@article { author = {Shaban, Baratoallah and Eshghpour, Majid and Yaghoobi, Masoud and Shahriar, Fatemeh and Esmaeili, Habibollah}, title = {Evaluation of Maximum Mouth Opening after Bilateral Sagittal Split Osteotomy in Patients with Mandibular Prognathism}, journal = {Journal of Mashhad Dental School}, volume = {35}, number = {1}, pages = {43-50}, year = {2011}, publisher = {Mashhad University of Medical Sciences, School of Dentistry}, issn = {1560-9286}, eissn = {2008-2347}, doi = {10.22038/jmds.2011.978}, abstract = {Introduction: Mandibular prognathism is one of the most common skeletal disorders in Iranian population and so mandibular setback surgery is one of the most common surgeries in Oral & Maxilllofacial area. Ramus Sagittal Osteotomy is one of the surgeries which is done for the purpose of mandibular setback or advancement. The purpose of this study was to evaluate the progress of maximum mouth opening (MMO) after bilateral sagittal split osteotomy (BSSO) surgery in patients with mandibular prognathism. Materials & Methods: In this study, 36 patient's undergone BSSO surgery with Hunsck technique in order to correct mandibular prognathism, were taken into consideration. In all patients, fixation was done with three titanium screw in each side. Maximum mouth opening was measured before surgery and within 1, 3, 6 months after surgery. Repeated measurement was performed for data analysis (a=0.05). Results: In the patients  81.32% of maximum mouth opening was gained after one mouth, 92.1% after three months and nearly total recovery (98.94%) after 6 months of surgery. Conclusion: The results confirm the concept that limitation in MMO is not a long lasting complication in bilateral sagittal split osteotomy surgery in patients with mandibular prognathism and it would approximately be as same as before surgery after six months.}, keywords = {Bilateral sagittal split osteotomy,Mandible,maximum mouth opening,mandibular prognathism}, title_fa = {بررسی تغییرات میزان باز شدن دهان به دنبال جراحی ساژیتال اسپلیت دوطرفه فک تحتانی در بیماران مبتلا به پروگناتیسم فک پایین}, abstract_fa = {مقدمه: پروگناتیسم فک پایین یکی از اختلالات شایع اسکلتی در جامعه ایرانی می‏باشد و به همین دلیل جراحی‏های Setback فک پایین نیز یکی از  جراحی‏های  شایع در  حیطه جراحی دهان،  فک و صورت است.  جراحی ساژیتال راموس یکی از جراحی‏هایی است که  به منظور عقببردن و نیز جلو کشیدن فک پایین انجام می‏شود. هدف از این مطالعه بررسی روند بهبود حداکثر میزان بازشدن دهان (Maximum Mouth Opening) متعاقب جراحی ساژیتال اسپلیت دوطرفه فک تحتانی (BSSO) در بیماران مبتلا به پروگناتیسم فک پایین بود. مواد و روش‏ها: در این مطالعه 36 بیمار که به منظور تصحیح پروگناتیسم فک پایین تحت عمل جراحی BSSO با مدیفیکاسیون Hunsuck قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تمامی بیماران فیکساسیون داخلی با 3 عدد پیچ تیتانیومی در هر طرف انجام گرفت. حداکثر میزان باز شدن دهان پیش از جراحی و با توالی 1، 3، 6 ماه پس از عمل جراحی اندازه گیری شد. تحلیل داده‏ها با آزمون آماری Repeated measurement  در سطح خطای 05/0=α صورت گرفت. یافته‏ها:بیماران، 32/81% از حداکثر باز شدن دهان قبل از جراحی را در طی ماه اول بعد از جراحی، 1/92% از آن را در ماه سوم و بهبودی تقریباً کامل (94/98%) را طی ششمین ماه بعد از جراحی نشان دادند. نتیجه گیری:نتایج ما این فرضیه را تقویت می‏کند که محدودیت‏های ایجاد شده در حداکثر میزان باز شدن دهان یک عارضه طولانی مدت جراحی ساژیتال اسپلیت دوطرفه در بیماران مبتلا به پروگناتیسم فک پایین تلقی نمی‏شود و شش ماه پس از عمل جراحی تقریباً به میزان قبل از جراحی خواهد بود.}, keywords_fa = {ساژیتال اسپلیت استئوتومی دوطرفه,حداکثر میزان باز شدن دهان,پروگناتیسم فک پایین}, url = {https://jmds.mums.ac.ir/article_978.html}, eprint = {https://jmds.mums.ac.ir/article_978_ffb772aceca5b1fb3491153af4c4e678.pdf} }