دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
34
3
2010
09
23
یافته های بالینی و دموگرافیک بیماران مبتلا به ضایعات اگزوفیتیک محیطی در مراجعه کنندگان به بخش بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی مشهد-ایران در طی سالهای86-1383
179
188
FA
مریم
امیر چقماقی
0000-0002-6504-2725
استادیار گروه بیماریهای دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
amirchakhmaghim@mums.ac.ir
نوشین
محتشم
0000-0002-1262-4668
دانشیار آسیب شناسی دهان، فک و صورت، مرکز تحقیقات دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
mohtashamn@mums.ac.ir
معین
سعیدی
دندانپزشک
10.22038/jmds.2010.1185
مقدمه: ضایعات برجسته محیطی گروه شایعی از ضایعات دهانی هستند که طیف وسیعی از ضایعات با پاتوژنزهای مختلف را در برمیگیرند. تعیین فراوانی انواع این ضایعات و یافتههای دموگرافیک و نمای آنها میتواند در تشخیص، پیشگیری و درمان آنها کمک کننده باشد. اما مطالعه در زمینه فراوانی و اشکال بالینی این ضایعات در ایران بسیار محدود انجام شده است. از این رو مطالعه 4 ساله گذشته نگر با هدف تعیین فراوانی انواع مختلف ضایعات برجسته محیطی در بیماران مراجعه کننده به بخش بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی مشهد انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه توصیفی و گذشته نگر بر روی پروندههای 166 بیمار مبتلا به ضایعات اگزوفیتیک محیطی، از سال 1383 تا 1386 در بخش بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی مشهد صورت گرفت. اطلاعات دموگرافیک (سن و جنس بیماران) و نیز یافتههای بالینی مربوط به ضایعه (اندازه، تعداد، مکان، ...) در چک لیستها ثبت گردید و نتایج توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی، توصیف گردید.
یافتهها: در مطالعه ما شیوع ضایعات برجسته محیطی در زنان بیشتر از مردان بود (2/3F/M:). این ضایعات در گروه سنی 40 تا 60 سال از فراوانی بیشتری برخوردار بودند (5/33%) و شایعترین محل درگیری لثه بود (0/44%). هیپرپلازیهای واکنشی شایعترین گروه این ضایعات (4/74%) و SCC شایعترین تومور بدخیم در این بررسی تعیین گردید. سیر ضایعات در 3/71% موارد بین یک تا 12 ماه بود و شکایت اصلی اکثر بیماران تورم بود (6/78%).
نتیجه گیری: نتایج بدست آمده در این مطالعه مشابه مطالعات سایر کشورها بود. اما این مطالعه مشخص نمود که ثبت دقیق مشاهدات بالینی در پرونده بیماران نیاز اساسی جهت انجام مطالعات اپیدمیولوژیک بوده و دقت در نمای بالینی و انجام بیوپسی در صورت نیاز باعث تشخیص دقیقتر این ضایعات میگردد.
ضایعات برجسته محیطی,حفره دهان,بررسی گذشته نگر
https://jmds.mums.ac.ir/article_1185.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_1185_7761ecc25855acdd6aede40053108d2c.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
34
3
2010
09
23
بررسی میزان آلبومین سرم در پریودنتیت مزمن
189
196
FA
معصومه
خوشحال
استادیار گروه پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان
حامد
مرتضوی
استادیار گروه بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان
mortazavi57@yahoo.com
شادی
ثقفی
0000-0002-4910-1895
دانشیار گروه آسیب شناسی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
saghafis@mums.ac.ir
زهره
جمشیدی
دستیار تخصصی گروه بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان
حمیدرضا
عبدالصمدی
دانشیار گروه بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان
abdolsamadi@umsha.ac.ir
10.22038/jmds.2010.1186
مقدمه: بیماریهای پریودنتال بعنوان یک عامل خطرساز برای بسیاری از بیماریهای سیستمیک مطرح میباشد. با توجه به مطالعات اخیر در خصوص ارتباط این بیماری با میزان آلبومین سرم، هدف از این مطالعه، بررسی غلظت آلبومین سرم، به عنوان یک مارکر پیشبینیکننده شدت بیماری پریودنتال بود.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی که مسائل اخلاقی آن مورد تایید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی همدان قرار گرفته است، 64 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن و 64 فرد سالم در محدوده سنی 50-20 سال انتخاب شدند. پس از بررسی وضعیت پریودنتال و سیستمیک از کلیه افراد مورد مطالعه cc2 خون وریدی گرفته شد و با استفاده از روش COBASMIRA غلظت آلبومین سرم اندازهگیری گردید. تجزیه و تحلیل آماری توسط آزمونهای<em>t</em>، Chi-square و One-way ANOVA انجام گرفت.
یافتهها: متوسط غلظت آلبومین سرم در تمام افراد مبتلا پریودنتیت مزمن gr/dl 7/2± 05/5 و در افراد سالم gr/dl 39/0± 40/4 بود که این اختلاف از نظر آماری معنیدار بود (001/0<em>P<</em>). هم چنین غلظت آلبومین سرم بین درجات ملایم و متوسط بیماری نیز دارای اختلاف معنیداری بود (001/0<em>P<</em>).
نتیجه گیری: به طورکلی غلظت آلبومین سرم در انواع ملایم، متوسط و شدید پریودنتیت مزمن نسبت به گروه کنترل بیشتر بود.
آلبومین,سرم,پریودنتیت مزمن
https://jmds.mums.ac.ir/article_1186.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_1186_3fd4ea0ff70e477697570237659c6887.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
34
3
2010
09
23
ارزیابی هیستولوژیک و مورفومتریک اثرات Bio-oss و Cerasorb بر حفظ ریج باقیمانده به دنبال کشیدن دندان در سگ
197
208
FA
مهرداد
رادور
دانشیار پریودانتیکس، مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
radvarm@mums.ac.ir
حبیب الله
قنبری
دانشیار گروه پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
ghanbarih@mums.ac.ir
نصرالله
ساغروانیان
0000-0002-2646-0086
استادیار گروه آسیب شناسی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
saghravaniann@mums.ac.ir
نیره
شادمان
متخصص پریودانتیکس
nayereh shadman@gmail.com
کامران
سرداری
دانشیار گروه جراحی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد
احسان
برادران ناصری
دستیار تخصصی گروه ترمیمی و زیبایی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان
10.22038/jmds.2010.1187
مقدمه: به دنبال کشیدن دندانها ریج آلوئولار تحلیل میرود وباعث عدم کفایت حجم استخوان برای کاشت ایمپلنت می شود.هدف این مطالعه ارزیابی هیستومورفومتریک تاثیر Bio-oss (یک زنوگرفت مشتق از استخوان گاو) و Cerasorb (یک فسفات کلسیم سنتتیک) در پیشگیری یا کاهش تحلیل ریج آلوئولار به دنبال کشیدن دندان و مقایسه آن با ساکت دندان بدون ماده به عنوان کنترل در یک مدل حیوانی (سگ) بود.
مواد و روشها: در این مطالعه حیوانی از 5 قلاده سگ 3-2 ساله سالم و بالغ، با نژاد یکسان استفاده شد. دندانهای پرمولر دوم و سوم فک پائین سگها پس از تهیه فلپ درآورده شد، 13 حفره به عنوان کنترل بدون قرار دادن ماده و بقیه حفرات با استقرار (n=10) Bio-oss یا (n=10)Cerasorb به عنوان مورد، در نظر گرفته شدند. قبل از استقرار مواد یک قالب آلژینات از حفرات خالی تهیه شد و کست حاصل از آن به عنوان یک ایندکس اولیه برای اندازهگیریهای بعدی بکار رفت. پس از 6 ماه از جراحی تمام حفرات گروه کنترل و گروههای مورد بدون هیچ مشکلی، ترمیم شدند. بعد از گذشت 6 ماه سگها قربانی شدند و قالب گیری ثانویه از فک سگها به عمل آمد. نتایج مورفومتریک از نظر میزان تغییرات ارتفاع عمودی کرست باکال و لینگوال و تغییرات عرض ریج از روی کستها به دست آمد و با آزمونهای ANOVA و Kruskal-wallis به ترتیب مورد آنالیز قرار گرفتند. بررسیهای هیستولوژیک شامل ارزیابی کیفیت استخوان بدست آمده و بررسی حضور بقایای بیومتریال جذب نشده بود.
یافتهها: میانگین تحلیل کرست باکال و میانگین تحلیل کرست لینگوال و تغییرات عرض ریج در گروه کنترل با گروههای مورد اختلاف آماری معنی داری نداشت. بررسی هیستولوژیک نشان داد در تمام سه گروه کورتکس استخوانی باکال نازک تر و دارای دانسیتی کمتری از سمت لینگوال بود. ارتشاح سلولهای التهابی بسیار کم بود و در کل ظاهر هیستولوژیک در هر سه گروه استخوان لاملار نرمال بود.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تحلیل افقی و عمودی ریج آلوئولار پس از کشیدن دندان در سه گروه حتی در محلهای کنترل حداقل بود.
تحلیل استخوان آلوئول,بازسازی استخوان,بهبود
https://jmds.mums.ac.ir/article_1187.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_1187_6b4261f2c6bf66afb082bc1c05c39b78.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
34
3
2010
09
23
بررسی روش پیشگویی آسان برای تعیین دیسکرپانسی بولتون قدامی و کلی در یک جمعیت جنوب ایران
209
218
FA
سید محمد مهدی
رویین¬پیکر
استادیار گروه ارتودانتیکس، مرکز تحقیقات ارتدنسی، دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
پریسا
صالحی
دانشیار گروه ارتودانتیکس، مرکز تحقیقات ارتدنسی، دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
salehi_pa@yahoo.com
زهرا
امامی
دستیار تخصصی گروه پریودانتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
مریم
داوری
دستیار تخصصی گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
هومن
ظریف نجفی
استادیار گروه ارتودانتیکس، مرکز تحقیقات ارتدنسی، دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
10.22038/jmds.2010.1188
مقدمه: آنالیز بولتون به عنوان نشانه خوبی از دیسکرپانسیهای سایز دندانی حائز اهمیت میباشد اما تفاوتهای نژادی باید در نسبتهای به دست آمده مورد توجه قرار گیرد. هدف از این مطالعه تعیین نسبتهای دندانی در جنسیتها و مالاکلوژنهای مختلف در جمعیت ایرانی و مقایسه این نسبتها با نسبتهای پیشنهادی بولتون بود. همچنین در این مطالعه بهترین پیشگوییکننده دیسکرپانسیهای قدامی و کلی در جمعیت ایرانی را تعیین نمودیم.
مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 715 کست مطالعه قبل از درمان (526 زن و 189 مرد) بیماران مراجعه کننده به بخش ارتدنسی دانشکده دندانپزشکی شیراز و مطب خصوصی ارتدنتیستها صورت گرفت. نمونهها بر اساس طبقه بندی انگل به 3 گروه کلاس I، کلاس II و کلاس III تقسیم گردید. بزرگترین عرض مزیودیستالی تمامی دندان ها با کولیس دیجیتال با دقت mm 01/0 اندازهگیری گردید. میزان نسبت قدامی و کلی محاسبه شده و سپس تمامی دادهها توسط نرم افزار SPSS و تستهای آماری Pearson Correlation، independent <br/> <em>t</em>-test و Kruskal-Wallis test مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: میزان نسبت قدامی(۷4/78%) و میزان نسبت کلی (94/91%) در جمعیت جنوب ایران اختلاف معنیداری را در هر دو جنس زن و مرد و همچنین در هر 3 گروه مالاکلوژن انگل نشان ندادند. با توجه به نتایج بدست آمده ضریب همبستگی تقسیم عرض دندان لترال پایین به بالا، با دیسکرپانسی قدامی برابر با 544/0 و ضریب همبستگی تقسیم عرض دندان سانترال پایین به بالا، با دیسکرپانسی قدامی برابر با 536/0 بود. همچنین ضریب همبستگی تقسیم عرض دندان پرمولار اول پایین به بالا، با دیسکرپانسی کلی برابر با 440/0 و ضریب همبستگی تقسیم عرض دندان پرمولار دوم پایین به بالا، با دیسکرپانسی کلی برابر با 407/0 بود.
نتیجهگیری: میزان نسبت قدامی در جمعیت مورد مطالعه اختلاف معنیداری با نسبت پیشنهادی بولتون دارد و میزان نسبت کلی در جمعیت مطالعه حاضر اختلاف معنیداری با نسبت پیشنهادی بولتون نشان نمیدهد. در جمعیت ایرانی بهترین پیشگویی کننده دیسکرپانسی قدامی دندان لترال و بهترین پیشگویی کننده دیسکرپانسی کلی، دندان پرمولار اول میباشد.
آنالیز بولتون,دیسکرپانسی سایز دندانی,جمعیت ایرانی
https://jmds.mums.ac.ir/article_1188.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_1188_78ed33c3333b78f9fe7458764d122720.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
34
3
2010
09
23
بررسی روانشناختی بیماران با زخمهای عود کننده آفتی در مراجعین به بخش بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی مشهد-ایران در طی سال های 86-1385
219
230
FA
مجید
صنعت خانی
0000-0002-4474-3717
استادیار گروه بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
sanatkhanim@mums.ac.ir
علی
منطقی
استادیار گروه روانپزشکی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
آتس سا
پاک فطرت
0000-0003-0480-6442
دانشیار بیماریهای دهان، مرکز تحقیقات دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
pakfetrata@mums.ac.ir
فاطمه
محمدیان
دندانپزشک
10.22038/jmds.2010.1189
مقدمه: زخمهای آفتی عود کننده یکی از شایعترین بیماریهای دردناکی هستند که حفره دهان را تحت تاثیر قرار میدهند. عوامل روحی-روانی همیشه به عنوان عوامل مستعد کننده آن مدنظر میباشند. اگرچه ارتباط بین اختلالات روانپزشکی و آفت کمتر به طور کامل در جوامع ایرانی مورد برسی قرار گرفته است. هدف از این تحقیق تعیین نوع و فراوانی اختلالات روانپزشکی در افراد مبتلا به آفت میباشد.
مواد و روشها: 35 بیمار که به بخش بیماریهای دهان دانشکدة دندانپزشکی مشهد ارجاع داده شده بودند وارد این مطالعه گردیدند. یکسری اطلاعات نظیر اطلاعات فردی، تاریخچه و نیز تعداد و نوع زخم عود کننده از بیماران کسب شد. سپس به وسیله پرسشنامة SCL90 و مصاحبه روانپزشکی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده توسط ارزیابی شخصیتی افراد و همچنین فراوانی اختلالات روانپزشکی بر حسب سن، جنس، سابقة ابتلا و ... به وسیلة جداول و نمودارها توصیف گردید.
یافتهها: از 35 بیمار مبتلا به آفت %7/65، زن و بیشتر بیماران در بازه سنی 30-21 سال بودند. همچنین 3/74% بیماران، مبتلا به نوعی از اختلالات روانپزشکی بوده و بقیه از این نظر طبیعی محسوب گردیدند.در این میان وقوع همزمان اضطراب و افسردگی خفیف، شایع ترین اختلالات روانپزشکی در افراد مورد مطالعه بود که البته به طور شایع تر در خانمها وجود داشت.
نتیجهگیری: این مطالعه نشان میدهد که اغلب بیماران مبتلا به آفت، دارای نوعی از اختلالات روانپزشکی به خصوص اضطراب، افسردگی و وسواس میباشند. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر این مسئله است که گروه پزشکی مسئول درمان آفت باید به برطرف کردن اختلالات روانی به عنوان یکی از عوامل اتیولوژیک بروز آفت در هنگام درمان توجه کنند.
آفت,اختلالات روانپزشکی,فشار روانی
https://jmds.mums.ac.ir/article_1189.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_1189_6a0bf40ee0d68a51e5a5510a34a726a2.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
34
3
2010
09
23
مقایسه گپ داخلی مارژین در دو روش ساخت کوپینگ های این سرام
231
236
FA
اعظم السادات
مدنی
دانشیار پروتزهای دندانی، مرکز تحقیقات دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
محمدرضا
صابونی
دانشیار گروه پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مهدی
صدفی
دستیار تخصصی گروه پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
sadafi.mehdi@yahoo.com
فهیمه
ارجمندی
دندانپزشک
10.22038/jmds.2010.1190
مقدمه: پرسلنهای دندانی نقش بسیار مهمی در ساخت زیباترین رستوریشنهای ثابت دارند. ترانسلوسنسی و عبور نور و سازگاری بیولوژیک، سرامیکهای دندانی را در شمار مطلوبترین مواد ترمیمی قرار داده است و در این میان عرضه سیستم این سرام تحولی بزرگ در ترمیمها به شمار میآید. در ساخت کور روکشهای تمام سرامیک این سرام از دو روش Sprint و معمول استفاده میشود. هدف از این مطالعه مقایسة گپ داخلی مارژین در دو روش ساخت کوپینگهای این سرام اسپرینت و آلومینای معمولی است.
مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی-تجربی 60 عدد دای رزینی یک اندازه به طول 6 میلیمتر و قطر 5 میلیمتر در ناحیه سرویکال و تقارب 10 درجه و عرض شولدر 1 میلیمتر با زاویه 90 درجه آماده و به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه 30 تایی کورها به روش اسپرینت و در گروه دیگر به روش معمولی آلومینا ساخته شدند و پس از نشاندن کورها و سمان کردن با پاناویا، نمونهها جهت اندازه گیری میزان گپ داخلی با دقت 1 میکرون با میکروسکوپ نوری Olympus BH60 مورد بررسی قرار گرفتند و اطلاعات جمع آوری شده با آزمون <em>t</em>-student مقایسه شدند (05/0a=)
یافتهها: بررسی متوسط گپ داخلی بین دو گروه نشان داد که میزان گپ در گروه اسپرینت 6/181 میکرون و در آلومینا 2/114 میکرون بود و بین دو گروه تفاوت معنیداری وجود داشت (015/0<em>P</em>=).
نتیجه گیری: در این مطالعه تطابق مارژین در روش اسپرینت کمتر از روش ساخت کور به صورت معمولی آلومینا بود.
کوپینگ,این سرام,گپ داخلی مارژین
https://jmds.mums.ac.ir/article_1190.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_1190_337e0143ef23505f6c1f3d5dc019a180.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
34
3
2010
09
23
مقایسه آزمایشگاهی استحکام باند برشی سیستم¬های باندینگ “Etch & Rinse” و “Self-Etch” به عاج پس از “Nonvital Tooth Bleaching”
237
246
FA
مهران
معتمدی
استادیار گروه ترمیمی و زیبایی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
mmotamedi@sums.ac.ir
سیدعلی اصغر
علوی
استاد گروه ترمیمی و زیبایی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
مهدی
عباسی
دستیار تخصصی گروه ترمیمی و زیبایی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
10.22038/jmds.2010.1191
مقدمه: با توجه به اینکه بلیچینگ باعث بروز تغییراتی در نسج دندانی شده و بر روی استحکام باند ادهزیوهای مختلف به عاج تأثیرگذار میباشد، آگاهی از نوع یا نسل باندینگهایی که استحکام باند بالاتری را به عاج پس از بلیچینگ فراهم میکنند سودمند میباشد. لذا هدف از این مطالعه مقایسه استحکام باند برشی سیستم های باندینگ “Etch & Rinse” و “Self-Etch” به عاج پس از “Nonvital Tooth Bleaching” بود.
مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی-تجربی، 48 دندان پره مولر سالم انسانی انتخاب شدند و از mm5 زیر CEJ برش خوردند. به منظور انجام بلیچینگ، پس از تهیه حفره دسترسی و خارج کردن نسج پالپ و قراردادن گلاسآینومر نوری در قسمت آپیکال، دندانها در 4 نوبت توسط هیدروژن پراکساید 35% بلیچ شدند. پس از قرار دادن دندانها در آکریل فوری، سایش سطح باکال و اکسپوز شدن عاج، نمونهها بطور تصادفی مطابق نوع باندینگ مورد استفاده به چهار گروه تقسیم شدند. گروه 1 : Single Bond (SB)، گروه 2 : Prime & Bond NT (P&B)، گروه 3 : Clearfil SE Bond (CES) و گروه 4 : Opti Bond (OB). پس از استفاده از باندینگها مطابق دستور کارخانه سازنده و قرار دادن کامپوزیت Z100 بر روی آنها، ترموسیکلینگ انجام شده و استحکام باند توسط دستگاه اینسترون با سرعت mm/min 1تعیین گردید. اطلاعات توسط آنالیزهای ANOVA و Independent sample <em>t</em>-test مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها:CSE بیشترین میزان استحکام باند (15.18 MPa) و SB کمترین میزان آن (8.10 MPa) را دارا بود. نتایج حاصله نشان داد که در بررسی تفاوت متغیر استحکام باند بین انواع یا نسلهای مختلف باندینگها، به استثناء باندینگهای SB و P&B که تفاوت آماری معنیداری با هم نداشتند، در سایر موارد تفاوت از لحاظ آماری معنیدار بود. (05/0<em>P</em><)
نتیجهگیری: باندینگهای “Self-etch” دومرحلهای (CSE) نسبت به “Self-etch” یکمرحلهای (OB) یا “Etch & rinse” دومرحلهای (SB و P&B) جهت استفاده بر روی دندانهای غیرزندهای که تحت بلیچینگ با هیدروژن پراکساید 35% قرار گرفتهاند مناسبترند.
استحکام باند برشی,باندینگ,بلیچینگ
https://jmds.mums.ac.ir/article_1191.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_1191_e7fcd64c7064f579279ef80cdb00bc2b.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
34
3
2010
09
23
مقایسه غلظت و مدت ماندگاری فلوراید بزاق پس از استفاده از وارنیش و ژل فلوراید
247
254
FA
مریم
کرمی نوگورانی
استادیار گروه دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد خوراسگان
maryam_karami@yahoo.com
مزدک
گودرزیان
دندانپزشک
10.22038/jmds.2010.1192
مقدمه: از آنجایی که وارنیش فلوراید نسبت به ژل به جهت فوائدی از جمله راحتی استفاده به خصوص در کودکان خردسال و صرفه جویی در زمان، مورد استقبال روزافزون دندانپزشکان قرار گرفته است، این تحقیق با هدف مقایسه طول مدت ماندگاری و میزان غلظت فلوراید بزاق پس از استفاده از وارنیش و ژل فلوراید انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه کارآزمائی بالینی که مسائل اخلاقی آن مورد تایید و تصویب کمیته اخلاق معاونت پژوهشی دانشگاه آزاد خوراسگان رسیده است، با همکاری ده نوجوان پسر 12-14 ساله که به طور تصادفی و با کسب رضایت انتخاب شدند، انجام شد. میزان فلوراید بزاق در چهار مرحله قبل از درمان، 30 دقیقه بعد از درمان، 7 و 10 ساعت بعد از فلورایدتراپی با ژل و با فاصله دو هفته استراحت با وارنیش فلوراید، با استفاده از تکنیک الکترود انتخابی اندازهگیری شد. نتایج با استفاده از آنالیز آماری واریانس با مشاهدات تکراری، آزمون آماری <em>t</em> مستقل و زوجی مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافتهها:30 دقیقه و هفت ساعت پس از استفاده از وارنیش غلظت فلوراید بزاق به طور معنیداری بیش از حد پایه بود. در حالی که 10 ساعت بعد میزان غلظت فلوراید بزاق به حد پایه رسید. در گروه ژل افزایش میزان غلظت فلوراید بزاق فقط 30 دقیقه پس از استفاده به طور معنیداری زیادتر از حد پایه بود ولی 7 و 10 ساعت بعد مجدداً به حد غلظت پایه رسید. مقایسه دو گروه نشان داد که در زمانهای 30 دقیقه و 7 ساعت پس از درمان، غلظت فلوراید به طور معنیداری در گروه وارنیش بیشتر از ژل بود.
نتیجه گیری: فلوراید بزاق پس از فلورایدتراپی توسط وارنیش هم به لحاظ میزان و هم به لحاظ دوام به طور معنیداری بیشتر از ژل بود.
فلورایدتراپی,وارنیش فلوراید,ژل فلوراید
https://jmds.mums.ac.ir/article_1192.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_1192_aca21b4129d99762f1a8b7f944607bf5.pdf
دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
1560-9286
2008-2347
34
3
2010
09
23
ساخت پروتز گوش متکی بر ایمپلنت (گزارش مورد)
255
262
FA
جعفر
قره چاهی
استاد گروه پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
gharechahij@mums.ac.ir
مهدی
صدفی
دستیار تخصصی گروه پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
sadafi.mehdi@yahoo.com
10.22038/jmds.2010.1193
مقدمه: بازسازی ضایعات صورتی نقش مهمی در احیاء زندگی اجتماعی و امید به زندگی در بیماران دارد و از طرفی ترمیم و بازسازی ضایعات صورتی همواره از درمان های مشکل پروتزی بوده که از جمله مشکلات آن، بستر بافتی متحرک و نامناسب، فقدان گیر در پروتزهای بزرگ، ایجاد کانتور و رنگ مناسب و در نهایت ایجاد رضایت مندی و پذیرش در بیماران است. امروزه استفاده از ایمپلنتها سبب کاهش این مشکلات شده است و گیری که به واسطه ایمپلنت ایجاد میگردد این امکان را فراهم میآورد تا بتوان پروتزها را به راحتی بر بسترهای بافتی متحرک قرار داد و رضایت بیشتر بیماران از اینگونه پروتزها را فراهم نمود. در مقاله حاضر، هدف معرفی یک مورد ساخت پروتز گوش متکی بر ایمپلنت است.
یافته ها: بیمار پسری 10 ساله است که در اثر تروما گوش سمت راستش را از دست داده و به بخش پروتز متحرک دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه نموده است.
نتیجه گیری: پس از ساخت پروتز گوش و فالوآپ بیمار، درمان هم از نظر زیبایی و هم از نظر عدم وجود عوارض احتمالی موفقیت آمیز بود.
پروتز گوش,ایمپلنت,پروتز فکی صورتی
https://jmds.mums.ac.ir/article_1193.html
https://jmds.mums.ac.ir/article_1193_2b464c978a628fdbb4ec7dcd33ff39a7.pdf