TY - JOUR ID - 17526 TI - بررسی بیان COX2 در لیکن پلان دهانی به روش ایمونوهیستوشیمی JO - مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد JA - JMDS LA - fa SN - 1560-9286 AU - ثقفی خادم, شادی AU - میرهاشمی, سید مجید AU - سعیدی رباط, معصومه AD - دانشیار گروه آسیب شناسی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران AD - استادیار گروه آسیب شناسی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران AD - دندانپزشک، مشهد، ایران Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 45 IS - 1 SP - 12 EP - 21 KW - لیکن پلان KW - COX-2 KW - دیسپلازی KW - ایمونوهیستوشیمی DO - 10.22038/jmds.2021.44119.1899 N2 - مقدمه: لیکن پلان یک بیماری اتوایمیون مزمن التهابی نسبتا شایع با اتیولوژی نامشخص است. سازمان بهداشت جهانی (WHO) آن را به عنوان یک ضایعه پیش سرطانی بالقوه تعریف کرده است. COX-2 یک آنزیم کلیدی برای فرآیند های التهابی و پرولیفراسیون سلولی است. افزایش بیان آن در برخی بیماریهای التهابی مزمن پیش بدخیم و نئوپلاسم های بدخیم دستگاه تنفسی گوارشی فوقانی پیشنهادکننده ی نقش آن در مراحل اولیه کارسینوژنز سر و گردن می باشد و می تواند به پتانسیل آن به عنوان یک فاکتور پروگنوستیک و مارکر رفتار تغییریافته، اشاره نماید. هدف از این مطالعه آنالیز نشانگر COX-2 در پاتوژنز و رفتار بیولوژیک لیکن پلان دهانی و لیکن پلان دهانی همراه با دیسپلازی بود. مواد و روش ها: میزان بروز نشانگر COX-2 در 50 نمونه از آرشیو بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی مشهد، شامل 25 نمونه لیکن پلان دهانی و 25 نمونه لیکن پلان دهانی دارای دیسپلازی به روش ایمونو هیستوشیمی ارزیابی شد. در این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی از آزمون های آماری Kruskal-Wallis و Chi- Square به منظور مقایسه میزان بروز مارکر COX-2 در گروه های مورد مطالعه استفاده شد. یافته­ها: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، بین دو گروه لیکن پلان دهانی و لیکن پلان دهانی همراه با دیسپلازی الگوی رنگ پذیریبا مارکر COX-2 در لایه ی بازال و همبند تفاوت معنی داری نداشت؛ در حالیکه در لایه ی سوپرابازال در گروه لیکن پلان با دیسپلازی به طور معنی داری بیشتر از گروه لیکن پلان دهانی بود. از لحاظ جایگاه، ضایعات لیکن پلان با دیسپلازی، بیشتر در مخاط باکال و ضایعات لیکن پلان دهانی (بدون دیسپلازی) بیشتر در لب دیده شد. نتیجه­گیری: بر اساس مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت که افزایش بیان COX-2 در ضایعات لیکن پلان دهانی بویژه انواع دارای دیسپلازی دیده می شود. همچنین حضور ضایعه در بعضی از نواحی دهان مانند مخاط باکال، زبان و بوردر زبان با دیسپلازی ارتباط بیشتری دارد. UR - https://jmds.mums.ac.ir/article_17526.html L1 - https://jmds.mums.ac.ir/article_17526_f46745ff726346001e0be9fb51dbdab5.pdf ER -