TY - JOUR ID - 2105 TI - بررسی میزان القاء اینترلوکین-1 بتا (IL-1β)، فاکتور نکروزدهنده توموری (TNF-α) و مایلوپراکسیداز (MPO) پالپ دندان رت هایپرگلیسمیک توسط مینرال تری اکساید اگریگیت (MTA) و سمان غنی شده با کلسیم (CEM) JO - مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد JA - JMDS LA - fa SN - 1560-9286 AU - مدنی, زهرا السادات AU - حدادی, اعظم AU - مسگرانی, عباس AU - مصطفی زاده, امرالله AU - سیدمجیدی, مریم AU - بیژنی, علی AU - اشرف پور, منوچهر AD - استادیار اندودانتیکس، مرکز تحقیقات مواد دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران AD - استادیار گروه اندودانتیکس دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران AD - مرکز تحقیقات بیولوژی سلولی و مولکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران AD - دانشیار آسیب شناسی دهان، فک و صورت، مرکز تحقیقات مواد دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران AD - مرکز تحقیقات بیماری‏های غیر واگیر کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران AD - استادیار گروه فیزیولوژی و فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل Y1 - 2014 PY - 2014 VL - 38 IS - 1 SP - 45 EP - 52 KW - دیابت KW - پالپ کپ مستقیم KW - CEM Cement KW - MTA DO - 10.22038/jmds.2014.2105 N2 - مقدمه: ‌هدف این مطالعه بررسی میزان بیان اینترلوکین-1 بتا (IL-1β)، فاکتور نکروزدهنده توموری (TNF-α) و مایلوپراکسیداز (MPO) بعد از استفاده از MTA))Mineral Trioxide Aggregate  و Calcium-Enriched Mixture (CEM) به عنوان پالپ کپ در رت‏های دیابتی ‏بود. مواد و روش‏ها: از مدل حیوانی با القای دیابت با استفاده از Streptozotocin (تزریق داخل صفاقی به صورت mg/kg 65) استفاده شد. 34 رت به دو گروه دیابتی و سالم تقسیم شدند. بعد از اکسپوز پالپ مولر اول مگزیلا ، MTA یا CEM به عنوان ماده پالپ کپ  استفاده شد و حفرات با سمان گلاس آینومر ترمیم شدند. 30 روز بعد، رت‏ها قربانی شدند. اندازه‏گیری مدیاتورهای التهابی در سرم و مایع پالپ با استفاده از روش ELISA انجام شد. داده‏ها با استفاده از آزمون کای دو، همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس یک طرفه آنالیز شدند (05/0α=). یافته‏ها: اختلاف آماری معنی‏داری بین میزان TNF-α، IL-1β و MPO در کانال ریشه رت‏های سالم و دیابتی گروه MTA، مشاهده نشد (به ترتیب 827/0=P، 948/0=P و 365/0=P). اختلاف آماری معنی‏داری در مدیاتورهای TNF-α و IL-1β بین دو گروه سالم و دیابتی که در آن‏ها از CEM استفاده شده بود مشاهده نشد (به ترتیب 652/0=P و 932/0=P) میزان MPO در رت‏های سالم و دیابتی گروه CEM اختلاف معنی‏داری نشان داد (033/0=P). نتیجه گیری: براساس یافته‏های مطالعه حاضر، در استفاده از MTA در هر دو گروه سالم و دیابتی تفاوتی در میزان متغیرهای TNF-α، IL-1β و MPO مشاهده نشد، همچنین در استفاده از CEM نیز تفاوتی بین TNF-α، IL-1β مشاهده نشد، اما میزان مایلوپراکسیداز (MPO) زمانی که از CEM استفاده شد افزایش یافت. UR - https://jmds.mums.ac.ir/article_2105.html L1 - https://jmds.mums.ac.ir/article_2105_c31daaf717131d7001b621ff1f7eea53.pdf ER -