مقایسه استحکام شکست دندانهای مولر شیری پالپوتومی شده پس از ترمیم با کامپومر و کامپوزیت

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه اطفال دانشکده دندانپزشکی مشهد

2 دانشیار گروه ترمیمی دانشکده دندانپزشکی مشهد

3 متخصص دندانپزشکی کودکان

چکیده

مقدمه
نگهداری دندانهای شیری یک امر مهم برای تکامل اکلوژن و ثبات قوس فکی است زمانیکه دندانهای شیری نسج زیادی را از دست می دهند به طور معمول باید با کرانهای استنلس استیل باز سازی شوند. ترمیمهای باند شونده نسج باقیمانده دندان را تقویت می کنند و باعث افزایش مقاومت به شکست دندان میشوند. هدف مطالعه حاضر  بررسی استحکام شکست دندان های مولر شیری پالپوتومی شده پس از ترمیم با کامپوزیت و کامپومر بود.
مواد و روشها
در این مطالعه آزمایشگاهی مداخله گرانه موازی 60 دندان مولر دوم شیری کشیده شده انتخاب شد پس از انجام پالپوتومی، تراش حفره  به  صورت MOD انجام گرفت. سپس نمونه ها به 3 گروه تقسیم شدند. گروه A با کامپوزیت Core max II گروه B با کامپومر Compoglass و گروه C یا گروه کنترل با آمالگام ترمیم شدند. سپس نمونه های هر گروه به دو زیر گروه جهت انجام Load cycling تقسیم شدند. گروه اول(C1 و  B و A1) بدون قرار گیری در دستگاه load cycling بعنوان baseline و گروه دوم(A2,B2,C2) به مدت 5 روز در دستگاه  قرار گرفتند. در  نهایت  تمام  نمونه ها تحت فشار در دستگاه اینستران شکسته شدند پس از آن نمونه ها برای ارزیابی نوع شکست تحت میکروسکوپ استریو با بزرگنمایی 16 برابر مورد مشاهده قرار گرفتند. برای بررسی استحکام شکست از آنالیز واریانس و تست دانکن و بررسی نوع شکست از تست کی 2 پیرسون در سطح اطمینان 95% استفاده شد.
یافته‌ها
فرضیه اثر مقابل بین دو عامل زمان و ماده پذیرفته شد (P 0.00<0.05). عامل زمان بر میانگین استحکام شکست Coremax II و آمالگام موثر  بود (P 0.00<0.05). بیشترین استحکام شکست در زمان صفر مشاهده شد. عامل ماده بر استحکام  شکست تاثیر داشت  به طوری که  در زمان  صفر کامپو گلاس کمترین میانگین استحکام شکست (kg19/97) و Core max II بیشترین میانگین (39/131)رادارا بود. بعد از 5 سال استحکام شکستکامپوگلاس و آمالگام اختلاف معنی داری نداشتند ولی استحکام شکست Coremax II  به میزان قابل توجهی بالاتر از این دو بود (P0.00<0.05).
کی دو پیرسون نشان داد که نوع شکست در ارتباط با نوع ماده است در آمالگام 100% شکست نوع ادهزیو و در کامپوگلاس 60% کوهزیو مشاهده شد. میزان شکست Coremax II  85% ادهزیو بود.
نتیجه‌گیری
این مطالعه نشان داد که به علت استحکام شکست بالای دندانهای ترمیم شده با Coremax II، این ماده به عنوان ترمیم،  فقط جهت دندانهای مولر شیری پالپوتومی شده ای که نسج زیادی  را از دست داده اند می تواند  بکار برده شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A comparative study of fracture strength of pulpotomized primary molars after restoration with compomer and composite

نویسندگان [English]

  • Behjatolmolook Ajami 1
  • Majaneh Ghavamnasiri 2
  • Sara Shafiee 3
1 Associate Professor, Dept of Pediatric Dentistry, Dental School, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
2 Associate Professor, Dept of Operative Dentistry, Dental School, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran,
3 Pedodontist
چکیده [English]

Introduction:
Maintenance of primary teeth has a special importance for development of occlusion and arc stability. Primary teeth which have lost a lot of tooth structure are restored routinely with stainless steel crowns.Bonded restorations reinforce the remnant structure of tooth and increase the fracture strength.The purpose of this study was to determine the fracture strength of pulpotomized primary molars after restoring with Coremax II and Compoglass.  
Materials & Methods:
In this parallel in vitro interventional study, 60 extracted second primary molars, were selected. After the teeth were mounted in self-curing acrylic resin, the standard pulpotomy was performed. The teeth were divided  into 3 groups of  20. Group A was restored  with Coremax II ,group B with Compoglass and group C(control) with  amalgam. All groups were subdivided into 2 subgroups for load cycling Subgroups A1, B1 and C1 were regarded as baseline without load cycling. Subgroups A2, B2 andC2 were loaded for a period of 5 days load cycling. After that, the specimens were placed in Incubator for 24 hours. Finally all groups were fractured in the Instron Machine. compressive test was performed with the round Cross head speed of 5-mm/min.All specimens were examined for type of fracture(adhesive, cohesive) with use of a steriomicroscope (x16).
Quantitative  data analysis was done using ANOVA and Duncan's test with a 95% significance level. Chi-square test was performed for evaluation of kind of fracture.
Results:
There was an interaction between two factors  of time and material (P<0.05). The time interval had a  significant effect on mean fracture strengths of Coremax II and amalgam(P<0.05). The most fracture strength was observed at  base line. Kind of material had a significant effect on fracture strength. At baseline, Compoglass had the least  mean fracture strength (97.19 kg) and Coremax II had the greatest one (131.39). After 5 years there was  no significant difference in fracture strength between amalgam and Compoglass, but the fracture strength of Coremax was significantly higher than the others. (P<0.05).
There was a correlation between kind of fracture and material. In amalgam, 100% of fracture was of adhesive and in Compoglass, 60% of cohesive type while in Coremax II, 85% of the fracture was of adhesive type.
Conclusion:
According to  this study and because of high fracture strength of teeth  restored with  Core maxII ,this material is an acceptable restoration material just for restoration of  pulpotomized primary molars.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Compomer
  • Composite
  • fracture strength
  • Pulpotomy
  • primary molar