دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
36
3
2012
09
22
بررسی مقایسهای پلن فرانکفورت آناتومیک و ماشینی نسبت به پلن افق واقعی در سفالوگرام های دیجیتال
173
182
FA
سیده مریم
امیدخدا
استادیار ارتودانتیکس، مرکز تحقیقات دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
omidkhodasm@mums.ac.ir
رضا
شاه اکبری
0000-0002-2928-8605
استادیار جراحی دهان، فک و صورت، مرکز تحقیقات مواد دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
shahakbarir@mums.ac.ir
مجید
قنبرزاده
استادیار گروه ارتودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
ghanbarzadehm@mums.ac.ir
سعیده
قانعی
دندانپزشک
سیدحسین
حسینی زارچ
استادیار گروه رادیولوژی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
Hoseinizarchsh@mums.ac.ir
حبیب الله
اسماعیلی
دانشیار آمار زیستی، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
esmailyh@mums.ac.ir
10.22038/jmds.2012.477
مقدمه: آنالیز سفالومتری در ارتودنسی بر پایه مقایسه بخشهای مختلف کرانیوفاسیال نسبت به پلنهای رفرنس میباشد. یکی از این پلنها، پلن افقی فرانکفورت (FH)است که میتواند براساس دو نقطه پوریون آناتومیک و ماشینی رسم شود. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه زاویه بین پلن فرانکفورت آناتومیک و افق واقعی با زاویه بین پلن فرانکفورت ماشینی و افق واقعی بود.
مواد و روشها:در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 50 لترال سفالوگرام دیجیتال از بیماران کلاس یک ارتودنسی بالای 14 سال، در حالت Natural Head Position تهیه و توسط نرم افزار Onyx Ceph (Version 2.6.22) و براساس آنالیز Viazis تریس شدند تا صحت کلاس I بودن آنها تایید شود. برای هر بیمار دو پلن FH با دو پوریون آناتومیکو ماشینی رسم گردید. اختلاف زاویه هر یک از پلنهای مذکور با پلن افق واقعی بررسی شدند و در نهایت دادهها توسط آنالیز آماری <em>t</em>زوجی با یکدیگر مقایسه شدند. سطح معنیداری برابر 05/0 در نظر گرفته شد.
یافتهها: پلن فرانکفورت ماشینی و پلن فرانکفورت آناتومیک به ترتیب با میزان میانگین ˚66/5- و ˚58/1- اختلاف معنیداری با افق واقعی داشتند (001/0><em>P</em>).
نتیجه گیری: برای انجام ارزیابیهای سفالومتریک در بیماران ارتودنسی در صورت استفاده از پلن فرانکفورت، بهتر است از پوریون آناتومیک استفاده شود چرا که اختلاف پلن فرانکفورت آناتومیک با افق واقعی به طور معنیداری کمتر از اختلاف پلن فرانکفورت ماشینی با افق واقعی بود.
واژه های کلیدی: پوریون آناتومیک,پوریون ماشینی,پلن فرانکفورت
https://jmds.mums.ac.ir/article_477.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_477_5c082aa97cea1b305774784ae49f1c29.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
36
3
2012
09
22
بررسی اثر درجه تقارب تراش دندان و ضخامت کوپینگ بر مقاومت به شکست روکشهای تمام سرامیک
183
190
FA
بیژن
حیدری
استادیار گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان
bheidari@yahoo.com
زهرا
هاشمی اردکانی
استادیار گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز
hashemiz@yahoo.com
10.22038/jmds.2012.478
مقدمه: استحکام شکست پایین سرامیکها از مهمترین معایب رستوریشنهای تمام سرامیک است.هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر دو فاکتور درجه تقارب و تغییر ضخامت کوپینگ ناشی از آن بر استحکام شکست روکشهای تمام سرامیک بود.<br /> مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 30 کور برنجی به شکل کرونهایی به ارتفاع mm5/5 و عرض قاعده mm4/6 و ضخامت مارجین mm2/1 در دو گروه، 10 کور با شولدر 90 درجه و تقارب 6 درجه و 20 کور با شولدر90 درجه و تقارب 12 درجه تهیه شد. با کمک ایندکسهای مخصوص، 20 کور آکریلی mm6/0 بر روی دایها به شرح زیر ساخته شد، 10 کور به ضخامت mm6/0 با تیپر˚ 6، 10 کور به ضخامت mm6/0 با تیپر ˚12. با استفاده از ایندکس با تیپر ˚6 و دایهای باقیمانده با تیپر ˚12، 10 کور آکریلی به ضخامت معادل mm6/0 به علاوه ضخامت ناشی از تفاوت زاویه تراش از 6 درجه به 12 درجه ساخته شد. کورها با پرسلن کور IPS e.max ریخته شدند و با استفاده از ایندکس دیگری به شکل سیلندرهایی با دیواره موازی ونیر شدند. کرونها با سمان رزینی دوگانه سخت شونده Panavia F<sub>2</sub> روی دایهای برنجی سمان شدند.نمونهها قبل از بارگذاری به مدت 24 ساعت در آب 37 درجه قرار گرفته و سپس در Universal Testing Machine با گوی به قطر mm4 ابتداتحت نیروی اولیه N20 و سپس نیروی فشاری تا حد شکست قرار گرفتند. میزان نیرو در زمان شکست بر حسب نیوتن ثبت شد. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه بررسی گردید.<br /> یافتهها: میانگین نیروی شکست در تقارب 6 درجه با ضخامت mm6/0، 40/1951نیوتن و در تقارب 12 درجه با ضخامت mm6/0، 46/2798 نیوتن بود. از طرفی میانگین نیروی شکست در ضخامت کوپینگ mm6/0، به علاوه ضخامت ناشی از تفاوت زاویه تراش از 6 درجه به 12 درجه با تقارب 12 درجه، 05/3151 نیوتنبود. نتایج نشان داد که تفاوت آماری بین استحکام شکست در دو ضخامت کوپینگ وجود ندارد ولی بین دو درجه تقارب تفاوت قابل توجهی وجود داشت و استحکام در تقارب 12 درجه به طور قابل توجه بیشتر از 6 درجه بود (05/0<em>P</em><). <br /> نتیجه گیری:ضخامت کوپینگ بر روی استحکام شکست کرون تمام سرامیک تاثیری نداشت اما با افزایش درجه تقارب استحکام شکست به طور قابل توجهی افزایش یافت.
واژه های کلیدی: تیپر,کرون تمام سرامیک,کوپینگ
https://jmds.mums.ac.ir/article_478.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_478_18f46c8fb874f7035c7a0fad8c8d173a.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
36
3
2012
09
22
بررسی مقایسه ای هیستومورفومتریک عروق خونی و آرایش آنها در کیست فولیکولار، ادنتوژنیک کراتوسیست و آملوبلاستوما
191
202
FA
صفورا
سیفی
0000-0002-2687-1790
استادیار گروه آسیب شناسی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل
sf_seify@yahoo.com
فریده
فیضی
استادیار گروه بافت شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل
ثریا
خفری
استادیار گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل
مهرداد
آرام
دندانپزشک
10.22038/jmds.2012.479
مقدمه: آملوبلاستوما، تومور خوشخیم اپیتلیالی با رفتار تهاجی بالینی نسبت به ادنتوژنیک کراتوسیست و کیست فولیکولار است. هدف مطالعه حاضر تعیین و ارزیابی ویژگیهای هیستومورفومتری عروق خونی در نواحی مجاور و دور از اپیتلیوم ادنتوژنیکو آرایش آنها بر رفتار تهاجمی بالینی ضایعات فوق بود.
مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی، 45 بلوک پارافینه از ضایعات ادنتوژنیک مذکور انتخاب شد و رنگآمیزی ایمونوهیستوشیمی با نشانگر CD34 انجام شد. از 3 فیلد میکروسکوپی در هر اسلاید که دارای تراکم عروق خونی بیشتر بود، در نواحی مجاور و دور از اپی تلیوم ادنتوژنیک توسط دوربین متصل به میکروسکوپ با بزرگنمایی 40 برابر، عکسبرداری شد، سپس با نرمافزار Plus<sub>2</sub> Motic متصل به میکروسکوپ، قطر داخلی، خارجی، سطح مقطع و ضخامت دیواره عروق خونی تعیین گردید. همچنین آرایش عروق خونی در ضایعات مذکور تعیین و نتایج با آنالیز آماری ANOVA, <em>t</em>-test, Multiple Comparison Test تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: قطر خارجی، قطر داخلی، سطح مقطع عروق خونی در نواحی دور از اپی تلیوم ادنتوژنیک به ترتیب درآملوبلاستوما بیشتر از کراتوسیست (001/0<em>P</em><) و کیست فولیکولار (001/0=<em>P</em>) بود؛ اما در ضخامت دیواره عروق خونی در نواحی دور از اپی تلیوم ادنتوژنیک در سه ضایعه فوق اختلاف آماری معنیداری دیده نشد (05/0=<em>P</em>). اختلاف آماری معنیداری در ارتباط با قطر خارجی (8/0=<em>P</em>)، داخلی (8/0=<em>P</em>)، سطح مقطع (6/0=<em>P</em>) و ضخامت دیواره عروق خونی (4/0=<em>P</em>) در نواحی مجاور اپی تلیوم ادنتوژنیک در سه ضایعه فوق مشاهده نشد. آرایش عروق خونی در آملوبلاستوما Circumferential و در کراتوسیست و کیست فولیکولار، Directional بود.
نتیجهگیری:به نظر میرسد که ویژگیهای مورفومتری عروق خونی (قطر داخلی، خارجی و سطح مقطع) در نواحی دور از اپیتلیوم ادنتوژنیک و نوع آرایش عروق خونی بر رفتار تهاجمی بالینی آملوبلاستوما نسبت به کراتوسیست و کیست فولیکولار مؤثر باشد.
واژه های کلیدی: آملوبلاستوما,ادنتوژنیک کراتوسیست,کیست فولیکولار,CD34,مورفومتری
https://jmds.mums.ac.ir/article_479.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_479_fa95cd5a020a4161b473833607c401b3.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
36
3
2012
09
22
بررسی فراوانی بیان پروتئین P27 درکارسینوم سلول سنگفرشی دهان و مری
203
210
FA
فاطمه
شاهسواری
استادیار گروه آسیب شناسی دهان، فک و صورت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دندانپزشکی تهران
shaahsavari@gmail.com
دنیا
صدری
دانشیار گروه آسیب شناسی دهان، فک و صورت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دندانپزشکی تهران
سیده سارا
طبری
دندانپزشک
10.22038/jmds.2012.480
مقدمه: اسکواموس سل کارسینوما (SCC) شایعترین توموربدخیم دهان و مری است. پروتئین P27 به عنوان نشانگر تمایز سلولی، در تعیین رفتار بیولوژیک تومورها نقش مؤثری دارد. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی بروز نشانگر P27 در اسکواموس سل کارسینوم دهان و مری بود. <br /> مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی، 40 بلوک پارافینه مربوط به بیماران مبتلا به SCC دهان و مری (هر گروه 20 مورد) انتخاب شدند. خصوصیات کلینیکوپاتولوژیک نمونهها ثبت شد سپس نمونهها به روش ایمونوهیستوشیمی (IHC) جهت نشانگر P27 رنگآمیزی شدند. سلولهای مثبت در 10 شان میکروسکوپی به طور تصادفی شمارش شدند و درصد سلولهای مثبت (Labeling Index) ثبت شد و به دو گروه بیان ضعیف (25%≥) و بیان قوی (25%<) تقسیم شدند. یافتهها با کمک نرمافزار SPSS با ویرایش 16 با آماره آزمون دقیق فیشر و آزمون من ویتنی تحت واکاوی آماری قرارگرفت.<br /> یافته ها: از 40 نمونه مورد بررسی، 24 مورد (60%) مذکر و 16 مورد (40%) مؤنث بودند. میانگین سنی مبتلایان 3/14±3/65 سال بود. از لحاظ بروز P27، 25% نمونههای SCC مری و 10% نمونههای دهانی در گروه بیان قوی قرار داشتند و 75% نمونههای SCC مری و 90% نمونههای دهانی در گروه بیان ضعیف قرار داشتند که بین دو گروه تفاوت معنیدار دیده نشد (05/0<(<em>P</em>. ارتباط معنیداریبین سن، جنس، درجه تمایز و اندازه تومورها با بروز P27 دیده نشد. <br /> نتیجهگیری: براساس نتایج مطالعه حاضر، نمونههای SCC مری و دهان از نظر بروز نشانگر P27در محدوده بیان ضعیف هستند.
واژه های کلیدی: اسکواموس سل کارسینوما,دهان,مری,P27(Kip1)
https://jmds.mums.ac.ir/article_480.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_480_77945d5513bc2e42e84ee20a54953f68.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
36
3
2012
09
22
بررسی دیدگاه دانشجویان درباره نحوه آموزش و ارزشیابی واحدهای بالینی دانشکده دندانپزشکی مشهد-ایران در سال 1388
211
222
FA
مجید
صنعت خانی
0000-0002-4474-3717
استادیار گروه بیماریهای دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
sanatkhanim@mums.ac.ir
زهره
ملا
دندانپزشک
مجید
اکبری
دانشیار ترمیمی و زیبایی، مرکز تحقیقات دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
akbarim@mums.ac.ir
10.22038/jmds.2012.481
مقدمه: ارزشیابی شیوههای آموزشی در رشتههای مختلف علوم پزشکی، به دلیل نقش مهم آن در تربیت نیروهای متخصص حرفه ای، از حساسیت ویژه و بالایی برخوردار است. رشته دندانپزشکی نیز یکی از شاخههای مهم علوم پزشکی است که نیازمند کسب مهارتهای علمی و حرفهای بالاست. یکی از شیوههای عملی جهت ارزیابی کیفیت آموزشهای بالینی در رشته ی دندانپزشکی، بررسی نظرات و دیدگاههای دانشجویان این رشته به عنوان مخاطبان اصلی این آموزشها میباشد. لذا این مطالعه به منظور تعیین دیدگاه دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد درباره نحوه آموزش و ارزشیابی واحدهای بالینی، در سال 1388 انجام شد.
مواد و روشها: این پژوهش، مطالعهای توصیفی-تحلیلی و مقطعی بوده و نمونه پژوهش، دانشجویان سالهای چهارم، پنجم و ششم دانشکده دندانپزشکی مشهد در سال 1388 بود. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامه و شیوه گردآوری آن به صورت میدانی بود. پس از طراحی پرسشنامه، روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت. پس از جمعآوری پرسشنامهها، نتایج در قالب آمار توصیفی، جمعبندی شده و در قالب جداولی ارائه شد. نمرات به دست آمده در بخشهای مختلف با آزمون کروسکال والیس با یکدیگر مقایسه شد. (05/0=α)
یافته ها: یافتههای تحقیق، نشان داد که دیدگاه دانشجویان، در اغلب حیطههای آموزشی، عملکرد اساتید بالینی، امکانات و تجهیزات محیط بالینی، ارزشیابی بالینی، ارزیابی فعالیت دانشجو توسط اساتید، همکاری پرسنل پرستاری، اهداف آموزشی بخش و غیره، مثبت بود ولی کمبودهایی نیز در این زمینه، خصوصاً در مورد نحوه انتخاب واحد دانشجویان، نظارت اساتید بر نحوه کار دانشجویان و زمان حضور اساتید در تعدادی از بخشها وجود داشت. نتایج نشانگر این بود که از نظر دانشجویان آموزش و ارزشیابی در بخشهای مختلف با یکدیگر تفاوت معنیدار نداشت.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج فوق، بازنگری در فعالیتهای آموزشی مسئولان دانشکده، بررسی مجدد کوریکولوم آموزشی، فراهم کردن تجهیزات و وسائل لازم در محیط بالینی، پیشنهاد میگردد.
واژه های کلیدی: آموزش بالینی,دانشجوی دندانپزشکی,ارزشیابی بالینی
https://jmds.mums.ac.ir/article_481.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_481_71497a093953bb81df8f58dae18b9222.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
36
3
2012
09
22
تأثیر سه نوع سمان موقت بر میزان گیر روکشهای سمانشونده روی اباتمنتهای یک قطعهای با دو طول مختلف
223
230
FA
غلامرضا
طباخیان
استادیار گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان
rezatabbakhian@yahoo.com
آذر
نوری
دندانپزشک
10.22038/jmds.2012.482
مقدمه: استفاده از سمانهای موقت برای سمان کردن پروتزهای متکی بر ایمپلنت، مزیت سهولت قابلیت بازیابی را داراست. بعضی از این سمانها دارای گیر بیشتر و بعضی دارای گیر ضعیفتری میباشند. بنابراین انتخاب سمان موقت در نگهداری این مزیت (دسترسی مجدد) حائز اهمیت است. هدف از این مطالعه، مقایسه تأثیر سه نوع سمان موقت بر میزان گیر روکشهای سمانشونده بر اباتمنتهای یک قطعهای با دو طول مختلف بود.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی-ازمایشگاهی 20 عدد آنالوگ ایمپلنت DIO با استفاده از سرویور درون بلوکهای تهیه شده از آکریل خودسختشونده قرار داده شدند. بلوکها به دو گروه 10 تایی تقسیم شدند. در یک گروه اباتمنتهای یک قطعهای به قطر 5/3 و ارتفاع 5/5 میلیمتر و در گروه دیگر قطر 5/3 و ارتفاع 7 میلیمتر، به آنالوگهای ایمپلنت با تورک 30 نیوتن سانتیمتر متصل گردیدند. بعد از ساخت کوپینگ برای هر اباتمنت سمانهای موقت تمپباند، دایکال و تمپباند کلیر برای اتصال کوپینگ به اباتمنت مربوط به کار رفتند. تمام نمونهها قبل از آزمایش، در رطوبت 100% و دمای 37 درجه سانتی گراد برای مدت 48 ساعت نگهداری شدند. کوپینگها با سرعت 5/0 سانتیمتر در دقیقه با استفاده از دستگاه یونیورسال تستینگ از روی اباتمنتها کشیده شدند و میزان گیر به نیوتن ثبت گردید. دادهها با استفاده از آزمون واریانس دوطرفه ارزیابی گردیدند.
یافتهها: میزان گیر دایکال (6/138 نیوتن) به طور معنیداری از تمپ باند کلیر (3/67 نیوتن) و تمپ باند (3/30 نیوتن) بیشتر بود (001/0<em>P</em><). همچنین برای هر نوع سمان، میزان گیر به طور معنیداری در اباتمنت با ارتفاع 7 میلیمتر در مقایسه با اباتمنت دارای ارتفاع 5/5 میلیمتر بیشتر بود (006/0=<em>P</em>).
نتیجه گیری: جهت سمان روکش به اباتمنتها، بهتر است زمانی که دسترسی مجدد آسانتر به پروتزهای ثابت سمانشونده مورد نیاز است از سمان تمپ باند و زمانی که گیر بیشتر مورد نیاز است از دایکال استفاده شود.
واژه های کلیدی: ایمپلنت,گیر,اباتمنت,روکش,سمان موقت
https://jmds.mums.ac.ir/article_482.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_482_174b71c3faf99ac81b1e0d737b660937.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
36
3
2012
09
22
ارزیابی ریزنشت ترمیمهای Core max II در دندانهای مولر شیری پالپوتومی شده: یک مطالعه آزمایشگاهی
231
238
FA
بهجت الملوک
عجمی
دانشیار گروه سلامت دهان و دندانپزشکی اجتماعی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
ajamib@mums.ac.ir
حامد
عباچی زاده
دستیار تخصصی گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
hamed_abachizadeh@yahoo.com
ریحانه
شفیعیان
دندانپزشک
سوران
امینی فر
دستیار تخصصی گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
10.22038/jmds.2012.483
مقدمه: معمولترین موادی که جهت ترمیم و بازسازی دندانهای شیری در دندانپزشکی کودکان به کار رفته است، شامل کامپوزیت رزین ها، گلاس آینومرها، آمالگام و کرونهای استنلس استیل میباشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان ریزنشت Core max II (نوعی کامپازیت رزین) در ترمیم دندان های مولر شیری پالپوتومی شده بود.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی30 عدد دندان مولر شیری کشیده شده انتخاب شدند. بعد از تمیز کردن، دندانها پالپوتومی شدند و حفرات توسط لایهای از زینک فسفات به عنوان لاینر پوشیده شدند. سپس حفرات MOD به عرض دو سوم بعد باکولینگوالی از راس کاسپ ها، در حالی که کف باکس در ناحیه CEJ بود، تهیه شدند. دندانها به دو گروه پانزده تایی تقسیم شدند. دندانها در گروه A با آمالگام و در گروه B با Core max II ترمیم شدند. هر دو گروه به مدت 2 روز در دستگاه دهان مصنوعی به مدت یک هفته در انکوباتور قرار گرفتند. آپکس دندانها با موم بسته شدند و به جز قسمت ترمیم شده و یک میلیمتر ورای آن با دو لایه و ارنیش پوشانده شدند. نمونهها در یک نوع ماده رنگی با نام فوشین بازی 20% غوطه ور شدند. ریشه دندانها از mm 3 CEJ قطع شدند و دندانها در اپوکسی رزین تا mm 1 زیر CEJ مانت شدند. بعد از 24 ساعت همه نمونهها به صورت مزیو دیستالی برش داده شدند. نمونهها توسط استرئومیکروسکوپ برای بررسی میزان ریزنشت بررسی شدند. برای تحلیل نتایج از آزمون Mann-Whitney u test استفاده گردید.
یافتهها: شدت نفوذ رنگ در دندانهای ترمیم شده بدون ریزنشت در گروه A و B با هم برابر بودند. این دو ماده ترمیمی، در موارد ریزنشت تا نصف ضخامت دیواره جینجیوالی و همچنین ریزنشت تا تمام ضخامت دیواره جینجیوالی تفاوتی اندکی نشان دادند. شدت نفوذ رنگ در دندانهای ترمیم شده وقتی ریزنشت در دیواره اگزیالی منتشر شده بود، در گروه A و B با هم برابر بودند. تفاوت بین میزان ریز نشت در آمالگام و Core max II معنیدار نبود (05/0<em>P</em><).
نتیجه گیری: پس از انجام مطالعات آزمایشگاهی و کلینیکی بیشتر بر روی سایر خواص Core max II، به علت ریزنشت پایین قابل مقایسه آن با آمالگام، این ماده به عنوان ترمیم مناسبی جهت دندانهای مولر شیری پالپوتومی شده میتواند به کار برده شود.
واژه های کلیدی: Core max II,آمالگام,ریزنشت
https://jmds.mums.ac.ir/article_483.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_483_8d3050cbfb30acd96fa49f3a69986cc2.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
36
3
2012
09
22
بررسی مقایسه ای تأثیر دوازده نوع خمیردندان رایج مصرفی در ایران بر سایش مینای دندان
239
248
FA
احمد
مقاره عابد
دانشیار پریودانتیکس، مرکز تحقیقات پروفسور ترابی نژاد، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
mogharehabed@dnt.mui.ac.ir
مژگان
ایزدی
دستیار تخصصی پریودانتیکس، مرکز تحقیقات پروفسور ترابی نژاد، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
mozhgan.izadi.1165@gmail.com
مائده
کاوه
دندانپزشک
محمد
توکلی
استادیار پریودانتیکس، مرکز تحقیقات پروفسور ترابی نژاد، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
جابر
یقینی
0000-0003-1775-3343
استادیار پریودانتیکس، مرکز تحقیقات پروفسور ترابی نژاد، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
j_yaghini@dnt.mui.ac.ir
10.22038/jmds.2012.484
چکیده<br />مقدمه: سایش خمیردندانها یکی از موارد مهم جهت انتخاب آنها توسط دندانپزشکان میباشد و تولیدکنندگان سعی دارند با ارائه هرچه بهتر محصولات استاندارد این مهم را فراهم کنند. هدف از این تحقیق بررسی سایش مینا توسط 12 نوع خمیردندان شامل داروگر 3، نسیم معمولی، کرست 7، ضدحاسیت کرست، سیگنال سفیدکننده، صحت، پونه سه رنگ، پاوه، پونه سفیدکننده، 3D وایت کرست، سنسوداین ارجینال، ضدحساسیت پونه بود.<br /> <br /> <br />مواد و روش ها: در این پژوهش آزمایشگاهی، چند تا نمونههای دندانی جمعآوری شده بعد از برش، در آکریل مدفون شدند و سطح مینای آنها پالیش شد تا صاف شوند. نمونهها به شش گروه دوازده تایی تقسیم شدند. سپس پروفایل سطحی اولیه آنها با دستگاه پروفیلومتر اندازهگیری شد. جهت مسواک زدن، نمونهها در دستگاه سایش V8 cross brushingقرار گرفتند و بعد از شستن و خشک کردن نمونهها، پروفایل سطحی ثانویه آنها با دستگاه پروفیلومتر اندازهگیری شد. اختلاف اعداد به دست آمده قبل و بعد از سایش نشاندهنده میزان سایش خمیردندانها بود. نتایج توسط آزمون ONE WAY ANOVAمورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.<br />یافته ها: این مطالعه نشان داد از حیث شاخص سایش، اثر نوع خمیردندان معنیدار نبود. با بررسی میزان سایش ناشی از 12 نوع خمیردندان، بیشترین سایش در خمیردندان ضدحساسیت کرست و کمترین سایش در خمیردندان ضدحساسیت پونه مشاهده گردید. سایش در خمیردندانهای سفیدکننده پونه، داروگر، کرست 7، پاوه، پونه، سنسوداین، 3D وایت کرست، سیگنال، صحت، نسیم به ترتیب از بیشترین به کمترین در حد فاصل این مقادیر سایش بود.<br />نتیجه گیری:با توجه به یافتههای مطالعه حاضر، تفاوت معنیداری میان سایش مینایی خمیردندانهای مصرفی در ایران با یکدیگر وجود نداشت.
واژههای کلیدی: خمیردندان,مینای دندان,سایش,پروفیلومتری
https://jmds.mums.ac.ir/article_484.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_484_833d9df4ebbc67552f8d0d2d4017b9ad.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
36
3
2012
09
22
مقایسه سیل آپیکال سه نوع کانال سیلر AH26، AHPlus و Tubliseal در پر کردن کانال به روش تراکم جانبی
249
258
FA
محمدمهدی
یاقوتی خراسانی
0000-0002-0010-3187
استادیار گروه اندودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
m.yaghooti@yahoo.com
زهره سادات
نوروززاده
دندانپزشک
10.22038/jmds.2012.486
مقدمه: سیل آپیکالی مناسب نقش مهمی در موفقیت درمان کانال ریشه دارد. شایعترین علت شکست درمان ریشه را فقدان سیل آپیکالی مناسب دانسته اند. هدف این مطالعه مقایسه سیل آپیکالی سه نوع کانال سیلر AH<sub>26</sub>، AHPlus و Tubliseal با هم و با گروههای کنترل منفی و مثبت به روش Dye Penetration در شرایط آزمایشگاهی بود.
مواد و روشها: تعداد 110 عدد دندان کشیده شده سانترال بالای انسان که پس از کشیده شدن در محلول فرمالین 10% قرار گرفت، به مدت یک ساعت در محلول هیپوکلریت سدیم 25/5% نگهداری شدند، سپس دندانها به صورت تصادفی در سه گروه 30 تایی و دو گروه کنترل منفی و مثبت تقسیم شدند که پس از دبریدمان سطوح خارجی و قطع تاج از ناحیه CEJ، کانالها با تکنیک Step back آماده سازی و سپس بوسیله گوتاپرکا و سه نوع سیلر AH<sub>26</sub>، AHPlus و Tubliseal به روش تراکم جانبی پر شدند. در گروه کنترل مثبت کانالها پس از آماده سازی با گوتا پرکا و بدون سیلر پر شدند و در گروه کنترل منفی کانالها آماده سازی ولی پر نشدند. mm2 کرونالی کانالها با آمالگام پر شد و گروه کنترل منفی با دو لایه لاک ناخن و یک لایه موم چسب پوشانده شد و تمام دندانهابه مدت 72 ساعت درون انکوباتور قرار گرفتند. سطح خارجی سایر دندانها نیز به جز در ناحیه mm2 آپیکال با دو لایه لاک ناخن و یک لایه موم چسب پوشانده شد و همراه با <br/> India Ink سانتریفوژ شد و سپس به مدت 72 ساعت درون جوهر غوطه ور گردیدند. سپس دندانها برش طولی داده شدند و مقدار نفوذ رنگ در زیر استریو میکروسکوپ، اندازه گیری شد. دادههاتوسط نرم افزار آماری SPSS با ویرایش 15 و آزمون آماری ANOVA و پس آزمون Tukey آنالیز شدند.
یافته ها: میانگین میزان نفوذ رنگ در گروه آزمایشی Tubliseal به طور معنیداری بیش از این میزان در گروههای آزمایش AH<sub>26</sub> و AHPlus بود؛ در حالی که اختلاف مشاهده شده بین گروههای AH<sub>26</sub> و AHPlus از نظر آماری معنیدار نبود (001/0<em>P</em><).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که اگرچه AHPlus بهتر از AH<sub>26</sub> است، اما این دو سیلر از نظر خاصیت سیل آپیکالی تفاوت آماری معنیداری را نشان ندادند، البته قدرت سیل آنها نسبت به سیلر Tubliseal به صورت معنیداری بیشتر بود.
واژههای کلیدی: سیل آپیکالی,سیلر,AH26,AHPlus,Tubliseal,تراکم جانبی
https://jmds.mums.ac.ir/article_486.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_486_bedd147e86b569814fe5d45694f797aa.pdf