرامیکی زیرکونیا و IPS emax press، به لحاظ آماری، تفاوت معنی‌داری در مقادیر استحکام باند برشی با یکدیگر ندارند.

تشکر و قدردانی

این مقاله منتج از پایان نامه تخصصی حافظ آریامنش در دانشگاه علوم پزشکی همدان بوده است. در پایان لازم است از پرسنل محترم مرکز تحقیقات دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، جهت همکاری در انجام این تحقیق قدردانی کنم. همچنین از جناب آقای دکتر سعید موسوی که زحمات زیادی در بررسی آماری نتایج این مطالعه کشیدند، کمال تشکر را دارم.


[1]. Porcelain Fused Metal

مراجع

  1. Lopez Molla M, Martinez MA.  Bond strength evaluation of the veneering-core ceramic bonds. Med Oral Pathol Oral Cir Buccal 2010; 15(6): 19-23.
  2. Aboushelib MN, Klevernan CJ, Feilzer AJ. Micro tensile bond strength of different components of core-veneered all-ceramic restoration. J Prosthodont 2008; 17(1): 9-13.
  3. Ayako S, Futoshi K, Blatz M. A comparison of bond strength of layered veneering porcelains to zirconia and metal. J Prosteth Dent 2010; 104(4): 247-57.
  4. Rocha EP, Ancheita RB, Almeida E. Mechanical behavior of ceramic veneer in zirconia based restorations. J Prosteth Dent 2010; 105(1): 14-20.
  5. Tank K, Lang MP, Chan ES. A systematic review of the survival and complication rates of fixed partial dentures. Clin Oral Implant Res 2004; 15(6):667-76.
  6. Aboushelib M, Marcel D, Jef M. Effect of veneering method on the fracture and bond strength of bilayered zirconia restorations. Int J Prosthodont 2008; 21(3): 237-40.
  7. Vidotti HA, Periera JR, Almeida Al. Thermo and mechanical cycling do not influence Y-TZP core-veneer bond strength. J Dent 2013; 41(4): 307-12.
  8. Al-Dohan HM, Yaman P, Joseph B. Shear bond strength of core-veneer interface in bilayered ceramics. J Prosteth Dent 2004; 91(4): 349-55.
  9. Kakar K, Ferree N. Which mechanical and physical testing methods are relevant for predicting the clinical performance of ceramic based prosthesis? Clin Oral Implant Res 2007; 18(3): 218-31.
  10. Ozkurt Z, Unal A. Invitro evaluation of shear bond strength of veneering ceramics to zirconia. Dent Mater 2010; 29(2):138-46.
  11. Choi BK, Han JS, Yang JH. Shear bond strength of veneering porcelain to zirconia and metal cores. J Adv Prosthodont 2009; 1(3): 129-35.
  12. Fischer J, Trottman A, Hammerle CH. Impact of thermal misfit on shear strength of veneering ceramics to zirconia. Dent Mater 2009; 25(4): 419-23.
  13. balkaya MC, Cinar A, Pamuk S. Influence of firing cycles on the marginal distortion of three all-ceramic crown systems. J Prosteth Dent 2005; 93(4): 346-55.
  14. Zeighami S, Mahgoli H, Farid F. Effect of multiple firings on micro tensile bond strength of core-veneer zirconia based all-ceramic restorations. J Prosthodont 2013; 22(1): 49-53.

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 18 آبان 1392
  • تاریخ پذیرش: 18 آبان 1392

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار