2024-03-29T10:00:10Z
https://jmds.mums.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=166
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
1560-9286
1390
35
4
بررسی میزان آگاهی دانشجویان ترم آخر و دندان پزشکان عمومی شهر همدان (ایران) در مورد داروهای مورد مصرف در درمانهای دندان پزشکی
فاطمه
احمدی متمایل
سیاوش
معصومی
حمیدرضا
عبدالصمدی
قدرت اله
روشنایی
مقدمه:روزانهشمارزیادیازافرادجامعهتحتدرمانهای دندانپزشکیقرارمی گیرند و برحسب نیاز داروهای مختلفی توسط دندانپزشک تجویز میشود،کهشماریازاینافراددارایبیماریهای سیستمیکگوناگونیهستند، دندانپزشک باید اطلاعات کافی نسبت به داروهایی که تجویز میکند و داروهایی که بیماران با مشکلات سیستمیک مصرف می کنند داشته باشد. هدف تحقیق بررسی میزان سطح آگاهی دانشجویان و دندانپزشکان عمومی سطح شهر همدان در زمینه داروهای مورد مصرف در درمانهای دندانپزشکی و مقایسه آنها با یکدیگر بود.
موادوروشها:در این مطالعه مقطعی و توصیفی، میزان اطلاعات دندانپزشکان عمومی و دانشجویان سال آخر دندانپزشکی در مورد داروهای مورد مصرف در درمانهای دندانپزشکی بررسی گردید. بدین منظور پرسشنامه ای طراحی شد و تعداد 154 نفر از دانشجویان سال آخر دندانپزشکی و دندانپزشکان عمومی پرسشنامه مزبور را تکمیل نمودند. در پرسشنامه راجع به اطلاعات دموگرافیک، میزان آگاهی دندانپزشکان و منابع اطلاعاتی عمده آنان پرسش به عمل آمده بود. پس از جمع آوری دادهها، اطلاعات به دست آمده در نرم افزار آماری SPSS با ویرایش 16 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای آماری شامل کای دو، من-ویتنی و آزمون t-test دو گروه مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها:نتایج به دست آمده نشان می دهد که دانشجویان ترم آخر نسبت به دندانپزشکان عمومی به سؤالات بیشتری در زمینه آگاهی از داروهای مورد مصرف در درمانهای دندانپزشکی پاسخ داده اند (96/64 درصد در مقابل 73/56 درصد 001/0P<). ارزیابی میزان آگاهی از داروهای مورد مصرف در درمانهای دندانپزشکی نشان داد که وضعیت دانشجویان ترم آخر بطور معنی داری بهتر از دندانپزشکان عمومی بود به طوری که در 9/94 درصد از موارد وضعیت آگاهی دانشجویان ترم آخر نسبتاً مطلوب و مطلوب بود درحالی که این میزان در مورد دندانپزشکان عمومی 3/83 درصد بود.
نتیجه گیری:میزان آگاهی دندانپزشکان عمومی در مورد داروهای مورد مصرف دندانپزشکی در حد متوسط می باشد. ارتباط معکوسمیانپیشینهکارونمرهآگاهینشانگراینموضوع استکهاطلاعاتدندانپزشکانباافزیش پیشینهکاربهروزنشده ودراینزمینهپیگیریجدیوجودندارد.اینمسالهنیازبهدورههایبازآموزیبرایدندانپزشکانپیرامون داروهای مورد مصرف در دندانپزشکی را مشخص مینماید.
آگاهی
دارو
دندانپزشکان
2011
12
22
243
252
https://jmds.mums.ac.ir/article_944_07c307354d116ef9f8b7e9aff0e3de61.pdf
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
1560-9286
1390
35
4
بررسی سلامت دهان و دندان در کودکان کم توان ذهنی و مقایسه آن با کودکان سالم در شهر اصفهان (ایران)
پروین
خادم
مریم
کرمی
رامین
صالحی نیا
مقدمه: کمتوان ذهنی یک واژه کلی است و برای اشخاصی به کار میرود که تکامل هوشی آنها به طور قابل ملاحظهای پایینتر از اشخاص طبیعی است، در نتیجه توانایی آنها برای تطابق با محیطشان محدود میشود. مراقبت از دندانها و تامین خدمات دندانپزشکی برای یک فرد کمتوان ذهنی، نیاز به تطبیق و تنظیم با عامل رشد اجتماعی، هوشی و روحی فرد دارد. دندانپزشک باید روشهایی برای برقراری ارتباط و آموزش مناسب و کاهش اضطراب این بیماران تدبیر نماید. هدف کلی تحقیق حاضر مقایسه وضعیت سلامت دهان و دندان کودکان عادی و کمتوان و هم چنین تاثیر مداخله آموزشی در میزان پلاک دو گروه بود.
مواد و روشها:در این مطالعه مقطعی، یک گروه 130 نفری )70 نفر دختر، 60 نفر پسر) از بچههای کمتوان مقطع دبستان با میزان کم توانی کم تا متوسط و یگ گروه 130 نفری )67 نفر دختر، 63 نفر پسر) از کودکان 11-7 ساله مدارس منطقه جی اصفهان، به صورت تصادفی انتخاب شدند. در هر دو گروه قبل از مداخله آموزشی و پس از آن شاخص پلاک اندازهگیری شد. جهت بررسی وضعیت سلامت دهان و دندان هر دو گروه از شاخصهای DMFT، dmft و درمان پوسیدگی دندانی به همراه آنالیز آماری من ویتنی استفاده شد.
یافتهها:میزان پوسیدگی در گروه عادی 5/93%و در گروه کمتوان 93% بود. میانگینشاخص DMF در گروه کمتوان ذهنی 26/0 و در گروه عادی 14/0 و میانگین شاخص dmf در گروه کمتوان 26/0 و در گروه عادی 51/0 بود. شاخص درمان پوسیدگی دندانهای شیری در گروه کمتوان 18/0 و در گروه عادی 97/0 و این شاخص در دندانهای دائمی در گروه کمتوان 14/0 و در گروه عادی13/0 بود. شاخص پلاک سیلنس و لو قبل از مسواک زدن در گروه کمتوان 51/1 و در گروه عادی 64/1 و شاخص پلاک بعد از مسواک زدن در گروه کمتوان 56/0 و در گروه عادی 41/0 میباشد.
نتیجه گیری: وضعیت سلامت دهان و دندان دانش آموزان کمتوان ذهنی در مقطع دبستان در حد کم تا متوسط و مطلوب نیست. بهتر است سیاست گذاران مربوطه در جهت ارتقا و بهبود سیاستهای سلامت برای این گروه تلاش نمایند.
کمتوان ذهنی
شاخص DMFT
شاخص پلاک سیلنس و لو
شاخص DTI
2011
12
22
253
262
https://jmds.mums.ac.ir/article_945_b47f39736e7c169098af4eb2885a51b9.pdf
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
1560-9286
1390
35
4
بررسی بالینی دقت دستگاه آپکسیاب الکترونیکی Raypex5 در اندازهگیری طول کانال ریشه دندانهای شیری
الهام
خوشبین
طاهره
معصوم
سید محسن
جلال زاده
مقدمه: استفاده از رادیوگرافی جهت تعیین طول کارکرد در کودکان به دلیل مضرات اشعه، تداخل تصویر جوانه دندان دائمی و ریشه دندان شیری، محدودیت باز شدن دهان، عدم همکاری کودک و مشکلات تفسیر رادیوگرافیک در دندانهای شیری مشکلاست. هدف این مطالعه بررسی کلینیکی دقت دستگاه آپکسیاب الکترونیکی Raypex5 در برآورد طول کانال ریشه دندانهای شیری است.
مواد و روشها: 23 دندان مولر دوم شیری (80 کانال ریشه) که قرار بود بعداً کشیده شوند وارد این مطالعه تجربی شدند. بعد از تهیه حفره دسترسی، طول کارکرد با استفاده از دستگاه آپکسیاب الکترونیکی Raypex5 اندازهگیریو ثبت شد. سپس دندانها کشیده شدند و طول واقعی کانال ریشه اندازهگیری شد، به این صورت که فایل آنقدر در داخل کانال فرو برده میشد تا نوک آن از فورامن اپیکال قابل رویت باشد. سپس mm 5/0 از این طول کم شده و اندازه به دست آمده به عنوان طول واقعی کانال ریشه ثبت شد. نتایج به دست آمده توسط آزمون t یک
نمونهای مورد بررسی آماری قرار گرفتند.
یافتهها: میزان دقت دستگاه آپکسیاب Raypex5 در تعیین طول کانال ریشه دندانهای شیری در فاصله صفر تا 5/0- میلیمتر نسبت به طول واقعی کانال ریشه، 2/81 درصد و در فاصله صفر تا 1- میلیمتر، این میزان 100 درصد بود.
نتیجهگیری: مطالعه حاضر نشان میدهد دستگاه آپکسیاب الکترونیک Raypex5 میتواند به عنوان وسیلهای سودمند جهت اندازهگیری طول کانال ریشه دندانهای شیری مد نظر قرار گیرد.
آپکسیاب الکترونیکی
درمان کانال ریشه
طول کارکرد
دندان شیری
2011
12
22
263
270
https://jmds.mums.ac.ir/article_946_a4895a9c58eba5c4c4260c28a2ef5ed9.pdf
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
1560-9286
1390
35
4
مقایسه رادیوگرافی معمولی و دیجیتال در ارزیابی ترمیم ضایعات استخوانی در فک سگ
مهناز
شیخی
فاطمه
سالمی
منصور
ریسمانچیان
سعید
نصوحیان
محمد
رضوی
عباس
مقیم بیگی
مقدمه: نقایص استخوانی فک منشأ عوارض بسیاری برای بیماران میباشد و ترمیم کامل استخوان یک هدف ایده آل در درمانهای رژنراتیو محسوب میشود. بررسی هیستولوژیک میتواند به عنوان یک معیار استاندارد مطرح باشد؛ اما در موارد بالینی تکنیکهای تشخیصی غیرمهاجم مورد نیازاست. هدف از این مطالعه، بررسی دقت رادیوگرافی دیجیتال در مقایسه با رادیوگرافی معمولی در تعیین میزان ترمیم استخوان در طول زمان، بود.
مواد و روشها: در این تحقیق تجربی ابتدا دندانهای پرمولر 4 سگ در هر چهار کوادرانت کشیده شد، سه ماه بعد در هر نیم فک در هر سگ، حفرهای به ابعاد mm5×5 ایجاد شد. 15، 30، 45 و 60 روز بعد، رادیوگرافی معمولی و دیجیتال از ناحیه به عمل آمد، در هر مرحله نمونه برداری انجام شد و مورد بررسی هیستومورفومتری قرار گرفت. در هر مرحله دانسیته استخوان در هر دو نوع رادیوگرافی مشخص شده و با درصد تشکیل استخوان تعیین شده به روش هیستومورفومتری مقایسه شد. اطلاعات به دست آمده با آزمون واریانس دادههای تکراری و آزمون t زوج توسط نرمافزار SPSS آنالیز گردید.
یافتهها: در همه زمانهای مطالعه، اختلاف بین دو روش رادیوگرافی و هیستومورفومتری معنیدار بود. در روزهای 15 و 60، اختلاف معنیدار بین دو روش رادیوگرافی معمولی و دیجیتال وجود داشت؛ به طوری که اختلاف رادیوگرافی دیجیتال و هیستوموفومتری کمتر از رادیوگرافی معمولی و هیستومورفومتری بود. در حالی که در روزهای 30 و 45، اختلاف معنیداری بین دو روش رادیوگرافی مشاهده نشد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، رادیوگرافی دیجیتال، مراحل اولیه و نهایی ترمیم ضایعات استخوانی را بهتر نشان میدهد.
رادیوگرافی معمولی
رادیوگرافی دیجیتال
ضایعه استخوانی
هیستومورفومتری
2011
12
22
271
282
https://jmds.mums.ac.ir/article_947_ada75568e43a53731423fcc7090d39dc.pdf
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
1560-9286
1390
35
4
بررسی وضعیت پریودنتال در مبتلایان به آرتریت روماتوئید
مرتضی
طاهری
مسعود
ثقفی
محمدحسن
نجفی
مهرداد
رادور
صدیقه
مرجانی
آیدا
جوانبخت
زهرا
باغانی
مقدمه:بیماری پریودنتال با علائم تحلیل استخوان آلوئول و از دست رفتن دندانها در بسیاری از افراد جامعه از جمله افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید دیده میشود. بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید علاوه بر ناتوانی در رعایت بهداشت دهان به علت نواقص فیزیکی، از اختلال سیستم ایمنی نیز رنج میبرند، که این عوامل میتواند آنها را در برابر بیماریهای پریودنتال آسیبپذیرتر نماید. هدف از این مطالعه بررسی شیوع بیماریهای پریودنتال در میان افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید بود.
مواد و روشها: وضعیت پریودنتال (پلاک اندکس، خونریزی پاپیلری و تعداد دندانهای از دست رفته) در 70 نفر، شامل 35 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید فعال و 35 فرد سالم به عنوان شاهد بررسی شد و با استفاده از نرمافزار SPSS و با آزمون t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: مبتلایان به آرتریت روماتوئید شامل 31 زن (6/88%) و 4 مرد (4/11%) با متوسط سنی 45 سال و گروه شاهد شامل 26 زن (3/74%) و 9 مرد (7/25%) با متوسط سن 37 سال بودند. در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید نسبت به افراد سالم گروه کنترل، میزان پلاک اندکس (0001/0P=)، میزان خونریزی پاپیلری (002/0P=) و تعداد دندانهای از دست رفته (03/0P=) به طور معنیداری بیشتر بود. 3 نفر از بیماران نیز مبتلا به سندرم شوگرن ثانویه بودند.
نتیجه گیری: بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید نسبت به گروه شاهد شرایط پریودنتال نامساعدتری داشتند که علاوه بر اثرات این بیماری التهابی مزمن و نقص ایمنی میزبان ممکن است ناشی از ناتوانی فیزیکی در رعایت بهداشت دهان و دندان و یا به دنبال اثر داروهای ضد روماتیسم بر روی لثه بیماران نیز باشد.
آرتریت روماتوئید
پریودنتیت
پلاک اندکس
اندکس خونریزی پاپیلری
سندرم شوگرن
2011
12
22
283
288
https://jmds.mums.ac.ir/article_948_e7f3af81cb813c47542bd62e95771885.pdf
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
1560-9286
1390
35
4
تاثیر پرسلن پوشاننده و استفاده از لاینر بر استحکام باند ریز کششی سرامیک زیرکونیایی Cercon
مرضیه
علیخاصی
حکیمه
سیادت
عباس
منزوی
محمدعلی
ناصری
صدیقه
شیخ زاده
مقدمه: یکی از نقاط ضعف سرامیکهای زیرکونیایی، باند ضعیف آنها با ونیر پرسلنی است. استفاده از لاینر و نیز پرسلنهای مختلف برای غلبه بر این امر پیشنهاد شده است. هدف این مطالعه بررسی این دو عامل بر روی استحکام باند ریزکششی در یک نوع سرامیک زیرکونیایی تهیه شده به روش CAD-CAM بود.
مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی-تجربی 12 نمونه دیسکی شکل (5/3×4/19 میلی متر) از سرامیک Cercon (Degussa, Hanau, Germany)ساخته شد. نیمی از نمونهها ابتدا با لاینر A2 پوشش داده شده و نیم دیگر بدون رنگ آمیزی آماده شدند. سپس از هر گروه سه دیسک با پرسلن ونیریCeram kiss و نیم دیگر با پرسلن Zirkonzhan با ضخامت 5/3 میلیمتر با استفاده از مولد مخصوص ونیر شدند. به این ترتیب چهار گروه از دیسکها آماده گردید (CC,ZC,CW,ZW). پس از آن دیسکها به صورت میکروبارهایی (30 میکروبار در هر گروه) تراش داده شدند و استحکام باند ریزکششی بین کور و ونیر پرسلنی اندازه گیری گردید. سپس سطح شکست توسط میکروسکوپ الکترونی ارزیابی گردید. دادهها توسط آزمونهای آماری One-way ANOVA و Post-hoc مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافتهها:میانگین میزان استحکام باند در گروههای سفید (W) و رنگی (C) در استفاده از ونیر Ceram Kiss به ترتیب 61/26 و 90/34 مگاپاسکال و ونیر Zirkonzahn 47/16 و 2/20 مگاپاسکال تعیین گردید. آزمون آماری نشان داد نوع ونیر و استفاده از لاینر هر دو بر روی باند ریز کششی موثر است (001/0P<) و استفاده از لاینر باند قویتری را ایجاد میکند.
نتیجه گیری:به دلیل تاثیر نوع ونیر و استفاده از لاینر بر باند ریزکششی کور-ونیر رستوریشنهای زیرکونیایی، انتخاب صحیح پرسلن پوشاننده و کاربرد لاینر برای سرامیک Cerconتوصیه میشود.
پرسلن
باند ریز کششی
زیرکونیا
2011
12
22
289
296
https://jmds.mums.ac.ir/article_949_42101bada058bfc5659ab6dbcfd5604c.pdf
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
1560-9286
1390
35
4
بررسی تأثیر ابتلا به پریودنتیت مزمن بر میزان بیان ژن TLR-2 و TLR-4 در بافت لثه ای
کاظم
فاطمی
مهرداد
رادور
عبدالرحیم
رضایی
حمیدرضا
عرب
هوشنگ
رفعت پناه
حسن
آذان گو خیاوی
یلدا
دادپور
مقدمه: در عفونتهای پریودنتال پیش نیاز شروع پاسخهای میزبان، شناخت پاتوژنها توسط سیستم ایمنی میزبان میباشد. خانواده رسپتورهای Toll-like (TLRs)، مسئول شناسایی ساختارهای حفظ شده میکروبیال نظیر لیپوپلی ساکارید (LPS) باکتریها میباشند و مسیرهای سیگنال دهنده را که در نهایت منجر به پاسخهای ایمنی میشود، فعال میکنند. هدف از مطالعة حاضر، ارزیابی مقایسه میزان بروز TLR-2 و TLR-4 توسط تکنیک Real-time PCR در بافت لثهای سالم و دچار پریودنتیت مزمن بود.
مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، که به تصویب کمیته اخلاق رسیده است، بیوپسیهای لثه از 20 فرد مبتلا به پریودنتیت متوسط تا شدید جمع آوری شد. از هر نفر، 2 نمونة بیوپسی یکی از سایت سالم (mm3≥PD و BOP منفی) و یکی از سایت بیمار (mm5≤PD و BOP مثبت) برداشته شد. RNA استخراج شده از بیوپسیها پس از ساخت cDNA، تحت آنالیز واکنش زنجیره پلیمراز کمی یا PCR کمی قرار گرفتند تا مقادیر نسبی mRNATLR-2 و TLR-4 در نمونهها مشخص شود. سپس مقادیر نسبی به دست آمده از دو ژن در گروههای مختلف، توسط آنالیز آماری ویلکاکسون زوجی با یکدیگر مقایسه شدند.
یافتهها: سطوح نسبی بیان ژنهای TLR-2 و TLR-4 در سایتهای بیمار (به ترتیب 06/2±41/2 و 16/1±25/1) نسبت به سایتهای سالم (به ترتیب 04/1±91/0 و 60/0±41/0)، به طور معنیداری افزایش پیدا کرده بود (01/0P<).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه پیشنهاد کنندة این مطلب میباشد که بیماری پریودنتال به طور معنیداری سبب افزایش بیان ژن TLR-2 و TLR-4 در بافتهای لثهای میگردد.
پریودنتیت مزمن
TLR-2
TLR-4
واکنش زنجیره پلیمراز کمی
2011
12
22
297
306
https://jmds.mums.ac.ir/article_950_9860b33d9a14274669cd5223d59a4884.pdf
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
1560-9286
1390
35
4
مقایسه میزان اثربخشی 3 داروی Celecoxib، Naproxen و Ibuprofen در کنترل درد پس از جراحیهای پریودنتال
محمدرضا
ناصح
شیرین
رضائی کلات
مقدمه:کنترل موثر درد بعد از جراحیهای دهانی یکی از بزرگترین مشکلات در دندان پزشکی محسوب میشود. Ibuprofenامروزه معروفترین داروی غیرانتخابی ضدالتهابی غیراستروئیدی(NSAID) میباشد که هر دو آنزیم COX-1 و COX-2 را مهار میکند. Celecoxib تنها مهارکننده اختصاصی COX-2 در ایران است و ناپروکسن هم جزء NSAIDهای غیرانتخابی است که در ایران معمولاً به عنوان انتخاب اول درمان ضددردی نمیباشد. هدف از این مطالعه مقایسه میزان اثربخشی 3 داروی Celecoxib، Naproxen و Ibuprofen در کنترل درد پس از جراحیهای پریودنتال بود.
مواد و روشها:در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور 30 بیمار که دارای پریودنتیت مزمن بودند تحت عمل جراحی لثه در قسمت قدام مندیبل قرار گرفتند. بیماران به سه گروه تقسیم گردیدند و تحت دارودرمانی زیر قرار گرفتند: گروه A: 400 میلی گرم ایبوپروفن، گروه B: 200 میلی گرم سلکوکسیب ، گروه C: 250 میلیگرم ناپروکسن. بیماران 1، 3، 6، 12، 24 و 48 ساعت بعد از جراحی، میزان درد خود را روی نمودار VAS علامت زدند. به علت غیرنرمال شدن دادهها ازآزمون ناپارامتری استفاده شد.در مقایسه داروها در گروههای 3 تایی از آزمون Kruskal-Wallis و در مقایسه داروها به صورت دو به دو از آزمون Mann-Whitneyاستفاده شد.
یافتهها:1، 6، 12، 24، و 48 ساعت پس از جراحی، هیچ تفاوت معنیداری بین 3 گروه مشاهده نشد. هرچند اثرات ضددردی ایبوپروفن و سلکوکسیب در تمامی ساعات بیشتر از ناپروکسن بود. تنها در ساعت سوم بعد از جراحی تفاوت معنیدار بین گروههای سلکوکسیب، ناپروکسن و ایبوپروفن، ناپروکسن مشاهده شد.
نتیجهگیری:به دلیل عوارض کمتر سلکوکسیب نسبت به مهارکنندههای غیرانتخابی COX-1 و COX-2 و همچنین اثرات ضددردی مشابه با ایبوپروفن و اثرات ضددردی بالاتر نسبت به ناپروکسن، توصیه میشود این دارو به عنوان ضددرد بعد از جراحیهای پریودنتال مورد استفاده قرار گیرد.
جراحی پریودنتال
درد
ایبوپروفن
ناپروکسن
سلکوکسیب
2011
12
22
306
314
https://jmds.mums.ac.ir/article_951_a51d1226ea1ba3f8e2223facd4fdc801.pdf
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
1560-9286
1390
35
4
مقایسه اثربخشی تجویز پروفیلاکتیک ایبوپروفن و سولینداک بر کاهش درد پس از درمان کانال ریشه دندان
محمد مهدی
یاقوتی خراسانی
محدثه
محمودی
مقدمه: درمان اندودنتیک سببایجاد ترومای موضعی و التهاب متعاقب آن میشود، بنابراین درد و ناراحتی از عوارض جانبی معمول در درمان اندودنتیک است و از آن جا که یک رابطه مهم بین درد بعد از درمان اندو و قبل از درمان وجود دارد، مصرف یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی قبل از درمان کانال ریشه میتواند با روند التهابی قبل از اینکه شروع شود تداخل کند و در نتیجه باعث کاهش درد بعد از درمان کانال ریشه شود. بنابراین هدف از این مطالعه، مقایسه اثر بخشی تجویز پروفیلاکتیک ایبوپروفن و سولینداک (که هر دو از دسته داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی میباشند) و دارونما بر کنترل درد پس از درمان کانال ریشه بود.
مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی سه سوکور که به تصویب کمیته اخلاق منطقهای رسیده است، تعداد 48 بیمار دارای دندان تک کانال زنده، انتخاب شدند. این دندانها به طور مساوی به سه گروه A,B,C تقسیم بندی شدند و به هر گروه قبل از درمان یک کپسول داده شد که براساس کد مربوطه ممکن بود ایبوپروفن، سولینداک یا دارونما باشد، سپس درمان کانال ریشه به صورت استانداردو توسط یک نفر (دندانپزشک عمومی) انجام شد. درد هر بیمار قبل از درمان 72و6،12،24،48 ساعت پس از درمان با معیار (VAS) ثبت شد. در نهایت نتایج این پیگیری جمعآوری شد و با کمک روشهای آماری Chi-Squere و ANOVA مقایسه میانگین درد بین سه گروه انجام شد.
یافتهها: در گروه سولینداک و ایبوپروفن، کاهش درد در تمام دورههای زمانی 72،48،24،12،6 ساعت پس از درمان نسبت به درد قبل از درمان و همچنین نسبت به پلاسبو مشاهده شد. اما در هیچ یک از این زمانها تفاوتها از نظر آماری معنیدار نبود. (05/0<P)
نتیجه گیری: با توجه به اینکه اختلاف گروهها از نظر آماری معنیدار نبود، این مطالعه کاربرد پروفیلاکتیک هیچ کدام از دو داروی فوق را برای کاهش درد پس از درمان اندو پیشنهاد نمیکند.
پروفیلاکتیک
سولینداک
ایبوپروفن
VAS
درد پس از درمان کانال ریشه
2011
12
22
315
324
https://jmds.mums.ac.ir/article_952_ba314e463686c14b992ba0db9bed7ee9.pdf
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
1560-9286
1390
35
4
گزارش یک مورد سنگ بزاقی بزرگ بدون علائم بالینی در غده تحت فکی
مهدی
نیکنامی
سعید
نظافتی
پژمان
حدادی
سعید
حاج محمدی
مقدمه: سیالولیت به انسداد کلسیفیه داخل مجرای غده بزاقی گفته میشود که ممکن است در هر کدام از غدد اصلی و فرعی یا مجاری آنها تشکیل شود. بین80% تا 90% سیالولیتها در غده تحت فکی رخ میدهند. سیالولیتها معمولاً در اندازه بین 5 تا 10 میلیمتر هستند و همه سیالولیتها، بالای 10 میلیمتر میتوانند به عنوان اندازه غیرنرمال در نظر گرفته شوند. هدف این مطالعه گزارش یک مورد سیالولیت بزرگ بدون علائم بالینی بوده است.
گزارش مورد: در تصاویر CBCT یک مرد 52 ساله که جهت ارزیابی درمان ایمپلنت برای فک پایین مراجعه نموده بود، یک توده رادیواپک بزرگ در کف دهان مشاهده شد. بیمار هیچ گونه سابقه درد یا ترشح چرک نداشت و این سیالولیت شکایت اصلی بیمار نبود. درنهایت سیالولیت به طریقه جراحی خارج گردید.
نتیجه گیری:برخی از سیالولیتها با وجود ابعاد بزرگ میتوانند از لحاظ تشخیصی و درمانی یک چالش برای فرد معالج باشند و تشخیص و درمان صحیح با حداقل عوارض بسیار مهم است.
سنگ بزاقی
غده ساب مندیبولار
CBCT
2011
12
22
325
330
https://jmds.mums.ac.ir/article_953_b672355c1257aa35f885b7303db627a6.pdf